حتماً شما هم درباره گوشی جدید شرکت هوآوی که توانسته سر و صدای زیادی را در دنیای عکاسی دیجیتال به راه بیندازد شنیده‌اید. این گوشی که Huawei P20 Pro نام دارد، قوی‌ترین دوربین گوشی‌های تلفن همراه را در جهان دارد و نخستین گوشی دنیاست که توانسته از وب‌سایت DxOMark رتبه 109 را کسب کند. دوربین این گوشی از ترکیب یک دوربین با حسگر‌های و لنز‌های جداگانه تشکیل شده است که جمعاً رزولوشنی برابر 40 مگاپیکسل دارند. البته مسئله فقط رزولوشن این دوربین نیست. اندازه حسگر رنگی این دوربین 1/1.7 اینچ است که به مقدار قابل ملاحظه‌ای بزرگ‌تر از حسگر 1/2.9 اینچی گوشی iPhone X یعنی قوی‌ترین گوشی اپل می‌باشد.در کنار این حسگر رنگی پرقدرت، یک حسگر مونوکروم یا سیاه و سفید 20 مگاپیکسلی هم هست که به صورت ترکیبی با حسگر رنگی عمل می‌کند. هر دوی این دوربین‌ها دارای لنزی با فاصله کانونی معادل یک لنز 27 میلی‌متری در یک دوربین فول‌فریم هستند. علاوه بر این یک دوربین با حسگر کوچک‌تر 8 مگاپیکسلی هم در کنار این دو وجود دارد که فاصله کانونی لنز آن تقریباً برابر 80mm است.
به نظر می‌رسد که برای هر عکسی، اطلاعات حاصل از هر سه دوربین، دریافت و به صورت هم‌زمان پردازش می‌شود. به همین دلیل هم حساسیت این دوربین می‌تواند تا ISO 102400 افزایش یابد که برای گوشی‌های تلفن که هیچ، برای دوربین‌های معمولی هم بسیار بالا و عالی است و با آن می‌شود در نور کم، تصاویر بسیار بهتری نسبت به گوشی‌های عادی ثبت کرد. اما حالا که دوربین این تلفن همراه، چنین امکاناتی دارد، می‌توانیم حدس بزنیم که احتمالاً یکی از گوشی‌های پرطرفدار برای عکاسان خواهد بود. به همین دلیل یک وب‌سایت معتبر به نام سعی کرده با مقایسه عکاسی هم‌زمان در این گوشی و دوربین Canon 5DSr که یک حسگر فول‌فریم با 50 مگاپیکسل رزولوشن دارد، کیفیت دقیق این گوشی را بسنجد.
لنزی که برای این مقایسه استفاده شده است، Canon 24mm f/2.8 IS است که تقریباً فاصله کانونی و زاویه دید نزدیک به لنز دوربین همین گوشی را دارد. البته باید فاصله بین رزولوشن این دو دوربین که 40 و 50 مگاپیکسلی هستند را نیز باید در نظر گرفت. برای اینکه شرایط نزدیک و مشابه شود، دوربین کانن 5DSr روی حالت خودکار P قرار گرفت.
در زیر سه عکس را می‌بینیم که عکس اول توسط دوربین کانن و با فرمت JPEG پیش‌فرض خود دوربین گرفته شده است. عکس دوم توسط P20 Pro و روی فرمت JPEG خودکار خود دوربین گرفته شده و عکس سوم هم باز P20 Pro است، اما این بار به جای فرمت JPEG، از فرمت DNG این گوشی استفاده شده است. باید توجه داشته باشیم که این دوربین می‌تواند با فرمت خام هم عکاسی کند و فرمت مورد استفاده آن نیز DNG است که یک فرمت خام عمومی مخصوص ادوبی محسوب می‌شود.
چیزی که واضح است این است که عکس‌های دوربین P20 Pro کمی دارای وینیتینگ هستند. یعنی کمی در گوشه‌های کادر، تاریک‌تر از مرکز آن هستند که البته چندان زیاد نیست و می‌توان به راحتی آن را در نرم‌افزارهای لایتروم یا فتوشاپ برطرف کرد.
نکته اول اینکه این تیرگی در فایل خام دوربین دیده می‌شود و مشخص است که نرمافزار گوشی، به طور خودکار آن را در نسخه JPEG حذف می‌کند. نکته بعدی اینکه نباید فراموش کنیم ما این گوشی را با یک دوربین dslr و یک لنز گرانقیمت مقایسه می‌کنیم. توجه داشته باشید که در اینجا خبری از اعوجاج و رنگ‌پریدگی نیست و تصویر JPEG حتی از نسخه دوربین کانن نیز خوش‌رنگ‌تر است.
احتمالاً الان می‌گویید که در این مقایسه چندان هم مشخص نیست که کدام بهتر هستند. اولاً در نور خوب روز، هر دوربینی، حتی دوربین‌های کامپکت 10 سال پیش هم کیفیت خیلی خوبی دارند و این دلیل نمی‌شود که در این رزولوشن عکس‌ها را با هم مقایسه کنیم.
پس حالا اجازه دهید تا یک برش 1:1 از وسط کادر را با هم ببینیم.
حدس می‌زنم از تعجب دهانتان باز مانده است. بله درست است، تصویر بالا، برشی از مرکز تصویر کانن است و تصویر پایین برشی از تصویر P20 Pro. ضمناً یادمان باشد، هنوز 10 مگاپیکسل کمتر داریم.
حالا سراغ یک تست دیگر می‌رویم. یکی از مهم‌ترین اشکالات در دوربین‌های تلفن همراه، بحث لبه‌های رنگی یا Color Fringing است. لبه‌های رنگی که برخی اوقات به عنوان پراکندگی نور در لبه‌های پرکنتراست شناخته می‌شود، معمولاً در لنز‌های این دوربین‌ها بیشتر نمود پیدا می‌کند. در این تصاویر، ترتیب عکس‌ها به این صورت است: ابتدا 5DSr، بعد P20 Pro DNG و در آخر P20 Pro JPEG
من در این تصویر برای مقایسه، صرفاً همان تنظیمات معمول برای فایل‌های خام در لایتروم را روی این عکس اضافه کردم. در اینجا برش 1:1 این دو عکس را می‌بینیم. ابتدا 5DSr و بعدی P20 Pro.
این هم عکس دیگری از P20 Pro که می‌خواهم نوشته‌های روی تابلو را برش بزنم و هر دو را با هم مقایسه کنیم.
عکس اول مربوط به کانن و عکس دوم مربوط به هوآوی است.
در اینجا هم اولی کانن و دومی P20 Pro است:
در این عکس‌ها می‌توان پراکندگی رنگی در لبه‌های پرکنتراست را در عکس‌های P20 Pro دید که احتمالاً به دلیل استفاده از “فیلتر چهارگانه بایر” (Quad Bayer Filter) است. منظورم این است که ظاهراً هرکدام از حسگر‌های این دوربین 10 مگاپیکسل است ولی چیدمان “بایر” در این حسگرها به این صورت است که هر پیکسل در آن، می‌تواند هر 4 رنگ را بخواند. این تکنولوژی باعث می‌شود تا این دوربین در شرایط ثبت تصویر HDR خیلی خوب عمل کند. یعنی جایی که نور از پشت داریم و سوژه تاریک است، عکس‌های این دوربین خیلی عالی می‌شوند. اما این باعث می‌شود تا کمی پراکندگی رنگی در لبه‌های پرکنتراست داشته باشیم که در تصویر می‌بینید که کمی تفاوت بین وضوح نوشته‌ها در عکس این دوربین با دوربین کانن دیده می‌شود.
شخصاً این مقدار تفاوت را اصلاً در نظر نمی‌گیرم و با این پیش‌فرض که در حال مقایسه با یکی از گران‌ترین مجموعه‌های دوربین و لنز دنیا هستم، این کیفیت برایم کاملاً قابل پذیرش است.
اگر این آزمایش را به گونه دیگری تکرار کنم، نتیجه واقعاً تکان دهنده است.بگذارید اول توضیح دهم که وقتی دوربین P20 Pro را روی حالت mono قرار می‌دهم، دوربین P20 Pro تنها از یک حسگر بدون الگوی رنگی بایر استفاده می‌کند. البته باید مدتی صبر کنیم تا پروفایل‌های مخصوص این دوربین در آپدیت بعدی لایتروم اضافه شود. اما فعلاً برای مقایسه با این شرایط، فایل DNG این دوربین را در لایتروم تبدیل کردم و آن را در بالا قرار دادم و فایل کانن در پایین است.
خوب در یک کلام بگویم: من شگفت‌زده شدم! این یک جمله بیشتر نیست، اما امیدوارم بتوانید حس من را درک کنید.
خوب حالا اجازه دهید این دو را در نور کم مقایسه کنیم. من در اینجا دوربین‌ها را روی دست گرفتم. البته دوربین 5DSr برای عکاسی در نور کم چندان خوش‌نام نیست، اما به‌هرحال الان یک ست چند هزار دلاری را در برابر یک گوشی موبایل قرار دادیم.
تصویری که ثبت کردم، بدون نور فلاش و یا هر نور دیگری است. این صحنه‌ای از گوشه حمام خانه من است که فقط با همان نوری که از در باز حمام به داخل می‌تابد. این عکس، بدون هیچ تنظیمی و در اولین شات با P20 Pro گرفته شد که همان‌طور که انتظار داشتم خیلی بد است.
این عکس هم توسط 5DSr گرفته شد. عکس مشکلی بود، چون عملاً منظره‌یاب چشمی دوربین چیزی را نشان نمی‌داد و فوکوس کار نمی‌کرد. البته بعد از ده دوازده‌تا عکسی که سعی کردم با این دوربین فوکوس کنم، و نهایتاً با فوکوس Manual این را گرفتم.
اما اجازه بدین ببینیم P20 Pro روی حالت کم‌نور چطور عکس می‌گیرد. این دوربین در این مد، یک عکس با زمان شاتر 6 ثانیه می‌گیرد و با استفاده از یک لرزشگیر دیجیتالی و تبدیل این تصویر به این عکس می‌رسد:
که در اینجا می‌توانید برش 1:1 آن را هم ببینید:
اما این همه مطلب هیست. نکته مهم امکان استفاده از لنز‌های مختلف روی دوربین‌های با لنز قابل تعویض است. مثلاً شما هیچ‌وقت نمی‌توانید به زوم دیجیتال تلفن‌های همراه اطمینان کنید. اصلاً به زوم روی این گوشی‌ها اطمینان نکنید. وقتی با آنها زوم می‌کنید، عملاً یک زوم دیجیتالی است که برای بزرگنمایی از بخش‌های وسط حسگر استفاده می‌کند. برای همین هم وقتی زوم می‌کنید، کیفیت و رزولوشن آن افت می‌کند.
نتیجه‌گیری
مشخصاً هرگز به عنوان یک عکاس حرفه‌ای، دوربین 5DSr خودم را با یک گوشی عوض نمی‌کنم. اما باید اقرار کنم، کیفیت فوق‌العاده عکس‌های دوربین گوشی P20 Pro من را شگفت‌زده کرد. تصور می‌کنم این پیشرفت‌ها به زودی و در آینده‌ای نزدیک روی بازار دوربین‌های کوچک‌تر و ضعیف‌تر مانند دوربین‌های بدون آینه تأثیر خواهد گذاشت.
نکته مهم: من این گوشی را خودم خریدم و این بررسی یک مقایسه تبلیغاتی برای P20 Pro نبوده است.
