‌روش‌هایی برای استفاده نکردن از خدمات طلایی نورنگار

اگر می‌خواهید که سال‌ها، بدون مشکل از وسایلتان استفاده کنید و بعدها، هنگام فروش و ارتقا آن‌ها نیز بتوانید به راحتی آن‌ها را تعویض کنید، در اینجا درباره روش‌های نگهداری دوربین و دیگر وسایل به شکل صحیح توضیح می‌دهیم. روش‌های ساده و کارآمد که احتمالاً نیاز شما را به بیمه نورنگار هم برطرف می‌کند. فراموش نکنید که بیمه نورنگار و تعمیر رایگان کالاها، تنها 15 ماه از تاریخ خرید اعتبار دارد، و پس از آن باید مجدد تمدید شوند اما افراد دوست دارند یک دوربین حرفه‌ای را سال‌های سال استفاده کنند.

تی‌شرت شما احتمالاً بدترین پارچه تمیز کننده است!

لباس‌هایی که می‌پوشید، آلودگی و عرق تن را در طول روز به خود جذب می‌کند. پس چه دلیلی دارد که این لکه‌های آلودگی را روی لنز خود بمالید؟ طبیعتاً زمانی که عجله دارید، در دسترس‌ترین چیزی که برای پاک کردن یک سطح، در اطراف خودتان می‌بینید، همان لباستان است. اما ممکن است این کار، سطح لنز را آلوده‌تر کند یا بدتر اینکه، روی پوشش‌های سطحی پیشرفته‌ای که روی سطح لنز به کار می‌روند، خط و خراشیدگی بیندازد. شاید ندانید که اغلب پارچه‌ها می‌توانند روی شیشه‌ها خراش بیندازند. البته این خراشیدگی‌ها بسیار ریز و جزئی هستند، اما می‌توانند به مرور روی کیفیت اپتیک لنز تأثیر بگذارند. به همین دلیل هم چشم پزشک‌ها، یک دستمال مخصوص برای پاک کردن عینک به شما می‌دهند (هرچند که چشم شما نمی‌تواند تصاویر را مانند دوربین دیجیتال بزرگنمایی کند!).

بسیاری از سطوح لنز‌های مدرن و امروزی، به پوشش‌های ضد بازتاب مخصوص یا پوشش‌های ضد لک و آلودگی مجهز شده‌اند و این کار شما می‌تواند این پوشش را از بین ببرد. نه تنها پیراهن‌ها و روسری‌ها، بلکه حوله، و دستمال کاغذی، یا اصولاً هر چیزی دیگری که الیاف کاغذی در آن وجود دارد نباید برای پاک کردن لنز استفاده شوند.

بهترین روش برای حذف گرد و غبار یا پاک کردن لنز این است که از یک پارچه مخصوص لنز (یا همان پارچه‌های ابریشمی عینک)، پارچه میکروفیبری، یک قلم مو برس مخصوص برای تمیز کردن لنزها یا یک دمنده هوا استفاده کنید. البته نه از نوع هوای فشرده که برای دمیدن هوا با فشار در تجهیزات الکتریکی استفاده می‌شود.

همیشه از بند دوربین استفاده کنید

بدترین اتفاقی که ممکن است برای یک دوربین حرفه‌ای بیفتد این است که بر روی زمین پرت شود. تقریباً تمامی دوربین‌های حرفه‌ای همراه با یک بند مخصوص ارائه می‌شوند. حتی اگر یک دوربین دست دوم خریداری می‌کنید هم باید از فروشنده بخواهید بند مخصوص آن را به شما بدهد، یا اگر ندارد، خودتان یک بند جداگانه از فروشگاه‌های آنلاین تجهیزات خریداری کنید و روی دوربینتان ببندید.

اگر دوست ندارید بند دوربین مخصوص خود دوربینتان را ببندید، شرکت‌های دیگری هم هستند که بندهای خاص یا فانتزی برای دوربین‌های عکاسی تولید می‌کنند که می‌توانید آن‌ها را تهیه و استفاده کنید. خیلی از عکاسان دوست ندارند بند دوربین را دور گردنشان بیندازند، یا ممکن است احساس کنند، وزن دوربین روی گردنشان فشار وارد می‌کند. می‌توانید بند دوربین را دور دست بپیچید یا از بند‌های گریپ استفاده کنید که تنها روی دست قرار می‌گیرند.

اما در هر حال، هرگز دوربینتان را بدون بند در دست نگیرید و بدانید که همواره ممکن است خطری در کمین یک عکاس باشد.

[relatedpost post=”86071″]

درپوش لنز را بگذارید

ممکن است در تبلیغات دوربین‌ها ببینید که نوشته‌اند این دوربین دوستدار طبیعت است. اما باور کنید هیچ‌کدام از دوربین‌های DSLR، باران، مه، گرد و خاک، گل یا سایر چیز‌های طبیعی را دوست ندارند. بسیاری اوقات می‌بینیم که عکاسان در فضای باز، به راحتی لنز دوربین را باز می‌کنند و در گوشه‌ای می‌گذارند و لنز دیگری را روی آن می‌بندند، یا وقتی با دو دوربین کار می‌کنند، به راحتی ممکن است بدون اینکه درپوش مانت دوربین را بگذارند، آن را روی چیزی قرار دهند تا از لنز آن روی دوربین دیگری استفاده کنند.

با این کار به سرعت گرد و غبار و خاک و آلودگی‌های دیگری که سختی با چشم دیده می‌شوند، روی حسگر دوربینتان می‌نشیند و برایتان دردسرساز می‌شوند. خصوصاً زمانی که درپوش دوربین را در حالی باز می‌کنید که حسگر دوربین رو به بالا باشد، باید به هیچ وجه، دوربین را بدون درپوش جایی قرار ندهید.

مراقب حسگر دوربین باشید

حسگر‌های دوربین‌های دیجیتال به نور حساس‌اند، اما همان‌طور که در بالا گفتیم به خاک و رطوبت نیز به شدت حساس هستند. کوچک‌ترین ذره غبار، می‌تواند در داخل تصویری که می‌گیرد، یک نقطه کاملاً واضح را ایجاد کند. طبیعتاً این مشکل بیشتر برای دوربین‌های DSLR و بدون آینه اتفاق می‌افتد و به ندرت می‌بینیم که دوربین‌های کامپکت که لنز آن‌ها جدا نمی‌شود به چنین مشکلی دچار شوند. به همین دلیل هم بسیاری از دوربین‌های حرفه‌ای به پاک کننده حسگر خودکار مجهز هستند که شاید لازم باشد آن را از داخل منوی دوربینتان فعال کنید. با این کار، هر بار که دوربین را روشن و خاموش می‌کنید، حسگر دوربین یک تکان شدید می‌خورد که شبیه به تکاندن فرش است. با این کار ذراتی که روی حسگر نشسته‌اند از روی آن پراکنده می‌شوند. البته گاهی اوقات هم این ذرات به قدری جا خوش می‌کنند که فقط باید خودتان با دمیدن هوا، آن را پاک کنید.

تاکید می‌کنم که هرگز سعی نکنید با فوت کردن به داخل دوربین، این کار را انجام دهید. چون با این کار، قطرات بسیار کوچک آب دهان روی حسگر پرتاب می‌شود و قطعاً به یک سرویس کامل نیاز پیدا خواهد کرد. تعمیرگاه‌های مجاز دوربین‌های عکاسی مانند تعمیرگاه نورنگار، معمولاً تمیز کردن حسگر را با هزینه بسیار ناچیزی انجام می‌دهند. آن‌ها برای این کار از کیت‌های مخصوص تمیز کردن حسگر دوربین استفاده می‌کنند که شامل یک پد تمیز کننده و یک پاروی کوچک شبیه به “گوش پاک‌کن” است.

استفاده از آن‌ها خیلی سخت نیست و می‌توانید آن‌ها را تهیه و استفاده کنید. اما مطمئن شوید که ابتدا روش استفاده صحیح از آن‌ها را یاد گرفته‌اید. چون در صورتی که با این پاروی کوچک تمیز کننده، روی حسگر خط بیندازید یا به آن آسیب بزنید، دیگر غیر قابل تعمیر خواهد بود و هزینه بسیار زیادی را باید بابت تعویض حسگر دوربینتان متحمل شوید. این کیت‌های تمیز کننده، معمولاً برای کسانی مناسب هستند که حسگر دوربینشان به طور مداوم خاک گرفته و کثیف می‌شود. عکاسان حیات وحش یا کسانی که در محیط‌های صنعتی یا بیابان‌ها عکاسی می‌کنند، به شدت با این موضوع مواجه می‌شوند. اما اگر شما در چنین شرایطی کار نمی کنید و این اتفاق به طور معمول برایتان پیش نمی‌آید، کافیست همیشه یک لنز یا درپوش را روی دوربینتان نگاه دارید و وقتی هم لنز را باز می‌کنید، حتماً دوربین را رو به پایین نگاه دارید تا اصلاً با این مشکل روبرو نشوید.

کارت حافظه، محل ارتباط نرم‌افزاری

یه عنوان یک قاعده کلی، چه درباره دوربین عکاسی یا درباره هر وسیله الکترونیکی دیگری که از کارت‌های حافظه جداشدنی استفاده می‌کنند، هرگز نباید وقتی دوربین روشن و در حال ذخیره سازی یا خواندن اطلاعات از روی حافظه است، آن حافظه را جدا کنید. این کار ممکن است به قیمت از دست رفتن تمامی اطلاعات روی حافظه تمام شود یا حتی گزارش‌هایی از اختلال نرم‌افزاری خود دوربین هم دریافت شده است.

تقریباً همه دوربین‌های حرفه‌ای دارای یک چراغ کوچک اعلام وضعیت هستند که زمانی که در حال ذخیره کردن عکس و فیلم یا خواندن اطلاعات از روی کارت هستند، روشن می‌شود تا به شما یادآوری کند که در حال کار است. اگر این چراغ روی دوربین شما، زمان زیادی روشن باقی می‌ماند، احتمالاً از کارت‌های حافظه با سرعت پایین استفاده می‌کنید. برای رفع این مشکل می‌توانید از وب‌سایت نورنگار، کارت‌های حافظه سرعت بالا تهیه کنید و جایگزین کارت قبلی کنید.

بهتر است وقتی از فایل‌های ذخیره شده روی کارت حافظه، نسخه پشتیبان گرفتید و تصمیم گرفتید که دوباره از آن استفاده کنید، قبل از شروع به کار، مجدداً کارت حافظه را فرمت کنید. قبلاً در وب‌سایت نورنگار درباره روش‌های پشتیبان‌گیری آنلاین عکس‌ها هم توضیح دادیم که پیشنهاد می‌کنیم آن را هم مطالعه کنید. فرمت کردن کارت حافظه با کامپیوتر یا وسایل دیگر (مانند گوشی یا تبلت) ممکن است با دوربین شما سازگاری نداشته باشند و می‌تواند عملکرد کارت در دوربین را کند یا مختل کند. بنابراین پیشنهاد می‌شود که همیشه کارت دوربین را در داخل خود دوربین فرمت کنید یا اگر پیغام خطایی دیدید، قبل از مراجعه به تعمیرگاه، حتماً کارت را دوباره فرمت کرده و همچنین یک کارت‌ حافظه دیگر را هم تست کنید.

[relatedpost post=”70565″]

باطری‌ها را شارژ کنید

خیلی از عکاسان عادت دارند که تنها زمانی که با دوربین کار دارند یا می‌خواهند عکاسی کنند باطری آن را شارژ کنند. اگرچه اغلب عکاسان حرفه‌ای به طور پیوسته از دوربینشان استفاده می‌کنند، اما برخی از عکاسان هستند که به دلیل مشغله‌ یا به این خاطر که از چند بدنه دوربین مختلف استفاده می‌کنند، گاهی اوقات بیشتر از یک ماه به سراغ دوربین خود نمی‌روند. این اتفاق خصوصاً در فصل‌های کاری خلوت سال (مانند محرم و صفر برای عکاسان عروسی) بیشتر پیش می‌آید. خالی ماندن باطری دوربین به مدت طولانی می‌تواند روی عملکرد آن تأثیر بگذارد. اگرچه باطری‌های جدید تکنولوژی پیشرفته‌تری دارند و افت شارژ آن‌ها در طی زمان طولانی بسیار کمتر از قبل شده است، اما باز هم پیشنهاد می‌شود که حتی زمانی که با دوربین کار نمی‌کنید هم باطری‌ آن را خالی نگذارید.

پیشنهاد می‌شود هم قبل و هم بعد از یک نوبت عکاسی، باطری‌ دوربین را شارژ کنید و در دوربین بگذارید. همچنین اگر به مدت طولانی (مثلاً یکی دو ماه) قرار است از دوربینتان استفاده نکنید، باطری آن را شارژ کنید، اما در داخل بدنه قرار ندهید و صرفاً آن را داخل کیف و کنار دوربین بگذارید.

[relatedpost post=”11447″]

بدون کیف دوربین بیرون نروید

هرگز دوربین را بدون کیف حمل نکنید. جدای از خطراتی که همواره عکاسان را تهدید می‌کنید، این کار باعث آسیب دیدن دوربین هم می‌شود. دوربین شما از موبایلتان حساس‌تر است و قطعات آسیب‌پذیری دارد که با کوچک‌ترین ضربه می‌تواند عملکرد دوربین را مختل کند. طبیعتاً منظور ما زمانی نیست که با دوربین عکاسی می‌کنید. اما وقتی کارتان با آن تمام شده و یا در مسیر رفت یا برگشت هستید، دوربین را روی صندلی ماشین یا کیف دستی نگذارید. کیف‌های مخصوص دوربین، دارای پد‌های مقاومی هستند که مخصوص مراقبت از این تجهیزات گران‌قیمت طراحی شده‌اند. برخی از آن‌ها هم هستند که دارای درهای دسترسی سریع به فضای داخل کیف هستند و می‌توانید به جای حمل دوربین روی شانه یا آویزان کردن آن از گردن، دوربین را در داخل این کیف‌ها قرار دهید و هر جا لازم است به سرعت دوربین را خارج کرده و دوباره عکاسی کنید و به جای خود برگردانید.

حواستان به شمارنده دوربین باشد

شمارنده یا کانتر دوربین، در واقع یک قابلیت نرم‌افزاری است که دوربین می‌تواند بوسیله آن، تعداد شات یا تعداد عکسی که با آن دوربین گرفته شده است را نمایش دهد. روش‌های مختلفی برای مشاهده تعداد عکس‌های گرفته شده با یک دوربین وجود دارد. اما اصولاً چرا دانستن تعداد عکس‌های گرفته شده با یک دوربین برای ما مهم است؟ دوربین‌های دیجیتال، قطعات متحرک نسبتاً کمتری نسبت به اجداد نگاتیوی یا فیلمی خودشان دارند. اما به‌هرحال باز هم بخشی از قطعات دوربین متحرک هستند که می‌تواند در طول زمان، استهلاک پیدا کند. این اتفاق بیشتر در دوربین‌های DSLR و در مورد پرده شاتر مکانیکی و آینه دوربین اهمیت دارد و در دوربین‌های بدون آینه که اصولاً آینه (و حرکت آن) از داخل دوربین حذف شده است، چندان مهم نیست.

شاید تنها قطعه متحرک در داخل دوربین‌های بدون آینه که احتمالاً مورد استهلاک قرار می‌گیرد را بتوان لرزشگیر حسگر دوربین نامید که آن هم تنها در برخی از دوربین‌های بدون آینه موجود است. اما به دلیل استهلاک پرده شاتر در دوربین‌های DSLR، شرکت‌های سازنده یک عمر متوسط برای شاتر آن‌ها اعلام می‌کنند که در دوربین‌های حرفه‌ای رده بالا گاهی اوقات تا 500 هزار شات می‌رسد. این مقدار شات برای دوربین‌های DSLR عادی معمولاً بین 100 تا 300 هزار شات است که خیلی بیشتر از چیزیست که اغلب عکاسان عادی در طی چندین سال با آن عکس می‌گیرند.

اگر دوربین دست دوم خریداری کرده‌اید یا سال‌هاست که با دوربینتان کار می‌کنید، بد نیست آن را به یک تعمیرگاه مجاز نشان دهید تا مطمئن شوید که شاتر آن در وضعیت مناسبی قرار دارد. اگرچه تعویض شاتر دوربین ممکن است برایتان هزینه‌ای در بر داشته باشد، اما به‌هرحال این کار مانند تعمیر موتور یک اتومبیل است که پس از گذشت چند سال غیر قابل اجتناب است و ضمناً می‌تواند عملکرد آن را دوباره مانند روز اول کند.

طبیعتاً وقتی دوربینی را با خدمات طلایی نورنگار خرید می‌کنید، تا 15 ماه در برابر تمامی آسیب‌های وارده بیمه خواهید بود. اما به‌هرحال من شخصاً دوست ندارم به خاطر اینکه بیمه ماشینم رو به اتمام است، با عمد با آن تصادف کنم! دوربین شما هم یک ماشین الکترونیکی بسیار حساس است، حتی اگر از شرکت بیمه کننده آن نیز مطمئن هستید، باز هم رعایت همین روش‌های نگهداری دوربین کوچک می‌تواند عمر آن را طولانی‌تر کند.
اگر شما هم نکات دیگری را برای افزایش طول عمر دوربینتان می‌شناسید در بخش کامنت‌ها با ما در میان بگذارید.