عکاسی منظره سیاه و سفید؛ چرا و چه زمانی؟

البته آنسل آدامز با دوربین آنالوگ عکاسی می‌کرد و اکثر عکس‌هایی که گرفته بود با تجهیزات لارج فرمت گرفته می‌شدند. همچنین او به خاطر میزان ادیت‌هایی که روی عکس‌های خودش انجام می‌داد تا به بهترین عکس ممکن برسد نیز شناخته شده بود. او چندین ساعت و حتی چندین روز داخل اتاق تاریک خودش می‌ماند تا بتواند با عکاسی منظره سیاه و سفید بهترین عکس‌های ممکن را خلق کند. حتی کوچک‌ترین خطا نیز باعث می‌شد او دوباره پروسه را از ابتدا آغاز کند زیرا تا قبل از فتوشاپ کلید Undo وجود نداشت.

خوشبختانه دوربین‌های دیجیتال عکاسی سیاه و سفید را به یک پروسه‌ی به شدت ساده‌تر تبدیل کرده‌اند. امروزه شما نیازی به یادگیری پروسه‌های پیچیده‌ی مختلف برای عکاسی نگاتیو ندارید و نیازی نیست مهارت‌های سخت مربوط به اتاق تاریک را یاد بگیرید تا بتوانید عکس نهایی را خلق کنید.

البته عکاسی سیاه و سفید چیزی فراتر از تبدیل کردن عکس‌های خودتان به Grayscale در فتوشاپ است و چند گام کوچک وجود دارد که برای خلق تصاویر سیاه و سفید فوق‌العاده باید انجام دهید.

دیدن به شکل سیاه و سفید

مهم‌ترین قسمت پروسه عکاسی منظره سیاه و سفید درک این است که چه چیزی باعث خلق یک عکس سیاه و سفید موفق خواهد شد. به صورت کلی در مورد ترکیب‌بندی سادگی مهم‌ترین چیزی است که باید در نظر داشته باشید و یادگیری اینکه چه چیزهایی را باید از کادر تصویر حذف کنید دقیقا به اندازه‌ی اینکه چه چیزهایی باید داخل آن باشد مهم است.

همچنین بهتر است به بافت و فرم هم در عکس خودتان توجه کنید. به دنبال شکل‌هایی بگردید که می‌توانید در تصویر خودتان بگنجانید و سعی کنید از کنتراست بین نور و تاریکی به نفع خودتان استفاده کنید. سخت‌ترین بخش عکاسی مونوکروم درک این است که رنگ‌ها چگونه به سیاه و سفید تبدیل خواهند شد. مشکل اینجاست که رنگ‌های مختلفی که به چشم ما به شدت با یکدیگر متفاوت هستند ممکن است در یک عکس سیاه و سفید تقریبا شبیه به هم دیده شوند.

در زمان عکاسی آنالوگ استفاده از یک فیلتر رنگی برای جدا کردن و تقویت کنتراست بین برخی رنگ‌ها ضروری بود. برای مثال آسمان آبی در صورت عکاسی با فرمت مونوکروم به رنگ خاکستری روشن به نظر می‌رسد و تمیز دادن آن از ابرهای آسمان کار خیلی سختی است.

اما در صورتی که از یک فیلتر قرمز استفاده می‌کردید، آسمان به صورت خاکستری خیلی تیره به تصویر کشیده می‌شد و کنتراست بین ابرها و آسمان خیلی دراماتیک‌تر و زیباتر به نظر می‌رسید. خوشبختانه امروزه می‌توانید عملکرد فیلترهای رنگی را در زمان ادیت عکس و یا حتی زمان ثبت آن شبیه‌سازی کنید.

احتمالا یکی از قدرتمندترین قابلیت‌های دوربین‌های دیجیتال برای عکاسی سیاه و سفید این است که با استفاده از سبک‌های تصویر مونوکروم و Live View دوربین DSLR خودتان می‌توانید ببینید که رنگ‌های موجود در کادر تصویر پس از تبدیل به سیاه و سفید چگونه به نظر می‌رسند.

دوربین‌های بدون آینه عملکرد خیلی بهتری در این زمینه دارند زیرا چیزی که شما داخل منظره‌یاب مشاهده می‌کنید، به شکل سیاه و سفید است. به همین دلیل است که من به صورت اختصاصی از دوربین بدون آینه برای عکاسی استفاده می‌کنم.

یکی از چیزهایی که باید در زمان انتخاب سبک‌های تصویر به یاد داشته باشید این است که در صورتی که فقط به صورت JPEG عکاسی می‌کنید عکس نهایی شما هم سیاه و سفید خواهد بود اما در مورد فرمت Raw اینگونه نیست و عکس نهایی به صورت رنگی ذخیره خواهد شد.

یک فایل عکس Raw رنگی گزینه‌های خیلی بیشتری برای ادیت عکس در اختیار شما قرار می‌دهد و پس از ثبت عکس می‌توانید فیلتر رنگی دیجیتال مدنظر خودتان را روی آن اعمال کنید. من به شخصه با فرمت Raw & Jpeg عکاسی می‌کنم اما این موضوع به دلیل این است که من نتایج تولید شده توسط دوربین را دوست دارم.

[relatedpost post = “78051”]

ملاحظات فنی

جنبه‌ی فنی عکاسی منظره سیاه و سفید تقریبا مثل عکاسی رنگی است. در صورتی که فقط با فرمت JPEG عکاسی می‌کنید توصیه می‌کنم حتی در صورتی که هیچ جزئیاتی هم داخل بخش‌های تیره باقی نمی‌ماند، تصویر خودتان را نسبت به هایلایت‌ها نوردهی کنید زیرا قسمت‌های مشکی غنی برای عکاسی منظره سیاه و سفید خیلی مفید هستند.

ساده‌ترین روش برای نوردهی هایلایت‌ها استفاده از حالت نورسنجی نقطه‌ای است اما در صورتی که روی سه پایه عکاسی می‌کنید، می‌توانید به سادگی هیستوگرام را ارزیابی کنید. من توصیه می‌کنم که در صورتی که با فرمت Raw عکاسی می‌کنید از متد ETTR (Expose to the right) استفاده کنید و سعی کنید اطلاعات موجود در فایل را برای مرحله نهایی ادیت عکس افزایش دهید.

یکی دیگر از نکاتی که در طول عکاسی منظره سیاه و سفید باید در نظر داشته باشید این است که داشتن نویز ایزو بالا در زمان عکاسی سیاه و سفید باعث تقویت احساس عکس شما خواهد شد. این بدین معنی است که استفاده از سه پایه به اندازه زمانی که به شکل رنگی عکاسی می‌کنید ضروری نیست. البته در صورتی که بخواهید از فیلترهای ND قوی برای ثبت عکس‌هایی با نوردهی طولانی استفاده کنید، داشتن سه پایه خیلی ضروری است.

[relatedpost post = “111418”]

پس از عکاسی

در زمان عکاسی آنالوگ، نگاتیو نقطه‌ی شروع عکس نهایی شما بود. امروزه نیز این موضوع با وجود پیشرفت‌ دوربین‌های دیجیتال تغییر نکرده است. مرحله ادیت نقطه‌ای است که شما می‌توانید بخش خلاقانه‌ی ذهن خودتان را آزاد بگذارید.

زیبایی عکاسی مونوکروم در این است که شما نیازی ندارید تصاویر خودتان را به شکلی ادیت کنید که با واقعیت تطابق داشته باشد و یا به شکل طبیعی دیده شوند. این بدین معنی است که شما می‌توانید حالت‌های مختلف را امتحان کنید.

در صورتی که تازه با ادیت عکس آشنا شده‌اید و استفاده از فتوشاپ برای شما کمی ترسناک است توصیه می‌کنیم از نرم‌افزارهایی که به صورت اختصاصی برای ادیت عکس‌های مونوکروم طراحی شده‌اند استفاده کنید. توصیه من به شما نرم‌افزار Silver Efex Pro by DxO است. این برنامه یک نرم‌افزار قدرتمند است که علاوه بر امکانات پردازشی مختلف قابلیت‌های داخلی دیگری هم دارد که به شما این امکان را می‌دهد که با فشار دادن فقط یک کلید، یک عکس سیاه و سفید خلق کنید.

در این مقاله که به قلم جیسون فرند از وبسایت Naturettl نوشته شده است سعی شد نکات مربوط به عکاسی منظره سیاه و سفید را به شما آموزش دهیم تا بتوانید عکس‌های مونوکروم زیبایی از طبیعت بگیرید.