عکاسی از کجا شروع شد و چگونه تکامل یافت؟

در این مقاله، ما چند قدم به عقب برگشته و نگاهی به تاریخ این هنر شگفت انگیز یعنی عکاسی می‌اندازیم و چگونگی تولید و توسعه آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

قبل از عکاسی: Camera Obscura

تاریخ عکاسی به هزاران سال قبل برمی‌گردد. قبل از اختراع عکاسی، مردم اصول اساسی لنزها و دوربین را فهمیده بودند و می‌توانستند تصویر را بر روی دیوار یا تکه کاغذ نشان دهند. اگر چه در آن زمان چاپ کردن امکان پذیر نبود.

ضبط نور بسیار سخت تر از نشان دادن آن بود. ابزاری که مردم برای پردازش تصویر استفاده می‌کردند Camera Obscura نام داشت (که در زبان لاتین به معنای اتاق تاریک است) که چند قرن قبل از وقوع عکاسی بود.

گفته می‌شود Camera Obscura حدود قرن 13 تا 14 کشف شده است، اگرچه نسخه‌ای خطی توسط یک محقق عرب به نام حسن بن حسن، متعلق به قرن 10 وجود دارد که اصول کار در مورد Camera Obscura را توضیح می‌دهد

Camera Obscura اساسا یک فضای تاریک و بسته در شکل یک جعبه است با یک سوراخ در بغل آن، سوراخ باید به اندازه کافی کوچک باشد تا Camera Obscura به درستی کار کند. نور از یک سوراخ کوچک عبور می‌کند و تصویری را بر روی سطح دیواره ایجاد می‌کند و تصویر ورودی برعکس می‌شود، به این دلیل است که دوربین های آنالوگ امروزی از آیینه استفاده می‌کنند.

در میانه های قرن 16 محقق ایتالیایی “جیوانی باتیستا دلا پورتا” یک مقاله در مورد اینکه چگونه از Camera Obscura استفاده شود تا نقاشی کشیدن آسان تر شود را نوشت

وی تصویر افراد خارج از Camera Obscura را بر روی بوم داخل آن طراحی کرد (Camera Obscura در این حالت یک اتاق نسبتا بزرگ بود) و سپس تصویر را ترسیم کرد یا سعی کرد آن را کپی کند

پروسه استفاده از Camera Obscura برای افراد آن زمان بسیار ناشناخته و ترسناک بود. جیووانی باتیستا بعد از دستگیری‌ و پیگرد قانونی به جرم جادوگری، مجبور شد این ایده را رها کند

حتی با این که تعداد محدودی از هنرمندان رنسانس اعتراف کردند که از Camera Obscura به عنوان یک کمک در نقاشی استفاده کردند، اعتقاد بر این است که بیشتر آن ها این کار را انجام دادند.

دلیل این باور عدم پذیرش علنی آن، ترس از اتهام ارتباط با جادوگری یا صرفا عدم تمایل به اعتراف چیزی است که بسیاری از هنرمندان به آن تقلب می‌گویند.

امروزه می‌توانیم بیان کنیم که Camera Obscura نمونه ای از دوربین عکاسی مدرن بوده. بسیاری از افراد هنوز هم آن را سرگرم کننده می‌دانند و از آن به دلایل هنری یا به سادگی برای تفریح استفاده می‌کنند.

[relatedpost post=”135085″]

اولین عکس

نصب فیلم و ثبت دائمی یک تصویر، پیشرفتی منطقی بود. اولین عکس تاریخ عکاسی همانطور که احتمالا می‌دانید در سال 1825 توسط یک مکتشف فرانسوی به نام “جوزف نیسفور نیپس” ثبت شد. او نمایی از یک پنجره در منطقه le gras فرانسه را ثبت کرده است.

ثبت این عکس هشت ساعت طول کشید، بنابراین خورشید در تصویر از شرق به غرب حرکت کرده که باعث درخشش در هر دو طرف ساختمان ها شده است. نیپس با استفاده از یکی از مشتقات نفتی به نام “قیر جودا” برای ضبط نور رسیده به دوربین به این ایده رسید. قیر با قرار گرفتن در معرض نور سفت می‌شود و مواد اضافی آن می‌توانند شسته شوند

صفحه فلزی که توسط نیپس مورد استفاده قرار گرفت، پس از آن جلا گرفت، و تصویری نگاتیو را که می‌تواند با جوهر پوشانده شود را تولید کرد. یکی از مشکلاتش این بود که صفحه فلزی خیلی سنگین بود، تولید آن بسیار هزینه بر و جلا دادن آن نیازمند صرف وقت زیاد بود.

عکاسی به میان می‌آید

در سال 1839 “سر جان هرشل با راهی برای ساخت اولین شیشه نگاتیو به میان آمد.

در ابتدا از عکاسی به عنوان کمکی برای کار نقاشان استفاده می‌شد یا از همان اصولی که نقاشان پیروی می‌کردند پیروی می‌کرد، اولین پرتره های شناخته شده عمومی معمولا پرتره های یک نفر یا پرتره های خانوادگی بودند. سرانجام پس از چند دهه اصلاح و بهبود، استفاده گسترده از دوربین ها با دوربین های ساده اما نسبتا قابل اعتماد Eastman’s Kodak’s شروع شد. دوربین کداک در سال 1888 با شعار “شما دکمه را فشار می‌دهید، ما بقیه را انجام می‌دهیم” به بازار آمد.

در سال 1900 Kodak Brownie معرفی شد و تبدیل به اولین دوربین تجاری در بازار که در دسترس خریداران طبقه متوسط بود قرار گرفت، دوربین فقط عکس های سیاه سفید ثبت می‌کرد، اما هنوز هم به دلیل کارآیی و سهولت استفاده بسیار محبوب بود.

عکاسی رنگی

عکاسی رنگی در طول قرن نوزدهم مورد کاوش قرار گرفت، اما تا اواسط قرن بیستم از نظر تجاری موفق نبود. قبل از آن رنگ نمی‌توانست برای مدت طولانی حفظ شود و تصاویر به سرعت تخریب می‌شدند. چندین روش عکاسی رنگی در سال 1862 توسط دو مخترع فرانسوی ثبت شد.

اولین صفحه رنگی در سال 1907 به بازار رسید. روشی که استفاده شد مبتنی بر صفحه نمایش فیلتر ها بود. صفحه نمایش اجازه می‌داد تا فیلتر قرمز، سبز و یا آبی از طریق آن فیلتر رد شود و سپس به نگاتیو تبدیل شود.

استفاده از همان صفحه بعدا در روند چاپ منجر به عکس رنگی شد که حفظ می‌شد، این روش حتی اگر کمی تغییر یافته باشد، روشی است که هنوز در ویرایش تصاویر مورد استفاده قرار می‌گیرد. قرمز، سبز و آبی رنگهای اصلی تلویزیون و صفحه نمایش های کامپیوتری هستند. از این رو حالت های RGB در برنامه های ویرایش تصویر متعدد وجود دارد.

[relatedpost post=”141419″]

اولین عکس با مردم

اولین تصویری که در آن یک انسان وجود داشته است، بلوار دو معبد توسط لوئیس داگور است که در سال 1838 گرفته شده است. قرار گرفتن در معرض این زمان در حدود 10 دقیقه به طول انجامید، بنابراین دوربین برای گرفتن عکس انسان در یک خیابان شلوغ بسیار کار سختی داشت. با این حال مردی را که کفشهایش را به مدت طولانی واکس زده بود ثبت کرد تا در عکس ظاهر شود.

نکات قابل توجه در عکاسی

در یک زمان، عکاسی روشی غیرمعمول و شاید حتی بحث برانگیز بود. اگرچه افراد زیادی بودند که در پیشرفت هنر عکاسی نقش داشتند ولی در اینجا فقط چند نفر از افراد با نفود وجود دارد که می‌توانیم بخاطر بسیاری از پیشرفت های عکاسی از آنها تشکر کنیم.

آلفرد استیگلیتز

عکاسی بخشی از زندگی روزمره و یک حرکت هنری شد. آلفرد استیگلیتز، عکاس آمریکایی و مروج هنر مدرن، یکی از کسانی است که در پس زمینه عکاسی قرار داشت و در پیشبرد آن نقش مهمی داشت.

استیگلیتز گفت که عکاسان هنرمند هستند، وی به همراه F. Holland Day رهبری Photo-Secession را انجام داد، اولین حرکت هنری عکاسی که وظیفه اصلی آن نشان دادن این بود که عکاسی نه تنها در مورد موضوع تصویر بلکه دستکاری توسط عکاس بود که منجر به سوژه شدن شد.

استیگلیتز نمایشگاه های مختلفی را برپا کرد که در آن داوری عکس‌ها توسط عکاسان انجام می‌شد. استیگلیتز همچنین از طریق مجلات تازه تاسیس مانند “یادداشت‌های دوربین” و “کار دوربین” عکاسی را تبلیغ کرد.

نمونه‌هایی از استیگلیتز

[relatedpost post=”73780″]

فلیکس نادار

فلیکس نادار یک کاریکاتوریست و روزنامه نگار فرانسوی بود.

او بیشتر بخاطر استفاده از نورپردازی مصنوعی در عکاسی مشهور بود. نادار دوست خوب ژول ورن بود و گفته می‌شود پس از چاپ “پنج هفته در یک بادکنک” که بعد از ایجاد یک بادکنک 60 متری به نام “the giant” بود مشهور شد و بخاطر انتشار اولین مصاحبه عکس در سال 1886 اعتبار یافت.

پرتره های نادار از همان اصول پرتره هنری زیبا پیروی می‌کردند. وی به خاطر ترسیم بسیاری از افراد مشهور از جمله ژول ورن، الکساندر دوما، پیتر کروپوتکین و جورج ساند شناخته شده بود.

نمونه هایی از نادار

در این مقاله به این موضوع که عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده‌است، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول تاریخ است پی بردید. عکاسی یک شغل یا یک حرفه نیست بلکه یک هنر است، مانند نقاشی و خوانندگی.

امید است با مطالعه این مقاله درک درستی از تاریخ عکاسی پیدا کرده باشید و بیش از پیش به عکاسی علاقه‌مند شده باشید.