زمانی که فیلم سینمایی “سالی گاردنر در تاخت و تاز” یا Sallie Gardner at a Gallop در تاریخ 15 ژوئن 1878 اکران شد، به عنوان یکی از اولین فیلم هایی تولید شده در طول تاریخ در نظر گرفته می شد. این فیلم به این طریق ساخته شد که 24 عکس از یک اسب و سوارکار آن به سرعت و پشت سر هم پخش می شد و هنگامی که از طریق یک زئوپراکسیسکوپ قدیمی مشاهده شد، بیننده خیال می کرد که اسب واقعا در حال حرکت است.
بعد از آن، فیلمسازان خلاقیت خود را به کار گرفتند و برای به تصویر کشیدن احساسات آدمی از طریق لنز دوربین، تعداد زیادی عکس به ثبت رساندند. در این مقاله قصد داریم نگاهی به برخی از این شات ها و زوایای رایج و سینمایی دوربین نگاهی بیاندازیم تا یاد بگیریم چگونه از آنها در عکاسی استفاده کنیم.
کلوز آپ
کلوزآپ یکی از رایج ترین سبک ها در عکاسی و سینما است. هنگامی که می خواهید ویژگی های چهره سوژه خود را بدون هیچ گونه جزئیات محیط اطراف در عکس نشان دهید می توانید از تکنیک کلوزآپ استفاده کنید. یک کلوزآپ معمول، چهره سوژه را از پیشانی تا چانه او نشان می دهد.
عکاسی کلوزآپ یا نمای نزدیک ژانری خودمانی است و معمولا در آن از چهره اشخاص عکاسی می شود و هدف آن ایجاد ارتباط قوی تر با سوژه است. در عکس های کلوزآپ می توانید احساسات شخص را به وضوح ببینید و با انسانیت آنها به راحتی ارتباط برقرار کنید.
اگر سوژه کلوزآپ شخصی مسن تر باشد، ممکن است بتوانید چین و چروک هایی که زمان بر چهره آنها ایجاد کرده است را ببینید که این چین و چروک ها در درون خود داستانی نهفته دارند.
وقتی می خواهید عکس هایی به سبک مستند بگیرید که در آن محیط اطراف ناپدید شود و تمرکز اصلی بر روی سوژه شما باشد، عکس های کلوزآپ انتخابی عالی هستند.
مثالی از یک عکس کلوز آپ
از مردی که در حال گرفتن یک تصمیم سخت است عکاسی می شود. با عکاسی از نمایی نزدیک از صورت سوژه می توانیم استرس او را احساس کنیم و شکل خطوط روی صورتش را ببینیم. ممکن است در این عکس شاهد موهای عرق کرده او باشید که قطره های عرق از روی مو بر روی پیشانی او می چکد. انگار جهان ناپدید شده است و تنها ذهن این مرد است که در جلو و مرکز عکس قرار گرفته است.
[relatedpost post=”114502″]
اکستریم کلوزآپ
با این حال، هنوز هم جایی برای مقداری تغییرات وجود دارد. در اکستریم کلوزآپ (extreme close-up) یا نمای خیلی نزدیک، دوربین جلوتر می رود و از نمایی نزدیک تر از صورت سوژه عکس گرفته می شود و اغلب چیزی بیش از چشمان سوژه را نشان نمی دهد.
مثالی از اکستریم کلوزآپ
به یک فیلم وسترن کلاسیک فکر کنید که در آن دو شخصیت قبل از دوئل به یکدیگر خیره شده اند. این شات توجه بیننده را به ویژگی ها و حالاتی از چهره جلب می کند که در یک تصویر از نمای دور دیده نمی شود.
[relatedpost post=”112708″]
لانگ شات در عکاسی
لانگ شات در آموزش عکاسی به نوعی برعکس کلوزآپ است. لانگ شات تمام بدن سوژه از سر تا انگشتان پا را در کادر عکس نشان می دهد. عکس لانگ شات درک بهتری از محیط اطراف سوژه به بیننده می دهد و اطلاعاتی که در یک کلوزآپ از بین می رود را انتقال می دهد.
لانگ شات یا نمای دور به شما اجازه می دهد نه تنها سوژه عکاسی خود، بلکه محیط اطراف آنها را نیز ببینید و برای داستان سرایی عالی است. بسته به نحوه تنظیمات عکس های لانگ شات، ممکن است فردی را در عکس ببینید که در فضای کاری خود یا به طور کلی در محیطی قرار گرفته است و بنابراین می توانید کمی بیشتر درباره زندگی آنها اطلاعات کسب کنید.
در موارد دیگر، یک سوژه می تواند توسط یک فضای ایزوله شده به ظاهر بی انتها محاصره شود. عکس های لانگ شات به ما کمک می کنند تا عکس هایی بگیریم که موقعیت یک شخص در جهان را نشان دهد.
تکنیک لانگ شات در عکاسیلانگ شات در عکاسی اغلب در صحنه های اکشن مورد استفاده قرار می گیرد، زمانی که مهم است ببینیم چگونه سوژه موردنظر در محیط اطرافش حرکت می کند. شما می توانید از اکستریم کلوزآپ دو شخصیتی که در حال دوئل بودند به یک لانگ شات از آنها برسید تا نشان دهید که آنها در چه فاصله ای از یکدیگر قرار گرفته اند و منظره بهتری از صحنه به بیننده داده شود.
[relatedpost post=”115424″]
مثالی از عکس لانگ شات
از یک مرد سالخورده که در گوشه ای از خیابان نشسته و در حال خواندن مجله می باشد، عکاسی شده است. ما نمی دانیم او کیست، اما می توانیم محیط اطراف او را به طور کامل ببینیم. به نظر می رسد که او تنها و منزوی است.
به این ترتیب ما به یک درک اساسی از سوژه خود و مکانی که در آن قرار دارد می رسیم و اینجاست که یک داستان شروع به فاش شدن می کند.
اکستریم لانگ شات در عکاسی
در میان یکی از انواع این شات ها می توان به اکستریم لانگ شات در عکاسی (extreme long shot) یا نمای خیلی دور اشاره کرد که در آن سوژه خیلی دور است به طوری که تقریبا در کادر تصویر یا در محیط اطراف خود گم شده است. به سواری فکر کنید که در غروب آفتاب در حال دور شدن است. هرچه از دوربین دورتر می شود کوچک تر دیده می شود.
