یکی از روش‌هایی که من به عکاسی ادامه می‌دهم و با آن پیشرفت می‌کنم، عکاسی تست مدل است. تست مدل یک مدل همکاری با شرکت‌های مدلینگ برای تکمیل نمونه کارهای مدل و نمونه کارهای خود شما می‌باشد و یک رابطه‌ی کاملا دوطرفه است. در زمان انجام این کار من همیشه تلاش می‌کنم تا خودم را به نحوی به چالش بکشم. این چالش عکاسی می‌تواند استفاده از نورهایی باشد که قبلا هیچوقت از آن‌ها استفاده نکرده‌ام یا می‌تواند یک تکنیک جدید باشد. در مورد مقاله‌ی امروز هم این چالش عکاسی با یک منبع نور و یک لنز ثابت است.
تجهیزاتی که من استفاده کردم تجهیزات همیشگی من نبودم و من از دوربین آنالوگ استفاده کردم تا محدودیت خیلی بیشتری داشته باشم. من از دوربین Mamiya RZ67 استفاده کردم که دوربین آنالوگ اصلی خودم محسوب می‌شود. از لحاظ فیلم هم از Portra 400 استفاده کردم و لنز مورد استفاده نیز یک لنز 110 میلیمتری با دیافراگم f/2.8 بود. تجهیزات نورپردازی هم عبارت بودند از Cactus RF60X و یک سافت‌باکس سهمی‌وار عمیق. برای برخی از عکس‌ها نیز به جز این تجهیزات از قسمت مشکی و یا براق یک رفلکتور 5 کاره استفاده کردم.
حالت اول
اولین حالت از 5 حالتی که من در چالش عکاسی با یک نور از آن استفاده کردم احتمالا پیچیده‌ترین حالت ممکن بود اما اجرای آن خیلی ساده بود. دلیل اینکه می‌گویم این متد خیلی سخت بود این است که در صورت قرار گرفتن نور در بالای سر سوژه، به تصویر کشیدن برق نگاه بدون اینکه مدل به صورت مستقیم بالا را نگاه کند کار خیلی سختی است. برای اینکه بتوانید این نور را در چشمان مدل به تصویر بکشید و باز هم نور را با زاویه 45 درجه در بالای سر او قرار دهید باید کمی تلاش کنید. من برای این منظور نور را با زاویه 45 درجه بالای سر مدل قرار دادم و از یک رفلکتور برای بازتاب دادن نور استفاده کردم تا سایه‌های صورت را پر کنم. سپس چندین بار نور را جابجا کردم تا بتوانم برقی که به دنبال آن بودم را به دست بیاورم. یکی از مشکلات دوربین آنالوگی که از آن استفاده می‌کنم این است که منظره‌یاب در بالای آن قرار دارد و برای اینکه بتوانم به درستی فوکوس کنم، باید روی یک چهارپایه می‌ایستادم تا روی منظره‌یاب تسلط داشته باشم.
[relatedpost post=”125428″]
حالت دوم
حالت دوم این چالش عکاسی از قانون مربع معکوس برای دستیابی به یک بکگراند مشکی و کنتراست بالا در استودیوی خانگی استفاده می‌کند. قرار دادن منبع نور در نزدیکی سوژه باعث می‌شود نور خیلی سریع‌تر از دیگر قسمت‌های استودیو به سوژه برسد و بتوانم یک عکس با بکگراند مشکی بگیرم. برای اینکه مطمئن شوم تمام عکس به جز سوژه تاریک هستند نیز از قسمت مشکی رفلکتور خودم استفاده کردم و توانستم با افزایش کنتراست تصویر یک عکس خیلی زیبا بگیرم. کم بودن جزئیات سایه در عکاسی آنالوگ نیز در این عکس کمک خیلی زیادی به من کرد.
حالت سوم
حالت سوم چالش عکاسی با یک نور یکی از متدهای موردعلاقه‌ی من است. من برای دستیابی به نورپردازی رامبرانت دوربین خودم را با زاویه 45 درجه تنظیم کردم و با استفاده از بازتاب نور نیز سایه‌ها را از بین بردم. سپس یک میز تاشو زیر دست مدل قرار دادم تا امکان گرفتن پوزهای مختلف برای او وجود داشته باشد. همچنین نحوه‌ی تقسیم کادر توسط میز هم به زیبایی عکس افزوده است. برای داشتن تنوع بیشتر هم به جای بکگراند قرمز، از پرده‌ی سبز به عنوان بکگراند استفاده کرده‌ام.
حالت چهارم
حالت چهارم نیز شباهت خیلی زیادی به حالت قبلی دارد اما این بار به جای استفاده از رفلکتور برای بازتاب دادن نور، از قسمت مشکی آن استفاده کرده‌ام تا سایه‌های بیشتری در عکس خودم داشته باشد. سپس مدل را در فاصله‌ی نزدیک‌تری با دوربین قرار دادم و نور را هم جابجا کردم تا زاویه آن باز هم به سمت مدل باشد. من دوست دارم قسمتی از بدن سوژه که نور کمتری روی آن افتاده است به طرف دوربین نباشد و دلیل آن هم این است که فقط فکر می‌کنم به این ترتیب می‌توانم عکس‌های منحصر به فردتری بگیرم. برخی تصمیمات فقط براساس ذائقه شخصی هستند و هیچ دلیل منطقی برای آن‌ها وجود ندارد.
[relatedpost post=”124862″]
من فراموش کردم که از پشت صحنه‌ی این حالت عکس بگیرم اما تنظیمات صحنه کاملا شبیه به حالت سوم است و فقط سوژه کمی به دوربین نزدیک‌تر شده است تا امکان جابجا کردن نور وجود داشته باشد. همچنین کمی سافت باکس خودم را هم چرخاندم تا نور هنوز هم رو به سوژه باشد.
حالت پنجم
حالت آخر یکی از حالت‌های موردعلاقه‌ی من است ولی متاسفانه لنزهایی مثل 110mm f/2,8 عملکرد خیلی خوبی درمورد حذف فلر ندارند به همین خاطر این مورد مثال خیلی خوبی در مورد عکاسی با یک نور و یک لنز نیست اما اجرا آن خیلی ساده می‌باشد. تنها کاری که باید انجام دهید این است که سافت باکس را پشت سر سوژه و رفلکتور را پشت سر خودتان قرار دهید. این کار یک نور نرم زیبا در پشت سر سوژه ایجاد می‌کند که به خوبی او را در برمی‌گیرد و شکل کلی مدل را نشان می‌دهد. در صورتی که سوژه‌ی شما خط فک و یا گونه‌های زیبایی داشته باشد این حالت عملکرد بسیار بهتری خواهد داشت. استفاده از رفلکتور خیلی ضروری نیست اما در مواقعی که آزادی عمل خیلی زیادی ندارید و با یک دوربین قدیمی یا دوربین آنالوگ که جزئیات سایه خیلی زیادی ندارد عکاسی می‌کنید کمک زیادی به شما می‌کند.
سخن نهایی
همانطور که مشاهده می‌کنید می‌توانید با استفاده از یک نور و فقط با جابجا کردن آن عکس‌های بسیار متفاوتی بگیرید و برای تقویت آن‌ها فقط به یک رفلکتور ساده نیاز خواهید داشت. آیا شما هم تابحال برای افزایش خلاقیت، خودتان را محدود کرده‌اید؟
