بسیاری از عکاسان ترجیح می‌دهند علاوه بر عکاسی با دوربین‌های حرفه‌ای خودشان، از گوشی‌هایی با دوربین‌های قدرتمند برای عکاسی خبری و شهری نیز استفاده کنند و از این رو معرفی چنین گوشی‌هایی با دوربین‌های پیشرفته برای آنها اهمیت زیادی دارد. در این مقاله می‌خواهیم از دید یک عکاس، نگاهی به امکانات گوشی Google Pixel 2 و XL بیندازیم و ببینیم که این دوربین‌های جدید چه قابلیت‌هایی دارند و چقدر بهتر از مدل‌های قبلی خودشان هستند؟
Dual Pixel AF
حسگر دوربین در گوشی Google Pixel 2 از قابلیت Dual Pixel AF که در دوربین‌های رده بالای کانن مانند Canon 6D Mark II استفاده شده است، بهره می‌برد. در این حسگر‌ها، هر یک از پیکسل‌های حسگر در پشت هر میکرو لنز موجود روی حسگر، به دو قسمت تقسیم شده است. به این ترتیب دوربین می‌تواند یک تصویر نمونه از هر دو پیکسل را در اختیار داشته باشد و همانند تکنولوژی فوکوس تشخیص فاز با سرعت بسیار بالایی فوکوس کند.
البته این نخستین بار نیست که این نوع از حسگر‌ها در تلفن‌های همراه به کار گرفته می‌شوند و پیش از این، سامسونگ نیز در حسگر گوشی Galaxy S7 خودش از Dual Pixel AF استفاده کرده بود. عملکرد این حسگر‌ها را می‌توانید در این تصویر ببینید و کاملاً قابل پیش‌بینی است که سرعت فوکوس آن در هنگام عکاسی یا فیلمبرداری بسیار سریع‌تر از دوربین گوشی‌های دیگر مانند آیفون اپل است! قطعاً سرعت بالای فوکوس در دوربین گوشی Google Pixel 2 هنگام فیلمبرداری 4K و همراه با لرزشگیر در این دوربین، ویدئو‌هایی کم‌نظیر را برایتان ضبط خواهد کرد.
قابلیت Dual Pixel و کاربری برای یادگیری ماشینی
تقسیم کردن تمام پیکسل‌های حسگر در دوربین گوشی Google Pixel 2 تنها برای فوکوس استفاده نمی‌شود. دوربین گوگل می‌تواند با هر یک از این دو دسته پیکسل جدای از هم تصاویر متفاوتی را با پرسپکتیو‌های جداگانه ثبت کند. در واقع هر کدام از این تصاویر، به اندازه یک پیکسل با تصویر دیگر متفاوت است و الگوریتم نرمافزار دوربین گوگل می‌تواند از این تصاویر برای یادگیری ماشینی استفاده کند. به عنوان مثال می‌تواند با تشخیص تفاوت بین این دو تصویر، برای تشخیص و جدا کردن سوژه از پس زمینه استفاده کند . این قابلیت در دوربین تکی Google Pixel 2 شبیه آن چیزی است که در تلفن‌های هوشمند با دوربین دو تایی اتفاق می‌افتد.
البته طبیعتاً این تفاوت در سوژه‌های دور از دوربین کمتر قابل تشخیص است و تأثیرگذاری کمتری دارد. شاید هم به همین دلیل باشد که این دوربین در آزمون‌های استودیویی بوکه وب‌سایت DxO نتایج نسبتاً ضعیفی دریافت کرد. اما تأثیر این تکنولوژی در عکس‌هایی که از فاصله نزدیک‌تر می‌گیرد (مانند عکس‌های سلفی) بسیار بیشتر و دقیق‌تر است.
جدای از اینکه تصاویر در این حالت با رزولوشن بالای 12 مگاپیکسل پردازش و ثبت می‌شوند، یکی از جنبه‌های مثبت استفاده از این قابلیت، دقت و کیفیت بالاتر محدوده محو شده نسبت به آیفون اپل است. گزینه Lens Blur در گوشی‌های گوگل، نسبت به گزینه Gaussian Blur در آیفون، بوکه‌های طبیعی‌تر و کاملاً دایره‌ای شکل و دقیق را به وجود می‌آورد. اما در مقایسه با اپل یک اشکالی که وجود دارد این است که در گوشی‌های اپل، به دلیل استفاده از دو دوربین، شما می‌توانید نتیجه کار را قبل از گرفتن عکس و به صورت زنده مشاهده کنید. به همین دلیل تأثیر این قابلیت روی ذهنیت کاربر بیشتر است و تصور اینکه قرار است در نهایت چه چیزی را ثبت کند راحت‌تر می‌شود. اما در گوشی‌های Google Pixel 2، این قابلیت یک نوع پردازش نرم‌افزاری است که روی دو عکس ثبت شده انجام می‌پذیرد و نهایتاً در عکس نهایی دیده می‌شود.
سخت‌افزار کاملاً معمولی گوشی‌های Google Pixel 2
همان‌طور که در بررسی‌ها خواندید، با اینکه گوشی Google Pixel 2 به عنوان پرچم‌دارهای گوگل وارد بازار شده‌اند، اما سخت‌افزار آنها چندان خاص نیست. مشخصاتی که روی این گوشی‌ها می‌بینید تقریباً همان چیزی است که در اغلب گوشی‌های پیشرفته بازار مشاهده می کنید. طراحی لبه‌دار این گوشی‌ها، نسبت به گوشی‌هایی مانند Samsung S8، Huawei Mate 10 Pro یا حتی همین آیفون X جدید اپل که به تازگی به خیلی گوشی‌های بدون حاشیه پیوسته است، کمی قدیمی به نظر می‌رسد. از نظر رزولوشن تصویر نیز صفحه نمایش Full HD با رزولوشن 1920×1080 این دوربین به پای پرچم‌داران دیگر نمی‌رسد و استفاده از 4 گیگابایت رم احتمالاً آن را کندتر از گوشی‌های پیشرفته‌تر با 6 گیگابایت رم (مانند Mate 10 Pro) می‌کند. نهایتاً اینکه استاندارد IP67 برای عایق‌بندی در این گوشی، اگرچه از مدل‌های قبلی Pixel با استاندارد IP53 بهتر است، اما در مقابل اغلب پرچم‌داران اندرویدی دیگر با استاندارد IP68 (مانند Galaxy Note8 سامسونگ) ضعیف‌تر است.
بنابراین نداشتن دوربین دوگانه را نمی‌توان تنها ضعف این پرچمدار در نظر گرفت و دیگر ضعف‌های سخت‌افزاری مهم‌تر را نیز باید به این لیست اضافه کرد.
شبی که Sundar Pichai در سمینار معرفی گوشی Google Pixel 2 درباره این گوشی توضیح می‌داد، بارها تاکید کرد که این گوشی بیشتر از اینکه یک موبایل باشد، یک دستیار هوشمند محسوب می‌شود. او برای تاکید روی دستیار هوشمند بودن این گوشی‌ها از عبارت AI First (اولویت هوش مصنوعی) استفاده می‌کرد.
در واقع موبایل‌های هوشمند را می‌توان دستیار‌هایی برای محاسبات پیشرفته به شمار آورد، اما Google Pixel 2 دستیار‌هایی هوشمند با هوش مصنوعی بالا هستند که می‌توانند عادت‌های رفتاری ما را یاد بگیرند و کارها را برایمان راحت‌تر کنند. گوگل به عنوان برترین موتور جستجوی اینترنتی، با کمک سرویس‌های جستجو و نرم‌افزارهای فوق‌العاده‌ای مانند Photos و Maps می‌تواند بسیاری از عادات رفتاری کاربر را تحلیل کرده و از آن برای ارائه سرویس‌های بهتر به کاربران استفاده کند.
ساندر پیچای با یک مثال نشان داد که چطور اپلیکیشن Fitness nv گوشی Google Pixel 2 می‌تواند با یادگیری عادات رفتاری شما در ساعات مختلف روز، صفحات متفاوتی را به شما نشان دهد. اما این عادات رفتاری چه اهمیتی برای عکاسان دارد؟ اگرچه هنوز توضیح کاملی در این باره داده نشده است، اما می‌توان حدس زد که مثلاً Google Pixel 2 می‌تواند عادات رفتاری من برای استفاده از فیلتر‌هایی که روی عکس‌ها اضافه می‌کنم را یاد بگیرد. من همیشه عکس‌ها را کمی با غلظت و شارپنس زیاد ذخیره می‌کنم یا همیشه دوست دارم کمی دور عکس را محو کنم تا سوژه‌ای که از آن عکاسی کرده‌ام بیشتر به چشم بیاید. به این ترتیب دوربین می‌تواند فیلتر‌هایی که زیادتر مورد استفاده قرار می‌دهم را از بین فیلتر‌های دیگر جدا کرده و دم دست قرار دهد یا در حالت پیشرفته‌تر، اصلاً به صورت پیش فرض خودش این فیلتر‌ها را اعمال کند.
این فیلتر‌ها می‌توانند روی موسیقی‌هایی که گوش می‌دهید، عکس‌هایی که نگاه می کنید یا حتی عکس‌هایی که لایک می‌کنید نیز اعمال شود، به طوری که برخی از آنها را هم اکنون نیز در برخی اپلیکیشن‌ها می‌توانیم ببینیم.
Google Lens
عبارت Google Lens را پیچای، نخستین بار در اوایل امسال و در سمینار توسعه‌دهندگان I/O تشریح کرد. این قابلیت می‌تواند آنچه که توسط دوربین دیده می‌شود را با هوش مصنوعی گوگل ترکیب کند. Google Lens هم اکنون برای نخستین بار در اپلیکیشن Photos و همچنین در دستیار گوگل گوشی Google Pixel 2 قرار گرفته است و به این گوشی‌ها امکان می‌دهد با الگوریتم پیشرفته گوگل برای تشخیص سوژه، بتوانند آنچه می‌بینند را درک کنند! در واقع هم اکنون این دوربین‌ها می‌توانند تا حدی بفهمند که آنچه که می‌بینند چیست و به این ترتیب می‌توانند تغییراتی را براساس چیزی که درک می‌کنند روی سوژه اعمال کنند.
مثلاً دوربین می‌تواند بفهمد گلی که شما در حال عکاسی از آن هستید یک گل است یا حتی بفهمد که چه گلی است. طبیعتاً وقتی می‌فهمد از یک گل عکس می‌گیرید می‌تواند بفهمد که باید پشت گل را محو کند، اما طبیعتاً دلیلی ندارد بخواهد پشت یک درخت را محو کند و این‌ها چیز‌هایی هستند که این قابلیت می‌تواند از هم تشخیص دهد.
شما هم به این ترتیب راحت‌تر می‌توانید با دوربین این گوشی‌ها کار کنید. مثلاً وقتی در حال عکاسی از برج ایفل در نور روز هستید، نیاز دارید سوژه‌تان را روش‌تر از زمینه آسمان کنید و عابران باید از زیر برج حذف شوند، اما وقتی در شب عکس می‌گیرید، احتمالاً برج را تاریک‌تر می‌کنید تا چراغ‌های آن زیباتر دیده شوند و احتمالاً نیازی به حذف عابران ندارید. هوش مصنوعی گوگل می‌تواند به زودی امکاناتی را به دوربین‌های موبایل گوشی Google Pixel 2 اضافه کند که کار با موبایل‌ها را به مراتب ساده تر از دوربین‌های عکاسی خواهد کرد.
ویدئو‌هایی با لرزش باور نکردنی
فیلمبرداری با دوربین‌های موبایل معمولاً دارای لرزش‌های شدیدی است که اغلب به صورت نرم‌افزاری رفع می‌گردند. استفاده از لرزشگیر‌های نرم‌افزاری بسیاری از اوقات به کاهش کیفیت یا دستکم به کاهش رزولوشن تصاویر منجر می‌شود و کمتر دیده شده است که بتوانید به صورت زنده از آنها استفاده کنید. یعنی ابتدا ویدئو‌ها ثبت شده و سپس روی آنها لرزشگیری نرم افزاری انجام می‌شود. از سوی دیگر، بدنه کوچک تلفن‌های همراه معمولاً امکان استفاده از لرزشگیر‌های واقعی اپتیکال مانند آنچه در دوربین‌های عکاسی کامپکت مانند Canon SX720 HS می‌بینیم را نمی‌دهند. اما گوگل برخلاف مدل‌های قبلی خودش، در گوشی‌های Google Pixel 2 هم از لرزشگیر نرم‌افزاریEIS و هم از لرزشگیر اپتیکال OIS استفاده کرده است.
ترکیب این دو لرزشگیر ویدئو‌هایی فوق العاده نرم و روان را نشان می‌دهد که حتی در رزولوشن 4K نیز به طرز باور نکردنی بدون لرزش است. نمونه ویدئویی که با این قابلیت لرزشگیری گوشی Google Pixel 2 گرفته و منتشر شده است نشان می‌دهد که ویدئو‌های این گوشی‌ها می‌توانند در حد بسیار بالا و شبیه به آنچه که با لرزشگیر‌های حرفه‌ای مانند DJI Ronin گرفته می‌شود عمل کند. تصاویر این موتور سوار در حال حرکت در یک جاده سنگلاخ و در حالی که از روی یک موتور سیکلت دیگر ضبط می‌شوند، احتمالاً پرلرزش ترین صحنه‌ای است که یک کاربر معمولی می‌تواند در آن شروع به فیلمبرداری کند. با دیدن این ویدئو متوجه می‌شوید که مهم‌ترین دلیل اهمیت این گوشی‌ها برای فیلم‌برداران چه چیزی می‌تواند باشد. اما تنها استفاده این قابلیت برای فیلمبرداری نیست. عکاسان نیز می‌توانند با استفاده از این لرزشگیر‌ها، برای عکاسی در نور کم و محیط‌های داخلی با سرعت پایین‌تری کار کنند و همچنین برای عکاسی ماکرو از سوژه‌های خیلی نزدیک نیز لرزش دستشان کاهش می‌یابد.
مدیریت رنگ در گوشی Google Pixel 2
یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که در سمینار گوگل به آن اشاره نشد، موضوع مدیریت رنگ در این گوشی‌هاست. گوشی‌های قبلی Google Pixel دارای نمایشگر‌های LED فوق‌العاده درخشانی بود، اما اشکالی که وجود داشت این بود که رنگ‌هایی که روی آن نمایش داده می‌شد بسیار غلیظ و تقریباً دور از واقعیت بود. اشکالی که آیفون‌های اپل به دلیل استفاده از iOS معمولاً با آن درگیر نیستند. این سیستم عامل می‌تواند بسته به محتوای در حال نمایش، فضای رنگی نمایشگر را بین DCI-P3 یا sRGB تغییر دهد. یعنی عکس‌ها و ویدئو‌هایی که می‌گیرید، معمولاً با همان غلظت رنگی که باید دیده شوند، نمایش داده می‌شوند و همچنین وقتی شما تصویری را توسط آیفون‌تان برای یک چاپگر ارسال می‌کنید، غلظت رنگ‌های تصویر اغلب به همان صورتی تعریف و چاپ می‌شوند که روی نمایشگر می‌بینید.
گوشی Samsung Galaxy S8 نیز می‌تواند از هر دوی این فضاهای رنگی پشتیبانی کند، البته جابجایی بین آنها باید به صورت دستی انجام شود و نمی‌تواند به صورت خودکار این تغییر رنگ را انجام دهد. اگرچه اندروید جدید یعنی Android Oreo بالاخره امکان پشتیبانی از فضاهای رنگی را نیز به امکانات خودش اضافه کرده است، اما همانند Windows این پشتیبانی تنها محدود به اپلیکیشن‌ها یا برنامه‌ها می‌شود و تاثیری روی فضای کلی نمایشگر گوشی ندارد. خود گوگل هم توضیحی درباره این فضاهای رنگی و امکان سویچ کردن بین آنها نداده است و باید صبر کنیم تا اطلاعات بیشتری در این باره منتشر شود.
