- 1-کراپ عکس ، یک روایت داستانی میسازد.
- 2-جزئیات غیرضروری را کنار بگذارید.
- 3-همیشه سوژهی خود را در وسط کادر قرار ندهید.
- 4-وقتی که چهرهای را کراپ میکنید، کمی فضای تنفس برای آن بگذارید.
- 5-دست یا پا را از مفصل قطع نکنید.
- 6-موی سوژه را طوری کراپ نکنید که کچل به نظر برسد.
- 7-برای یک مجموعه عکس، قاب خود را ثابت نگه دارید.
- 8-خط افق را از تصویر بیرون نکشید.
- 9- با کراپ یک نمای بسته ایجاد کنید
- 10-از تجربه کردن نترسید.
1-کراپ عکس ، یک روایت داستانی میسازد.
“هر تصویر ارزش هزار کلمه را دارد”. اگر بخواهیم این جمله را عملی بکنیم. باید تصویر را از جایی کراپ کنیم که به داستانی که قرار است برای بیننده روایت بکنیم، لطمهای وارد نشود. تنها جزئیات اضافی را که نقشی در داستان شما ندارند، کراپ کنید.
2-جزئیات غیرضروری را کنار بگذارید.
حذف کردن جزئیات غیرضروری، باعث میشود به داستانی که در حال روایت آن هستید، خدشهای وارد نشود.
هر شیء یا شخص غیرضروری در عکس، مثل یک photobomb (شخصی که به یکباره در عکس ظاهر میشود و به اصطلاح عکس را خراب میکند) در تصویر عمل میکند و تمرکز ببینده را از سوژهی اصلی دور میکند. پس هر سوژهی مزاحمی را که در پس زمینهی تصویر وجود دارد، حذف کنید. یادتان باشد معمولا این سوژههای مزاحم بیشتر در لبهی تصویر حضور دارند. به دلیل دور بودن از سوژهی اصلی، عکاس فراموش کرده که نباید آنها را در کادر قرار بدهد.
بیشتر اوقات، مردمی که سوژهی اصلی عکس نیستند، حواس ما را پرت میکنند. به این علت که چشمان ما به طور طبیعی، به سمت چهرهی مردم در عکسها کشیده میشود. اما چشمان ما به متن نیز حساس است. مخصوصا اگر به زبانی نوشته شده باشد که بتوانیم آن را بخوانیم. پس هر چیزی که روند توصیفی عکس شما را مختل میکند، از چشم بیننده دور کنید.
3-همیشه سوژهی خود را در وسط کادر قرار ندهید.
همیشه نیاز نیست که سوژه را در مرکز کادر قرار بدهید. اغلب سعی کنید قانون یک سوم را رعایت کنید و سوژه را در نقاط طلایی عکس بگذارید تا بیشترین تمرکز به آن معطوف شود.
4-وقتی که چهرهای را کراپ میکنید، کمی فضای تنفس برای آن بگذارید.
چهرهی سوژهی خود را طوری کراپ نکنید که به لبهی قاب تصویر خیلی نزدیک باشد؛ به این دلیل که این کراپ احساس خفگی به بیننده میدهد. لبههای عکس را یک دیوار تصور کنید. هرچقدر چهرهی فرد به دیوار نزدیک باشد، حس اضطراب بیشتر منتقل میشود.
اگر سبک شما به این صورت است که سوژهی خود را در نمای بستهای محصور میکنید، این موضوع ممکن است از نظر بصری به چشم بیننده اجازه ندهد که در تصویر بچرخد و نگاه سوژه را دنبال کند. در چنین حالتی بهتر است قانون یک سوم و فضای نگاه (look room) را با هم ترکیب کنید تا فضایی را ایجاد کنید که چشم در تصویر بچرخد.
5-دست یا پا را از مفصل قطع نکنید.
وحشت نکنید، ولی کراپ یک عکس مثل یک قاتل در یک فیلم ترسناک میماند، باید مطمئن باشید که میخواهید کدام قسمت بدن را در تصویر کات کنید.
یک قاعدهی کلی این است که از کات کردن عضو از مفصل خودداری کنید؛ چون این شیوه از کات کردن، جلوهی بصری ناخوشایندی ایجاد میکند. همچنین شما باید از کات کردن انگشتان دست و پا یا حتی گوشهای سوژه خودداری کنید. کات کردن بدن از قسمت گلو، کمر، ران، ساق پا و یا بالای بازوها، تاثیر بصری بهتری دارد.
6-موی سوژه را طوری کراپ نکنید که کچل به نظر برسد.
شما باید نقش یک متخصص مد را بازی کنید. در کراپ مو نباید زیاد به پیشانی نزدیک شوید؛ چون با این کار باعث میشوید که سوژه کچل به نظر برسد. در ناحیهای دورتر از محل رویش مو و پیشانی به راحتی میتوانید موی سوژه را کات کنید و به بیننده اجازه دهید که بقیهی تصویر را با تخیل خودش پر کند. بدین ترتیب توجه بیننده بیشتر به سوژه معطوف خواهد شد.
7-برای یک مجموعه عکس، قاب خود را ثابت نگه دارید.
تصویر بزرگی را که میخواهید بسازید در ذهن خود مجسم کنید. عکسهایی که در یک طرح استفاده میشوند، چون در مجاورت هم قرار میگیرند، باید از ساختار یکسانی بهره ببرند.
هنگامی که یک سری از عکسها در کنار یکدیگر قرار میگیرند، آنها را مثل یک سالنامه در نظر بگیرید تا یک کتاب داستان مصور.
یک سالنامه دارای تصاویری است که همگی یک شکل به نظر میرسند. ولی یک کتاب داستان مصور در بسیاری از اندازهها و موقعیتها تصویر دارد. این موضوع برای شرح یک روایت در یک زمان مناسب است. اما اگر یک سری از عکس را با سایزها و زاویههای مختلف چیدمان کنید، تصویر بزرگی که حاصل میشود، اگر عمدی در کار نبوده باشد، مغشوش و درهم به نظر میرسد. این موضوع یک استثنا دارد و آن زمانی است که قصد دارید حس حرکت بین عکسهایتان ایجاد کنید.
8-خط افق را از تصویر بیرون نکشید.
وقتی که یک عکس منظره یا هر عکس دیگری را که دارای خط افق میباشد، کراپ میکنید، به محل خط افق در تصویر خود توجه داشته باشید. بهترین حالت این است که از قانون یک سوم تبعیت کنید و خط افق را روی یکی از دو خط افقی قرار بدهید که تصویر را به سه قسمت تقسیم میکند. اگر خط افق را از تصویر خود بیرون بکشید، تصویر عمق خود را از دست میدهد و تنها یک نمای بسته از یک منظره را شامل میشود که زیبایی چندانی ندارد.
[relatedpost post=”125019″]
9- با کراپ یک نمای بسته ایجاد کنید
تا بار دراماتیک عکس بالاتر برود. وقتی که نمای بستهتری از سوژهی خود ایجاد کنید، حس درام در عکس افزایش خواهد یافت و تمرکز بیننده بر جزئیات سوژه بیشتر معطوف خواهد شد و حس چهرهی سوژه بهتر منتقل میشود. همچنین حسی که در چشمان سوژه قرار دارد، در معرض دید قرار خواهند گرفت. این موضوعات باعث میشود که بیننده با سوژه احساس صمیمت داشته باشد. این نکته در مورد اشیا نیز صادق است و زمانی که یک نمای بسته از یک شیء میگیرید، توجه بیننده به جزئیات آن شیء بیشتر خواهد شد.
[relatedpost post=”120191″]
10-از تجربه کردن نترسید.
گاهی وقتها مجبورید قوانین را بشکنید تا یک بیان جسورانه داشته باشید. پس قبل از اینکه یک طرح مشخص را دنبال کنید، روشهای مختلفی را به منظور نزدیک شدن به موضوعتان امتحان کنید. شما میتوانید یک عکس را به ده روش مختلف کراپ کنید و نتایج متفاوتی را به دست آورید.
سعی کنید با زاویههای مختلفی کراپ کنید و یک اثر ترکیبی پویا ایجاد کنید. مثلا اگر یک سوژه را به صورت نیمه کراپ کنید، تصویر رازآلود میشود. تا زمانی که یک نسخه پشتیبان از عکس اصلی داشته باشید، میتوانید با خیال راحت راههای مختلف را روی عکس خود امتحان کنید.