مقایسه فضاهای رنگی sRGB، ادوبی RGB و پروفوتو RGB

در ابتدای این مقاله، که فنی‌ترین نوشته‌ی من محسوب می‌شود، باید اشاره کنم که موضوع بسیار پیچیده‌ای را پیش رو داریم. شاید مجبور باشید چند بار این مقاله را مطالعه کنید تا از آن سر درآورید. البته تمام تلاش خودم را کرده‌ام تا همه‌چیز را به ساده‌ترین شکل ممکن بیان کنم و امیدوارم برای شما هم ساده باشد.

مطالعه بیشتر: چگونه از رنگ‌ها در عکاسی استفاده کنیم؟

1-فضاهای رنگی sRGB، ادوبی RGB و پروفوتو RGB چه هستند؟

اینها سه مورد از متداول‌ترین فضاهای رنگی مورد استفاده در عکاسی هستند.

فضای رنگی یک عبارت بی‌معنی برای گیج کردن خواننده نیست، بلکه به مجموعه‌ای از رنگ‌ها گفته می‌شود، درست شبیه یک مخزن. اگر فقط دو رنگ (مثلاً قرمز و آبی) و یک بوم سفید داشته باشید، فضای رنگی شما شامل تمام رنگ‌هایی خواهد بود که از ترکیب این دو رنگ ساخته می‌شوند. البته می‌توانید رنگ کمتری استفاده کنید تا رنگ سفید بوم هم خودنمایی کند.

می‌توان فضاهای رنگی را شبیه مجموعه‌ای از رنگ‌ها در نظر گرفت که افراد قادر به دیدن آنها هستند (اگر هیچ‌کس نتواند رنگی را ببیند، آن رنگ وجود ندارد. رنگ‌ها همین‌قدر ذهنی هستند). احتمالاً تصویری شبیه زیر را قبلاً دیده‌اید.

نمودار بالا تمام رنگ‌هایی که ما می‌توانیم ببینیم را به شکل دوبعدی به نمایش می‌گذارد (یعنی فقط محورهای افقی و عمودی) و تیرگی رنگ‌ها (یا روشنایی آنها) را در نظر نمی‌گیرد.

حالا فضاهای رنگی sRGB، ادوبی RGB و پروفوتو RGB کجای این بحث قرار می‌گیرند؟ هرکدام از این فضاها بخشی از نمودار بالا هستند (و پروفوتو RGB کمی از لبه‌های نمودار بیرون می‌زند). در ادامه شکل فضاهای رنگی sRGB، ادوبی RGB و پروفوتو RGB را می‌بینید. اگر برای نخستین بار است که به این سه فضای رنگی بر می‌خورید، نمودارهای ساده‌ی زیر می‌توانند برخی از سؤالات شما را پاسخ دهند.

و در نمودار زیر هر سه مورد را روی هم می‌بینید.

همان‌طور که می‌بینید sRGB کوچک‌ترین فضای رنگی به‌شمار می‌رود و گاموت (یا دامنه‌ی) آن فقط بخش کوچکی از رنگ‌های تحت پوشش چشمان ما را در بر می‌گیرد. گاموت ادوبی RGB کمی بزرگ‌تر است، به‌ویژه برای رنگ‌های سبز و فیروزه‌ای. در واقع با ادوبی RGB می‌توان اشباع (خلوص) بیشتری را در این محدوده‌ها پوشش داد.

پروفوتو RGB بزرگ‌ترین فضای رنگی در این سه‌گانه است و احتمالاً جذاب‌ترین آنها، چون رنگ‌هایی فراتر از دید ما را پوشش می‌دهد. ما اینها را رنگ‌های تخیلی می‌نامیم تا عکاس‌ها را بترسانیم. شما قادر به دیدن آنها نیستید؛ به همین دلیل تخیلی نام گرفته‌اند، و البته نقش مهمی در بحث کنونی ما ندارند. از آنجا که پروفوتو RGB پهنه‌ی رنگی نسبت به دیگر فضاهای رنگی از جمله sRGB و ادوبی RGB دارد، این رنگ‌های تخیلی را هم در بر می‌گیرد.

به خاطر داشته باشید که اینها فقط نمودارهای دوبعدی هستند. در تصویر زیر نمایی سه‌بعدی از فضای sRGB را می‌بینید و احتمالاً می‌توانید نقش شدت رنگ (روشنایی) را درک کنید:

بیشتر بخوانید: چگونه از اطلاعات اگزیف استفاده کنیم؟

2-درک مقادیر RGB

فرض کنید می‌خواهید یک رنگ خاص، مثلاً نوعی سفید بژ را داشته باشید. فضاهای رنگی بر اساس ریاضیات تعریف می‌شوند. هر رنگی که فکرش را بکنید، مختصات خودش را در فضای رنگی دارد تا بتوانید به‌سادگی آن را پیدا کنید، اما در نظر داشته باشید که این مختصات به همان فضای رنگی تعلق دارند.

مثلاً مقادیر یکسان در دو فضای رنگی sRGB و ادوبی RGB رنگ یکسانی را نشان نمی‌دهند.

واژه RGB به سه رنگ قرمز، سبز و آبی اشاره دارد. سه مقدار مشخص، رنگی را که می‌خواهید نشان می‌دهند، یعنی یک عدد مشخص برای هرکدام از سه رنگ قرمز، سبز و آبی. در فضای رنگی sRGB رنگ سفید بژ با ارقام RGB 255,248,231 مشخص می‌شود، یعنی مقدار کانال‌های قرمز، سبز و آبی به‌ترتیب برابر با 255، 248 و 231 خواهد بود.

با این حال مقادیر 255,248,231 در فضای رنگی ادوبی RGB یا پروفوتو RGB رنگ متفاوتی را نشان می‌دهند. این موضوع اهمیت زیادی دارد و به همین دلیل است که عکس‌های شما باید اطلاعاتی در مورد فضای رنگی را هم در بر بگیرد. در غیر این صورت برنامه‌ی کامپیوتری چگونه منظور شما از سه عدد 255,248,231 را متوجه شود؟ واضح است که نمی‌تواند.

با وجود اهمیت فضای رنگی، بعضی اپلیکیشن‌ها به این ویژگی عکس‌ها توجه نمی‌کنند. در این برنامه‌ها فرض بر این است که شما از فضای رنگی پیش‌فرض استفاده می‌کنید (بعداً در این رابطه بیشتر توضیح می‌دهیم). نادیده گرفتن فضای رنگی مشکلات آشکاری را ایجاد می‌کند. قطعاً نمی‌خواهید که مرورگر یا برنامه‌ی مورد استفاده، مختصات RGB 120,140,160 را در دو فضای sRGB و پروفوتو برابر با یک رنگ در نظر بگیرد.

3-درک عمق بیت

موضوع مهم دیگر، عمق بیت است که با نام عمق رنگ هم شناخته می‌شود، و به تعداد بیت‌های اطلاعات برای ساخت هر پیکسل اشاره دارد.

بیشتر بخوانید: عمق بیت چیست و چگونه از آن استفاده کنیم؟

دنیای عکاسی به شکل پایه از 8 بیت برای هر پیکسل استفاده می‌کند، یعنی هر پیکسل قادر به نمایش 2 به توان 8 یا 256 رنگ است. دوربین شما پیکسل‌های قرمز، سبز و آبی دارد. بنابراین 256 سایه رنگ قرمز، 256 سایه رنگ سبز و 256 سایه رنگ آبی داریم. با ضرب این ارقام به نتیجه‌ی حیرت‌انگیز 16777216 می‌رسیم.

اما چرا به همین بسنده کنیم؟ عکس‌هایی با کانال‌های 16 بیتی هم متداول هستند و 281 تریلیون مقدار RGB را در اختیار شما قرار می‌دهند. اگرچه این تعداد رنگ بیش از حد نیاز و غیر ضروری به نظر می‌رسد و به‌مراتب بالاتر از سطح درک سیستم بینایی انسان است، اما ویرایش عکس‌های 16 بیتی مزایایی هم دارد، به‌خصوص اینکه گرادیان‌های عکس تا جای ممکن یکدست می‌شوند و دسته‌بندی رنگ‌ها (بندینگ) به حداقل می‌رسد.

همچنان توجه داشته باشید که نمی‌توانیم تمام این 281 تریلیون نقطه‌ی RGB را رنگ بنامیم، چون رنگ بر اساس ادراک انسان تعریف می‌شود. ما تریلیون‌ها کد رنگ داریم، ولی تشخیص تفاوت بسیاری از آنها برای ما ممکن نیست. به یاد دارید که بعضی از کدهای رنگ پروفوتو را هم رنگ‌های تخیلی نامیدیم، چون نمی‌توانیم آنها را ببینیم.

3.1. آیا تصاویر در فضاهای رنگی وسیع‌تر، رنگ‌های بیشتری دارند؟

یکی از اشتباهات اساسی که بارها به آن برخوردم، این تصور است که عکس‌ها در فضای رنگی وسیع‌تر مانند پروفوتو، رنگ‌های بیشتری دارند.

خیر! فضای رنگی یک عکس هیچ اطلاعاتی در مورد تعداد رنگ‌های موجود در آن به ما نمی‌دهد. فضای رنگی پروفوتو RGB دامنه‌ی وسیع‌تری دارد، ولی عکسی که در فضای رنگی پروفوتو RGB ثبت شده رنگ‌های بیشتری نسبت به عکس sRGB ندارد. عکسی با کانال‌های 8 بیتی به‌ازای هر رنگ در نهایت به 16.8 میلیون مقدار RGB محدود است و این مقدار، ارتباطی به فضای رنگی ندارد. این مقادیر در فضای رنگی پروفوتو فاصله‌ی بیشتری نسبت به یکدیگر دارند (پراکنده‌تر هستند) و احتمالاً به مشکل دسته‌بندی رنگ‌ها (بندینگ) منجر می‌شوند.

3.2.  عمق بیت و بندینگ

هرچه فضای رنگی شما وسیع‌تر باشد، اهمیت استفاده از عکس‌هایی با عمق بیت بیشتر هم افزایش می‌یابد. در sRGB کانال‌های رنگی 8 بیتی معمولاً به گرادیان‌های یکدست و بدون دسته‌بندی منجر می‌شوند. با این حال همین 16.8 میلیون رنگ در فضای پروفوتو (طبق تعریف) دورتر از یکدیگر هستند، چون باید فضای بیشتری را پر کنند. بدین ترتیب احتمال ایجاد دسته‌بندی در گرادیان‌های عکس هم بیشتر می‌شود.

برای غلبه بر این مشکل می‌توانید از کانال‌های رنگی 8 بیتی در فضای پروفوتو دوری کنید.

4-فضای کاری و فضای خروجی

در دو مرحله از فرایند خلق عکس، باید فضای رنگی را انتخاب کنید: یکی مرحله پس-پردازش و دیگری مرحله خروجی گرفتن.

البته اگر با فرمت JPEG عکس می‌گیرید (واقعاً؟!) باید فضای رنگی را داخل دوربین هم تعیین کنید (بعضی دوربین‌ها دو گزینه sRGB و ادوبی RGB دارند). عکاسانی که از فرمت RAW استفاده می‌کنند نیازی به این کار ندارند. با این حال تغییر فضای رنگی، پیش‌نمایش تصویر روی نمایشگر دوربین را تغییر می‌دهد. من ادوبی RGB ا پیشنهاد می‌دهم، که البته روی خروجی فرمت RAW تأثیری ندارد.

در ادامه، اهمیت انتخاب فضای رنگی درست برای هر دو مرحله پس-پردازش و خروجی را بررسی می‌کنیم.

4.1. فضای کاری

زمانی که عکس را ویرایش می‌کنید، باید فضای کاری را انتخاب کنید. این فضا همان فضای رنگی نرم‌افزار ویرایش است که محدود به استفاده از آن هستید؛ هر نوع ویرایشی انجام دهید، رنگی خارج از این فضای کاری به‌وجود نخواهد آمد. معمولاً بهتر است فضای کاری پروفوتو RGB را برای ویرایش عکس‌های فرمت RAW استفاده کنید، چون این تصاویر اغلب رنگ‌هایی فراتر از فضاهای رنگی sRGB و ادوبی RGB دارند، به‌ویژه در مناطق تیره و اشباع. اگر sRGB را به‌عنوان فضای کاری انتخاب کنید، هر رنگی که خارج از این محدوده باشد را از دست می‌دهید (به همین دلیل بعضی نرم‌افزارها مانند لایت‌روم حتی به شما اجازه نمی‌دهند فضای کاری sRGB را انتخاب کنید).

تنظیمات ایده‌آل فوتوشاپ کمی دشوار است و چندین رویکرد برای این کار پیشنهاد شده است. اما اگر از تنظیمات سر در نمی‌آورید، کافیست گزینه Edit> Color Settings> RGB> Preserve Embedded Profile را انتخاب کنید. با این کار هر عکسی با فضای رنگی پروفوتو از لایت‌روم یا ادوبی Camera RAW در همین فضا باقی می‌مانند. همچنین با انتخاب گزینه‌ی موجود در منوی فوق، هرگونه عدم تطابق در فضای رنگی به شما اطلاع داده می‌شود. (حالت دیگر این است که فضای کاری RGB را به پروفوتو تغییر داده و گزینه Convert to working RGB را انتخاب کنید. بدین ترتیب تمام عکس‌های شما در فضای کاری پروفوتو خواهند بود).

توجه کنید! بسیاری از عکاسان از نرم‌افزارهایی مانند ادوبی Camera RAW یا لایت‌روم برای ویرایش استفاده کرده و سپس عکس را در فوتوشاپ باز می‌کنند. با این حال تنظیمات خروجی روی فضای کاری sRGB یا ادوبی RGB قرار گرفته و همین موضوع، بخشی از رنگ‌ها را از بین می‌برد. برای حل این مشکل روی لینک آبی پایین نرم‌افزار Camera RAW کلیک کرده و تصاویر را به پروفوتوی 16 بیتی تغییر دهید. در لایت‌روم هم به منوی Lightroom> External Editing> File Format رفته، گزینه TIFF و فضای رنگی پروفوتو و عمق بیت 16 را انتخاب کنید.

باز هم دقت کنید! اگر متوجه شده‌اید که از sRGB یا ادوبی RGB برای خروجی گرفتن از Camera RAW یا لایت‌روم استفاده می‌کرده‌اید و به‌سرعت می‌خواهید آن را به پروفوتو تغییر دهید، کمی صبر کنید. درست است که با این کار شما رنگ‌های خارج از فضای sRGB را هم حفظ می‌کنید، اما یک مرحله اضافه را پیش رو خواهید داشت. زمانی که عکس‌ها را از فوتوشاپ به وب منتقل می‌کنید، باید آنها را دوباره به sRGB تغییر دهید. این کار ساده است و از منوی Edit> Convert to Profile> sRGB انجام می‌شود. تبدیل تصاویر وب به sRGB ضروریست؛ هیچگاه عکس‌های پروفوتو را به فضای وب راه ندهید.

4.2. فضای خروجی

فضای خروجی همان فضای رنگی است که برای عکس نهایی انتخاب کرده‌اید. بهترین فضای رنگ به رسانه‌ی خروجی شما بستگی دارد، ولی هرکدام از سه مورد یعنی sRGB، ادوبی RGB و پروفوتو کاربردهای خاص خودشان را دارند.

برای وب معمولاً sRGB گزینه‌ی ایده‌آل است. اگر می‌خواهید عکس‌ها را برای ویرایش به دست عکاس دیگری برسانید، پروفوتو را انتخاب کنید. برای چاپ هم آنها را مستقیماً از فضای رنگی وسیع (پروفوتو) به فضای رنگی مخصوص چاپگر تبدیل نمایید.

بعضی مراکز تخصصی، عکس‌ها را فقط در فضای رنگی sRGB و ادوبی RGB، یا گاهی هم پروفوتو تحویل می‌گیرند. مثلاً بعضی مراکز چاپ فقط با sRGB کار می‌کنند. در این حالت یا به درخواست آنها عمل نمایید، یا اینکه با سراغ مرکز دیگری بروید.

5-چه زمانی از sRGB، ادوبی RGB و پروفوتو RGB استفاده کنیم؟

حالا به بحث اصلی می‌رسیم، یعنی بهترین زمان استفاده از فضاهای رنگی فوق.

هرکدام از فضاهای sRGB، ادوبی RGB و پروفوتو RGB کاربرد مخصوص به خودشان را دارند که در ادامه به آنها می‌پردازیم.

5.1. sRGB

فضای sRGB را معمولاً فضای رنگی پیش‌فرض می‌نامند، چون درک آن ساده است. در دنیای عکاسی به تازه‌کاران گفته می‌شود که همه کار را در sRGB انجام دهند. این پیشنهاد برای انتشار عکس روی فضای وب یا ارائه به مشتری خوب است، ولی در مورد فضای کاری نمی‌توان چنین نظری داد.

اول از همه، واضح است که نهایتاً باید عکس‌ها را با پروفایل sRGB به فضای وب یا به دست مشتری برسانید، و دلیلش هم مانیتورهای کامپیوتر و اپلیکیشن‌های فاقد مدیریت رنگ است.

قبلاً هم گفتم که اپلیکیشن‌های فاقد مدیریت رنگ، پروفایل رنگی تصویر را نادیده می‌گیرند و به جای آن از یک پروفایل رنگی پیش‌فرض استفاده می‌کنند. شاید حدس بزنید که این پیش‌فرض همان sRGB است، ولی این‌طور نیست. بیشتر اپلیکیشن‌ها از فضای رنگ مانیتور شما برای خوانش مختصات RGB عکس استفاده می‌کنند. عجیب نیست که مانیتور شما هم فضای رنگی خاص خودش را دارد، یعنی همان مجموعه رنگ‌هایی که می‌تواند نمایش دهد.

نکته مهم اینجاست که بیشتر کاربران عادی از مانیتورهایی با فضای رنگی مشابه sRGB استفاده می‌کنند. به همین دلیل فایل‌های sRGB کمترین آسیب را در این فرایند متحمل می‌شوند. در شرایط مشابه اگر یک عکس پروفوتو را با اپلیکیشن فاقد مدیریت رنگ (مانند یک مرورگر قدیمی) و روی مانیتورهای عادی باز کنید، کاملاً بی‌روح و بدون کنتراست به نظر می‌رسند. بنابراین برای وب و مشتریان عادی از sRGB استفاده کنید.

نهایتاً اینکه از sRGB برای فضای رنگی ویرایش عکس‌هایتان استفاده نکنید، چون بخشی از رنگ‌ها را بی‌دلیل از دست می‌دهید. در عین حال هنگام خروجی گرفتن برای وب، گزینه sRGB را انتخاب کنید. این مرحله را به فرایند کاری خود اضافه نمایید. تکرار می‌کنم که عکس‌های ادوبی RGB یا پروفوتو RGB را دست هر کسی ندهید.

5.2. پروفوتو RGB

فعلاً از ادوبی RGB می‌گذریم و به پروفوتو RGB، یعنی بهترین فضای کاری در اکثر شرایط می‌پردازیم.

توجه کنید که گفتم فضای کاری، نه فضای خروجی. به همین دلیل است که لایت‌روم از فضای رنگی نزدیک به پروفوتو RGB برای ویرایش تصاویر استفاده می‌کند. وقتی عکس‌ها را در پروفوتو ویرایش کنید، احتمال حذف غیر ضروری رنگ‌ها به حداقل می‌رسد، ضمن اینکه می‌توانید دوباره آنها را به فضاهای رنگی کوچک‌تر اکسپورت کنید، پس نگران چه چیزی هستید؟

در عین حال مراقب باشید که تصاویر پروفوتو را منتشر نکنید. اگر در فوتوشاپ با فضای کاری پروفوتو RGB کار می‌کنید، احتمال اشتباه و ذخیره کردن تصاویر در این فضا وجود دارد. تماشای این عکس‌ها با اپلیکیشن‌های فاقد مدیریت رنگ همه‌چیز را به هم می‌ریزد.

به همین دلیلی اگر به‌شکل مستقیم با مشتری کار می‌کنید، هیچوقت مجموعه‌ای از تصاویر پروفوتو RGB را به آنها تحویل ندهید. چرا؟ چون دیر یا زود، این عکس‌ها روی یک برنامه قدیمی فاقد مدیریت رنگ باز می‌شوند و مشتری در کمال ناراحتی، فکر می‌کند عکس‌های ارزشمند مراسم عروسی‌اش خراب شده‌اند. همین وضعیت برای ادوبی RGB هم وجود دارد، اگرچه اوضاع به‌اندازه‌ی پروفوتو خراب نیست. پس همیشه عکس‌ها را با sRGB خروجی بگیرید.

5.3. ادوبی RGB

داستان ادوبی RGB کمی عجیب است.

این فضای رنگی برخلاف sRGB با اکثر نمایشگرها سازگاری ندارد و انتخاب نامناسبی برای خروجی وب محسوب می‌شود. همچنین به‌اندازه‌ی پروفوتو وسیع نیست و به‌عنوان فضای کاری، شما را محدود می‌کند. گاهی اوقات فکر می‌کنم باید ادوبی RGB را به‌طور کامل کنار بگذارم و در واقع sRGB و پروفوتو بسیار مفیدتر هستند، ولی باز هم در بعضی شرایط مجبور به استفاده از ادوبی RGB هستیم.

اول از همه اگر مانیتوری با گاموت عریض بخرید، فضای رنگی این مانیتور به ادوبی RGB نزدیک‌تر است تا به sRGB. در این حالت برای استفاده شخصی و با برنامه‌های فاقد مدیریت رنگ، ادوبی RGB به‌مراتب بهتر از sRGB به نظر می‌رسد (sRGB بیش از اندازه اشباع خواهد بود).

دوم، بعضی مشتریان و شرکت‌ها از شما عکس‌های ادوبی RGB می‌خواهند. گاهی اوقات دلیل خوبی برای این کار دارند، و گاهی اوقات هم خیر. اگر برای شرکتی کار می‌کنید که سیستم کاری خودشان را بر اساس ادوبی RGB تدوین کرده‌اند، شما هم با آنها هماهنگ شوید. بعضی مراکز چاپ هم فقط sRGB یا ادوبی RGB قبول می‌کنند. برای اینکه عکس‌تان خراب نشود، بهتر است درخواستشان را اجابت کنید.

6-چاپ کردن عکس

برای بحث در مورد ظرایف رنگی هنگام چاپ عکس‌ها به چندین مقاله مجزا نیاز داریم. اینجا فقط برخی پیشنهادات ساده را می‌بینید.

6.1. دو روش چاپ

اگر تبحر زیادی در چاپ ندارید، بهتر است روش ساده را انتخاب کنید: عکس‌ها را بدون هرگونه ویرایش یا اصلاح اضافه به مرکز چاپ بفرستید و از آنها بخواهید تنظیمات رنگی خودشان را اعمال کنند. برای این کار هم از فایل‌های sRGB استفاده کنید. این، ساده‌ترین راه برای چاپ بدون دردسر عکس‌ها محسوب می‌شود.

برای چاپ پیشرفته، باید بین چاپ در منزل یا چاپ در مراکز حرفه‌ای (آنهایی که اجازه تصحیح رنگ را به شما می‌دهند) یکی را انتخاب کنید. اگر عکس را بیرون می‌فرستید، پروفایل ICC جوهر/کاغذ مورد استفاده در مرکز چاپ را دانلود کنید. سپس عکس را در ادوبی لایت‌روم (یا هر برنامه دیگری) کمی اصلاح کرده و رنگ‌ها را همان‌طور که می‌خواهید به نظر برسند، تنظیم کنید. برای چاپ در منزل هم مراحل کار تفاوت نمی‌کند، فقط از ماژول پرینت در فوتوشاپ استفاده کنید. البته اگر تجربه کافی در حوزه چاپ نداشته باشید، احتمالاً روش اول نتیجه‌ی بهتری برایتان خواهد داشت.

قطعاً روش‌های دیگری هم وجود دارند؛ مثلاً اینکه عکس‌هایتان را در فضای پروفوتو برای مراکز چاپ پیشرفته بفرستید و خروجی حرفه‌ای تحویل بگیرید.

6.2. آیا عکس چاپ شده باید با نمایشگر مطابقت داشته باشد؟

اینکه می‌گویم باید عکس را مستقیماً از پروفوتو به پروفایل ICC چاپگر تبدیل کنید، دلیل مهمی دارد و به ماهیت بحث اصلی ما مربوط می‌شود. نمایشگر شما هرچقدر هم خوب باشد، نمی‌تواند بعضی از رنگ‌های فضای پروفوتو را نشان دهد. به همین دلیل هنگام ویرایش در فضای کاری پروفوتو، رنگ‌هایی را ویرایش می‌کنید که حتی نمی‌توانید آنها را ببینید.

وحشت نکنید؛ وضعیت آنقدرها هم ترسناک نیست. در عکاسی واقعی معمولاً نتیجه این است که سایه‌ها بیشتر از آنچه می‌بینید، جزئیات دارند. اگر می‌خواهید این جزئیات در چاپ خودشان را نشان دهند، همان مراحلی که گفتم را انجام دهید.

اما اگر می‌خواهید عکس چاپ شده شبیه عکس روی نمایشگر باشد، راهکار بالا جواب نمی‌دهد. برای این کار باید فضای کاری خود را از پروفوتو به فضای رنگی مانیتور تغییر دهید، یعنی ادوبی RGB برای مانیتورهای گاموت عریض یا sRGB برای مانیتورهای معمولی. سپس تغییرات جزئی را اعمال نموده و عکس را چاپ کنید. خروجی در این حالت شباهت بیشتری به عکس روی مانیتور شما دارد، با این حال بعضی جزئیات موجود در عکس از بین می‌روند.

هیچ چاپگری نمی‌تواند تمامی رنگ‌های واقعی پروفوتو RGB، ادوبی RGB و حتی sRGB را چاپ کند. با این حال تقریباً تمام چاپگرهای عکس قادر به تولید رنگ‌هایی خارج از فضای sRGB و حتی ادوبی RGB هستند (باور نمی‌کنید؟ گاموت‌های پروفایل ICC چاپگر خودتان را با فضای رنگی sRGB مقایسه کنید، البته در حالت سه‌بعدی).

رنگ‌های خارج از sRGB یا ادوبی RGB اما داخل گاموت پرینتر شما، همان‌هایی هستند که دنبالشان می‌گردید. اگر عکس را مستقیماً از پروفوتو به پروفایل ICC پرینتر تغییر دهید و سپس چاپ کنید، این رنگ‌ها بسیار بهتر از آب در می‌آیند.

7-کالیبره کردن مانیتور و پروفایلینگ

موضوعی که عکاسان بهتر از همه می‌دانند را فراموش کردم: اهمیت کالیبره‌ کردن و پروفایلینگ مانیتور.

اگرچه در بحث اصلی به پروفایلینگ مانیتور اشاره نکردیم، اما این فرایند همچنان بخش مهمی از پردازش ثانویه محسوب می‌شود. البته حتماً می‌دانید که هر بیننده‌ای با مانیتور غیر کالیبره، عکس‌های شما را متفاوت خواهد دید. با این حال کالیبره کردن و پروفایلینگ برای ایجاد تطابق بیشتر بین نمایشگر و چاپگر اهمیت زیادی دارد. با این کار انسجام بیشتری بین عکس‌های شما احساس می‌شود.

کالیبره کردن و پروفایل‌های رنگی برای چاپگرها هم کاربرد دارد. با این حال تعداد عکاسانی که برای مانیتورهایشان پروفایل سفارشی تعریف می‌کنند، چندان زیاد نیست. اکثر جوهرها و کاغذهای چاپ با پروفایل ICC مشخصی عرضه می‌شوند که در فضای آنلاین می‌توان به آنها دست پیدا کرد. بنابراین تعریف پروفایل سفارشی فقط برای تنظیمات بسیار دقیق به کار می‌آید. اگر به این کار تمایل دارید، بهتر است عملکرد پرینتر خودتان را با ترکیبات مختلف جوهر/کاغذ تست کنید و به پروفایل‌های عرضه شده توسط سازنده اطمینان نکنید.

8-جمع‌بندی

خوشحالم که به آخر مطلب رسیدیم. این موضوع یکی از مباحث دشوار در حوزه عکاسی است که اهمیت زیادی هم دارد. بسیاری از عکاس‌ها هیچ ایده‌ای در مورد استفاده ار sRGB، ادوبی RGB و پروفوتو RGB ندارند، ولی شما حالا از آنها سر در می‌آورید. بنابراین می‌توانید از دو خطای بزرگ در مورد فضاهای رنگی دوری کنید: حذف بی‌دلیل رنگ‌های اضافه، و انتشار عکس‌ها در فضای رنگی نامناسب.

مترجم: امیر یاری