فاصله ابرکانونی چیست و چطور می‌توان از آن استفاده کرد؟

لطفا به یاد داشته باشید که با وجود اینکه یادگیری متدهای موجود در این مقاله خیلی آسان است، خود فاصله ابرکانونی یا فاصله‌ی هایپرفوکال یک موضوع کاملا پیچیده است. در صورتی که تازه‌کار هستید توصیه می‌کنیم قبل از خواندن این مقاله، کمی با دیافراگم و عمق میدان آشنا شوید.

فاصله ابرکانونی چیست؟

به زبان کاملا ساده فاصله ابرکانونی محدوده‌ی فوکوسی است که تصاویر شما بیشترین عمق میدان را دارند. برای مثال یک منظره را در نظر داشته باشید که می‌خواهید تمام بخش‌های آن، از پیش زمینه تا پس زمینه به صورت واضح دیده شود. در صورتی که روی پیش زمینه فوکوس کنید، پس زمینه‌ی تصویر تار خواهد بود و در صورتی که روی پس زمینه فوکوس کنید، پیش زمینه تار خواهد بود.

اما چطور می‌توان این موضوع را حل کرد؟ جواب ساده است: باید روی یک نقطه‌ی خاص بین پیش زمینه و پس زمینه فوکوس کنید تا عناصر پیش زمینه و پس زمینه به اندازه‌ی کافی واضح باشند. این نقطه‌ی فوکوس با عنوان فاصله‌ی هایپرفوکال شناخته می‌شود.

در دنیای اپتیکال، فاصله‌ی هایپرفوکال کمی متفاوت‌تر است. تعریف فنی این موضوع «نزدیک‌ترین فاصله فوکوسی است که اجازه می‌دهد سوژه‌ها در نقطه‌ی بی‌نهایت به اندازه‌ی قابل قبولی واضح باشند». منظور از بی‌نهایت هر سوژه‌ای مثل خط افق یا ستاره‌ها در دوردست است.

1) طبق یک تعریف فاصله‌ی هایپرفوکال لنز بسته به دیافراگم تغییر خواهد کرد. اما چرا؟ به این شکل به موضوع نگاه کنید: در صورتی که دیافراگم خیلی باز است، برای مثال f/2، شما باید روی یک نقطه‌ی خیلی دور فوکوس کنید تا سوژه‌هایی که در نقطه‌ی بی‌نهایت قرار دارند در فوکوس باشند. اما در دیافراگم‌های بسته مثل f/11 و f/16 اجسامی که در دور دست قرار دارند حتی در صورتی که روی نقاط نزدیک هم فوکوس کنید، واضح باقی خواهند ماند. بنابراین هرچقدر که دیافراگم را بیشتر می‌بندید، فاصله ابرکانونی هم به لنز شما نزدیک‌تر خواهد شد.

2) اما طبق یک تعریف دیگر فاصله ابرکانونی با دیافراگم تغییر نخواهد کرد. چرا؟ در این تعریف فاصله‌ی هایپرفوکال فاصله‌ی فوکوس نقطه‌ای است که در آن وضوح بین نقاط پیش زمینه و پس زمینه با هم برابر است. این نقطه با تغییر دیافراگم تغییر نخواهد کرد زیرا در دیافراگم‌های بازتر پیش زمینه و پس زمینه به یک اندازه تار خواهند شد.

3) دلیل اینکه این دو تعریف با هم متفاوت هستند عبارت «به اندازه‌ی قابل قبولی واضح باشند» در تعریف فاصله‌ی هایپرفوکال است. برای برخی از افراد وضوح قابل قبول یک مقدار دقیق است اما برای برخی افراد این عبارت بدین معنی است که پس زمینه به اندازه‌ی پیش زمینه واضح باشد. هیچکدام از این دو تعریف اشتباه نیستند و تعریف فاصله‌ی هایپرفوکال به ما این امکان را می‌دهد که از هر دو تعریف استفاده کنیم. با این وجود تعریف دوم این مزیت را دارد که یک تصویر کاملا واضح از جلو تا پشت را در اختیار ما قرار می‌دهد زیرا وضوح پس زمینه نسبت به وضوح پیش زمینه اولویت ندارد.

فاصله کانونی هم تاثیر خیلی زیادی روی فاصله ابرکانونی دارد. هرچقدر که شما بیشتر زوم می‌کنید فاصله‌ی هایپرفوکال هم دورتر و دورتر خواهد شد. برای یک لنز 20 میلیمتر ممکن است نیاز باشد شما فقط روی چند متر جلوتر از لنز خودتان فوکوس کنید تا خط افق (پس زمینه‌ی دوردست در بی‌نهایت) به اندازه‌ی قابل قبولی واضح باشد. اما در یک لنز 200 میلیمتر فاصله ابرکانونی لنز شما ممکن است چند صد متر جلوتر باشد.

یادآوری این نکته هم مهم است که در صورت فوکوس روی فاصله‌ی هایپرفوکال تصاویر شما از نصف این فاصله تا نقطه‌ی بی‌نهایت در فوکوس خواهند بود. بنابراین در صورتی که فاصله ابرکانونی یک دیافراگم و فاصله کانونی خاص 10 متر است، همه چیز از فاصله‌ی 5 متری تا خط افق در وضوح خواهد بود.

چه زمان از فاصله ابرکانونی استفاده کنیم؟

برای تمامی عکس‌ها نیاز نیست روی فاصله ابرکانونی فوکوس کنید. برای مثال یک چشم‌انداز از یک کوه در فاصله‌ی دوردست را تصور کنید. در صورتی که به جز کوهی که می‌خواهید از آن عکس بگیرید هیچ شی دیگری داخل پیش زمینه وجود ندارد محاسبه‌ی فاصله‌ی هایپرفوکال کار احمقانه‌ای است زیرا نزدیک‌ترین سوژه به شما در فاصله‌ی بی‌نهایت قرار داد.

برای عکاسی از این منظره فقط کافیست روی کوهی که در دوردست قرار دارد فوکوس کنید و از آن‌جایی که نزدیک‌ترین سوژه هم در فاصله‌ی خیلی دوری قرار دارد، دیافراگم لنز هم خیلی مهم نیست.

فاصله‌ی هایپرفوکال فقط وقتی اهمیت دارد که شما چند شی در فاصله‌ی نزدیک و دور نسبت به لنز داشته باشید و نیاز باشد که تمام آن‌ها به اندازه‌ی کافی واضح باشند. از آنجایی که شما در واقع بین این دو سوژه فوکوس می‌کنید، هیچکدام از آن‌ها کاملا واضح نخواهند بود بلکه هر دو به اندازه‌ی قابل قبولی واضح هستند.

همچنین در صورتی هم که برخی عناصر خیلی به لنز دوربین شما نزدیک باشند، فاصله ابرکانونی هیچ کمکی به شما نخواهد کرد. برای مثال اینکه یک جسم در فاصله خیلی دور کاملا واضح باشد و در همان زمان جسمی که در فاصله چند سانتی‌متری قرار دارد هم واضح باشد غیرممکن است (مگر اینکه از تجهیزات ویژه مثل کنترل پرسپکتیو، لنز تیلت شیفت، لنز متصل به Bellows و…) استفاده کنید.

در اینجا شما دو گزینه در اختیار دارید: یا اینکه از انباشت فوکوس استفاده کنید(گرفتن چندین عکس در فواصل فوکوس مختلف و سپس ترکیب نمودن آن ها پس از عکسبرداری و توسط نرم افزار) و یا دوربین را در فاصله دورتری نسبت به جسمی که نزدیک به لنز است قرار دهید. استفاده از تکنیک دوم بیشتر توصیه می‌شود زیرا انباشت فوکوس اصلا ساده نیست و محدودیت‌های خاص خودش را هم به دنبال دارد.

استفاده از چارت فاصله‌ی هایپرفوکال

ساده‌ترین روش برای پیدا کردن فاصله‌ی هایپرفوکال یک عکس استفاده از جدولی مثل جدول زیر است:

(این چارت برای دوربین های فول فریم بوده و مقیاس فاصله آن برحسب فوت است)

با استفاده از یک جدول مثل جدول بالا شما باید دو متغیر را کنترل کنید: فاصله کانونی و مقدار دیافراگم. سپس این چارت فاصله ابرکانونی را به شما نمایش خواهد داد. شما با تقسیم این فاصله در عدد 2 می‌توانید متوجه شوید که نزدیک‌ترین نقطه‌ی داخل فوکوس چه نقطه‌ای خواهد بود.

برای استفاده از یک جدول فاصله ابرکانونی، طبق راهنمای زیر عمل کنید:

1) یک لنز انتخاب کنید و فاصله کانونی که قصد استفاده از آن را دارید یادداشت کنید

2) یک مقدار دیافراگم انتخاب کنید

3) فاصله ابر کانونی مربوط به دیافراگم و فاصله کانونی مدنظر خودتان را پیدا کنید.

4) با استفاده از لنز خودتان روی این فاصله‌ی ابرکانونی فوکوس کنید. این کار را می‌توانید به صورت تقریبی و یا با استفاده از مقیاس فوکوس روی لنز( درصورت وجود) انجام دهید.

5) اکنون هرچیزی از نصف این فاصله تا نقطه‌ی بی‌نهایت واضح خواهد بود.

همانطور که احتمالا حدس می‌زنید صدها اپ موبایل برای این کار طراحی شده است که عملکرد دقیق‌تر و خیلی بهتری هم نسبت به جدول که زمان بیشتری می‌برد و مقادیر آن هم خیلی دقیق نیستند دارند. اما کاربرد نرم‌افزار و جدول مشابه هم است و هر دو فاصله ابرکانونی را برای تنظیمات دوربین شما تعیین می‌کنند.

متاسفانه جداول فاصله‌ی هایپرفوکال چند مشکل جدی دارند. بزرگترین مشکل این است که این جداول منظره‌ای که قصد عکاسی از آن را دارید در نظر نخواهند گرفت. با وجود اینکه این اپ‌ها می‌توانند باعث شوند پس زمینه عکس شما به اندازه‌ی قابل قبولی واضح باشد، این نرم‌افزارها هیچ درکی ندارند که پیش زمینه دقیقا در جلوی دوربین قرار دارد یا کمی از آن فاصله دارد.

به زبان ساده این چارت‌ها برای دوربین‌های مدرن امروزی بهینه نشده‌اند و حتی در زمان دوربین‌های آنالوگ هم عملکرد خیلی خوبی نداشتند. همین موضوع در مورد اپ‌های محاسبه فاصله ابرکانونی هم صدق می‌کند.

یکی دیگر از نقاط ضعف خیلی مهم چارت‌های فاصله‌ی هایپرفوکال غیرعملی بودن آن‌ها است. آیا شما واقعا قصد دارید یک چارت را در زمان عکاسی به همراه بیاورید؟ پیدا کردن مقادیر و فوکوس کردن روی نقطه‌ی مناسب می‌تواند کمی زمان بر باشد. باید به این نکته هم توجه کنید که این چارت‌ها خیلی دقیق نیستند. این چارت‌ها در صورتی که به صورت آنالوگ عکاسی می‌کنید می‌توانند مفید باشند.

اما توانایی بررسی تصاویر دیجیتالی گرفته شده باعث خواهد شد که این چارت‌ها کاملا بلااستفاده باشند. جای تعجب نیست که خیلی از عکاس‌ها روش آزمون و خطا را در پیش می‌گیرند و تصاویر خودشان را پس از هر شات بررسی می‌کنند. البته روش‌های خیلی بهتری هم برای این کار وجود دارد که در ادامه بررسی خواهیم کرد.

استفاده از مقیاس فوکوس

برخی لنزهای خاص، به خصوص لنزهای قدیمی یا پرایم با فوکوس دستی روی بدنه‌ی لنز یک مقیاس فوکوس دارند. به تصویر زیر نگاه کنید. در این تصویر مقیاس فوکوس با کادر قرمز مشخص شده است:

این مقیاس به شما می‌گوید که به صورت دقیق در یک دیافراگم خاص عمق میدان شما به چه اندازه خواهد بود و نزدیک‌ترین و دورترین فاصله‌ای که در فوکوس است را به شما نمایش خواهد داد. در تصویر بالا در دیافراگم f/11 عمق میدان از فاصله یک متری تا دو متری خواهد بود.

متاسفانه تمامی لنزها مقیاس فوکوس ندارند و خیلی از تولیدکننده این قابلیت را از لنزهای ارزان قیمت‌تر خود حذف کرده‌اند. برخی لنزها هم که مقیاس فوکوس دارند، از جمله خیلی از لنزهای پرایم فوکوس خودکار مدرن فقط مقادیر را برای یک یا دو دیافراگم خاص نمایش خواهند داد.

لنزهای زوم هم خیلی دردسرسازتر هستند. با اینکه برخی از لنزهای زوم مدرن از مقایس فوکوس برخوردار هستند، خیلی از آن‌ها مقدار دیافراگم را نشان نخواهند داد زیرا این مقادیر در انتهای طیف زوم دقیق نخواهند بود. در هر حال در صورتی که لنز شما مقیاس فوکوس دارد، طبق راهنمای زیر فاصله ابرکانونی آن را محاسبه کنید:

1) با در نظر گرفتن عمق میدان مورد نیاز، یک مقدار دیافراگم برای عکس خودتان انتخاب کنید

2) طبق تصویر بالا دو خط روی لنز شما وجود دارد که در مقابل آن‌ها محدوده عمق میدان نوشته شده است. یکی از این دو خط را به صورت هم راستا با نقطه‌ی وسط علامت بی‌نهایت قرار دهید.

3) خط بعدی نشان‌دهنده‌ی نقطه‌ای است که عمق میدان پایان خواهد یافت. اکنون شما روی فاصله‌ی هایپرفوکال فوکوس کرده‌اید.

متاسفانه مثل چارت‌های فاصله ابرکانونی این روش نیز با برخی مشکلات خاص روبرو است. اولین مشکل این است که این مقیاس نیز براساس دایره اغتشاش 0.03 میلیمتر طراحی شده‌اند.

این بدین معنی است که پس زمینه تصاویر شما در صورت چاپ با ابعاد بزرگ کمی تار خواهند بود. تمامی مقیاس‌های فوکوس هم کاملا دقیق نیستند و در دماهای خیلی سرد و گرم هم فاصله فوکوس برخی لنزها تغییر خواهد کرد. برای اینکه بدانید مقیاس فوکوس لنز شما دقیق است یا خیر هم خودتان باید آن را تست کنید.

متد دوبل فاصله

ساده‌ترین روش برای محاسبه‌ی فاصله ابرکانونی یا ابرکانونی براساس مقادیری است که قبلا در مورد آن‌ها صحبت کردیم. در صورتی که به یاد داشته باشید گفته شد که هرچیزی از نصف فاصله‌ی هایپرفوکال تا نقطه‌ی بی‌نهایت در فوکوس خواهد بود. بنابراین برای محاسبه فاصله ابرکانونی برای یک صحنه‌ی خاص فقط کافیست فاصله‌ی دوربین تا نزدیک‌ترین شی را در عدد 2 ضرب کنید. برای مثال در صورتی که بخواهید یک گل که در فاصله 5 متری نسبت به دوربین قرار دارد (به همراه پس زمینه) واضح باشد، فاصله ابرکانونی برابر با 10 متر است.

[relatedpost post=”108079″]

بنابراین برای استفاده از این متد قدم‌های زیر را دنبال کنید:

1) به صحنه‌ای که در حال عکاسی از آن هستید نگاه کنید. نزدیک‌ترین جسمی که باید واضح باشد را پیدا کنید و فاصله‌ی آن را نسبت به دوربین تخمین بزنید. در صورتی که محاسبه‌ی فاصله از نقطه‌ی دید دوربین کمی سخت است می‌توانید در حالی که روی سه پایه نصب شده است کمی از آن دور شوید و سپس فاصله را تخمین بزنید.

2) فاصله به دست آمده را در عدد 2 ضرب کنید تا فاصله ابرکانونی به دست بیاید.

3) فوکوس لنز را روی فاصله ابرکانونی قرار دهید. این کار را می‌توانید به صورت تخمینی یا با استفاده از مقیاس فوکوس روی لنز انجام دهید.

4) دیافراگم لنز را ببندید تا عمق میدان را افزایش دهید. شما می‌توانید دیافراگم صحیح را هم تخمین بزنید یا تصویر گرفته شده را بررسی کنید تا مطمئن شوید همه چیز واضح است.

5) اکنون همه چیز از نصف این فاصله تا بی‌نهایت در فوکوس خواهد بود.

حالت فوکوس بی‌نهایت Live View

یک متد دیگر برای پیدا کردن فاصله ابرکانونی که به اندازه‌ی متد بالا دقیق است فوکوس روی بی‌نهایت یا دورترین نقطه‌ی تصویر است. ابتدا یک عکس بگیرید و سپس عکس گرفته شده را با استفاده از صفحه نمایش دوربین بررسی کنید. با بزرگنمایی 100 درصد تصویر و حرکت از سمت پس زمینه که روی آن فوکوس کرده‌اید به سمت پیش‌زمینه می‌توانید نقطه‌ای که تصویر شروع به تار شدن کرده است را پیدا کنید. این نقطه (نزدیک‌ترین نقطه‌ای که به اندازه‌ی قابل قبولی در تصویر شما واضح است) فاصله ابرکانونی است.

برای استفاده از این متد:

1) با تنظیم دیافراگم مدنظر خودتان و فوکوس روی دورترین نقطه‌ی تصویر یک عکس بگیرید.

2) عکس نهایی را با مقدار بزرگنمایی بالا (ترجیحا 100%) بررسی کنید. تصویر را به سمت پائین اسکرول کنید تا به نزدیک‌ترین نقطه‌ای که هنوز به شکل قابل قبولی واضح است برسید. (هرچیزی از این نقطه به سمت پیش زمینه باید تار باشد). این نقطه فاصله‌ی هایپرفوکال است.

3) لنز را روی این نقطه فوکوس کنید. مطمئن شوید که دیافراگم تغییر نمی‌کند.

4) اکنون هرچیزی از نصف این فاصله تا بی‌نهایت در فوکوس خواهد بود.

این متد نیز کامل کامل نیست. اولین مشکل عبارت «وضوح قابل قبول» است که برای افراد مختلف معانی مختلفی دارد. افرادی که مشکل بینایی دارند ممکن است خیلی با نگاه کردن به یک تصویر زوم شده روی یک صفحه نمایش کوچک راحت نباشند و نتوانند تصمیم بگیرند چه قسمت‌هایی واضح است و چه قسمت‌هایی واضح نیست. همچنین دیدن تصاویر در نور روز هم ممکن است خیلی ایده‌آل نباشد.

همچنین پیش نمایش تصاویر JPEG نیز ممکن است وضوح خیلی زیادی داشته باشد. حتی در صورتی که با فرمت Raw عکاسی می‌کنید، تنظیمات JPEG دوربین شما روی پیش نمایش تصاویر در صفحه نمایش LCD نیز تاثیرگذار است.

مشکلی که وجود دارد این است که ممکن است تنظیمات JPEG دوربین شما وضوح خیلی بالایی داشته باشد و شما تصور کنید یک نقطه نسبت به نقطه‌ی دیگر وضوح خیلی زیادی داشته باشد. در این مورد ممکن است تصور کنید که یک نقطه شارپ است حتی هنگامی که فوکوس نباشد و همین موضوع روی دقت محاسبات شما تاثیرگذار خواهد بود.

نکته آخر هم این است که اجرای این تکنیک ممکن است کمی زمان بر باشد.

متد دوبل فاصله خیلی سریعتر است و در صورتی که عجله دارید زمان بیشتری برای عکاسی در اختیار شما قرار می‌دهد. اما در صورتی که به دقت بالا نیاز داشته باشید، (در صورتی که وضوح تصاویر در تنظیمات خیلی بالا نباشد) این متد کاملا بی‌رقیب است.

[relatedpost post=”145162″]

متد فوکوس تار

استفاده از این متد برای محاسبه فاصله ابرکانونی کاملا ساده است اما نقاط ضعف خاص خودش را هم به همراه دارد. برای این متد شما می‌توانید در بازترین دیافراگم لنز خودتان وارد حالت Live View شوید. سپس فوکوس لنز را به شکلی انجام دهید که عناصر پیش زمینه و پس زمینه به یک اندازه تار باشند. سپس فاصله‌ی فوکوس اساسا همان فاصله‌ی هایپرفوکال است.

برای استفاده از این تکنیک:

1) لنز خود را روی فوکوس دستی قرار دهید

2) از بازترین دیافراگم لنز خودتان (معمولا بین f/1.8 تا f/4) استفاده کنید

3) Live View را فعال کنید

4) فوکوس لنز را تغییر دهید تا نزدیک‌ترین شی و دورترین شی به یک اندازه تار باشند.

به حلقه‌ی فوکوس (که اکنون روی نقطه هایپرفوکال تنظیم شده است) دست نزنید و دیافراگم مناسب را انتخاب کنید. اکنون همه چیز از نصف فاصله‌ی هایپرفوکال تا نقطه‌ی بی‌نهایت در فوکوس است.

برای مثال تصور کنید قصد دارید از یک صخره که در نزدیکی دوربین قرار دارد و از یک کوه که در دوردست قرار گرفته است عکاسی کنید. تنها کاری که باید انجام دهید این است که در Live View لنز را روی بازترین دیافراگم ممکن قرار دهید و سپس حلقه‌ی فوکوس را به اندازه‌ای بچرخانید که صخره و کوه به یک اندازه تار باشند (هیچکدام واضح نباشند). شما در حال پیدا کردن نقطه‌ای هستید که اندازه دایره اغتشاش را ساخته است. نگاهی به تصویر زیر بیاندازید:

[relatedpost post=”141081″]

عکس بالا با دیافراگم f/1.8 و لنز 20 میلیمتر گرفته شده است. به همین خاطر است که نه پیش زمینه و نه پس زمینه هیچکدام داخل فوکوس قرار نگرفته‌اند. با این وجود هر دوی آن‌ها به یک اندازه غیرواضح هستند و هیچکدام از دیگری تارتر نیست. این بدین معنی است که ما توانسته‌ایم فاصله ابرکانونی منظره را به دست بیاوریم. پس از گرفتن عکس بالا ما دیافراگم را به f/16 تغییر دادیم و نتیجه‌ی کار عکس پائین بود:

این عکس خیلی بهتر به نظر می‌رسد اما برای اطمینان بیشتر یک برش از پیش زمینه و پس زمینه را هم در عکس زیر مشاهده خواهید کرد:

این عکس دقیقا چیزی است که ما به دنبال آن بوده‌ایم. با وجود اینکه منظره‌ی عکس حاوی فاصله‌های متفاوتی است (پیش زمینه حدودا یک متر از عکاس دورتر بود)، در عکس نهایی همه چیز به اندازه‌ی کافی واضح است.

لطفا به یاد داشته باشید که برای عکس نهایی ما از دیافراگم f/16 استفاده کردیم. با اینکه این کار به دلیل شکست نور کمی باعث تار شدن تصویر می‌شود. فاصله فوکوس به اندازه‌ای بزرگ است که این تکنیک به ندرت پیش زمینه و پس زمینه را به میزان قابل قبولی شارپ کند.

فوکوس تقسیم صفحه

برخی دوربین‌های جدید مثل Nikon D810 یک قابلیت مفید به نام زوم تقسیم صفحه (Split Screen Zoom) دارند. در صورتی که این قابلیت فعال باشد، شما می‌توانید دو نقطه‌ی مختلف از صفحه‌ی Live View دوربین را زوم کنید.

اساسا فوکوس تقسیم صفحه به شما این امکان را می‌دهد که به صورت همزمان وضوح پیش زمینه و پس زمینه را مشاهده کنید. با استفاده از این قابلیت می‌توانید به صورت دستی فوکوس را تغییر دهید تا هر دو نقطه‌ به یک اندازه وضوح داشته باشند.

متاسفانه این قابلیت یک نقطه ضعف دارد. در صورت استفاده از این قابلیت تصویر به دو بخش چپ و راست تبدیل خواهد شد که برای عکاسی از مناظر افقی خیلی کمکی به ما نخواهد کرد. اما در صورتی که می‌خواهید از یک صحنه به صورت عمودی عکاسی کنید این قابلیت خیلی به شما کمک خواهد کرد.

در صورتی که دوربین را به صورت عمودی قرار دهید، قسمت سمت چپ پیش زمینه‌ی تصویر و قسمت سمت راست هم پس زمینه‌ی تصویر خواهد بود. در صورتی که نیکون بتواند این قابلیت را بهبود ببخشید و امکان استفاده به صورت عمودی و افقی را به ما بدهد فوق‌العاده خواهد شد. در این صورت، این روش بهترین متد برای پیدا کردن فاصله‌ی هایپرفوکال خواهد بود.

در صورتی که دوربین شما از این قابلیت پشتیبانی نمی‌کند متاسفانه باید از متدهای معرفی شده‌ی دیگر استفاده کنید. البته این متدها کاملا کاربردی هستند اما فقط زمان بیشتری از شما می‌گیرند.

میزان دقت

در صورتی که بخواهیم کاملا صادق باشیم هیچکدام از متدهای بالا کامل نیستند و تمامی آن‌ها به محاسبه‌ی فاصله یا استفاده از Live View دوربین نیاز دارند و هیچکدام از آن‌ها در مورد انتخاب دیافراگم به شما کمک نمی‌کند.

در واقع گشتن دنبال بیشترین شارپنس کار بی نتیجه‌ای خواهد بود. در خیلی از عکس‌ها فقط به وضوح مناسب نزدیک خواهید شد. در صورتی که دقت بالاضروری است شما باید تصاویر خودتان را برای میزان دقیق وضوح در زوم 100% بررسی کنید.

این موضوع برای شرایط خیلی حساس مثل مناظری که از چند متری شما تا فواصل خیلی دور ادامه دارند خیلی ضروری هستند. در این مورد اگر دقت کافی را نداشته باشید، عکس نهایی خیلی تار خواهد بود.

اما برای عکاسی روزمره تکنیک‌های موجود در این مقاله یک فاصله‌ی هایپرفوکال نسبتا دقیق در اختیار شما قرار خواهند داد. مهم‌تر از همه اینکه این تکنیک‌ها وابسته به جداول یا نرم‌افزارهای فوکوس نیستند و انجام آن‌ها با استفاده از دوربین خیلی ساده است.

[relatedpost post=”108380″]

جمع‌بندی

فاصله ابرکانونی به همان اندازه‌ای که فکر می‌کنید پیچیده است. در صورتی که دایره اغتشاش و دقت در سطح پیکسل برای شما مهم است این موضوع به شما کمک می‌کند اما عکاس‌های دیگر فقط کافیست جایی بین پیش زمینه و پس زمینه فوکوس کنند.

با این وجود برخی متدها وجود دارند که به عکاس‌های منظره کمک می‌کنند به سادگی فاصله ابرکانونی را پیدا کنند و استفاده از برخی از آن‌ها نیز خیلی ساده است.

امیدواریم که این مقاله توانسته باشد در یادگیری فاصله ابرکانونی به شما کمک کرده باشد. در صورتی که سوال خاصی در این باره دارید، از قسمت نظرات همین مطلب برای ارتباط با ما استفاده کنید.