راهنمای عکاسی از نوزاد

در طی سال ها، از تعامل با والدین، تا ژست دهی ایمن به نوزادان و همچنین ویرایش، تجربه هایی کسب کرده ام که در این مطلب این نکته ها را در اختیار شما می گذارم که امیدوارم آرزوهایتان را در عکاسی نوزادان، سریع به پیش ببرد و شما را به مرحلۀ بعدی برساند.

قبل از اینکه وارد بحث شویم، میخواهم به شما بینشی از پیش زمینه و تکنیک های خودم بدهم تا شما بتوانید سبک کاری خود را در مقایسه با سبک من بسنجید و با ایجاد تغییرات در نکاتی که می گویم، عکاسی خود را به سطح مناسبی برسانید.

نورپردازی و عکاسی کردن

قبل از شروع باید بگویم که من عکاس نوزادی هستم که از نور طبیعی برای این کار استفاده می‌کنم. البته در تاریک‌ترین روزها، از سیستم‌های روشنایی با نور مداوم در استودیو خودم استفاده می‌کنم. اما در 99% مواقع، نوری که در عکس‌هایم دارم از همان گوی آتشین بزرگ آسمان  می‌آید. صحبت از استودیو شد… من جلسات عکاسی از نوزادان را در فضای استودیوی خانگی‌ام برگزار می‌کنم. یکی از اتاق خواب‌های خانه‌ام را به مکان عکاسی ام تبدیل کرده ام. شما برای عکاسی از نوزادان به یک استودیوی بزرگ نیاز ندارید. مثلا همین مکان عکاسی کوچک 3×3 متری من با دو  پنجره، نور طبیعی و فضای کافی را برای هرکاری که نیاز به انجام آن داشته باشم، فراهم می‌کند.

ایمنی

ایمنی مطلقاً ((اولویت شمارۀ یک)) من برای گرفتن عکس از نوزادان است که بعداً در مورد آن در این مقاله بیشتر صحبت می‌کنم. این که چه تعدادی از افراد حرفه‌ای و آماتور به این مسئله اهمیتی نمی‌دهند، مرا می‌ترساند. من از همین تریبون اعلام می‌کنم که اگر شما ایمنی را اولویت قطعی و مسلّم خود قرار نمی‌دهید، پس عملاً کوچکترین حضوری در بیزینس عکاسی از نوزادان ندارید. اووووه… الان احساس خیلی بهتری دارم… 

آماده سازی

شما چه یک عکاس نوزاد باشید که به عکاسی از این موجودات دوست داشتنی(!) دعوت شده ، یا والدی باشید که تلاش می‌کنید عکس‌های زیبایی از بچه‌تان بگیرید، مراحل آماده سازی تقریباً یکسان است.

اینجا چند نکتۀ عالی وجود دارد که آنها را برای زمانی که در حال آماده سازی جلسۀ عکاسی هستید به ذهن بسپارید.

• گرمش کن! من در استودیو را می‌بندم و از یک بخاری در یک گوشه برای گرم کردن اتاق تا دمای حدود 80 تا 85 درجۀ فارنهایت (26 تا 29 درجۀ سانتی گراد) استفاده می‌کنم. این معمولاً یک دمای عالی برای شاد و سرحال نگه داشتن بچه‌ها است؛ مخصوصاً اگر قنداق نشده باشند. مطمئن شوید که مشتریان خود را از گرما مطلع می کنید. به آنها توصیه کنید که برای خودشان لباس های سبک بیاورند.
• دست هایتان را بشویید. تا حد ممکن احتیاط کنید که باعث انتشار میکروب ها نشوید. مخصوصاً در مورد نوزادانی که سیستم ایمنی ضعیف و در حال تکاملی دارند.
• به هیچ وجه از جواهرات استفاده نکنید. من همیشه حلقه ها، دستبند ها، گوشواره ها و گردنبند هایم را از خودم جدا میکنم. اگرچه احتمال جدا شدن و افتادن جواهرات و زیورآلات بسیار کم است، اما صفر هم نیست. ساده باشید تا بچه را ایمن نگه دارید.
• از عطر ها دوری کنید. با اینکه حس بینایی و شنوایی نوزادان قوی نیست اما حس بویایی آنها بسیار حساس است. از عطر و ادکلن، لوسیون های عطری، یا ضدعفونی کننده های قوی استفاده نکنید. این ها می توانند بچه را سریعاً آزرده خاطر کنند.
• سعی کنید white noise (صداهای آرامش بخش) ایجاد کنید. داشتن white noise می تواند صدای ضربه، صداهای مخلوط و مبهم و صدای شاتر دوربین را که ممکن است بچه را بیدار کنند، کمرنگ تر کند. بخاری استودیوی من نه تنها گرما را فراهم میکند، بلکه مقداری هم White noise برایم تولید می کند. اگر بخاری شما خیلی دور یا خیلی بی سر وصداست احتمالاً برای تولید این صدا باید نرم افزاری برای گوشی خود در نظر بگیرید.

        (بهتر است خودتان بیشتر در مورد مزایا و معایب صدای سفید تحقیق کنید.)

قبل از اینکه عکسی بگیرید، تکیه گاه هایی برای نوزادان، تصویر پس زمینۀ عکاسی و پتو ها و هر چیزی که ممکن است مورد نیاز باشد را آماده کنید. هرچه کمتر بچه ها را برای گرفتن عکس های مختلف جابجا کنید و تکان دهید، بهتر است.

بُعد دیگرِ مرحلۀ آماده سازی برای عکاسانی که به طور مستقیم با مشتریان سر و کار دارند، که البته خیلی هم در مورد آن صحبت نشده، مسئلۀ آماده شدن برای رو به رویی با والدین نوزادان است.

من به عنوان یک عکاس، صدها پدر و مادر را دیده ام که از اینکه عشق زندگیشان را به دنیا آورده اند بسیار خرسند و سرافراز اند؛ اما خب در عین حال واقعاً خسته اند. وقتی که مشتریان من به محل عکاسی می رسند، به آنها پیشنهاد یک قهوه می دهم که هم به آنها بگویم که اینجا یک مکان امن و خوب برای آسودگی خاطرشان است و هم آنها بتوانند به من اعتماد کنند. چون این را می دانم که آنها به خاطر سختی ها و خستگی هایی که بچه همراه خود دارد، اوضاع خیلی خوبی ندارند.

شما هم با دو نوع از والدین سر و کار دارید. والدین ((مردد و دلواپس)) و والدین ((مطیع و آسوده خاطر)).

والدین دلواپس، ممکن است با دیدن کوچکترین نشانه ای از گریه و بی قراری در نوزاد دلبندشان، بغلش کنند و به او بچسبند (که در هر حال این طبیعت انسان است.) و این مسئله می تواند در گرفتن عکس های عالی برای آنها، مانع شما بشود و نتوانید توانایی خود را آنچنان که باید، به کار گیرید. والدین((مطیع و آسوده خاطر)) اغلب برعکس گروه قبلی اند و من این را فهمیده ام که معمولاً والدینی که چند کودک دارند، اینگونه اند. آنها تقریباً در کل فرایند عکاسی، با خیال راحت لم می دهند.

بهترین راه حل برای تعامل داشتن با تمام پدر ها و مادر ها، این است که مطمئن شوید قبل از شروع جلسۀ عکاسی، آنها به طور صحیح از همه چیز مطلع شده اند و در مورد هیچکدام از کارهایی که در فرایند عکاسی انجام می شود، هیچ ابهامی وجود ندارد. به آنها این قوّت قلب را بدهید که ایمنی دلبندشان، اولویت شماره یک شماست. فرایند کار خود را با آنان مرور کنید و مطمئن شوید که در طول جلسۀ عکاسی، با آنها در رابطه با کودکشان به طور واضح و آشکارا ارتباط برقرار کرده و صحبت می کنید. این کار می تواند هرگونه آشفتگی و نگرانی را که ممکن است این نو والد های دل نگران داشته باشند، برطرف کند.

ژست دادن

من عاشق ژست های طبیعی و عادی خود نوزادان هستم و بهترین تلاشم را می کنم تا از این معجزات کوچک گران بها عکس بگیرم و نشان دهم که آنها واقعاً به طور طبیعی چگونه اند.

من خودم یک ((بین بگ)) (beanbag) مخصوص ژست دهی نوزادان دارم (و به شدت پیشنهاد می کنم که شما هم یکی بخرید) که یکسری خمیدگی هایی دارد که به من اجازه می دهد بچه را سر پا نگه دارم یا او را به حالت دراز کش بخوابانم. واقعاً صدها راهنما برای چگونه ژست دادن به یک نوزاد در اینترنت وجود دارد. پس من در اینجا به ژست دادن و وضعیت های مختلف بدن نمی پردازم. اما با این حال مروری روی مباحث پایه ای می کنم و به زوایای عمیق تر و جنبه های تکنیکی می پردازم.

اگر شما در مورد اینکه چگونه شروع به ژست دهی یک نوزاد کنید، هیچ چیزی نمی دانید، با آن راهنما ها شروع کنید و قبل از این کار، هیچ وقت (بخوانید: هیچ وقتِ هیچ وقتِ هیچ وقت) اقدام به گرفتن حتی یک عکس هم از نوزاد نکنید.

همانطور که تا اینجای کار چندین بار گفتم، اول ایمنی را رعایت کنید.

ژست های طبیعی ایمن تر اند و اگر نوزاد به طور ناگهانی تکان بخورد یا حرکت کند، ریسک کمی دارد. همچنان که بچه ها به طور طبیعی ژست گرفته اند، من می خواهم یکسری عکس ماکرو از ویژگی های منحصر به فرد آنان مانند بینی های ناز کوچولو، پاها و انگشتان کوچک و لب های شایستۀ ستایش آنها بگیرم.

[relatedpost post=”14972″]

احتمالاً تصمیمی که شما می گیرید این است که نوزادان را بدون لباس یا به صورت پتو پیچ شده ژست دهی کنید. البته بعد از صحبت کردن با والدین بچه ها در مورد اینکه آنها چه چیزی را ترجیح می دهند، یا اینکه چه حال و هوایی (تم) را در عکس هایشان می خواهند. 

شما در طی زمانی که در جلسۀ عکاسی مشغول ژست دادن هستید، بالاخره با یک بچۀ نق نقو مواجه خواهید شد. این بسیار نادر است که با نوزادی کار کنید که برای شما کلاً هیچ مشکلی ایجاد نکند. با این حال شما می توانید بچه را از قبل آماده کنید تا شانس خود را برای یک ژست دهی موفق بالا ببرید. من همیشه از پدر و مادر ها درخواست میکنم که برای غذا دادن، درست قبل از اینکه جلسۀ عکاسی شروع شود، یک برنامه ریزی کنند.

بیشتر وقت ها؛ شکم سیر = بچۀ شاد

 با این حال، این یک راه حل قطعی و همیشگی برای همۀ بچه ها نیست.

بسیاری از مشتریانم به من لطف داشته اند و مرا ((ذهن خوان بچه ها)) نامیده اند چون من معمولاً میتوانم حس کنم که بچه ها چه می خواهند و این کار را با نشانه هایی که خودشان بروز می دهند، انجام می دهم.

یک نوزاد گرسنه گریه می کند و سر و صدا به راه می اندازد. آنها گاهی سر خود را به عقب و جلو تکان می دهند و دهان خود را باز می کنند (تقریبا مثل ماهی) و به دنبال منشاء غذا یا به عبارت دیگر، مامان، می گردند.

یکی دیگر از دلایل دم دمی مزاج و بد خلق بودن بچه ها می تواند این باشد که سردشان است. روی پوست بچه ها به دنبال ریشه ی ریز موها بگردید که ببینید سردشان شده است یا نه. نوزادان ممکن است نفخ داشته باشند که تشخیص آن هم بسیار دشوار است ولی این امر معمولاً در یک زمانی بعد از غذا خوردن اتفاق می افتد. گاهی اوقات تشخیص اینکه چه چیزی باعث ناراحتی بچه می شود، غیر ممکن است. شما می توانید برای آرام کردن یک بچۀ کلافه جلو یا پشت سر او را آرام مالش دهید یا ضربه هایی بسیار خفیف به پشت او بزنید.

هر بچه ای در چیز هایی که دوست دارد با دیگری متفاوت است که پی بردن به آن ممکن است نیازمند آزمون و خطا باشد.

عکس شماره یک (چپ): نگه داشتن سر نوزاد برای امنیت.

عکس شماره دو (وسط): نگه داشتن سر نوزاد از پایین برای امنیت.

عکس شماره سه (راست): ترکیب آن دو برای اینکه به نظر برسد سر بچه روی دست هایش در حال استراحت است.

هر چند که من ترجیح می دهم بچه را به صورت طبیعی ژست بدهم اما چند تایی عکس ریسک دار هم برای تنوع و حس هنری اش میگیرم. من کلمۀ ((ریسک دار)) را در لا به لای صحبتم استفاده کردم. چون این تصاویر در واقعیت کاملاً نا ایمن اند. ولی شما با ترکیب تصاویر در فتوشاپ، می توانید عکس های امن را با هم ادغام کنید تا به آن توهّم هنری که ممکن است در نظرتان باشد برسید. مثال کلاسیک آن می تواند عکس ((سر قرار گرفته روی دست ها)) (تصویر بالا را ببینید.) یا مثلا ((بچۀ نشسته روی تخت آویز)) باشد یا هر چیز دیگری، که بچه روی جایی غیر معمول قرار گرفته است.

به هر حال شما به هیچ وجه و هیچ وقت نباید این چنین عکس های غیر معمولی را که بچه روی جای نا امنی قرار دارد تنها با گرفتن یک عکس به وجود آورید. یعنی اینکه هیچوقت کودک را واقعاً روی در صندوق عقب ماشین نگذارید و عکس بگیرید. بلکه باید با استفاده تکنیک ترکیب تصاویر در فتوشاپ، چند عکس را با هم ادغام کنید تا به نتیجۀ دلخواهتان برسید. مثلاً باید یک عکس از کودک در حالی که در جایی امن قرار دارد بگیرید. یک عکس هم از صندوق عقب ماشین به صورت جداگانه بگیرید. سپس با استفاده از فتوشاپ، کودک را روی صندوق عقب ماشین بگذارید! در گوگل یک جستجوی سریع در مورد ((ترکیب تصاویر نوزادان)) کنید تا با دستورالعمل های قدم به قدم آن، این کار را اجرا کنید. 

ویرایش

من به عنوان یک عکاس که با نور طبیعی عکس می گیرد، اغلب نور را در بسیاری از عکس هایم در فتوشاپ دستکاری نمی کنم. من ترفند هایی هم در جاهای مختلف به کار می برم اما معمولاً بزرگترین اصلاحاتی که انجام می دهم به نرم کردن پوست مربوط می شود. (اگر چه گاهی در پردازش به بهبود کلی عکس ها هم می پردازم.)

وجود مقدار جزئیِ نوردهی بیش از اندازه (overexposure) در عکس ها، به نرم کردن پوست نوزاد (در پردازش) کمک می کند و عکاسی در فرمت خام (RAW) می تواند به شما در تصحیح مشکلات نور و رنگ کمک کند.

نکته : شما نیازی به یک استودیوی عظیم و پرده های پس زمینۀ بزرگ ندارید تا عکس های جذاب خود را از دوردست بگیرید. مثلا عکس قبل و بعدی که در بالاست را ببینید. چند ویرایش و ترکیب جزئی می تواند تصاویر خارق العاده ای را به وجود آورد که به خاطر آن ها به خود افتخار کنید. فقط کافی است برای آموزش ((محو کردن کف زمین/ پس زمینه)) در اینترنت جستجو کنید تا با جزئیات و دستورالعمل های قدم به قدم به نحوۀ انجام آن پی ببرید.

با استفاده از ابزار blend ،clone و ساختن یا دستکاری کردن لایه های ماسک (layer mask) می توانید دقیقاً آنچه را که دنبال آن هستید در یک نگاه بسازید.

[relatedpost post=”93151″]

در آخر، شما باید تصمیم بگیرید که سبک تان چیست و می خواهید عکس هایتان چگونه به نظر برسند. سبک من، شامل ویرایش کردن نواقص پوست نوزادان اما باقی گذاشتن ویژگی های مشخص در عکس های ماکرو است(مثل پوسته پوسته شدن ها، ماه گرفتگی ها و خال ها و جوش ها و غیره). اما در اطراف من کسانی هم هستند که عکس ها را همان طور که هست و فقط با تغییری جزئی به حال خود می گذارند. این بستگی به شما دارد. اگر کسی شما را استخدام کرده دلیلش این است که آن شخص عاشق عکس هایتان و شیوۀ ویرایش آنها است. پس یا به آن بچسبید، یا آنجا را بیخیال شوید و برای جای دیگری درخواست استخدام بدهید.