فول فریم و کراپ سنسور؛ تفاوت یا برتری؟

به خاطر دارم چند سال پیش که اولین دوربین DSLR خودم را خریده بودم چقدر هیجان داشتم. ما تازه بچه‌دار شده بودم و می‌خواستیم عکس‌های بهتری از نوزاد خودمان بگیریم. مدت زیادی طول نکشید که با نیکون D200 آشنا شدیم که می‌توانست عکس‌های فوق‌العاده زیبایی از پسر ما بگیرد. مطمئنا این عکس‌ها به اندازه‌ای خوب نبودند که با آن‌ها در مسابقات عکاسی شرکت کنیم اما فراتر از چیزی بودند که ما می‌توانستیم با تلفن همراه خودمان بگیریم.

با این وجود هرچقدر بیشتر درمورد دوربین یاد می‌گرفتم بیشتر متوجه این موضوع می‌شدم که اشتباه کرده‌ام، زیرا دوربینی که گرفته بودم، یک دوربین کراپ سنسور بود. چیزی که درک آن برای ما سخت بود، این بود که ما چندین هزار دلار برای یک دوربین درجه دوم خرج کرده بودیم! یا حداقل آن زمان اینطور فکر می‌کردیم. البته واقعیت خیلی متفاوت‌تر از چیزی است که فکر می‌کردیم. من مقداری از این واقعیت را در این مقاله برای شما شرح خواهم داد تا متوجه تفاوت‌های بین دوربین‌های فول فریم و کراپ سنسور شوید و بتوانید بهتر تصمیم بگیرید که چه دوربینی برای شما مناسب‌تر است.

[relatedpost post=”17996″]

متفاوت‌تر نه بهتر

قبل از اینکه کاملا وارد این مقاله شوم می‌خواهم یک موضوع مهم را شفاف‌سازی کنم: هیچ دوربین کراپ سنسور ، فول فریم، مدیوم فرمت یا میکرو 3/4 نسبت به دیگری بهتر نیستند. تمام این دوربین‌ها با یکدیگر متفاوت هستند و هرکدام از آن‌ها نقاط قوت و ضعف خودشان را دارند(بله! حتی یک دوربین فول فریم هم نقاط ضعف خودش را دارد) و هرکدام از این دوربین‌ها نیز برای انواع مختلفی از عکاسی مناسب هستند. علاوه بر این تمام دوربین‌ها می‌توانند عکس‌های خیلی خوبی بگیرند. حتی دوربین تلفن‌های همراه نیز که به عنوان سوپر کراپ سنسور شناخته می‌شوند می‌توانند تصاویر فوق‌العاده‌ای بگیرند که در مسابقات مختلف جایزه می‌برند و علاوه بر شبکه‌های اجتماعی روی بیلبوردها، دیوارها و صفحات مجلات مختلف قرار بگیرند.

همانطور که اطلاع دارید عبارت کراپ سنسور یا فول فریم فقط به اندازه سنسور عکاسی داخل دوربین اشاره می‌کند. یک سنسور فول فریم به اندازه یک قطعه فیلم 35 میلیمتری است که تا به امروز پراستفاده‌ترین فیلم در دوربین‌های آنالوگ بوده است. رایج‌ترین اندازه برای یک دوربین کراپ سنسور نیز APS-C می‌باشد که اندازه آن برابر با یک قطعه فیلم Advantix Format شرکت کوداک می‌باشد.

چطور سنسور کوچک‌تر عکس‌های شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟

استفاده از سنسور کوچک‌تر تاثیرات جالبی روی موضوعاتی مانند عمق میدان و فاصله کانونی آشکار لنزها دارد، اما معیار خوبی برای خوب بودن و یا بد بودن یک دوربین نیست. این موضوع مانند مراجعه به یک سلف سرویس با اندازه بشقاب‌های مختلف است. استفاده از دوربین فول فریم مانند استفاده از یک بشقاب معمولی است ولی استفاده از دوربین کراپ سنسور مانند برداشتن بشقابی است که 30% کوچک‌تر است. هر دو بشقاب می‌توانند کاری که برای آن ساخته شده‌اند را انجام دهند و هر کدام از آن‌ها برای افراد مختلفی طراحی شده‌اند. اطلاع از تفاوت‌های فنی این دو دوربین (یا بشقاب) به شما کمک می‌کند راحت‌تر چیزی که برای شما مناسب است را انتخاب کنید.

دوربین کراپ سنسور یا فول فریم؟ موضوع این نیست که کدام یک از این دوربین‌ها بهتر هستند، بلکه موضوع این است که کدام یک از آن‌ها برای شما بهتر هستند.

عملکرد ایزو

برای سال‌های متمادی یکی از توانایی‌های یک دوربین فول فریم این بود که این دست دوربین‌ها به صورت پیشفرض در ایزو بالا عملکرد خیلی بهتری دارند. با اینکه این واقعیت حتی امروز نیز کاربرد دارد، اما امروزه دوربین‌های کراپ سنسور در اکثر سناریوهای ممکن می‌توانند با دوربین‌های فول فریم رقابت کنند.

با این وجود در صورتی که به دنبال بهترین عملکرد در ایزو بالا هستید، می‌توانید سراغ دوربین‌هایی مانند 5D Mark IV بروید. دلیل اصلی این اختلاف دلایل فیزیکی است. پیکسل‌ها یا قطعات کوچک حساس به نور روی سنسور عکاسی، در دوربین‌های فول فریم عموما بزرگتر هستند.

سطل‌های بزرگتر

فرض کنید باران آمده است و شما می‌خواهید بخشی از آب بارانی که داخل حیاطتان می‌ریزد را جمع‌آوری کنید. برای این کار شما 24 سطل بزرگ را کنار یکدیگر قرار می‌دهید و منتظر می‌مانید تا این سطل‌ها پر شوند. همسایه شما نیز شما را می‌بیند و همین کار را با 24 سطل خیلی بزرگ که تقریبا 30% از سطل‌های شما بزرگ‌تر هستند انجام می‌دهد. به نظر شما هنگامی که باران بند بیاید و پرنده‌ها شروع به آواز خواندن کنند چه کسی آب بیشتری جمع‌آوری کرده است؟ یک راهنمایی: آن فرد شما نیستید.

با وجود اینکه شما به همراه همسایه خودتان با 24 سطل اقدام به جمع‌آوری آب باران کرده‌اید، سطل‌های او از شما بزرگتر بوده است و موفق شده است آب بیشتری جمع‌آوری کند. این موضوع برای دوربین‌ها نیز صدق می‌کند. برای مثال دوربینی مانند D5500 یک سنسور عکاسی 24 مگاپیکسلی دارد که دقیقا برابر با سنسور D750 می‌باشد. با این وجود به خاطر اینکه پیکسل‌های D750 بزرگتر هستند، حساسیت بیشتری نسبت به نور دارند. از همین رو مواقعی که نور زیادی ندارید، مانند مواقعی که باید با ایزو 6400 یا 12800 عکاسی کنید، با این دوربین می‌توانید بهتر نور را جذب کنید.

ایزو 6400، دوربین کراپ سنسور نیکون D7100.  به میزان گرین در نقاط تاریک و مناطق اشباع شده شده نقاط روشن توجه کنید.

[relatedpost post=”91474″]

عکاسی از همان صحنه با دوربین فول فریم نیکون D750 نتایج بهتری را رقم می‌زند، نویز کلی را کاهش می‌دهد و رنگ‌های شفاف‌تری را تحویل می‌دهد.

پیشرفت‌های تکنولوژی

این مقایسه هنگامی که پیشرفت‌های تکنولوژی را درنظر بگیرید، بی اثر خواهد شد. اکثر دوربین‌های کراپ سنسور مدل‌های قبلی خودشان را در ایزو 3200 یا 6400 شکست می‌دهند. فوجی X-T1 یک دوربین کراپ سنسور مدرن است که از لحاظ عملکرد در ایزو بالا برابر با کانن 5D Mark III می‌باشد. البته باید در نظر داشته باشید که 5D Mark III چند سال پیش عرضه شده است و دوربین‌های فول فریم بهتر از آن نیز به بازار عرضه شده‌اند اما موضوع این است که دوربین‌های کراپ سنسور امروزی مشکل خاصی از لحاظ عملکرد در ایزو بالا ندارند.

اگر بهترین عملکرد را از لحاظ حساسیت در ایزو بالا می‌خواهید، یک دوربین فول فریم مدرن بهترین انتخاب شما خواهد بود. البته ایزو تنها مشخصه‌ای نیست که باید آن را در نظر بگیرید و فقط اینکه یک دوربین می‌تواند در ایزو 25600 عکاسی کند، بدین معنی نیست که بهترین انتخاب برای شما است.

هزینه و اندازه

در ریاضیات یک اصل به نام حد گذاشتن وجود دارد که برای نشان دادن درست بودن چیزی که از یک توالی منطقی پیروی می‌کند استفاده می‌شود. اساسا این اصل برای نشان دادن اینکه چیزی مانند P به صورت طبیعی بر Q دلالت دارد استفاده می‌شود. براساس این اصل اگر P درست باشد، Q نیز باید درست باشد.

اندازه دوربین

هنگامی که این اصل را در عکاسی به کار ببریم، به سرعت متوجه یکی از نقاط ضعف دوربین‌هایی با اندازه سنسور بزرگ خواهیم شد: سنسور دوربین‌ فول فریم بزرگ تر از یک دوربین کراپ سنسور است (شرط P)؛ دوربین‌هایی با سنسور بزرگتر نیز به بدنه بزرگتری نیاز دارند که تمام سنسور را در بربگیرد(شرط Q). بنابراین دوربین‌هایی با سنسور بزرگتر نسبت به دوربین‌هایی که سنسور کوچکتری دارند، بزرگتر هستند.

سنسور یک دوربین فول فریم بزرگتر از سنسور یک دوربین کراپ سنسور است. از همین رو خود دوربین هم باید بزرگتر باشد.

قیمت

یکی دیگر از تفاوت‌های دوربین‌هایی با سایز سنسور مختلف، قیمت آن‌ها می‌باشد. هنگام خرید دوربین نیز باید حتما این مشخصه را در نظر داشته باشید. سایز سنسور عکاسی از اندازه یک آدامس نعنایی آغاز می‌شود و تا تمبر پستی، چیپس سیب زمینی و یا حتی سایزهای بزرگتر برای دوربین‌های صنعتی مانند دوربین‌های ناسا متفاوت هستند. ساخت این سنسورها ارزان نیست و به همین خاطر قیمت دوربین‌های فول فریم برخی اوقات تا دوبرابر یک دوربین کراپ سنسور نیز می‌رسد. اگر بخواهید از یک دوربین مدیوم فرمت هم استفاده کنید، باید حدودا 10 هزار یا 20 هزار دلار خرج کنید.

[relatedpost post=”83569″]

دوربین‌های کراپ سنسور مانند نیکون D3300 یا کانن D750 نسبت به دوربین‌های فول فریم هم رده کوچکتر، ارزان‌تر و قابل حمل‌تر هستند. اگر می‌خواهید دوربین بخرید، به ایزو خیلی بالا نیاز ندارید و نمی‌خواهید خیلی هزینه کنید، دوربین کراپ سنسور برای شما مناسب است.

[relatedpost post=”20510″]

با این وجود برای خیلی از عکاس‌ها اندازه، وزن و قیمت یک دوربین فول فریم خیلی مهم نیست. فقط به یاد داشته باشید که سنسور بزرگ‌تر همیشه به معنی تصاویر بهتر نیست. همچنین اینکه سنسورهای بزرگتر به لنزهای بزرگتری هم نیاز دارند.

انتخاب لنز و اندازه آن

وقتی که می‌خواهید یک سیستم دوربین خاص مانند کراپ سنسور یا فول فریم را انتخاب کنید، فقط نباید به اندازه دوربین توجه کنید، بلکه باید اندازه و قیمت لنزهایی که همراه این سنسورها عرضه می‌شوند را هم در نظر بگیرید. لنزهایی که برای سنسورهای کوچک‌تر طراحی شده‌اند معمولا کوچکتر و ارزانتر از لنزهایی هستند که برای دوربین‌های فول فریم عرضه می‌شوند. یک لنز 70-200mm f/2.8 برای دوربین‌های فول فریم می‌تواند قیمتی بیشتر از 1500 دلار داشته باشد. در حالی که یک لنز مشابه مانند Sigma 50-100mm f/1.8 برای دوربین‌های کراپ سنسور قیمتی کمتر 1000 دلار خواهد داشت.

لنز کلاسیک 70-200mm f2.8 طراحی شده برای دوربین‌های فول فریم. این لنز یک لنز فوق‌العاده است که تصاویر خیلی خوبی به شما تحویل می‌دهد ولی در عین حال گران و سنگین است. لنزهای مشابه برای دوربین‌هایی با سنسورهای کوچکتر سبکتر، کوچکتر و ارزانتر هستند.

با این حال، یکی از مزایای یک سیستم فول فریم فراوانی و تنوع لنزهایی است که در اختیار شما قرار دارند. از آنجایی که اکثر دوربین‌های آنالوگ 35 میلیمتری فول فریم هستند، شما می‌توانید از تمام لنزهایی که برای این دوربین‌ها ساخته شده‌اند روی دوربین‌های مدرن نیز استفاده کنید و خیلی از مواقع حتی به آداپتور هم نیاز ندارید. خیلی از دوربین‌های فول فریم مدرن می‌توانند با لنزهای قدیمی هم عملیات فوکوس خودکار را انجام دهند. از همین روی در صورتی که نخواهید یک لنز جدید بخرید، پیدا کردن لنزی که نیازهای شما را برطرف نماید کار سختی نخواهد بود. تعداد لنزهای مناسب دوربین‌های کراپ سنسور درحال افزایش است اما اگر به دنبال بزرگترین مجموعه لنز ممکن هستید، یک دوربین فول فریم بهترین انتخاب شما خواهد بود.

جمع بندی

پس از مشاهده تفاوت‌های مختلف بین یک دوربین کراپ سنسور و فول فریم، امیدوارم توانسته باشم برای شما به صورت واضح توضیح داده باشم که هیچکدام از این لنزها از دیگری بهتر نیستند بلکه هرکدام از آن‌ها برای مقاصد مختلفی طراحی شده‌اند.

شما نیز اگر نظری در این مورد دارید آن را در قسمت کامنت‌ها برای ما شرح دهید. شما از چه سیستمی استفاده می‌کنید و چرا؟ آیا از آن راضی هستید یا می‌خواهید از سیستم دیگری استفاده کنید؟