چگونه از لنزهای پرایم در شرایط کم نور استفاده کنیم؟

با این وجود این مزایای فوق‌العاده با برخی مشکلات همراه هستند. هنگامی که از لنز پرایم با دیافراگم کاملا باز استفاده کنید، عمق میدان خیلی کمی خواهید داشت. در شرایط نوری نرمال سیستم‌های فوکوس خودکار می‌توانند به سادگی فوکوس کنند. اما در شرایط نوری کم دوربین‌های DSLR با مشکلاتی مواجه خواهند شد که باعث می‌شود نتوانند عکس‌های واضحی بگیرند. به همین خاطر اغلب اوقات عکاس‌های آماتور فوکوس از دست رفته را به جای نداشتن وضوح کلی در نظر می‌گیرند. در این مقاله من برای شما نکته‌هایی درمورد استفاده از لنزهای پرایم در شرایط کم نور آماده کرده‌ام و امیدوارم این مقاله باعث شود با اعتماد به نفس بیشتری از این لنزها برای عکاسی استفاده کنید.

1- لنز خودتان را کالیبره کنید

اولین قدمی که باید برای فوکوس دقیق در هر شرایط نوری با لنزهای پرایم بردارید این است که مطمئن شوید لنز شما می‌تواند تحت شرایط عادی به درستی فوکوس کند. فوکوس جلو و عقب اخیرا خیلی مورد استفاده قرار می‌گیرد و بیشتر در سنسورهایی با رزولوشن بالا مشهود است. در این سنسورها کوچک‌ترین از دست رفتن فوکوس باعث رخ دادن مشکلات متعددی خواهد شد.

اکثر DSLRهای مدرن، رده بالا از قابلیت کالیبره کردن فوکوس پشتیبانی می‌کنند. با این قابلیت دیگر نیاز نیست دوربین و لنزهای خودتان را به مراکز خدمات تخصصی ارسال کنید و باعث صرفه جویی در زمان شما خواهد شد. کالیبره کردن کامل لنز و دوربین ممکن است نهایتا چند ساعت وقت شما را بگیرد اما ارسال تجهیزات به مرکز خدمات تخصصی چند هفته از وقت شما را می‌گیرد. اگر می‌خواهید این پروسه را تا جای ممکن به صورت خودکار انجام دهید هم می‌توانید از نرم‌افزارهای موجود در سطح اینترنت استفاده کنید.

2- از یک پایه خوب استفاده کنید

به صورت پیشفرض اگر از لنزهای پرایم سریع استفاده کنید، می‌توانید از یک سرعت شاتر مناسب نیز استفاده کنید تا لرزش دست خودتان را از بین ببرید. اما استفاده از یک پایه خوب و مستحکم برای عکاسی در شرایط کم نور با دیافراگم باز ضروری است. دلیل این امر این است که دیافراگم کاملا باز عمق میدان کمتری ایجاد خواهد کرد که در یک فاصله فوکوس تعیین شده هر وقت که شما یا سوژه شما حرکت کند، حرکت خواهد کرد. به بیانی دیگر اگر شما درحالی که فوکوس کرده‌اید یک سانت جلوتر یا عقب‌تر بروید، سوژه شما نیز یک سانت از فوکوس خارج خواهد شد. در نظر داشته باشید که ما هیچوقت ثابت نخواهیم بود و درتمام مدت عمرمان در حرکت خواهیم بود (هرچقدر کم). نتیجه چنین حرکتی هنگام عکاسی با لنزهایی با دیافراگم خیلی باز کاملا مشهود خواهد بود. به همین خاطر لازم است به یاد داشته باشید هنگام فوکوس و عکاسی با لنزهای پرایم باید کاملا ثابت بمانید.

[relatedpost post=”81852″]

یکی از روش‌های خوب برای اینکه کاملا ثابت بمانید، این است که وزن خودتان را روی جسمی مانند دیوار بیاندازید. همچنین باید پاهای خودتان را به اندازه یک عرض شانه باز کنید و یک پا را کمی جلوتر از پای دیگر قرار دهید.

3- عمل فوکوس را به صورت مداوم انجام دهید

یکی دیگر از نکاتی که باید به یاد داشته باشید این است که با هر حرکت بدن، دوباره فوکوس کنید. هرموقع که من در یک محیط تاریک عکاسی می‌کنم، من هیچوقت از فوکوس خودم راضی نخواهم بود و به صورت مداوم فوکوس می‌کنم تا به لحظه‌ی خاص خودم برسم. در محیط‌های کم نور اکثر سیستم‌های فوکوس خودکار نمی‌توانند در تلاش اول به فوکوس مناسب دست بیابند. از همین روی فوکوس مداوم به من این امکان را می‌دهد که هنگامی که می‌خواهم عکس نهایی را بگیرم، بهترین فوکوس را داشته باشم.

4- استفاده از سنسورهای فوکوس خودکار کراس‌تایپ

سیستم‌های فوکوس خودکار تشخیص فاز دو نوع نقطه فوکوس دارند. بهترین مورد از بین این دو به تمام جزئیات عمودی و افقی حساس هستند و با نام کراس‌تایپ شناخته می‌شوند. نقاط باقیمانده فقط به حزئیات عمودی یا افقی حساس هستند. سنسورهای کراس‌تایپ عموما در شرایط کم نور قابل اعتمادتر هستند و به همین خاطر توصیه می‌کنم شما هم از همین سنسور استفاده کنید. معمولا نقطه وسط که همیشه کراس‌تایپ است قابل اعتمادترین و دقیق‌ترین نقطه فوکوس موجود است.

[relatedpost post=”106369″]

5- ترکیب‌بندی و فوکوس را با دقت انجام دهید

اگر قصد استفاده از نقطه فوکوس میانی را دارید مراقب تمام مشکلاتی که ممکن است با آن روبرو شوید باشید. برای داشتن یک ترکیب‌بندی خوب اول باید یاد بگیرید که چطور فوکوس و ترکیب‌بندی کنید و این تکنیک نیز با چند مشکل احتمالی همراه است. برای مثال می‌توان به انتقال صفحه فوکوس اشاره کرد.

با تمرین کافی شما یاد می‌گیرید که چطور از این تکنیک با اعتماد به نفس کافی در نور کم استفاده کنید. هربار که روی یک سوژه فوکوس می‌کنید یک دیوار نازک را تصور کنید که نشان‌دهنده عمق میدان است. هرچیزی که پشت یا جلوی این دیوار باشد تار/خارج از فوکوس است. هرچقدر که شما به سوژه نزدیک‌تر شوید و هرچقدر دیافراگم بازتر باشد، این دیوار باریکتر خواهد شد. به همین خاطر اگر شما خیلی به سوژه نزدیک باشید و با بازترین دیافراگم عکاسی کنید، ممکن است عکس شما پس از فوکوس و ترکیب‌بندی دوباره خیلی واضح نباشد. با این وجود کمی عقب‌‎نشینی و اینکه خیلی نگران ترکیب بندی دوباره نباشید کمک می‌کند تاثیر این مشکل کمتر شود.

به یاد داشته باشید که این تکنیک نیاز به تمرین زیادی دارد ولی پس از اینکه به استفاده از آن عادت کنید، به صورت طبیعی می‌توانید از آن زمان عکاسی در محیط‌های کم نور استفاده کنید.

در آخر نیز همیشه سعی کنید روشن‌ترین و پربافت‌ترین منطقه را برای فوکوس انتخاب کنید. سیستم اتوفوکوس دوربین به کنتراست زیادی نیاز دارد تا بتواند با دقت بالا فوکوس کند.

6- تنظیمات فوکوس را دستکاری کنید

من طی سال‌های گذشته از رویدادهای خیلی زیادی عکاسی کرده‌ام که نور خیلی کمی داشته‌اند. چیزی که من طی این سال‌ها یاد گرفته‌ام این بوده است که بسته به شرایط نوری و لنزهای مورد استفاده، باید از تنظیمات مختلفی استفاده کنید. در برخی از موارد من ترجیح می‌دهم از ردیابی فوکوس خودکار متوالی استفاده کنم و می‌توانم کاملا به آن اعتماد کنم. شرایط دیگر به حالت فوکوس تکی نیاز دارند. من حتی برخی مواقع از فوکوس دستی استفاده می‌کنم زیرا برخی اوقات فوکوس خودکار می‌تواند غیرقابل اعتماد باشد. بنابراین کمی زمان بگذارید و عکاسی در محیط‌های کم نور و سوژه‌های درحال حرکت را تمرین کنید. این کار باعث می‌شود شما بدانید کدام تنظیمات برای کدام شرایط مناسب است.

7- نور دستیار فوکوس را روشن کنید

نور دستیار فوکوس برای فوکوس در شرایط کم نور با استفاده از لنزهای پرایم کمک زیادی به شما می‌کند. هر زمان که شما فوکوس خودکار را درگیر می‌کنید، نور دستیار فوکوس سوژه شما را روشن می‌کند و نور بیشتری برای صحنه تامین می‌کند. نور بیشتر کمک فوق‌العاده‌ای به دقت و سرعتِ فوکوس خودکار می‌کند.

چندین نکته وجود دارد که باید هنگام استفاده از نور دستیار فوکوس در نظر داشته باشد. اولین و مهم‌ترین نکته این است که این نور برای اکثر سوژه‌های شما آزاردهنده است. اینکه یک نفر یک چراغ قوه به سمت شما بگیرد اصلا موضوع خوشایندی نیست و نور دستیار فوکوس نیز درواقع یک چراغ قوه کوچک است. همچنین استفاده از دوربین درحالی که نور دستیار فوکوس خودکار روشن است باعث تخلیه سریع باطری شما می‌شود. مهم‌تر از همه اینکه این نور فقط هنگام استفاده از نقطه فوکوس خودکار وسط و در حالت فوکوس خودکار تکی کار می‌کند.

[relatedpost post=”16566″]

اگر کاربر نیکون هستید، یک اسپیدلایت مدرن مانند SB-910 خیلی قابل اعتمادتر از نور دستیار فوکوس خودکار خواهد بود و به خاطر اینکه از یک نور سریع قرمز استفاده می‌کند، سوژه شما را هم اذیت نخواهد کرد. با این وجود نمی‌توانید از این فلاش نیز برای حالت فوکوس خودکار ادامه دار استفاده کنید.

8- فوکوس را بهم بریزید

یکی دیگر از نکته‌هایی که اغلب اوقات به من کمک می‌کند، چرخاندن حلقه فوکوس در مواقعی است که لنزهای پرایم به خوبی فوکوس نمی‌کنند. لنزهای پرایم برخی اوقات نمی‌توانند به خوبی فوکوس کنند ولی دوربین فکر می‌کند فوکوس انجام شده است. با حرکت دادن حلقه فوکوس شما دوربین را وادار می‌کنید که سیستم فوکوس خودکار را دوباره فعال کند تا درتلاش بعدی نتیجه بهتری داشته باشید. درنظر داشته باشید که این قابلیت فقط در لنزهای جدیدتر که قابلیت لغوکردن اتوفوکوس را دارند کار می‌کند. برخی از لنزهای قدیمی هنگام استفاده از حالت فوکوس خودکار امکان چرخاندن حلقه فوکوس را به شما نمی‌دهند.

9- به صورت متوالی عکاسی کنید

عکاسی در نور کم شانس شما را برای گرفتن عکس‌هایی که از نظر فنی خوب باشند کاهش می‌دهد. عدم دقت فوکوس خودکار یکی از دلایل این موضوع است. عکاسی به صورت متوالی به شما این امکان را می‌دهد که شانس خودتان را برای گرفتن عکس‌های فوکوس شده افزایش دهید. البته این کار زمان بیشتری از شما می‌گیرد و باید عکس‌های بیشتری را مرتب کنید اما تصور کنید یک عکس خوب گرفته‌اید که ترکیب‌بندی و داستان خوبی دارد اما خارج از فوکوس است. همچنین در شرایط کم نور، زمانبندی شما تحت تاثیر سرعت جذب فوکوس قرار می‌گیرد.

10 سخن پایانی

برخی از این نکات در نور مناسب نیز کاربردی هستند. به محض اینکه شما یاد بگیرید چطور از لنزهای پرایم خودتان استفاده کنید، متوجه خواهید شد که عملکرد این لنزها از چیزی که فکر می‌کردید بهتر است. همانطور که خیلی از عکاس‌ها می‌گویند: عکس خوب را لنز یا دوربین نمی‌گیرد، بلکه عکاس است که این کار را انجام می‌دهد.