ترفندهایی برای عکاسی پرتره با لنز‌های کیت

بیشتر اوقات عکاسان پرتره بعد از خرید دوربین، بلافاصله لنز کیت دوربین‌شان را به لنز پرایم 50mm یا 85mm ارتقا می‌دهند، که البته دلیل خوبی هم دارد. این لنز‌ها شارپ هستند، و می‌توانند با دیافراگم‌های باز عکس بگیرند، و عکاسی با دیافراگم‌های باز مانند f/1.4 یا f/1.8 بدین معنا است که می‌توانید راحت‌تر تصویر پشت پرتره را محو یا مات کنید.

اگر دقیقا تصمیم دارید تا پرتره‌های زیبایی بیندازید، ما به شما پیشنهاد می‌کنیم که لنزتان را حداقل به لنزهای ارزان‌قیمت 50 میلی‌متری مانند Canon EF 50mm f/1.8 STM یا Nikon AF NIKKOR 50mm f/1.8D تغییر بدهید. در واقع وقتی صحبت از پرتره می‌شود، تقریبا همیشه خودم در پی لنزهای 50 میلی‌متر پرایم هستم و واقعا فکر می‌کنم که ارزش خرج کردن را دارد.

بر این اساس، گاهی اوقات دلایل زیادی وجود دارد که موجب می‌شود تا لنز کیت را به سرعت ارتقا ندهیم. شاید به خاطر مشکلات مادی باشد یا شاید هنوز در حال تصمیم‌گیری برای نوع عکاسی‌ای که می‌خواهید انجام دهید باشید. یا شاید هم تازه همین الان جعبه‌ی دوربینتان را برای اولین بار باز کردید و می‌خواهید قبل از اینکه کاری کنید به شناخت بیشتری از دوربین و لنزتان برسید . صرف‌نظر از این دلایل، خبر خوبی برایتان دارم، شما بهرحال می‌توانید با استفاده از لنز‌های کیت پرتره‌های فوق‌العاده‌ای بیندازید.

در این مقاله، ما درباره محدودیت‌هایی که با لنز کیت در هنگام انداختن پرتره به وجود می‌آید صحبت می‌کنیم و همین‌طور چند ترفند به شما آموزش می‌دهیم که این محدودیت‌ها را دور بزنید و بهترین پرتره‌ها را با همین تجهیزاتی که دارید بیندازید. از عمق میدان لنز به سود خود استفاده کنید.

همان‌طور که قبلا اشاره کردم یکی از مزایای استفاده از لنز پرایم برای پرتره‌ها، امکان عکس‌برداری با دیافراگم‌های باز مانند f/1.4 یا f/1.8 است که به‌وسیله آن‌ها می‌توانید به‌راحتی در هر موقعیتی عکس‌هایی با پشت زمینه‌ی محو بگیرید.

اما دیافراگم بیشتر لنز کیت مانند لنز کیت‌ که روی دوربین Canon EOS 750D ارائه می‌شود، تنها می‌تواند تا اندازه‌ی f/3.5 (در لنز 18 میلی‌متر) و f/5.6 (در لنز 55 میلی‌متر) باز شوند، که اغلب نمی‌توانند به اندازه‌ای که عکاسان تازه‌کار انتظار دارند پشت‌زمینه را تار کنند. این البته تا زمانی هست که بدانید دیافراگم دوربین تنها فاکتور مهم در ایجاد پس‌زمینه تار در عکس‌های پرتره نیست.

نکته‌ی کلیدی دیگری که در ساختن پشت‌زمینه‌ی تار وجود دارد، فاصله‌ی سوژه با پشت‌زمینه است. هرچه قدر سوژه از پشت‌زمینه دورتر باشد، تصویر پشت‌زمینه در عکس تارتر خواهد بود. پس وقتی که از لنز کیت خود استفاده می‌کنید، یکی از ساده‌ترین کارهایی که باید برای ایجاد پشت‌زمینه‌ی تار انجام بدهید این است که سوژه را با فاصله‌ی زیادی از آن قرار دهید.

من معمولا وقتی از بچه‌هایم در حیاط پشتی با لنز 50 میلی‌متر عکس می‌اندازم، آن‌ها را روی چمن به فاصله‌ی حدود 1 تا 1.5 متری دورتر از پرچین قرار می‌دهم. اما همان‌طور که می‌توانید در عکس‌های بالا ببینید وقتی از لنز کیت استفاده می‌کنم، آن‌ها را چیزی حدود 10 متر دورتر از پرچین می‌نشانم و بعد خودم هم از او فاصله می‌گیرم و فاصله کانونی لنز را در حدود چیزی بین 35-55 میلی‌متر زوم می‌کنم.

تغییر پرسپکتیو

اگر نمی‌توانید سوژه را دورتر از پشت‌زمینه قرار دهید و یا نیازی نیست که پشت‌زمینه درون عکس‌تان باشد، گزینه‌ی دیگری که می‌توانید در نظر بگیرید تغییر پرسپکتیو دوربینتان است. مثلا می‌توانید بلند شوید و سوژه‌تان را روی زمین بنشانید و از بالا از او عکس بگیرید.

چمن، سیمان، آسفالت و شن همه از بالا خوب عکس‌برداری می‌شوند و دست‌کم زیباتر از پشت‌زمینه‌ای که نمی‌تواند به خوبی تار شود می‌شوند.

ترفند اضافی: زمانی که از بالا عکس میندازید، سعی کنید آن را تبدیل به عکس سیاه و سفید کنید! وقتی که این عکس‌ها تبدیل به عکس سیاه و سفید می‌شوند، چمن در پشت‌زمینه تیره‌تر به نظر میاید و برای پوست‌های روشن پس‌زمینه زیباتری می‌شود. همچنین، سنگ و کلوخ در پشت‌زمینه روشن‌تر به نظر میاید که برای پوست‌های تیره مناسب‌تر است. زمانی که از بالا عکس میندازید تبدیل عکس به سیاه و سفید می‌تواند راه خوبی باشد که ناتوانی شما را در تار کردن پس‌زمینه بپوشاند. خودتان به سوژه فرم بدهید و پرتره‌هایتان را با ژست‌های زیبا و غیررسمی ثبت کنید.

قبلا هم در مقاله‌ای دیگر به شما گفتیم که چطور خودتان در خانه از کودکتان عکس بگیرید؟ اما در آن مقاله توضیح دادیم که فوکوس کردن در دیافراگم‌های باز چقدر می‌تواند مهم باشد.

وقتی با دیافراگم‌های بسته‌تر مانند f/4 یا f/5.6 عکس می‌گیرید عکس‌ها بیشتر از آنچه که در هنگام عکاسی با دیافراگم‌های f/1.4 یا f/1.8 فوکوس می‌شوند، می‌توانند در محدوده فوکوس قرار بگیرند. بنابراین به جای اینکه این خصوصیت را یک ایراد در نظر بگیرید، سعی کنید به نکات مثبت آن فکر کنید و سعی کنید به عکس‌هایی فکر کنید که گرفتن آن‌ها با دیافراگم‌های بسته ساده‌تر است.

برای مثال، در دیافراگم f/5.6 ثبت کردن سوژه‌هایی که کمی هم حرکت دارند راحت‌تر است. زیرا کمتر از عکاسی با دیافراگم باز، ممکن است سوژه‌ شما از محدوده فوکوس خارج شود. این یک فرصت خوب است تا پرتره‌هایی با ژست‌های ساده و طبیعی بیندازید. عکاسی از کودکی که در حال دویدن به سمت شما یا شخص دیگری هست نمونه‌ خوبی از این عکس‌ها است.

به کودک بگویید بچرخد یا بپرد. یا مثلا به پدر یا مادر او بگویید کودکشان را قلقلک دهند. هرچند این عکس‌ها کمی با عکس‌های نیم‌تنه که از کلمه‌ی پرتره به ذهنتان می‌رسد متفاوت است، اما گاهی اوقات می‌توانید حرکت و بازی‌های کودکانه را در عکس‌هایی با تحرک بالا ثبت کنید و این کار ارزش عکس‌های شما را بالاتر می‌برد.

عکاسی از یک زاویه‌ی کمی بازتر که بیشتر از سر و شانه را نمایش دهد هم به شما این اجازه را می‌دهد که سیمای محیط اطراف را وارد عکس خود کنید تا روایت داستان‌گویی عکس را بهتر کنید. شاید این داستان، دستی پر از گل در پارک باشد یا یک مشت بادکنک برای تولد یک بچه، یا حتی یک بستنی در یک روز تابستانی گرم. حقیقت مهم این است که بدانید این داستان و احساسات هستند که پرتره را می‌سازند، نه بوکه عکس در پس‌زمینه.

استفاده از قابلیت لنزهای کیت در یک نگاه

پیشنهادم به شما این است که وقتی حرف از پرتره با لنز کیت می‌شود از خیر تصویر نیم‌تنه بگذرید. در عوض، روی گرفتن احساسات و داستان‌گویی تمرکز کنید و در عین حال تا جایی که امکان دارد روی سوژه زوم کنید. همچنین اگر امکان دارد سوژه را تا حد ممکن از پس‌زمینه دور کنید تا پس‌زمینه به اندازه کافی محو شود. اگر هم نمی‌توانید این کار را بکنید، عوض کردن پرسپکتیو را امتحان کنید تا پس‌زمینه‌ای ساده و یکنواخت ایجاد شود. پس‌زمینه یکنواخت و ساده می‌تواند موجب افزایش تمرکز بیننده روی تصویر سوژه شود.

اکنون سوال این است که آیا لنز‌های کیت برای گرفتن پرتره محدودیت دارند؟ البته.

اما وقتی حرف از عکاسی پرتره می‌شود، شناختن محدودیت‌های لنز کیت می‌تواند تا حدودی به شما کمک کند تا عکس‌های متفاوتی بگیرید. همیشه شناخت تجهیزات به شما کمک می‌کند تا دانش و هنر خودتان را بهتر به کار بگیرید و این همان چیزی است که ما سعی داریم در مجله نورنگار به آن بپردازیم.