انواع حالت های اندازه گیری فلاش

گاهی ممکن است برای ثبت عکس دلخواه خود، در شرایط نوری مناسبی نباشید؛ حتی ممکن است تمام امکانات نورپردازی را همراه خود داشته باشید اما بازهم نتوانید عکس را به خوبی ثبت کنید؛ در این مواقع فلاش به کار شما می آید.

فلاش ها انوع متفاوتی دارند که درشرایط خاص، یعنی نبود نور یا نبود نور مناسب،تنظیمات دوربین به گونه ای است که قادر به عکاسی در آن شرایط نیست؛ در نتیجه فلاش ها بسته به نوع نیاز عکاس، مورد استفاده قرار میگیرد.

استفاده از فلاش فقط برای استودیو و عکسی شب نیست؛شما میتوانید برای عکاسی در روز آفتابی به خصوص هنگاک عکاسی پرتره از فلاش استفاده کنید. به جای قرار دادن سوژه رو به روی آفتاب، آن را پشت به آفتاب قرار بدهید تا درجهت مخالف تابش نور خورشید قرار بگیرد؛ حال وقت آن است که از فلاش استفاده کنید تا سوژه شما روشن شود در اینجا دوربین نوردهی متعادلی را ایجاد خواهد کرد.

آشنایی با انواع فلاش

فلاش دستی

در این مدل فلاش، عکاس کنترل تنظیم نوردهی را ندارد و نور فلاش به طور مستقیم به سمت سوژه پرتاب میشود.

فلاش خودکار

این نوع فلاش میتواند نور محیط را اندازه گیری کرده و با توجه به شرایط نوری متفاوت نور را به سمت سوژه هدایت کند.

فلاش TTL

این نوع فلاش که به تفصیل به آن خواهیم پرداخت، از طریق نورسنج دوربین، نور اندازه گیری میشود و برحسب آن نور به سوژه تابیده میشود.

از بین سه روش مختلف اندازه گیری فلاش (TTL، A-TTL یا TTL خودکار و E-TTL) در دو حالت اول یعنی TTL و A-TTL از روش اول استفاده می‌شود ولی E-TTL از روش دوم استفاده می‌کند. لازم به ذکر است که فلاشی که از E-TTL پشتیبانی می‌کند از سینک بالای فلاش هم پشتیبانی می‌کند.

کاربرد فلاش در عکاسی

فلاش فقط برای نوردهی به کار برده نمیشود؛ در نکات زیر کاربرد های دیگر فلش را برای شما بیان خواهیم کرد:

• صحنه مورد نظر را از حالت ضدنور خارج میکند
• از بین بردن یا ایجاد تعادل در سایه: از فلاش برای ایجاد تعادل در سایه، در زمانی که در محیط باز و روشن هستید میتوان استفاده کرد.

• منبعی برای ترکیب با منابع نوری دیگر: اگر در مکانی بخواهیم عکس بگیریم که فقط تا یک سوژه خاص نورسنجی امکان دارد و فضای پشت آن تاریک می افتد باید گزینه slow synchronization فعال باشد. یعنی پرده شاتر را آهسته باز و بسته می کند. یا اینکه سرعت شاتر را کم کنید.
• منجمد کردن سوژه های متحرک در محیط کم نور: فلاش، به عنوان یک نور مقطعی میتواند سوژه های متحرک را از حالت کشدار خارج کند.
• به وجود آوردن حالت های خاص: زمانی که در تاریکی مطلق اقدام به عکاسی کنید دوربین را در حالت B یا T قرار دهید و با استفاده از سه پایه و فلاش قادر هستید حالت های خاصی را به وجود بیاورید؛ به طوری که سوژه در یک محدوده خاص حرکت میکند و میتواند حالت خود را مجددا عوض کند و شما با زدن فلاش میتوانید تصویر او را مجددا ثبت کنید؛ توجه داشته باشید قبل از خاموش کردن چراغ به وسیله فوکوس دستی واضح سازی را انجام دهید تا عکس شما تار نشود.

دوربین های DSLR امروزی سنسورهایی دارند که نور محیطی را اندازه گیری می‌کنند و لنز دوربین هم تحت تاثیر اطلاعات این سنسور تغییر می‌کند. با این وجود، هنگامی که از فلاش TTL برای تنظیم نوردهی استفاده می‌کنید نیازی به نگرانی ندارید. حالت اندازه گیری TTL تنظیمات نوردهی را از روی نور محیطی نمی‌خواند، بلکه آن را براساس خروجی نور فلاش تنظیم می‌کند. دو روش مختلف برای اندازه گیری فلاش وجود دارد. در روش اول اندازه گیری نور فلاش در زمان تابیدن آن انجام می‌شود. اما در روش دوم از یک پیش فلاش به عنوان نور تستی استفاده می‌شود و بقیه محاسبات نوری براساس آن انجام می‌شود.

1- حالت اندازه گیری TTL یا Through-The-Lens

حالت اندازه گیری TTL، حالت استاندارد است که هنگام استفاده از فلاش داخلی دوربین از آن استفاده می‌شود. همچنین می‌توانید از این حالت به همراه برخی فلاش‌های اختصاصی هم استفاده کنید. این حالت نور بازتاب شده از سوژه را اندازه گیری می‌کند و اطلاعات خودش را از لنز دریافت می‌کند. این حالت اطلاعات را از بخشی از تصویر می‌خواند که نقطه فوکوس شما روی آن تنظیم شده باشد. TTL نوردهی فلاش را با استفاده از یک سنسور اختصاصی که خروجی بازتاب شده‌ی فلاش را از سطح سنسور اندازه گیری می‌کند، دستکاری می‌کند. در حالت TTL از پیش فلاش برای اندازه گیری نوردهی فلاش استفاده نمی‌شود.

نکته: هنگامی که دوربین خودتان را روی حالت Program نصب کرده باشید، حالت TTL دیافراگم را براساس نور محیطی اندازه گیری می‌کند.

2- حالت اندازه گیری فلاش TTL خودکار (A-TTL)

[relatedpost post=”107079″]

تمام کارکردهای A-TTL مانند حالت TTL است. این حالت اطلاعات خودش را از طریق لنز می‌خواند و حساسیت خودش را روی قسمتی از فریم که روی آن فوکوس شده است تنظیم می‌کند. تنها تفاوت TTL با A-TTL این است که از پیش فلاش برای اندازه گیری دیافراگم مناسب براساس فاصله‌ی فلاش تا سوژه استفاده می‌کند.  فلاش زمانی فعال می‌شود که شاتر تا نصفه فشار داده شده است. سپس هنگامی که شاتر کاملا باز شود، فلاش نیز به صورت کامل صحنه را نوردهی می‌کند. علاوه بر این، هنگامی که دوربین را روی حالت Program تنظیم کنید و از حالت A-TTL هم استفاده کنید، دوربین به سرعت اطلاعات دیافراگم براساس فاصله و اطلاعات دیافراگم براساس نور محیطی (که توسط سیستم اندازه گیری استاندارد دوربین اندازه گیری شده است) را با هم مقایسه می‌کند و F-stop بزرگتر را انتخاب می‌کند.

[relatedpost post=”87521″]

3- حالت اندازه گیری TTL تخمینی (E-TTL)

تکنولوژی حالت E-TTL با TTL و A-TTL متفاوت است. این حالت از پیش فلاش استفاده می‌کند تا میزان نوردهی مناسب فلاش را مشخص کند. پیش فلاش E-TTL با A-TTL متفاوت است. در حالت E-TTL پیش فلاش دقیقا قبل از باز شدن شاتر فعال می‌شود نه هنگامی که شاتر نیمه باز است. بنابراین میزان نوردهی یک ثانیه قبل از فعال شدن فلاش اصلی اندازه گیری می‌شود نه در زمان محاسبه‌ی نور محیطی. علاوه بر این، پیش فلاش با سنسور TTL اصلی دوربین آنالیز می‌شود و نه سنسور خارجی که روی فلاش قرار دارد. این کار باعث می‌شود E-TTL دقیق تر باشد. همچنین به دلیل اینکه پیش فلاش خیلی سریع فعال می‌شود، تشخیص آن هنگامی که از E-TTL استفاده می‌کنید کار خیلی سختی است.