اگر برای خرید یک لنز جدید به بازار رفته اید و انتخاب تان یک لنز پرایم است، این عالی ست!
اما بگذارید ابتدا نگاه دقیق تری به تعریف و ویژگی های اصلی آن بیاندازیم:
یک لنز پرایم لنزی با فاصله کانونی ثابت و غیر قابل تغییر است که در امکان زوم کردن وجود ندارد. این فاصله کانونی فاصله ایست بین نقطه همگرایی لنز تا سنسور دوربین. لنزهای پرایم معمولا دارای دیافراگم هایی با گشودگی دهانه بالا هستند.
این حداکثر گشودگی معمولا در محدوده بین f/2.8 تا f/1.2 قرار دارد. همچنین این لنزها قطعات متحرک زیادی ندارند و به همین سبب خرابی و استهلاک در آن ها بسیار کم اتفاق می افتد.
در مقابل، لنزهای زوم دارای فاصله کانونی متغیر هستند؛ اما در عین اینکه این ویژگی بسیار کاربردی است اما سازندگان لنز برای اضافه کردن آن ناچارند از اپتیک و قطعات متحرک پیچیده تری استفاده کنند که این امر میتواند به صورت بالقوه موجب بروز مشکلاتی در عملکردشان شود.
لنزهای پرایم عمدتا از انواع زوم کوچکتر و سبک تر هستند و در مقام مقایسه مزایای دیگری نیز دارند.
پیشنهاد مطالعه : معرفی لنز جدید
مقایسه لنزهای زوم و پرایم
- لنزهای پرایم جمع و جور تر و به طور کلی از نظر ساخت ساده تر هستند
- لنز های پرایم در مقایسه با لنز های مشابه زوم تصویر شفاف تر و شارپنس بالاتری دارند
- گشودگی دیافراگم زیاد در لنز های پرایم به ایجاد بوکه های قوی و عالی کمک می کند
- لنز های پرایم به دلیل استفاده از عدسی ها و المان های کمتر، کیفیت تصویر بالاتری دارند
- لنز های پرایم در حالت کلی مقرون به صرفه تر هستند.
یک نکته عالی در مورد لنزهای پرایم این است که به بهبود تکنیک های عکاسی شما نیز کمک می کنند. چرا که شما نمی توانید برای پیدا کردن کادر مورد نظرتان از زوم کمک بگیرید. زوم خود شمایید! و انتخاب موقعیت فیزیکی خود شما موجب تغییر در زاویه دید و زوم تصویر خواهد شد.
چرا باید یک لنز پرایم انتخاب کنیم؟
دانستن تعریف یک لنز پرایم فقط وقتی کامل می شود که روش استفاده از آن را هم بدانیم.
دیافراگم باز یک لنز پرایم دو تاثیر مهم دارد؛ در درجه اول این گشودگی باعث می شود نور بیشتری به سنسور دوربین برسد و در نتیجه شما در محیط های با نور کمتر میتوانید عکس های بهتری ثب کنید. و تاثیر دوم نیز ایجاد بوکه های بهتر و کمک به برجسته شدن سوژه و جدا شدنش از پس زمینه خواهد بود.
چه فاصله کانونی انتخاب کنیم؟
حالا نوبت آن رسیده که در مورد فاصه کانونی لنز پرایم مان تصمیم گیری کنیم. اگر واقعگرایانه به موضوع نگاه کنیم اینکه تمام لنز های پرایم با فاصله های کانونی مختلف را خریداری کنیم امری غیر ممکن است.
و حتی اگر امکان مالی و عملی آن را داشتیم نیز احتیاجی به این کار نبود. تنها عامل تاثیر گذار برای انتخاب فاصله کانونی استایل و سبک کار ما و سوژه ایست که قصد عکاسی از آن را داریم.
لنزهای با فاصله کانونی بلندتر (تله تر) معمولا برای عکاسی پرتره استفاده می شوند. چرا که عمق میدان کمتری دارند.
(بطور مثال در یک گشودگی ثابت f/4، یک لنز 100 میلیمتری عمق میدان بسیار کمتری نسبت به یک لنز 28 میلیمتری دارد.) این عمق میدان کم باعث جدا شدن سوژه از پس زمینه شده و بوکه های بهتری هم ایجاد می کنند.
لنز های با فاصله کانونی 60 میلیمتر یا بالاتر عموما در دسته «لنزهای تله فوتو» طبقه بندی می شوند. این لنزها همچنین باعث می شود تا فرم صورت تخت تر و طبیعی تر به نظر برسد. لنز های تله فوتو (که گاهی به اختصار «تله» نیز نامیده می شوند) می توانند از هر دو نوع پرایم یا زوم باشند.
اما اگر سبک شما فرضا عکاسی خیابانی باشد، انتخاب یک لنز با فاصله کانونی کمتر (وایدتر) انتخاب درست تری است. لنزهایی با زاویه دید باز یا واید باعث می شوند المان های داخل تصویر کمی اغراق آمیز ثبت شوند و همچنین برای عکسبرداری از طبیعت فوق العاده اند.
