عکاسی پیشرفته : تکنیک نوردهی به سمت راست Expose to the Right

تکنیک نوردهی به سمت راست، یا ETTR، رویکردی برای عکاسی است که به همان اندازه که مفید است بحث برانگیز نیز هست. از یک طرف، نوردهی به سمت راست تکنیکی است که باید هنگام عکاسی به خاطر بسپارید، اما در صورت استفاده نادرست می‌تواند نوردهی شما را خراب کند. از سوی دیگر، حداقل در تئوری، ETTR مظهر نوردهی دیجیتال است. با تکنیک ETTR مناسب، تصاویر شما تا جایی که ممکن است جزئیات بیشتری در سایه‌ها خواهند داشت، بدون اینکه هیچ یک از نواحی درخشان در طول مسیر اطلاعات خود را از دست بدهند.

لازم است بدانید که این مقاله برای مبتدیان نیست. اگر اصول نوردهی را به طور کامل نمی‌دانید، این مقاله بیشتر گیج کننده خواهد بود تا مفید. اما اگر از قبل اصول اولیه را می‌دانید و به دنبال دریافت تصاویر با بالاترین کیفیت ممکن هستید،  تکنیک ETTR چیزی است که می‌تواند برای عکاسی شما مفید باشد.

بررسی اجمالی

اساس ETTR ساده است: نوردهی خود را بهینه کرده و تصویر با بالاترین کیفیت ممکن را دریافت کنید. اکثر مردم یک صحنه را به گونه‌ای نوردهی می‌کنند که تصویر آن‌طور که می‌خواهند به نظر برسد – و از نظر ظاهری، این منطقی است. با این حال، نوردهی بهینه امری متفاوت است. به جای اینکه صحنه را «درست» نوردهی کنید، بهتر است یک صحنه را تا حد امکان روشن کنید، بدون اینکه نواحی درخشان صحنه را از بین برده و همه آن داده‌ها را از دست بدهید. سپس، در مرحله پردازش در کامپیوتر، تصویر را تاریک می‌کنید تا آنطور که می‌خواهید به نظر برسد.

با تاریک کردن نوردهی در مرحله پردازش، شما به طور موثر از ISO پایین‌تر از میزان پایه استفاده می‌کنید. این کار مزایای مشابهی نیز به همراه دارد – کاهش نویز تصویر، رنگ‌های غنی‌تر و دامنه دینامیکی بیشتر. تصاویری که با استفاده از تکنیک ETTR نوردهی می‌شوند، در مرحله پردازش انعطاف‌پذیرتر هستند و تولید عکسی را که در ذهن خود دارید آسان‌تر می‌کند.

به هیستوگرام‌های زیر (از عکس ستون های بالای صفحه) نگاه کنید:

اولین هیستوگرام نوردهی «صحیح» برای عکس ستون‌ها است – همه چیز در سطح روشنایی است که می‌خواهیم. هیستوگرام دوم، هر چند، حاصل نوردهی ایده‌آل است. می توان آن را تاریک کرد تا با هیستوگرام در بالا مطابقت داشته باشد و هیچ یک از نواحی درخشان در تصویر کاملا سفید نیست. به این ترتیب، هیستوگرام دوم حاوی جزئیات بیشتری نسبت به اولی است.

مقایسه کیفیت تصاویر

البته ETTR تنها در صورتی مفید است که اثرات قابل توجهی بر روی یک تصویر داشته باشد. مقایسه زیر نمونه‌ای از تفاوت بین نوردهی اندازه‌گیری شده با نورسنج ماتریسی و تصویری با جبران نوردهی 1.3+ را نشان می‌دهد که از صحنه‌ای با کنتراست نسبتاً پایین با ISO 100 و دوربین نیکون D800e عکاسی شده است.

حالا، وقتی نوردهی تصویر دوم را در نرم افزار لایت روم کاهش می‌دهیم، عکس‌ها اساساً یکسان به نظر می‌رسند:

با این حال، تصویر دوم حداقل در تئوری جزئیات بیشتری نسبت به تصویر سمت اول دارد. با تغییرات کنتراست، وضوح و شارپنس رنگ در نرم افزار لایت روم، تفاوت‌ها در برش زیر قابل مشاهده است:

عکس‌های بالا نشان می‌دهد که چرا درباره ETTR این همه بحث و جدل وجود دارد. بله، تفاوت‌هایی در تصاویر بالا وجود دارد – برش بالایی مطمئناً نویزدارتر از تصویر پایینی است – اما این یک برش 100٪ است. اگر تصاویر بالا چهار اینچ (10 سانتی‌متر) عرض روی صفحه نمایش شما داشته باشند، آنها برش‌هایی از یک چاپ شش فوتی (حدود دو متر) خواهند بود. در واقع، تفاوت بین تصاویر در چاپی که کمتر از شصت سلنتی‌متر عرض دارد، کاملاً نامحسوس است. برای بسیاری از عکاسان، افزایش کیفیت تصویر به سادگی ارزش آن را ندارد که از تکنیک نوردهی سمت راست استفاده شود.

با این حال، تفاوت‌های واضحی بین دو نوردهی بالا وجود دارد. عکاسان در وهله اول نگران ثبت داده‌های بهینه هستند و تکنیک نوردهی به سمت راست به طور غیرقابل انکاری باعث بهبود تصویر حاصل می‌شود. در این صحنه، تنها 1.3 EV تفاوت بین نوردهی اندازه‌گیری شده و نوردهی ETTR وجود داشت – در صحنه‌هایی که این تفاوت بیشتر است، بهبود عکس ETTR نیز آشکارتر خواهد بود. و اگر زمانی چاپ بزرگی داشته باشید یا از دوربین‌های نسل قدیمی استفاده کنید، این تفاوت ها بیشتر نمایان می‌شوند.

اجرای تکنیک بطور عملی

سخت ترین قسمت در مورد ETTR این است که باید مراقب باشید که از نوردهی بیش از حد به سمت راست خودداری کنید. خطر این است که به طور تصادفی نواحی درخشان یک تصویر را کاملا سفید نشان دهید (به این معنی که هیچ داده‌ای وجود ندارد)، حتی اگر قصد داشته باشید نوردهی تاریک‌تری بگیرید. و اگرچه بازیابی سایه‌های تیره در مرحله پردازش نسبتاً آسان است، بازیابی نواحی سفید شده کاملاً غیرممکن است. این دلیلی است که بسیاری از افراد را از استفاده از ETTR دور می‌کند، که البته مایه تاسف است. چند راه برای تعیین نوردهی مناسب با ETTR وجود دارد که در عین حال بتوانید از سفید شدن هایلایت‌ها اجتناب کنید.

یکی از راه‌های انجام این کار، نگاه کردن به هیستوگرام عکس هنگام بررسی تصویر در دوربین است. هدف شما گرفتن روشن‌ترین عکس ممکن است به نحوی که خیلی به سمت راست هیستوگرام متمایل نشود، همانطور که در زیر نشان داده شده است.

متأسفانه، هیستوگرام دوربین شما آنطور که به نظر می‌رسد دقیق نیست. دوربین‌های فعلی قادر به نشان دادن هیستوگرام RAW یک تصویر نیستند، حتی اگر با فرمت RAW عکاسی کنید (که باید در صورت استفاده از  ETTR با این فرمت عکاسی کنید). در عوض، هیستوگرام بر اساس تصویر JPEG پردازش شده‌ای است که درون فایل‌های RAW قرار دارد. این بدان معنی است که اگرچه دوربین ممکن است نشان دهد که نوردهی خود را بیش از حد به سمت راست برده‌اید، به طور بالقوه هنوز فضای زیادی برای بازیابی در مرحله پردازش وجود دارد.

واقعاً هیچ دلیلی وجود ندارد که شرکت‌های سازنده دوربین از اجرای گزینه هیستوگرام RAW که یکی از ویژگی‌های مورد تقاضا در بین متخصصان عکاسی منظره و استودیویی برای بیش از یک دهه بوده است، اجتناب کنند. در این مرحله، واقعاً ناامید کننده است که عکاسان نمی‌توانند هیستوگرام‌های RAW را تا زمانی که عکس‌های خود را روی رایانه بارگذاری کنند، قضاوت کنند.

با این حال، اگرچه هیستوگرام تولید شده توسط دوربین کاملا دقیق نیست، اما به عنوان یک راهنمای مفید برای اینکه نوردهی مناسب ETTR چگونه باشد، عمل می‌کند. و همانطور که بعدا نشان خواهیم داد، یک راه (البته دست و پا گیر) برای رفع مشکل هیستوگرام غیر دقیق وجود دارد.

نوردهی به سمت راست: روش اول

یکی از روش‌های دستیابی به یک تصویر ETTR مناسب، گرفتن عکس و سپس تجزیه و تحلیل هیستوگرام آن در دوربین است. اگر هیچ یک از منحنی‌های هیستوگرام در سمت راست قرار ندارد، می‌توانید نوردهی را افزایش دهید. هنگامی که هیستوگرام نشان داد که هایلایت‌های شما سفید شده‌اند، افزایش نوردهی را متوقف کنید.

به جای هیستوگرام، می‌توانید از اصطلاحاً «نواحی چشمک‌زن» برای قضاوت در مورد نوردهی تصویر خود استفاده کنید. با فعال کردن این گزینه در منوی دوربین، نواحی سفید خالص عکس شما بین رنگ سفید و رنگ دیگری چشمک می‌زند – معمولاً سیاه یا قرمز، اما بستگی به دوربین شما دارد.

چشمک زدن راحت‌تر از هیستوگرام قابل مشاهده است، اما آنها روش محدودتری برای قضاوت در مورد نوردهی شما هستند زیرا فقط یک مقدار را به شما می‌گویند: سفید. این چشمک‌زن‌ها ارزشمند هستند اما نه به اندازه هیستوگرام. بعلاوه، درست مانند هیستوگرام‌ها، چشمک‌زن‌ها بر اساس  فایلJPEG هستند که در فایل RAW قرار دارند، نه خود داده‌های RAW.

استفاده از  فایل JPEG تعبیه شده در یک فایل RAW مطمئناً روش کاملی برای قضاوت در مورد نوردهی نیست، چه از هیستوگرام یا چشمک‌زن استفاده کنید. با این حال، این شاید ساده‌ترین روش ETTR برای پیاده‌سازی باشد، زیرا تقریباً نیازی به کار اضافی ندارد. به علاوه، همچنان به نوردهی بهتر نسبت به استفاده کورکورانه از نورسنجی ماتریسی دوربین بدون هیچ گونه جبرانی منجر می‌شود.

نوردهی به سمت راست: روش دوم

روش دیگر کمی پیچیده‌تر است و نیاز به انجام آزمایش دارد. ابتدا حالت نورسنجی دوربین را به نورسنجی نقطه‌ای تغییر دهید، سپس روشن ترین قسمت صحنه را که باید جزئیات آن حفظ شود را پیدا کنید. اگر دوربین خود را از قبل تست کرده باشید، میزان افزایش جبران نوردهی را می‌دانید و همچنان می‌توانید اطلاعات این ناحیه را در مرحله پردازش بازیابی کنید. به عنوان مثال، با دوربین Nikon D800E ، می‌توانیم نوردهی را حداقل تا 2.3+ EV بالاتر از توصیه‌ نورسنج نقطه‌ای برای روشن‌ترین قسمت تصویر افزایش دهیم.

اگر از این روش استفاده می‌کنید، نیازی به تکیه بر هیستوگرام کمتر دقیق دوربین خود ندارید، اگرچه این روش به توانایی شخصی شما برای قضاوت در مورد درخشان‌ترین قسمت صحنه اهمیت بیشتری می‌دهد.

اولین قدم این است که بفهمید در مقایسه با توصیه‌های نورسنج نقطه‌ای دوربین، چقدر می‌توانید تصویر خود را روشن‌تر نوردهی کنید. دوربین را روی حالت تنظیم دستی و نورسنجی نقطه‌ای قرار دهید. نقطه نورسنجی را روی روشن‌ترین قسمت صحنه بگیرید و نوردهی را که دوربین به شما می‌گوید تنظیم کنید، ثبت کنید. سپس، چندین عکس بگیرید، از +1/3 EV تا +4 EV.

تصاویر را در نرم افزار ویرایشگر تصویر باز کنید، سپس همه آنها را تاریک کنید تا با نوردهی توصیه شده نورسنجی نقطه‌ای دوربین، مطابقت داشته باشند. جبران نوردهی روشن‌ترین عکسی را که هنوز جزئیات نواحی درخشان را حفظ کرده است، بررسی کنید – با دوربین نیکون D800E ، جبران نوردهی +3 بود.

با این حال، برای اینکه کمی قابلیت انعطاف بیشتر بدست آورید، لازم نیست مقداری را انتخاب کنید که در انتهای حد مجاز است. بهتر است جبران نوردهی را انتخاب کنید که -1/3 یا -2/3 مقداری که بدست آورده‌اید باشد.

از این به بعد برای استفاده از ETTR، در حالت تنظیم دستی با نورسنجی نقطه‌ای، به طور دائم با استفاده از میزان جبرانی که به تازگی پیدا کرده‌اید، عکس بگیرید. با نورسنجی نقطه‌ای نواحی مختلف را سنجیده و نوردهی را بطور دستی چنان تنظیم کنید تا روشن‌ترین ناحیه تصویر از نظر دوربین 0 EV باشد. تصاویر شما اکنون به سمت راست نوردهی شده‌اند.

برکتینگ

صرف نظر از روشی که انتخاب می‌کنید، اگر در حال نوردهی به سمت راست هستید همیشه ایده خوبی است که صحنه خود را براکت کنید.  توصیه می‌کنیم یک تصویر بگیرید که 2/3 EV بیشتر از نوردهی استاندارد ETTR شما باشد و تصویر دیگری که 2/3 EV کمتر باشد. اگر روش دوم ETTR را اجرا می‌کنید (با فرض اینکه جبران نوردهی «استاندارد» شما +2.3 EV است)، تصاویر برکت شده شما 1.7 +، 2.3 + و 3 + EV خواهند بود.

در صورتی که به طور تصادفی بیش از حد به سمت راست نوردهی کردید، مهم است که عکسی با نوردهی کمتری نسبت به مقدار طبیعی خود نیز داشته باشید. از سوی دیگر، ممکن است متوجه شوید که نوردهی +2/3 EV شما جزئیات هیچ ناحیه درخشانی را از بین نبرده و می‌توانید به جای نوردهی استاندارد ETTR از آن استفاده کنید.

نوردهی به سمت راست برای صحنه‌های پُر کنتراست

یک تصور غلط رایج این است که ETTR می‌گوید یک عکاس باید همیشه از جبران نوردهی مثبت استفاده کند، به این معنی که عکس به‌دست‌آمده از آنچه که نورسنج ماتریسی دوربین می‌گوید روشن‌تر است. اغلب، این مورد صحیح نیست. برای مثال تصویر زیر را ببینید:

کنتراست شدید در این صحنه، نورسنج ماتریسی دوربین را فریب داد تا نوردهی بسیار روشن‌تر از حالت ایده‌آل را توصیه کند. این تصویر را با جبران نوردهی 2/3- گرفته شده، و برخی از هایلایت‌ها هنوز خیلی سفید شده‌اند (مخصوصاً در امتداد سمت چپ درخت در وسط). با استفاده از ETTR با این تصویر، در واقع باید در یک گام کمتر از آنچه نورسنج دوربین توصیه می‌کند عکاسی شود.

هرچه کنتراست یک صحنه کمتر باشد، احتمال اینکه دوربین شما نوردهی بسیار تاریک را توصیه کند بیشتر می‌شود – نوردهی که شامل تمام جزئیات ممکن حاصل از نوردهی ETTR نیست. با این حال، با یک صحنه پُر کنتراست مانند تصویر بالا، دوربین شما می‌تواند برعکس عمل کند و نوردهی روشن‌تر از ایده‌آل را توصیه کند.

چه موقع از تکنیک ETTR استفاده نکنیم

از نظر تئوری، ETTR با هر صحنه ممکن کار می‌کند. همیشه یک «بهترین» نوردهی برای یک تصویر وجود خواهد داشت – نوردهی که تا حد امکان روشن باشد بدون اینکه هیچ یک از نواحی درخشان تصویر را از بین ببرد. با این حال، در عمل، این همیشه درست نیست. اگر با ISO پایه دوربین خود عکاسی نمی‌کنید، تکنیک ETTR بی‌فایده است. برای مثال، شما نمی‌خواهید صحنه ای را با ISO 1600 بگیرید و سپس نوردهی را یک گام در نرم افزارلایت روم کاهش دهید – بهتر اینست که در وهله اول عکاسی را با ISO 800 انجام دهید زیرا احتمال سفید شدن نواحی درخشان عکس کمتر است. نویز اضافه شده ناشی از ISO 1600 هر گونه مزیتی را که از تیره شدن عکس در مرحله پردازش به دست می‌آید را از بین می‌برد.

به طور مشابه، تکنیک ETTR بی فایده است اگر ایزو پایه را تغییر دهید. به عنوان مثال، یک منظره در هوای بادی  را در نظر بگیرید. تنظیمات نوردهی اندازه‌گیری شده توسط نورسنج دوربین می‌تواند f/11، شاتر 1/2 ثانیه، و ISO 100 (ایزو پایه) باشد، بدون اینکه هیچ‌ هایلایتی در معرض خطر سفید خالص شدن نباشد. این صحنه ممکن است کاندیدایی عالی برای افزایش نوردهی به میزان فراتر از توصیه نورسنج دوربین به نظر برسد، اما در این مورد کار نمی‌کند. سرعت شاتر طولانی‌تر، اجسام متحرک را محو می‌کند و دیافراگم بازتر باعث ایجاد عمق میدان بسیار کم می‌شود. بنابراین، برای رسیدن به نوردهی پیشنهادی ETTR، باید ISO را افزایش دهید. با این حال، دوباره، نویز افزایش یافته از ISO بالاتر، اثرات تیره شدن نوردهی در نرم افزار لایت روم را از بین می‌برد. در این حالت، بهتر است فقط با نوردهی اندازه گیری شده ادامه دهید.

اگر زمان زیادی برای گرفتن عکس مورد نظر خود ندارید، پیاده سازی ETTR نیز دشوار است. برای مثال، عکاسان حیات‌وحش یا مراسم عروسی ممکن است نوردهی «ایمن‌تر» را ترجیح دهند – نوردهی تاریک‌تر از آنچه ETTR توصیه می‌کند، اما نوردهی که احتمال کمتری برای سفید شدن نواحی درخشان تصویر دارد. گاهی اوقات از این تکنیک خاص به عنوان «نوردهی به سمت چپ» یا «ETTL» یاد می‌شود. اگرچه داشتن جزئیات هر چه بیشتر در یک عکس خوب است، تفاوت‌های کوچک در وهله اول ارزش این را ندارد که یک سوژه زودگذر را از دست بدهید.

همچنین، اگر JPEG عکاسی می‌کنید، استفاده از ETTR فایده چندانی ندارد. اگرچه می‌توانید کاهش نویز تصویر را مشاهده کنید، اما کاهش نوردهی روشن در نرم افزار لایت روم پتانسیل تغییر رنگ را دارد. بعلاوه، فایل‌های JPEG در مقایسه با RAW از نظر ماهیت حاوی داده‌های بسیار کمی هستند (فقط 8 بیتی هستند)، بنابراین استفاده از تکنیکی مانند ETTR در قالب تصویری که ضعیف است، متناقض می‌باشد.

همچنین شایان ذکر است که گاهی اوقات ممکن است در ETTR زیاده روی کنید حتی اگر هیچ یک از نواحی درخشان را سفید نکنید. به عنوان مثال، اگر از یک سوژه بسیار تاریک عکاسی می‌کنید، تغییرات شدید روشنایی در نرم افزار لایت روم می‌تواند رنگ‌های تصویر را تا حدودی تغییر دهد. با این حال، این تغییرات رنگ عموما ناچیز است و نباید شما را از استفاده از ETTR منصرف کند.

آیا این تکنیک ارزش استفاده دارد؟

با قابلیت‌های دامنه دینامیکی گسترده حسگرهای مدرن، و همچنین مقدار بسیار کمتر نویز در ISO پایه، ارزش ETTR در جامعه عکاسی مورد نقد قرار گرفته است. از آنجایی که بازیابی سایه‌ها با دوربین‌های مدرن بسیار آسان است، آیا بهتر نیست از نوردهی «ایمن‌تر» استفاده کنید که کمتر احتمال دارد نواحی درخشان  را کاملاً سفید کند؟ در بسیاری از موارد، جواب این پرسش بله است. دیگر مشکلی نیست که روشنایی تصویر را در مرحله پردازش یک یا دو گام افزایش دهیم، و تعداد کمی از مردم آنقدر عکس ها را بزرگ چاپ می کنند که به هر حال تفاوت قابل توجهی را متوجه شوند.

با این حال، به عنوان عکاس، ما در تلاش هستیم تا تصاویر با بالاترین کیفیت ممکن ثبت کنیم. ما می‌خواهیم فایل‌های RAW ما تا جایی که می‌توانند حاوی داده‌های بیشتری باشند تا به ما فضای بیشتری برای بازیابی داده‌ها در مرحله پردازش بدهند. اگر شما یک عکاس منظره یا استودیویی هستید، به خصوص، باید زمان کافی برای براکت کردن عکس‌های خود در تلاش برای دریافت نوردهی ایده‌آل ETTR داشته باشید. و اگر زمان لازم برای اجرای ETTR را دارید، چرا این کار را انجام ندهید؟

به عنوان نکته پایانی، شایان ذکر است که برخی از عکاسان ایده ETTR را بیش از حد تصور می‌کنند و ناخودآگاه اهمیت آن را بالاتر از ترکیب بندی خود تصویر قرار می‌دهند. نوردهی به سمت راست می‌تواند ابزار ارزشمندی برای بسیاری از عکاسان باشد، اما مزایای آن تنها در صورتی معنادار است که عکس از هر نظر – ترکیب‌بندی، نور، فوکوس بهینه و غیره موفق باشد. بطور حتم شما عکاسانی که همیشه 3 بار یا بیشتر نوردهی می‌کنند را دیده‌اید (حتی زمانی که نور خیلی تخت است یا چیز جالبی برای عکاسی وجود ندارد)، در نهایت با حافظه زیادی که تلف شده و تصاویر بسیار زیادی که حتی بعداً به زحمت با آن‌ها کار می‌کنند، روبرو می‌شوند.

به این ترتیب، مهم است که بدانید چه زمانی و چگونه از ETTR استفاده کنید. اگر عکس خود را تنظیم کرده‌ و هر چیز دیگری را در تصویر خود بهینه کرده‌اید،تکنیک  ETTR ارزشمند است زیرا به شما امکان می‌دهد آخرین داده‌های کیفی تصویر را از یک صحنه بدست آورید. برای بسیاری از عکاسان، این مزیت به تنهایی بیشتر از معایب تکنیک نوردهی به سمت راست است.