نورپردازی رامبراند چیست ؟

نورپردازی رامبراند چیست ؟ چگونه سبک نورپردازی زیبا و در عین حال دراماتیک نقاشان استاد بزرگ قدیمی تاریخ را در عکاسی پرتره خود به‌کار بگیریم؟

این آثار حرفه‌ای به نظر می‌رسند و تولید آنها دشوار است، بنابراین چگونه می‌توانیم این الگوی نورپردازی پرتره را بدون هزینه استودیو اختصاصی و نورپردازی و تجهیزات تخصصی ایجاد کنیم؟

یکی از راه‌ها معرفی تکنیک نورپردازی رامبراند است:

نورپردازی رامبراند (که از نام نقاش معروف هلندی قرن 17میلادی گرفته شده) از یک منبع نور برای ایجاد پرتره‌های تاریک، مرموز و حتی غم‌انگیز و دراماتیک استفاده می‌کند.

ویژگی منحصربه‌فرداین نوع نورپردازی، لکه‌های مثلثی معکوس نور در زیر چشم در سمت تاریک صورت است.

عکاسان سبک نورپردازی رامبراند را دوست دارند زیرا بیشتر از الگوهای نورپردازی تخت احساسات را برمی‌انگیزد. اجرای آن نیز نسبتاً ساده است، به خصوص زمانی که کنترلی بر منبع نور خود دارید.

اما کسب نورپردازی کامل رامبراند به دانش درونی نیاز دارد، بنابراین در این مقاله، به شما توضیح گام به گام رویکرد خود را ارائه می‌دهیم.

از نقاشی‌های پرتره‌ای که از رامبراند دیده‌ایم، به نظر می‌رسد که با نور کناری سطح بالا، جلوه‌های قوی کیاروسکورو و سایه‌های تئاتری گرفته شده‌اند.

رامبراند استاد تکنیک کیاروسکورو بود. این یک تکنیک نورپردازی تیره یا (Low Key) است که اغلب صحنه‌هایی را با کنتراست بالا و سایه‌های عمیق ایجاد می‌کند.

یکی از راه‌های دستیابی به این هدف استفاده از تنظیمات نورپردازی رامبراند هنگام عکاسی از پرتره‌های استودیویی است.

نورپردازی رامبراند چیست؟

این شیوه نورپردازی یک اثر خاص را تعریف می‌کند که در آن تکه نور مثلثی ایجاد شده و درست در زیر چشم در سمت تاریک صورت ظاهر می‌شود.

این زمانی اتفاق می‌افتد که سوژه از سمت مقابل از چنان زاویه و ارتفاعی روشن می‌شود که باعث می‌شود سایه بینی به سایه گونه متصل شود.

توجه داشته باشید که نورپردازی رامبراند به موقعیت نور بستگی دارد. اگر نور در موقعیت نادرست قرار گیرد، مثلث نور ظاهر نمی‌شود و نور رامبراند نخواهید داشت.

در حالت ایده آل، لکه کوچک نور تقریباً به اندازه چشم سوژه خواهد بود و تا حدی روی گونه پخش می‌شود. (سمت دیگر صورت سوژه باید کاملاً روشن باشد.)

وضعیت بلند و خارج از محور نور اصلی، مثلث نوری متمایز رامبراند را در زیر چشم سوژه ایجاد می‌کند. این امر به صورت سوژه یک حجم 3 بعدی و جلوه‌ای باریک اضافه می‌کند زیرا نیم بیشتر از صورت در سایه است.

لکه نور مثلثی از سایه زاویه دار بینی در یک طرف و لبه استخوان گونه تشکیل شده که به سمت کناره صورت می‌ریزد. یک سایه عمیق و زاویه دار به طور طبیعی در زیر چانه و در کنار صورت و گردن ایجاد می‌شود، به خصوص اگر از حداقل نور پرکننده استفاده شود.

شما می‌توانید از این الگوی نورپردازی هم با نور محیط و هم با منبع نور مصنوعی استفاده کنید. اما ضروری است که موقعیت سوژه خود را نسبت به نور کنترل کنید. بنابراین، عکاسی با نور مصنوعی قابل جابجایی، چه نور فلاش یا پیوسته، آسان‌تر از استفاده از نور محیط است.

چه زمانی باید از نورپردازی رامبراند استفاده کرد؟

نورپردازی رامبراند یک راه عالی برای افزودن کمی حس دراماتیک به عکس پرتره است. با یک منبع نور – که در کنار سوژه قرار دارد – می‌توانید سایه‌های تاریک و دراماتیک ایجاد کنید.

این الگو در صورت استفاده ماهرانه می‌تواند احساسات مختلف زیادی را برانگیزد.

سایه‌ها نسبت به هایلایت‌ها ایجاد تنش می‌کنند. هنگامی که چهره یک فرد تا حدی در سایه پنهان می‌شود، بیننده یک حس رازآلود و یک فضای وهم‌انگیز را تجربه می‌کند.

تعادل بین نور و تاریکی نیز به جلب نظر بیننده در اطراف تصویر کمک می‌کند. احتمال بیشتری وجود دارد که بینندگان در مقابل چنین پرتره‌هایی بیشتر درنگ کنند (در مقایسه با یک پرتره یکنواخت تر).

اجرای این تکنیک بسیار ساده است و عملاً هر کسی می‌تواند آن را انجام دهد، بنابراین برای مبتدیانی که به دنبال عکاسی پرتره استودیویی هستند، یک انتخاب عالی است. در حالی که می‌توانید پرتره‌های رامبراند را با چندین منبع نور بگیرید، برای شروع فقط به یک منبع نور نیاز دارید.

از آنجا که تقریباً نیمی از صورت سوژه هنگام استفاده از نور رامبراند در سایه پنهان می‌شود، می‌تواند تاثیر لاغرکننده داشته باشد. این امر می‌تواند برای انواع خاصی از پرتره های مد نیز مناسب باشد.

قسمت تیره‌تر صورت حتی ممکن است با پس‌زمینه ترکیب شود (بسته به میزان کنتراست و نحوه تنظیم نوردهی).

تجهیزات لازم و نحوه استفاده از آن‌ها

تجهیزات:

نور اصلی: آن را در بالا و کنار مدل قرار دهید – می‌توانید از نورهای استودیویی پیوسته، لامپ های تنگستن یا LED – Speedlites یا فلاش‌های بزرگ استودیویی برای خروجی های قدرتمند نور سفید استفاده کنید.

رادیوتریگر: برای فلاش های استودیویی خارج از دوربین یا فلاش‌های اکسترنال.

اصلاح کننده: برای شفاف‌تر شدن سایه رامبراند، یک اصلاح‌کننده کوچک بدون دیفیوزر انتخاب کنید یا یک اسنوت، بیوتی دیش یا کاسه رفلکتور 7 اینچی را امتحان کنید.

سه پایه نور: استفاده از یک سه‌پایه نور محکم و در عین حال قابل تنظیم در ارتفاع بالا، پیشنهاد می‌شود.

دوربین: استفاده از دوربین با کنترل دستی به شما امکان می دهد پتانسیل خلاقیت خود را به حداکثر برسانید. دوربین های DSLR یا بدون آینه گزینه‌های خوبی هستند.

لنز : به طور کلی از لنز 50 تا 100 میلی متری برای پرتره استفاده می‌شود.

سه پایه دوربین: سه پایه به شما در ترکیب‌بندی و کادر بندی عکس‌ها کمک می‌کند. اگر از فلاش با سرعت  همزمانی بالای 200 تا 250 صدم ثانیه استفاده کنیم و دوربین خود را در دست بگیریم، احتمال کمی برای تاری حرکت وجود خواهد داشت. در این‌صورت با امکان حرکت آسان بین زوایای مختلف، ترکیب‌بندی را آسان‌تر می‌کند.

اجرای نورپردازی:

هنگام ایجاد اولین تنظیم اولیه نورپردازی رامبراند، باید مطمئن شوید که منبع نور اصلی از بالا و به یک سمت سوژه با زاویه چرخش تقریباً 45 درجه می‌تابد. اگر نور را خیلی دور بچرخانید تبدیل به نورپردازی جداکننده می‌شود.

مطمئن شوید که سوژه شما در فاصله مناسبی از پس زمینه ایستاده یا نشسته است. هرچه سوژه نزدیک‌تر شود، سیاه نگه داشتن پس‌زمینه چالش‌برانگیزتر می‌شود (زیرا نور از منبع اصلی تراوش می‌کند).

نور محیط باید بسیار کم باشد تا جلوه نور کم (Low Key) حفظ شود. اطمینان حاصل کنید که مدل رو به دوربین است، که باید در مقابل صورت آنها در سطح چشم قرار گیرد.

بهترین راه برای رسیدن به این هدف، استفاده از لنزهای پرتره 50 یا 100 میلی‌متری است تا سر و شانه‌های سوژه‌تان را در حالی که در مقابل شما ایستاده‌اند به درستی کادربندی کنید.

عکاسی با نور سخت امکان پذیر است، بنابراین بیایید ببینیم اگر می‌خواهیم سایه های سخت را ببینیم چگونه می‌توانیم آن را تغییر دهیم.

به عنوان مثال، می‌توانیم نور را تنظیم کنیم و آن را بدون اصلاح کننده رها کنیم یا از یک کاسه رفلکتور 7 اینچی که پخش نور را کنترل می‌کند و از رسیدن آن به پس‌زمینه جلوگیری می‌کند، استفاده کنیم.

می‌توانید با بستن شبکه‌های لانه زنبوری روی کاسه رفلکتور 7 اینچی، یک پرتو نور فشرده و متمرکز ایجاد کنید. این به شما امکان می‌دهد یک پرتو نور دقیق 10 تا 60 درجه ایجاد کنید.

تصمیم گیری در مورد اینکه آیا نور شدیدتر یا طبیعی‌تری را برای پرتره‌های خود می‌خواهید دشوار است. با سایه‌های خط‌دار نیمه سخت خود، می‌توانید از بیوتی دیش برای نورهای نرم‌تر و ملایم‌تر استفاده کنید.

برای تغییر کیفیت نور، می‌توانیم یک اصلاح کننده بزرگتر به آن وصل کنیم. به عنوان مثال، یک سافت باکس پوششی منتشر و پیچیده ایجاد می‌کند که اگر به سوژه نزدیکتر باشد، نرمتر به نظر می‌رسد. سایه‌ها بسیار نرم‌تر خواهند بود و انتقال ظریف‌تری بین روشنایی و تاریکی ایجاد می‌شود.

برای افزودن جلوه به پس زمینه خود، ممکن است بخواهید از Gobo استفاده کنید. این یک نوع فیلتر نور (قرار گرفته بین نور پس زمینه و پس زمینه) است که می‌تواند برای ایجاد الگوهای سایه و روشن مختلف در پس زمینه استفاده شود.

تنظیمات دوربین:

هنگام استفاده از فلاش، مطمئن شوید که سرعت شاتر واقعاً با سرعت همگام‌سازی فلاش مطابقت دارد تا از نفوذ نور محیط جلوگیری شود. برای مثال، 200 یا 250 برای همگام‌سازی فلاش دوربین معمول است.

بسیاری از پرتره‌ها با دیافراگم بین F5.6 و F8.0 گرفته می‌شوند.

برای گرفتن عکس‌هایی با نویز کم، به عنوان یک قانون کلی – سعی کنید از تنظیمات ISO مانند 100 یا حتی 50 استفاده کنید.

در واقع، به شما توصیه می‌کنیم این کار را با منبع نور پیوسته انجام دهید، زیرا بررسی سایه ها بصورت همزمان بسیار آسان تر است.

اما اگر از فلاش استفاده می‌کنید، بررسی کنید که آیا لامپ‌های مدلینگ در آنها وجود دارد یا خیر. این لامپ‌های «پیش‌نمایش» به شما امکان می‌دهند که افکت سایه را در حین نورپردازی بررسی کنید.

نکات پیشرفته در نورپردازی رامبراند

این ضروری است که شما کنترل نور خود را حفظ کنید، اما نباید آنقدر در مدیریت نور و سایه وسواس داشته باشید که از سوژه خود غافل شوید. مشکل از آنجایی شروع می‌شود که شما در حال درگیری با تجهیزات هستید و سوژه منتظر مانده است.

در واقع، این می‌تواند یک پرتره را کاملاً خراب کند و مهم نیست چقدر نورپردازی شما عالی باشد.

به یاد داشته باشید، برای موثرترین نورپردازی رامبراند، بهتر است سوژه خود را از پس زمینه دور نگه دارید. هرچه سوژه شما به پس زمینه یا سایر عناصر ترکیب پرتره نزدیکتر باشد، مدیریت نور دشوارتر است. پردازش پس از عکسبرداری نیز نقش مهمی در نورپردازی رامبراند دارد. دوربین‌های دیجیتال مدرن می‌توانند طیف وسیعی از سایه‌ها را ضبط کنند، بنابراین اگر می‌خواهید جلوه‌ای بدیع داشته باشید، باید پرتره‌های خود را ویرایش کنید.

این کار اغلب شامل تیره کردن نواحی سایه و افزایش سطح کنتراست است، اگرچه بهتر است ویرایش‌های مختلف را آزمایش کنید و ببینید چه نتیجه‌ای به دست می‌آید.

سخن پایانی

نورپردازی رامبراند یک تکنیک عالی است که به شما کمک می کند پرتره های فوق العاده ای ایجاد کنید. آن مثلث کوچک روی گونه به علاوه مناطق سایه روشن مطمئناً عکس های جذابی را ایجاد می کند.

مانند هر تکنیک عکاسی، نورپردازی رامبراند را می توان با تمرین تسلط یافت. پس وقت خود را صرف کنید. اگر می‌توانید، از یک نور پیوسته برای پیش نمایش افکت در حین کار استفاده کنید.

مهم‌تر از همه، اگر این تکنیک به این معنی است که سایر جنبه‌های پرتره شما آسیب می‌بینند، روی بی‌نقص بودن تکنیک نورپردازی رامبراند تمرکز نکنید.

به عنوان مثال، اگر سوژه شما بخندد و سر خود را کمی بچرخاند، نیازی به گرفتن آن مثلث روشن نور ندارید. به جای آن، سعی کنید لحظه و احساس سوژه را ثبت کنید.