فیلم 10 بیتی یا “10-Bit Video” به فیلمی اطلاق می‌شود که در آن برای هر کانال رنگی (قرمز، سبز و آبی)، ۱۰ بیت برای نمایش اطلاعات رنگی استفاده شده است. در فیلم 10 بیتی، بیشترین تعداد رنگ‌های قابل نمایش برای هر کانال رنگی به دست می‌آید که این باعث می‌شود که رنگ‌ها به طور دقیق‌تری نمایش داده شوند و تفاوت‌های رنگی بیشتری در تصاویر مشاهده شود. برای تولید فیلم 10 بیتی، لازم است که دوربین، فرمت فشرده‌سازی، نرم‌افزارهای ویرایش و دیگر اجزای فرآیند تولید، قابلیت پشتیبانی از این فرمت را داشته باشند. فیلم 10 بیتی عمدتا در صنایعی مانند فیلم‌سازی، تولید محتوای دیجیتال و بازی‌های ویدئویی حرفه‌ای استفاده می‌شود.
دوربین‌های فیلمبرداری بصورت معمول از عمق رنگ 8 بیتی استفاده می‌کنند. این همان عمق رنگی است که برای ضبط عکس‌های با فرمت JPEG بکار می‌رود. عمق رنگ 8 بیتی برای اکثر کاربردها مناسب است مگر اینکه فیلم‌های گرفته شده به ویرایش سنگین و بسیار دقیق نیاز داشته باشند. در این موارد از دوربین‌هایی که می‌توانند با عمق رنگ 10 بیت بصورت ضبط داخلی یا دستگاه ضبط خارج از دوربین ثبت تصویر را انجام دهند، استفاده می‌شود.
