حسگر در دوربین های دیجیتال از فتو دیودهایی ( پیکسل هایی ) تشکیل شده که انرژی فوتون های ورودی را به شارژ الکتریکی تبدیل می کند . سپس این شارژ الکتریکی به ولتاژ تبدیل شده و تا سطحی که مبدل آنالوگ به دیجیتال ( ADC ) بتواند آن را پردازش کند تقویت می شود . مبدل آنالوگ به دیجیتال ولتاژ آنالوگ پیکسل ها را در سطوح متمایز روشنایی طبقه بندی ( نمونه برداری ) کرده و به هر سطح یک شاخص دودویی ( Binary ) متشکل از صفرها و یک ها اختصاص می دهد .
یک ADC یک بیتی میزان پیکسل ها را در دو سطح مشکی ( 0 ) یا سفید ( 1 ) طبقه بندی می کند . یک ADC دو بیتی چهار حالت نمونه برداری دارد : مشکی ( 00 ) ، سفید ( 11 ) و دو سطح میانی ( 10 و 01 ). در بسیاری از دوربین های معمولی دیجیتال از ADC هشت بیتی استفاده می شود . در نتیجه میزان روشنایی هر پیکسل می تواند یکی از 256 سطح باشد.
