زمان تاخیر به فاصله زمانی بین فشار دادن دکمه آزادسازی شاتر و لحظه گرفتن عکس توسط دوربین گفته می‌شود. این تاخیر در دوربین‌های مختلف با هم فرق می‌کند و در واقع می‌توان گفت بزرگ‌ترین مشکلی است که در عکاسی دیجیتال دیده می‌شود. البته، جدیدترین دوربین‌های دیجیتال، به ویژه مدل‌های نیمه حرفه‌ای و تمام حرفه‌ای SLR، تاخیر چندانی ندارند و همانند دوربین‌های آنالوگ عمل می‌کنند، حتی در عکاسی پیاپی.
تاخیر زمانی را می‌توان در سه زمان‌بندی زیر تعریف کرد:
تاخیر اتوفوکوس (تاخیر در حالت نیمه فشار)
بسیاری از کاربران دوربین‌های دیجیتال اولویت را بر روی فوکوس اتوماتیک (AF) تنظیم می‌کنند و سیستم‌های نوردهی اتوماتیک (AE) دوربین آن‌ها با نگه داشتن کلید آزادسازی شاتر تا نیمه، کار می‌کند. این تاخیر مدت زمان بین نگه‌داشتن کلید آزادسازی شاتر تا نیمه، و نمایش نشان‌گر مربوط به قفل اتوفوکوس و نوردهی اتوماتیک بر روی منظره‌یاب/LCD دوربین می‌باشد (که می‌گوید الان می‌توانید عکاسی کنید). این زمان‌بندی بسته به شرایط عکاسی، موقعیت فوکوس فعلی، سوژه‌های ثابت یا متحرک و مواردی از این دست متفاوت خواهد بود.
تاخیر آزاد سازی شاتر (تاخیر در حالت تمام یا نیمه فشار)
تاخیر آزادسازی شاتر: مدت زمانی که طول می‌کشد تا عکس گرفته شود (با فرض آن‌که شما اولویت دوربین را بر روی حالت نیمه فشار قرار داده‌اید) از لحظه فشار دادن کلید آزادسازی شاتر تا زمان گرفتن عکس.
تاخیر کل (تاخیر در حالت تمام فشار)
تاخیر کل: زمان بین لحظه فشار دادن کلید آزادسازی شاتر به طور کامل تا لحظه گرفتن عکس. این حالت، کاربری دوربین را در لحظه “Point and Shoot” نشان می‌دهد. تاخیر کل دوربین با مجموع تاخیر زمانی اتوفوکوس و آزاد سازی شاتر برابر نیست.
