منظره یاب اپتیکی یا Optical Viewfinder، یک دستگاه است که در بسیاری از دوربین‌ها یافت می‌شود و به کاربر اجازه می‌دهد تا تصویر خود را قبل از گرفتن عکس، ترکیب کند و پیش نمایش کند. این دستگاه با استفاده از یک سری آینه‌ها ، نور را از لنز دوربین به منظره یاب هدایت می‌کند که کاربر از طریق آن، تصویر خود را ترکیب می‌کند.
منظره یاب اپتیکی برای سال‌ها در دوربین‌ها استفاده شده است و مقایسه با منظره یاب الکترونیکی (EVF) که در دوربین‌های جدیدتر رایج شده است، برخی مزایا دارد. به طور کلی منظره یاب اپتیکی، نمایشی واضح‌تر و طبیعی‌تر از صحنه را به کاربر ارائه می‌دهد و نمایش رنگ بهتر و تاخیر کمتری نسبت به EVF دارد. همچنین، از باطری دوربین استفاده نمی‌کند، زیرا تنها بر اپتیک و نه اجزای الکترونیکی برای کاربرد خود استوار است.
با این حال، منظره یاب اپتیکی دارای برخی محدودیت‌ها است. به طور معمول، تنها بخشی از تصویری که در نهایت ثبت می‌شود را نشان می‌دهد، زیرا اندازه منظره یاب نمی‌تواند با اندازه سنسور دوربین همخوانی داشته باشد. این می‌تواند باعث سختی در ترکیب تصاویر، به ویژه با استفاده از لنز واید آنگل شود. همچنین، برخی دوربین‌ها هیچ منظره یاب اپتیکی ندارند
پنجره‌ای در دوربین های DSLR که از طریق آن، عکاس می‌تواند آنچه را که وارد لنز می‌شود، ببیند. این سیستم از طریق آینه و منشور دوربین عمل می‌کند. در دوربین‌های بدون آینه، از منظره‌یاب‌های الکترونیک استفاده می شود که به نوعی مثل مانیتور دوربین عمل می‌کنند.
