تنظیمات لازم برای عکاسی از منظره

اگر می‌خواهید با بالاترین کیفیت ممکن عکاسی از منظره را تجربه کنید، تنظیم کردن دوربین امری مهم است. با این حال، با وجود طیف گسترده‌ای از گزینه‌ها و تنظیمات منو موجود در دوربین‌ها، یافتن تنظیمات لازم برای عکاسی از منظره کار آسانی نیست. این مقاله بهترین تنظیمات دوربین را برای استفاده در عکاسی منظره، شامل گزینه‌های بسیاری از بخش‌هایی که تنظیم می‌کنید و بعد آن را فراموش می‌کنید در منو، که به ندرت نیاز به تنظیم آن دارید، ارائه می‌دهد. به خاطر داشته باشید که همه اینها به جای نیازهای مطلق توصیه‌های شخصی هستند، اما اگر می‌خواهید بفهمید که از کجا باید با دوربین خود در این زمینه شروع کنید این مقاله برای شما است.

قبل از خواندن اطلاعات دقیق در این مقاله، نگاهی به پایین بیاندازید. این لیست تنظیمات لازم برای عکاسی از منظره پیشنهادی ما را تشریح می‌کند:

• به صورت RAW عکاسی کنید
• تنظیم گزینه 14-bit lossless compressed (در صورت وجود)
• کاهش زیاد نویز ISO را خاموش کنید
• Lens corrections را خاموش کنید
• Active D-Lighting (یا Dynamic Range Optimizer) را خاموش کنید
• فوکوس خودکار: استفاده فقط در شرایط خوب
• فوکوس خودکار با استفاده از کلید AF-ON (یا کلیدی را به این کار اختصاص دهید)
• انتخاب فوکوس خودکار توسط خودتان
• در حالت Live View از Single-Servo برای صحنه‌های ثابت استفاده کنید
• از Continuous-Servo برای سوژه‌های متحرک استفاده کنید(با استفاده از منظره یاب اگر از یک دوربین dslr دارید)
• فوکوس دستی: اگر فوکوس خودکار به شما نتیاج واضحی نمی‌دهد استفاده کنید
• به صورت دستی با بزرگنمایی 100٪ در Live View و سه پایه فوکوس کنید
• کنترل تصویر: روی حالت پیشفرض تنظیم شود، یا روی کمترین کنتراست ممکن اگر به هیستوگرام وابسته هستید
• وایت بالانس و رنگ: هر زمان که به شما یک پیش نمایش خوب می‌دهد استفاده کنید
• کاهش نویز Long exposure را روشن کنید، با فرض اینکه شما مایل هستید دو برابر دوربین خود منتظر بمانید تا در ازای دریافت عکس‌های بهتر، عکسهایی با نوردهی طولانی مدت بگیرید
• چشمک زن و هیستوگرام را روشن کنید
• چرخش بلند را غیر فعال کنید
• زمان بازدید یک عکس زوم تک کلیک را استفاده کنید(اگر در دسترس بود)

تنظیمات نوردهی توصیه شده برای عکاسی از منظره:

• از حالت دستی یا اولویت دیافراگم استفاده کنید تا دوربین شما دیافراگم را به طور خودکار تنظیم نکند
• دیافراگم را تنظیم کنید تا عمق میدان و انکسار را متعادل کنید، به طور معمول، با فاصله کانونی معادل فول فریم از f / 8 تا f / 16 (اما دیافراگم بزرگتر برای عکاسی در شب، هنگامی که شما انتخاب دیگری ندارید)
• ISO خود را در مقدار پایه خود نگه دارید. در بیشتر موارد، ISO خودکار را خاموش کنید
• سرعت شاتر را به مقداری تنظیم کنید که تصاویر روشنایی مطلوبی داشته باشند
• اگر سرعت شاتر انتخابی شما تاری حرکت زیادی را ثبت می‌کند باید سرعت شاتر را بالا ببرید
• از هر حالت اندازه گیری که با آن راحت هستید استفاده کنید
• اگر حالت اندازه گیری شما نوردهی زیاد یا خیلی تاریک را توصیه می‌کند، جبران نوردهی را تنظیم کنید

بقیه مقاله تمام این گزینه‌ها را با جزئیات بیشتری پوشش می‌دهد، از جمله مواردی که ممکن است بخواهید از تنظیمات لازم برای عکاسی از منظره متفاوتی نسبت به موارد ذکر شده در بالا استفاده کنید.

[relatedproduct post=”14859″][/relatedproduct]

1- نوع پرونده

اول نوع پرونده است، یکی از مهمترین تصمیماتی که باید هنگام تنظیم دوربین خود بگیرید.ساده است: پرونده‌هایی با جزئیات بیشتر فضای بیشتری را نیز اشغال می‌کنند. برای اکثر عکاسان منظره، این یک معامله ارزشمند است. فضای ذخیره سازی ارزان است و معمولاً عکاسان منظره حجم عظیمی از عکس‌ها را نمی‌گیرند.

[relatedpost post=”151143″]

1.1- RAW در برابر JPEG

اول از همه، برای عکاسی از منظره، بهتر است با RAW عکس بگیرید. این نوع پرونده به سادگی بهترین کیفیت ممکن تصویر را به شما می‌دهد. هنگامی که به صورت JPEG عکاسی می‌کنید، به طور برگشت ناپذیر به کیفیت فنی هر عکس که می‌گیرید صدمه می‌زنید،(مقدار قابل توجهی از اطلاعات را دور می اندازید که مهمترین دلیل آن است که پرونده‌های JPEG فضای کمتری را برای شروع در اختیار شما قرار می‌دهد).

1.2- فشرده سازی RAW

پس از تصمیم گیری به عکاسی به صورت پرونده‌های RAW، هنوز یک سری تنظیمات دیگر را باید عوض کنید. مورد اول میزان فشرده سازی عکس RAW شماست. در اینجا، دوربین‌ها تا سه گزینه ارائه می‌دهند: Uncompressed, Losslessly Compressed و Compressed. پرونده‌های فشرده سازی شده کوچک‌تر هستند، اما Lossy Compression مقداری از اطلاعاتی که ثبت کرده‌اید را دور می‌اندازد.

آیا این تفاوت‌ها در عکس‌های شما قابل توجه است؟ بستگی به وضعیت شما و میزان پردازش بعد از انجام کار شما دارد. با این حال، بیشتر عکاسان منظره از فایلهای RAW فشرده شده بدون ضرر عکاسی می‌کنند (با فرض اینکه دوربین اجازه این کار را می‌دهد) یا فشرده سازی نشده (اگر دوربین گزینه فشرده سازی بدون ضرر را نداشته باشد).

بخش اعظم این کار فقط روانشناختی است، دانستن اینکه شما در حال قربانی کردن کیفیت تصویر نیستید، زیرا این تفاوت‌ها در بیشتر عکاسان در شرایط عادی آشکار نخواهد بود.

1.3- عمق بیت

آخرین مورد عمق بیت است، یک گزینه دیگر، که شما در هر دوربینی، پیدا نخواهید کرد. با این حال اگر دوربین شما به شما امکان انتخاب بین عمق بیت‌های مختلف را می‌دهد، اگر بالاترین تنظیمات لازم برای عکاسی از منظره موجود را انتخاب کنید، بهترین کیفیت تصویر را کسب خواهید کرد. به عنوان مثال، بسیاری از دوربین‌های نیکون به شما امکان می‌دهند بین تصاویر 12 بیتی و 14 بیتی RAW یکی را انتخاب کنید، که 14 بیت داده‌های بیشتری دارد. گرچه، دوباره، تفاوتهای واقعی کوچکتر از آن چیزی است که فکر می‌کنید.

2- فوکوس

فوکوس موضوعی پیچیده است، اما برای عکاسان منظره بسیار راحت است. اگرچه ممکن است در عکاسی از صحنه‌های سریع، مانند امواج اقیانوس، اغلب با مشکل فوکوس روبرو می‌شوید. اگر می‌خواهید نتایج بهینه داشته باشید، باید به تنظیمات فوکوس خود توجه کنید.

2.1- فوکوس خودکار یا دستی؟

برای عکاسی از منظره می‌توانید از فوکوس دستی یا فوکوس خودکار استفاده کنید و نتایج خوبی کسب کنید. بسیاری از این موارد به ترجیح شخصی عکاس بستگی دارد. اگر نمی‌دانید از کجا شروع کنید، توصیه ما این است که از فوکوس خودکار استفاده کنید، مگر اینکه در مورد وضعیت خاص شما این توصیه نادرست باشد (به عنوان مثال، اگر خیلی تاریک باشد).

اگر می‌خواهید به صورت دستی فوکوس کنید، باید از یک سه پایه استفاده کنید و با بزرگنمایی 100٪ به صفحه LCD ( Live View یا منظره یاب الکترونیکی) خود نگاه کنید. مگر اینکه تمرین فوکوس دستی زیادی داشته باشید، نباید از منظره یاب نوری DSLR برای کارهای دقیق فوکوس دستی استفاده کنید.

در مورد فوکوس خودکار، انعطاف پذیری بیشتری دارید. Live View، منظره یاب‌های نوری و منظره یاب‌های الکترونیکی همه برای فوکوس خودکار خوب کار می‌کنند و هرکدام لیست جوانب منفی و مثبت خاص خود را دارند. اگر به اندازه کافی وقت و باتری دارید، معمولاً از فوکوس خودکار از نمای زنده (یا منظره یاب الکترونیکی) استفاده کنید. گرچه آهسته‌تر، تمایل دارد که در مورد سوژه‌های ثابت کمی دقیق تر‌باشد. با این حال، تفاوت‌های دقیق تمایل به جزئی بودن دارند.

2.2- اختصاص دکمه فوکوس خودکار

به طور پیش فرض، اگر از فوکوس خودکار استفاده می‌کنید، وقتی دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید، بیشتر دوربین‌ها شروع به فوکوس می‌کنند. با این حال، این یک سیستم ناقص است. مشکل اصلی این است که این تنظیم شما را با دوربینی رها می‌کند که سعی می‌کند هر بار که عکاسی می‌کنید، دوباره فوکوس کنید. برای حفظ همان فوکوس در یک دوره زمانی، باید فوکوس خود را مرتباً روی لنز خاموش کنید. به خصوص برای عکاسی از منظره با یک سه پایه، که می‌تواند بسیار نا امید کننده باشد! هنگامی که نقطه فوکوس کامل را برای یک صحنه غیر متحرک مشخص می‌کنید، احتمالاً می‌خواهید آن را از حالت عکس به عکس محافظت کنید.

رفع این مشکل آسان است. به سادگی فوکوس خودکار را از شاتر غیرفعال کنید و از یک دکمه کاملاً مجزا برای فوکوس استفاده کنید. در بعضی از دوربین‌ها، این دکمه “AF-ON” است. اگر دوربین شما آن را ندارد، نگران نباشید؛ تقریباً همیشه می‌توانید یک دکمه سفارشی را برای انجام همان کارها برنامه ریزی کنید.(برای مثال در مورد نیکون، به طور معمول شامل اختصاص دکمه AE-L / AF-L است.)

2.3- Single Servo یا Continuous Servo؟

برای عکاسی از منظره، معمولاً با سوژه‌های ثابت سروکار خواهید داشت. بنابراین، شما احتمالاً نمی خواهید که سیستم فوکوس خودکار شما مرتباً فوکوس کند، لحظه به لحظه خود را تنظیم کند (همانطور که برای چیزی مانند عکاسی ورزشی مفید است). در عوض، به طور معمول ایده آل است که برای اولین بار با دقت روی سوژه خود قفل کنید، سپس بی‌حرکت بمانید.

به همین دلیل، به طور پیش فرض از فوکوس Single Servo برای عکاسی از منظره استفاده کنید. هیچ سودی برای سیستم فوکوس وجود ندارد که بتواند به طور غیر منتظره تکان بخورد، زیرا شما روی چیزی که ثابت است قفل می‌شوید.

با این حال، توجه داشته باشید كه برخی از دوربینها به شما اجازه نمیدهند كه عكس را در حالت Single Servo بگیرید، مگر آنكه تصور كنند كه شما با موفقیت فوكوس كرده اید. مشکل این است که دوربین‌ها اغلب در مورد اینکه شما فوکوس کرده اید یا خیر اشتباه می‌کنند. بنابراین، مگر اینکه بتوانید این گزینه را غیرفعال کنید (که مهم است که توجه داشته باشید، اکثر دوربینها به شما امکان می‌دهند)، ممکن است به ضرورت عکسبرداری در حالت Continuous Servo تمام شود.

گفتنی است، بعضی از دوربین‌ها دارای گزینه “خودکار” هستند که قضاوت می‌کند صحنه بدون حرکت است یا در حال حرکت است، و بر این اساس بین Single Servo یا Continuous Servo یکی را انتخاب می‌کند. این ویژگی بسیار دقیق به نظر می‌رسد، اما مناظر طبیعی معمولاً بدون شک ثابت هستند، بنابراین دلیلی محکم تر از این برای تنظیم Single Servo وجود ندارد.

2.4- انتخاب نقطه فوکوس

تقریباً تمام دوربین‌های موجود در بازار گزینه ای داخلی برای پیش بینی سوژه شما دارند، سپس روی آن فوکوس می‌کند(آنچه ممکن است شما آن را “فوکوس خودکار” بنامید). این ویژگی همیشه دقیق نیست و باید از آن اجتناب کنید. در عوض، نقطه فوکوس خودکار خود را برای خود انتخاب کنید. این امر در مورد اینکه شما از طریق منظره یاب یا از طریق Live View فوکوس می‌کنید، صدق می‌کند. نگذارید چنین تصمیم مهمی را به دوربین خود واگذار کنید.

اگر از فوکوس Single Servo  استفاده می‌کنید شما فقط دو گزینه دارید: انتخاب نقطه فوکوس توسط خودتان، یا اینکه به دوربین خود اجازه دهید سعی کند سوژه را حدس بزند.

اگر از فوکوس خودکار Continuous Servo استفاده می‌کنید، بسته به دوربین شما، ممکن است بسیاری از تنظیمات انتخاب نقطه فوکوس اضافی در دسترس باشد، آنقدر زیاد که پوشش آن‌ها در این مقاله ممکن نیست (مواردی مانند ردیابی سه بعدی، فوکوس خودکار منطقه پویا و موارد دیگر).

3- رنگ، کنتراست، وضوح و نویز

دوربین شما دارای تنظیمات رنگی و کنتراست زیادی است که می‌توانید تنظیم کنید. خبر خوب این است که اگر به صورت RAW عکس بگیرید، بیشتر آنها روی عکس نهایی شما تأثیر نمی‌گذارند. با این حال، برخی ممکن است هنوز هم اثر مماس بر روی تصاویر شما داشته باشند، و این باعث می‌شود تا از اهمیت بیشتری برخوردار شوند.

[relatedpost post=”148479]

3.1- وایت بالانس و رنگ

با پرونده‌های RAW شما می‌توانید وایت بالانس و رنگ خود را هر چند که می‌خواهید تنظیم کنید، و می‌توانید آنها را به راحتی در ویرایش تنظیم کنید. به عبارت دیگر، نگران عکاسی در وایت بالانس و رنگ “اشتباه” در این زمینه نباشید.

با این حال، هنگام بررسی یک تصویر در این زمینه، این تنظیمات همچنان تأثیر می‌گذارد. همچنین وقتی عکس را روی رایانه خود بارگذاری می‌کنید، به عنوان مقادیر پیش فرض نشان داده می‌شوند. به همین دلیل، اگر می‌خواهید عکس‌ها هنگام بررسی آنها عادی به نظر برسند، یا اگر می‌خواهید تغییراتی در نور مشاهده کنید، می‌توانید تنظیمات خودکار را انتخاب کنید.

*نکته اضافی:

یک تکنیک پیشرفته شامل تنظیم دوربین شما با تنظیم تعادل رنگ سفید و رنگ آمیزی در یک نقطه خاص است که در آن نتیجه کاملاً سبز به نظر می رسد. می توانید آموزش‌های آنلاین را درباره نحوه تنظیم UniWB برای دوربین خاص خود پیدا کنید. فایده در اینجا اینست که هیستوگرام درون دوربین شما نزدیکتر با هیستوگرام RAW شما قرار می‌گیرد. با این حال، اگر این کار را انجام دهید، هنگام مرور آنها در این زمینه، عکس‌های شما خیلی سبز رنگ به نظر می‌رسند (مگر اینکه برای جبران کردن از فیلتر رنگ بنفش روی لنز استفاده کنید).

3.2- تنظیمات حالت تصویر

این تنظیم دوربین با نام‌های زیادی شناخته شده است: سبک‌های تصویر، سبک‌های خلاقانه، کنترل تصویر و شبیه سازی‌ها، از جمله دیگر نام‌ها. با این وجود، در تمام دوربین‌ها، گزینه‌های موجود در این تنظیمات بر “ظاهر” کلی یک تصویر، از کنتراست تا وضوح، تأثیر می‌گذارد. برخی از سبک‌های معمول تصویر که ممکن است در دوربین خود پیدا کنید عبارتند از: “Standard”، “Faithful”، “Portrait”، “Landscape”، “Flat”، “Neutral” و غیره. دوربین‌های دیگر ممکن است شبیه سازی‌هایی داشته باشند که سعی در تکرار نگاه نوع خاصی از فیلم دارند.

این تنظیمات لازم برای عکاسی از منظره در عکس RAW کاملاً هیچ تاثیری ندارد. با این حال، یک بار دیگر، در نحوه ظاهر شدن یک عکس هنگام بررسی آن در دوربین تأثیر می‌گذارد. این باعث می‌شود تنظیم صحیح مهم باشد.

یک مکتب فکری می‌گوید همه چیز را در سطحی‌ترین تنظیمات ممکن قرار دهید: کنتراست کم، اشباع کم، تیز کردن کم و سبک خنثی. این دقیق ترین هیستوگرام را به شما منتقل می‌کند، اما عکسی که بررسی می‌کنید می‌تواند کاملاً کسل کننده به نظر برسد (و اگر دقت نکنید در نهایت بسیاری از عکس‌های خود را کم رنگ می‌کنید، زیرا عدم کنتراست می‌تواند شما را به این فکر بیاندازد که یک تصویر تاریک روشنایی مناسب را دارد).

مکتب فکری دیگری می‌گوید، از این پیش نمایش برای تقلید استفاده کنید، تا جایی که می‌توانید از روشی که عکس نهایی و ویرایش شده شما ظاهر می‌شود، استفاده کنید. این باعث می‌شود تجسم نتیجه نهایی خود در این زمینه آسان تر شود‌، اگرچه در هیستوگرام مقداری دقت قربانی خواهید کرد. اکثر عکاسان این مسیر یا چیزی نزدیک به آن را انتخاب می‌کنند. با این حال، هیچ یک از روش‌ها نادرست نیست؛ فقط هر کاری را که برای شما بهتر است انجام دهید.

3.3- Active D-Lighting یا بهینه ساز داینامیک رنج

بیشتر دوربین‌ها روشی جداگانه برای نمایش عکس‌های شما با داینامیک رنج بیشتری دارند. نام آن از دوربین به دوربین دیگر متفاوت است، اما معمولاً چیزی مانند Active D-Lighting یا Dynamic Range Optimizer نامیده می‌شود.

این تنظیم را خاموش کنید، خیلی مهم است.

این تنظیمات برخلاف وایت بالانس، رنگ و کنترل‌های تصویر، حداقل بر روی مارک‌های دوربین خاص تأثیر می‌گذارد. زمانی که روشن است، به ویژه با یک مقدار قوی، دوربین شما ممکن است عکس شما را تا حد فراتر از آنچه که می‌خواهید خنثی کند. این مورد خوبی نیست، چه برای عکاسی منظره و چه هر ژانر دیگری، بنابراین باید آن را کنار بگذارید.

3.4- دیگر تنظیماتی که روی تصاویر RAW تاثیر ندارند

برای هر تنظیماتی که فقط روی عکسهای JPEG تأثیر بگذارد، نیازی به جزئیات بیش از حد نیست. با این حال، چند تنظیمات لازم برای عکاسی از منظره دیگر وجود دارد.

کاهش زیاد نویز ISO هیچ تغییری در عکس RAW ایجاد نمی‌کند. در مورد تصحیح لنز داخلی دوربین، مانند اعوجاج و پروفایل‌های وینیت نیز همین امر صادق است.

این مورد همچنین در مورد انتخاب شما بین sRGB و Adobe RGB صدق می‌کند. با وجود آنچه ممکن است بشنوید، این تنظیمات لازم برای عکاسی از منظره فقط هنگام عکسبرداری JPEG روی رنگهای موجود در عکس شما تأثیر می‌گذارد. این به هیچ وجه تأثیری در عکسهای RAW شما ندارد، مگر اینکه یک بار دیگر، روی تصویری که در دوربین بررسی می‌کنید. از آنجایی که Adobe RGB دارای رنگ‌های بیشتری است، من آن را به طور پیش فرض تنظیم کردم، اما تنها دلیل من برای چنین کاری این است که به طور بالقوه کوچکترین نسخه هیستوگرام خود را بهبود ببخشم. تفاوت در اینجا ناچیز است.

3.5- کاهش نویز نورپردازی طولانی

مورد بعدی کاهش نویز نورپردازی طولانی است و با کمال تعجب، این یکی روی عکسهای RAW شما تأثیر می‌گذارد. هنگامی که در نورپردازی طولانی عکاسی می‌کنید، در تصاویر خود نویز بیشتری خواهید دید، و همچنین ممکن است پیکسل‌های سوخته بیشتری را متوجه شوید. کاهش نویز نورپردازی طولانی تا حدی باعث از بین رفتن پیکسل‌های سوخته و کاهش نویز می‌شود. با دو عکس پشت سر هم کار می‌کند، یکی عادی، و دیگری با شاتر بسته است.

به دلیل کاهش نویز نورپردازی طولانی، برای گرفتن هر عکس دو برابر طول می‌کشد. اگر وقت کافی برای صرف کردن دارید، ممکن است این گزینه را نیز بخواهید فعال کنید. در اکثر دوربین‌ها، کاهش نویز در نورپردازی طولانی فعال نمی‌شود مگر اینکه نورپردازی شما طولانی‌تر از یک ثانیه باشد.

4- فهرست تنظیمات Playback

گزینه playback (بررسی) دوربین شما ابزاری با ارزش است و چند روش برای بهینه سازی آن به آسانی امکان پذیر است. هیچ یک از این تنظیمات لازم برای عکاسی از منظره مستقیماً روی داده‌های RAW واقعی ضبط شده شما تأثیر نمی‌گذارد، اما این توانایی شما را در هنگام داوری یک تصویر در هنگام بررسی در این زمینه، بهبود می‌بخشد.

[relatedpost post=”155572″]

4.1- چشمک زن و هیستوگرام

اگر دوربین شما به طور پیش فرض این کار را نمی‌کند، من توصیه می‌کنم “چشمک زن” را در منوی بررسی خود فعال کنید (در بعضی از دوربین‌ها “هایلایت” نامیده می‌شود). با روشن شدن این ویژگی، مناطق بیش از حد نوردهی شده موجود در یک عکس به رنگ سیاه و سفید چشمک می‌زند تا نشان دهد که شما جزئیاتی از دست داده اید. در اصل، نسخه ای از هیستوگرام است که تجسم آن ساده تر است (اگرچه اطلاعات زیادی به شما منتقل نمی‌شود؛ همچنین این کار هیستوگرام شما را فعال می‌کند).

4.2- چرخش بلند

یکی از گزینه‌های نا امید کننده‌ای که اکثر دوربین‌ها به طور پیش فرض آن را فعال کرده‌اند، تنظیم “چرخش بلند” است. در اینجا، هر بار که عکسی می‌گیرید، هنگام بررسی، دوربین به طور خودکار تصویر را میچرخاند. چیزی شبیه به این:

در تئوری، این ممکن است ایده خوبی به نظر برسد. این امکان را به شما می‌دهد تا دوربین خود را بدون چرخاندن دوربین سریعتر به صورت افقی نگه دارید تا بتوانید تصاویر عمودی را مرور کنید. با این حال، در عمل، نا امیدکننده است و استفاده از آن کند است.

دلیل؟ اگر دوربین خود را بر روی سه پایه قرار داده‌اید و تعدادی عکس عمودی می‌گیرید، به هر حال همه آنها میچرخند. وقتی عکسهای خود را مرور می‌کنید، اینگونه به نظر می رسد:

در اکثر دوربین‌ها ایده آل نیست، تصویر به طور خودکار به جهت مناسب تبدیل نمی‌شود. اگر شما در حال گرفتن یک سری عکس عمودی هستید (مثلاً روی سه پایه)، برای مشاهده درست تصاویر، لازم است که سر خود را به پهلو بچرخانید. در عوض، بهتر است گزینه “چرخش بلند” را غیرفعال کنید. اگرچه ممکن است این یک چیز کوچک به نظر برسد، اگر قبلاً این کار را نکرده‌اید ارزش تغییر دارد.

4.3- بزرگنمایی تک کلیک

هنگامی که عکس‌های خود را در زمینه مرور می‌کنید، اغلب می‌خواهید آنها را بزرگنمایی کنید تا وضوح پیکسل عکس را بررسی کنید. برخی از دوربین‌ها با ارائه گزینه “بزرگنمایی تک کلیک” این کار را سریعتر می‌کنند. اگر مال شما نیز اینگونه است، این یک روش سریع برای ارزیابی عکس‌هایی است که شما به تازگی ثبت کرده‌اید، سرعت کار خود را در این زمینه بیشتر می‌کنید.

5- نورپردازی و تنظیمات مربوط به نورپردازی

احتمالاً مهمترین تنظیمات لازم برای عکاسی از منظره دوربین شما مواردی است که مربوط به قرار گرفتن در معرض نور و روشنایی تصویر نهایی شما است. این شامل سرعت شاتر، دیافراگم و ISO و مواردی مانند اندازه گیری و جبران نوردهی است. در حالی که اکثر تنظیمات پوشش داده شده معمولاً “آن را تنظیم کرده و سپس آن را فراموش خواهید کرد”، برخی از تنظیمات نوردهی باید مرتباً تنظیم شوند.

5.1- دیافراگم

دیافراگم مهمترین تنظیم در تمام عکسهای منظره است، زیرا قسمت‌های مختلف یک تصویر از جمله نورپردازی و عمق میدان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

برای عکاسی منظره، به احتمال زیاد، هدف شما رسیدن به عمق میدان تا حد ممکن است، در عین حال کمترین مقدار جزئیات را نیز به دلیل انکسار از دست می‌دهید. این یک عمل متعادل دشوار است، اما نتیجه معمولی این است که حداقل در طول روز از f-stop در حدود f / 8 تا f / 16 (معادل فریم کامل) برای بیشتر مناظر استفاده خواهید کرد. در شب، احتمالاً لازم است از نورهای دیافراگم وسیع تری استفاده کنید یا حتی به راحتی از سه پایه استفاده کنید.

روش ریاضی دقیقی برای تعادل عمق میدان و انکسار وجود دارد، همانطور که قبلاً پوشش داده بودیم. اما این یک تکنیک نسبتاً پیشرفته است و برای مبتدیانی که هنوز باید درباره آن نگران نباشند، نیست.

نکته پایانی این است که دیافراگم شما از منظره به منظره دیگر متفاوت خواهد بود. اگر به عمق میدان زیادی احتیاج دارید، از دیافراگم کوچکتر مانند f / 11 یا f / 16 استفاده کنید. اگر سعی می‌کنید برای عکاسی در شب، تا آخرین نور ممکن را ضبط کنید، ممکن است بخواهید از بزرگترین دیافراگم لنز خود استفاده کنید، چیزی مانند f / 1.8 یا f / 2.8.

5.2- سرعت شاتر

در کنار دیافراگم، تنظیم دیگر دوربین که بر میزان نور شما تاثیر می‌گذارد سرعت شاتر است. این فقط زمانی است که سنسور دوربین در هنگام گرفتن عکس در معرض نور قرار می‌گیرد. این برای هر نوع عکاسی و نه فقط عکاسی منظره بسیار مهم است.

بیشتر اوقات، پس از انتخاب دیافراگم، ترجیح می‌دهید سرعت شاتر خود را تنظیم کنید، زیرا اساساً راهی برای جبران هرگونه f-stop شما در آن هستید است. دلیل این امر آن است که سرعت شاتر تقریباً به همان اندازه بر متغیرهای یک عکس تأثیر نمی‌گذارد. با یک سه پایه، معمولاً فرقی نمی‌کند که شما در معرض 1/4000 ثانیه یا 4 ثانیه باشید، تا زمانی که نوردهی عکس خوب به نظر برسد.

یک مورد استثنا در این است که اگر منظره شما حرکت قابل توجهی در آن دارد و شما در مورد تاری حرکت در تصویر خود نگران هستید. در این حالت، شما ممکن است برای گرفتن یک عکس واضح به محدوده خاصی از سرعت شاتر محدود شوید، در نتیجه عکس بیش از حد تاریک می‌شود. در این حالت، شما باید عکس خود را به روش دیگری روشن کنید. اینجاست که ISO وارد می‌شود.

5.3- ایزو

بعد از رسیدن به محدودیت سرعت شاتر و دیافراگم، بدیهی ترین روش برای روشن تر کردن عکس، بالا بردن ISO است.

ISO بخشی از نوردهی شما نیست، زیرا بر میزان نوری که به سنسور دوربین می‌رسد تأثیر نمی‌گذارد. اما این امر در روشنایی عکس نهایی شما تأثیر می‌گذارد، نتیجه مشابهی که باعث روشن شدن عکس بعد از پردازش می‌شود (البته معمولاً با کیفیت بهتر).

بنابراین، از ISO باید استفاده کنید؟ در حالت ایده آل، شما باید از پایه ISO دوربین خود استفاده کرده و از طریق سرعت شاتر نور بیشتری بگیرید. اگر این کار نکرد، مانند عکس گرفتن از چشم انداز در شب، ممکن است شما نیاز به بالا بردن ISO خود داشته باشید تا بتوانید یک عکس به اندازه کافی روشن بگیرید.

5.4 اندازه گیری

روشی که دوربین شما میزان روشنایی صحنه را اندازه گیری می‌کند (و سپس تنظیمات مختلف نوردهی را توصیه می‌کند) از طریق فرآیندی به نام اندازه گیری است.

شما می‌توانید با تغییر “حالت اندازه گیری” خود، روش ارزیابی کنتور خود را تغییر دهید. متداول ترین حالت‌ها ارزیابی/ماتریس، اندازه گیری مرکزی و اندازه گیری نقطه‌ای هستند. به طور کلی، هر یک از این گزینه‌ها هنگام تصمیم گیری در مورد خواندن یک اندازه‌گیری، به سادگی روی منطقه کوچکتر و مداوم تر صحنه خود فوکوس می‌کنند.

همه برای سیستم اندازه گیری خود ترجیحات مختلفی دارند. من شخصاً تمایل دارم که اندازه گیری را در حالت سنجش / اندازه گیری ماتریس رها کنم، زیرا بیشترین اطلاعات را قبل از ارائه خواندن در نظر می‌گیرد. با این حال، سایر عکاسان برای داشتن قوام اضافی آن (که پیش بینی آن را آسان تر می‌کند) اندازه گیری مرکزی را ترجیح می‌دهند تعداد زیادی عکاس نیز وجود دارند که از اندازه گیری نقطه‌ای استفاده می‌کنند، زیرا این دقیق ترین روش برای اندازه گیری یک عنصر جداگانه از تصویر شما است  ایده آل است هنگامی که می‌دانید  قسمت خاصی از عکس چقدر روشن می‌خواهید که باشد.

بیشتر اوقات، شما با استفاده از همان حالت اندازه گیری از عکس تا عکس دیگر کار را تمام می‌کنید، اما روشی که انتخاب می‌کنید به تنظیمات لازم برای عکاسی از منظره شخصی شما بستگی دارد. همه آنها می‌توانند به همان اندازه خوب کار کنند.

5.5- جبران خسارت نوردهی

جبران نوردهی به سادگی راهی برای این است که به کنتور خود بگویید که خواندن آن صحنه منجر به تاریکی یا خیلی روشن بودن عکس می‌شود. بنابراین، اگر میزان جبران نوردهی +2.0 را شماره گیری کنید، هر کنتور خواندن را تغییر می‌دهید تا یک نوردهی را که دو مرحله روشن تر از آن است برسانید که در غیر این صورت توصیه می‌شود، تغییر دهید.

این برای عکاسی منظره بسیار مفید است. بگویید که شما در حال عکاسی از یک غروب خورشید هستید و دوربین شما همواره سعی می‌کند صحنه را بیش از حد نمایان کند (جزئیات در‌هایلایت خود را منفجر می‌کند). تمام کاری که شما باید انجام دهید این است که با جبران نوردهی منفی ارتباط بگیرید، چیزی مانند -0.7،  و خواندن متر جدید شما نشانگر دقیق تر بودن نور خواهد بود.

6 – حالت‌های دوربین

بسته به اینکه شما می‌خواهید کدام تنظیمات دوربین را به طور خودکار انجام دهید، به طور خاص سرعت شاتر، دیافراگم و ISO، باید بین حالت‌های مختلف دوربین (اغلب از طریق یک تنظیم کننده حالت در پنل بالای دوربین) جابجا شوید. به عنوان مثال، به جای انتخاب تنظیمات نوردهی خود به صورت دستی، می‌توانید به دوربین خود اجازه دهید که آنها را برای شما انتخاب کند. اما شما باید کدام را انتخاب کنید؟ این یک سوال پیچیده است.

6.1) گزینه‌های تنظیم کننده PASM

برای انتخاب تنظیمات خودکار، و دستی که کنترل می‌کنید، به دنبال تنظیمات “PASM” در دوربین خود باشید (دوباره، اغلب در تنظیم کننده حالت در بالای دوربین خود قرار دارد). به طور خاص، این مخفف عبارت Program mode، Aperture-Priority، Shutter-Priority و Manual است. این تنظیم تعیین می‌کند که آیا دوربین شما به صورت خودکار دیافراگم، سرعت شاتر، هر دو، یا هیچ یک را تنظیم می‌کند.

به همین دلیل، من توصیه می‌کنم که در حالت عکاسی، دوربین هرگز دیافراگم شما را کنترل نکند، حالت دستی یا اولویت دیافراگم. سوال بعدی پس این است که آیا با دوربینی که به طور خودکار سرعت شاتر شما را کنترل می‌کند مطابقت با متر است خوب است؟

برخی از مردم هستند، و برخی دیگر نیستند. به شخصه، من معمولاً مشكلی ندارم كه دوربین من سرعت شاتر من را كنترل كند، تا زمانی كه نتیجه آن فرقی با نحوه تنظیم كار دستی نباشد. (توجه داشته باشید که برای اصلاح عکسی که خیلی روشن یا تاریک است می‌توانید از جبران نوردهی نیز استفاده کنید.) اگر حالت اولویت دیافراگم سریعتر از دستی است، اما در عین حال نتیجه مشابه را می‌دهد، چرا از آن استفاده نمی کنید؟

اگرچه حالت دستی هنوز کاربردهای بسیاری دارد. به عنوان مثال، اگر اندازه گیری دوربین شما کاملاً نادرست یا متناقض نیست، مانند عکاسی در شب، از اولویت دیافراگم استفاده نکنید. همچنین، اگر به چندین عکس پشت سر هم دقیقاً به یک نوردهی دقیق نیاز دارید، حالت دستی یک روش مناسب برای قفل نگه داشتن موارد است.

در نهایت، اگرچه، این یک ترجیح شخصی است. برخی از عکاسان فقط در حالت دستی عکس می‌گیرند، در حالی که برخی دیگر اولویت دیافراگم را هرچه بیشتر ممکن تر می‌کنند. در هر صورت، نتیجه نهایی حداقل برای عکاسی پیشرفته این است که شما نمی‌خواهید دوربین شما را متعجب کند. به همین دلیل بهتر است از حالت خودکار کاملاً خودداری کنید و یاد بگیرید که چگونه دوربین خود را به صورت نیمه دستی یا دستی تنظیم کنید.

6.2- ایزوی خودکار

در هر حالت عکسبرداری PASM، از جمله دستی، می‌توانید ISO خود را به صورت دستی یا اتوماتیک تنظیم کنید. برای عکاسی سه پایه = مبتنی بر عکاسی، معمولاً ISO دستی (تنظیم شده بر مقدار پایه آن) کار می‌کند. اگرچه ایزو خودکار می‌تواند بسیار مفید باشد، اما بیشتر در ژانرهایی مانند ورزش و عکاسی از حیوانات وحشی است که در حال حاضر در مقادیر ISO بالاتری قرار دارید.

7- جمع بندی

اگر تاکنون مشخص نیست، تعداد زیادی تنظیمات دوربین و گزینه‌های منو در دسترس هستند. هرچه آنها را بهتر بفهمید، راحت تر می‌توانید هنگام عکس گرفتن از منظره در این زمینه، بینایی خود را به واقعیت تبدیل کنید.

البته ماهیت عکاسی این است که هیچکدام از این پیشنهادات در همه موارد در همه زمانها کاربرد ندارند. دلیلی وجود دارد که دوربین‌ها گزینه‌های مختلف زیادی را ارائه می‌دهند. حتی تنظیماتی مانند بزرگنمایی با یک کلیک که توصیه می کنم به طور پیش فرض روشن کنید، غیرفعال می‌شود، زیرا برخی از عکاسان به راحتی آن را دوست ندارند یا به آن احتیاج ندارند.

همچنین می‌توانید روشهای بسیاری دیگر برای سفارشی کردن دوربین خاص خود با سبک عکسبرداری خود پیدا کنید. شما می‌توانید دکمه‌های فردی را برای قرار دادن ویژگی‌های مفید در نوک انگشتان خود برنامه ریزی کنید، و حتی منوهای سفارشی ایجاد کنید تا تنظیماتی را که بیشتر به آنها دسترسی دارید، در کنار هم قرار دهید. همه اینها آنقدر از عکاس گرفته تا عکاس (و دوربین به دوربین) به طرز چشمگیری تغییر می‌کند که ارائه پیشنهادهای کاملاً جامع امکان پذیر نیست، اما باید بدانید که گزینه‌ها تقریباً بی حد و حصر هستند.

نکته مهم تغییر تنظیمات خود به دلایلی و درک تنظیماتی که انجام می‌دهید است. در صورت بهینه تنظیم کردن دوربین، شاهد بهبود مستقیم در کیفیت تصاویر منظره‌ای هستید که می خواهید و همچنین سرعت استفاده از دوربین خود در این زمینه را مشاهده کنید. مطمئناً این چیزی است که ارزش آن را دارد که به روش درست برسیم.

اگر در مورد تنظیمات لازم برای عکاسی از منظره پیشنهادی ما ، از جمله گزینه‌های منو که در بالا پوشش داده نشده است، سؤالی دارید، لطفاً در صورت سؤال راحت باشید.