مشاهده بقایای یک ابرستاره که در سال 185 پس از میلاد رخ داد و ابرهای نوک تیز در اطراف آن تنها چیزی است که از یک ستاره کوچک سفید باقی مانده است.
یک ابرستاره که توسط ستاره شناسان چینی در سال 185 پس از میلاد مشاهده شد توسط دوربین تلسکوپی ثبت شد.
ستاره SN 185 ، یک ستاره کوچک سفید که بیش از 1800 سال پیش منفجر شد ، اولین ابرستاره ثبت شده تاریخی است و اکنون یک تلسکوپ در شیلی از بقایای آن تصویربرداری کرده است.
دورتادور تصویر رشتههایی از ابر است که از نقطه مرکزی منفجر شدهاند ، اینها بقایای درخشان ابرستاره هستند که توسط رصدگران چینی در سال 185 ثبت شدهاند . ستاره مهمان ، همانطور که ستارهشناسان باستانی آن را مینامیدند ، با چشم غیرمسلح به مدت تقریباً هشت ماه قابل مشاهده بود .
این ابرستاره در فاصله بیش از 8000 سال نوری در جهت آلفا قنطورس رخ داده است و این رصد چگونگی تکامل بقایای یک ابرستاره را در طول زمان روشن می کند.
این تصویر توسط دوربین DECam نصب شده بر روی تلسکوپ 4 متری ویکتور ام گرفته شد . بلانکو در رصدخانه بین آمریکایی سرو تولولو در شیلی ثبت شده است و 45 دقیقه قوسی از آسمان را پوشش می دهد و نمای کمتر دیده شده ای از کل ابرستاره باقی مانده را پوشش می دهد.
کمپانی NoirLab در بیانیهای مینویسد: «دید وسیع میدان DCam به اخترشناسان این امکان را داد تا این نمای نادر از کل باقیمانده ابرستاره را همانطور که امروزه مشاهده میشود ایجاد کنند.
برای چندین دهه ، ستاره شناسان بر این باور بودند که 10000 سال طول می کشد تا ابرستاره ای که از هسته خود منفجر شده است ساختاری را تشکیل دهد که بتواند از زمین مشاهده شود . بقایای قابل مشاهده این نظریه را رد می کند زیرا هنوز 2000 سال از انفجار شدید SN 185 نگذشته است.
تصویر جدید منتشر شده توسط NoirLab به دانشمندان این امکان را می دهد تا درباره بقایای تشکیل شده اطلاعات بیشتری کسب کنند . داده های اشعه ایکس مقادیر زیادی آهن را نشان می دهد که دانشمندان را به این باور رساند که SN 185 انفجار یک سیستم ستاره ای دوتایی است . این زمانی اتفاق می افتد که یک ستاره کوچک سفید متراکم ، مانند خورشید و زمین ، شروع به دفع کردن مواد از ستاره همراه خود به نقطه انفجار می کنند. این نوع از ابرستاره ها دیدنی ترین هستند و در قرن دوم نظاره گران زمین را شگفت زده می کردند.
ستاره SN 185 مواد همراه خود را بلعید و بادهای پرسرعت گاز و غبار اطراف را به بیرون راند و حفره ای در وسط ابرستاره ایجاد کرد . زمانی که ستاره کوچک سفید نتوانست جرم بیشتری را از ستاره همراه را تحمل کند ، به طرز چشمگیری منفجر شد. حفرهای که قبلاً شکل گرفته بود به این معنی بود که بقایای ستارهای با سرعت بالا خیلی سریع منبسط میشدند تا ویژگیهایی را که در بالا مشاهده شد ایجاد کنند.