گوشی های هوشمند، دوربین های همیشه همراه
تا به حال به این موضوع فکر کرده اید، چند نفر از آدم هایی که در خیابان از کنار شما عبور می کنند یک دوربین عکاسی همراه خود دارند؟ اگر این سوال را چندین سال قبل میپرسیدیم جواب آن مشخص بود. هیچ کس! یا حداقل چند نفری که بنا بر حرفه یا علاقه شخصی، دوربین شان را با خود حمل میکنند. امروزه به لطف وجود تلفن های همراه هوشمند، تقریبا هر انسانی که میبینید یک دوربین در جیب یا کیف خود دارد.
آیا این موضوع برای عکاسی خوب است؟ جواب آن بسته به شرایط و دلیل استفاده شما از دوربین میتواند مثبت یا منفی باشد. البته که اکثر افراد به گوشی همراه خود به چشم یک دوربین نگاه نمی کنند، چرا که قابلیت های بیشتری از دوربین ها دارند و می توانید کار های روزمره تان را با آن ها برنامه ریزی کنید.
غالبا زمانی که با گوشی هوشمند خود عکس می گیریم، خیلی به خود عکس توجه نمی کنیم. معمولا آن ها را برای اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی یا کار های روزمره مان استفاده می کنیم. حتی ممکن است عکسی در گوشی خود داشته باشید که ندانید کی و چرا آن را گرفته اید.
[relatedpost post=”112708″]
عکس ها و خاطرات
یک صحنه غروب زیبا، عکسی از کفش هایی که تازه خریداری کرده اید، یا یک غذای عالی در رستوران مورد علاقه تان. اغلب این عکس ها را فقط برای نگه داشتن خاطره هایمان میگیریم. شاید هیچ زمان وقتی برای بررسی دقیق آن ها نگذاریم یا حتی شاید هیچ وقت برای بار دوم سراغ آن ها نرویم. زیرا همیشه سوژه جذاب تری از راه می رسد و ما را با خودش سرگرم می کند.
این می تواند چیز خوبی باشد، شما در سریع ترین زمان ممکن از لحظه مورد علاقه تان عکس میگیرید و آن را تبدیل به خاطره می کنید. اتفاقی که تا همین چندسال پیش امکان آن را نداشتید. این گونه، همیشه چیزی برای نشان دادن به دوستانتان یا گذراندن زمان های اضافی دارید.
بدون اینکه نگران تعداد عکس هایی که می گیرید باشید، چون عملا فضای حافظه گوشی شما هیچ وقت تمام نمی شود.
اما این ها فقط «عکس» هستند. هر چند که قبول میکنم بسیاری از افراد با گوشی های همراه خود عکس های حرفه ای می گیرند. شاید کیفیت و تاثیر گذاری آن ها بسیار بالاتر از عکس هایی باشد که از دوربین های واقعی گرفته شده است.
دوربین گوشی های هوشمند، تقریبا با دوربین دیجیتال یکسان است. لنز های قابل تعویض و بسیاری از تنظیمات، که مشابه یکدیگر هستند. اما با دوربین های دیجیتال هم عکس هایی میگیریم که از قبل به آن ها فکر نکرده ایم.
[relatedpost post=”108137″]
اتاق زیر شیروانی!
مدتی پیش که برای اسباب کشی مجبور به تخلیه منزل بودم، هنگام جمع کردن وسایل از اتاق زیر شیروانی، جعبه دوربین آنالوگی که در نوجوانی با آن بازی میکردم و به وسیله همین دوربین عاشق عکاسی شدم را پیدا کردم. یک دوربین زنیت به همراه چند حلقه فیلم استفاده نشده داخل جعبه بود.
اول فقط احساس خوشحالی کردم و یاد خاطرات آن زمان افتادم. اما ناگهان فکری به ذهنم رسید. چرا با این دوربین عکاسی نکنم؟ خواستم دوباره از آن استفاده کنم و عکس هایی که میگیرم را با دوربین دیجیتالم مقایسه کنم.
به همین خاطر بعد از اسباب کشی و جا به جا شدن در منزل جدید سراغ آزمایش دوربین ها رفتم. وقتی به منزل برگشتم و عکس های دوربین آنالوگ را ظاهر کردم، شروع به مقایسه آن ها با تصاویر دوربین دیجیتالم کردم. در عین ناباوری، از دیدن عکس های دوربین آنالوگ بیشتر لذت بردم! چگونه ممکن است از نتیجه کار با دوربینی که هیچ کنترلی بر اندازه دیافراگم یا زمان شاتر آن ندارم، بیشتر لذت ببرم؟
1) پیدا کردن سوژه
اول از همه، هنگام استفاده از دوربین آنالوگ روند عکس گرفتن شما بسیار متفاوت است. هیچ صفحه نمایشگری که بتوانید تنظیمات فراوانی روی آن انجام دهید وجود ندارد. تنظیماتی که با آن میتوانید روی هر پیکسل عکس کنترل داشته باشید، یا زوایا و طیف رنگ های مختلف را نشان دهد، که البته در بعضی موارد شما را از تمرکز روی کار اصلی باز می دارد و باعث حواس پرتی میشود. شما، دوربین و منظره مقابلتان با هم تنها هستید.
این امر باعث میشود تمام تمرکزتان را روی سوژه مورد نظر بگذارید و البته که احساسات درونی شما خواه یا ناخواه درگیر عکاسی میشوند. همین عوامل باعث می شود تا موضوع دوم را مطرح کنم.
2) ترکیب
وقتی بیشتر روی سوژه ای که پیدا کرده اید تمرکز دارید، شروع به فکر کردن در مورد ترکیب آن با سایر عناصر می کنید. اینکه چگونه از خطوط موجود در چشم انداز مقابل خودتان استفاده کنید، تا بیشترین تاثیر را در بیننده بگذارند یک اصل بسیار مهم محسوب می شود.
اینجاست که ذهن شما شروع به کار میکند. نیازهای موجود در این موقعیت شما را مجبور به تفکر و استفاده از خلاقیت می کند.
خلاقیت یکی از کلید های گم شده در دنیای امروزی است. در هنگام استفاده از دوربین های آنالوگ شما سعی میکنید از هدر رفتن فیلم های دوربین جلوگیری کنید، پس قبل از فشار دادن دکمه شاتر نیاز به تامل بیشتری دارید.
3) تعداد محدود عکس
غالب فیلم های موجود برای دوربین های آنالوگ 24 تایی و 36 تایی است. یعنی شما با هر بار قرار دادن فیلم در دوربین خود، می توانید 24 یا حداکثر 36 عکس داشته باشید. آن هم در صورتی که هنگام کار کردن با دوربین یا چاپ کردن تصاویر، آن ها را نسوزانید! باید درک کنید که این دوربین دیجیتال یا گوشی هوشمند شما نیست که هر چقدر دوست دارید از یک سوژه عکس بگیرید.
با استفاده از دوربین آنالوگ، عملا فضای حافظه از بین می رود. با حداکثر 36 عکس در هر دور، من نمی خواهم از یک صحنه بیش از یک یا دو بار عکس بگیرم. با دوربین دیجیتال می توانید چندین عکس از یک سوژه بگیرید و سپس از بین آن ها بهترین را انتخاب کنید. اما در عکاسی آنالوگ، به علت هدر ندادن فیلم های دوربین، تعداد عکس محدودی از یک صحنه مشابه می گیرید و سپس سراغ سوژه دیگری رفته و روی آن تمرکز می کنید.
این جاست که جادو اتفاق می افتد! شما صحنه های بسیار بیشتری پیدا می کنید که شاید در هنگام استفاده از دوربین دیجیتال اصلا متوجه آن ها نمی شدید.
4) غافلگیری!
اکثر افرادی که با دوربین دیجیتال عکاسی می کنند، احتمالا موافق هستند که تماشای نتیجه کارشان دقیقا بعد از گرفتن عکس، بسیار رضایت بخش و دلچسب است. رضایت فوری یک امتیاز محسوب می شود. اگر عکسی را دوست نداشتید می توانید حتی آن را پاک کنید، انگار که هیچ وقت وجود نداشته است، و دوباره عکس بگیرید.
اما در عکاسی آنالوگ باید بسیار صبور باشید تا نتیجه کارتان را ببینید. البته اگر از دوربین های آنالوگی که قابلیت چاپ عکس در همان لحظه را دارند استفاده نمی کنید. دقیقا مانند پدر و مادر هایی که با وجود پیشرفت علم و تکنولوژی، نمی خواهند تا به دنیا آمدن فرزندشان از جنسیت آن با خبر شوند.
روند کلی عکاسی کند می شود. شما عکس هایتان را می گیرید، سپس باید آن ها را چاپ کنید تا ببینید نتیجه کارتان چگونه است. تازه در همین بین هم با توجه به کیفیت فیلم های استفاده شده در دوربین یا کیفیت چاپ آن ها، ممکن است نتایجی کاملا متفاوت داشته باشید.
در عکاسی دیجیتال، شما با استفاده از تنظیمات دوربین و نرم افزار های کامپیوتری می توانید نتایج عکاسی را تغییر دهید. میتوانید با استفاده از فیلتر های مختلف رنگ و زوایای عکس را عوض کنید. برخی اوقات این کار ها در بهبود کیفیت اثر موثر است، اما گاهی به علت زیاده روی، تصویری کاملا مصنوعی در مقابل شما قرار می گیرد. در هر صورت من عاشق نگاه کردن به تصاویر واقعی تر هستم.
[relatedpost post=”99821″]
نتایج باور نکردنی
با توجه به پیشرفت تکنولوژی و در نتیجه ارتقای دوربین ها، تردیدی در برتری کیفیت دوربین های دیجیتال امروزی بر دوربین های آنالوگ قدیمی وجود ندارد. اما استفاده از عکاسی آنالوگ بار دیگر به من یاد آوری کرد، عکاسی فقط ایستادن در مقابل یک سوژه و فشار دادن دکمه شاتر دوربین نیست. سعی کردم شیوه استفاده از دوربین آنالوگ را با عکاسی دیجیتال ادغام کنم و قبل از گرفتم هر عکس در مورد آن تفکر کنم.