بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید، این است که سعی کنید عکس‌هایی که می‌گیرید به چشم خودتان و یا مخاطب هدف زیبا باشد. با این وجود، برخی نکات مربوط به ترکیب‌بندی وجود دارند که باعث خواهند شد این مبحث انتزاعی کمی متمرکزتر به نظر برسد. یکی از این نکات فضای تنفس در ترکیب بندی است. برای این کار شما باید فضای تنفس کافی را در اختیار سوژه‌ها قرار دهید تا عناصر دیگر داخل عکس باعث دیده نشدن آن‌ها نشوند.
لبه‌ها را خالی بگذارید
به لحاظ ایده‌آل تمامی عناصر مهم تصویر باید با فاصله مناسبی از لبه‌های تصویر قرار بگیرند تا باعث پرت شدن حواس مخاطب را پرت نکنند. در صورتی که شما لبه‌های تصویر خودتان را خالی بگذارید، اینگونه به نظر خواهد رسید که یک فریم داخلی برای تصویر خودتان دارید و توجه مخاطب را خیلی راحت‌تر به سمت عناصر مهم تصویر هدایت خواهید کرد.
نادیده گرفتن لبه‌های ترکیب‌بندی کار خیلی آسانی است. این لبه‌ها بخشی از ترکیب‌بندی هستند که معمولا کمترین توجه ممکن را به خودشان جلب می‌کنند اما دقیقا به همین دلیل از اهمیت خیلی زیادی برخوردار هستند. در صورتی که این قسمت‌ها توجه مخاطب را به خودشان جلب کنند و شما هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای برای این موضوع نداشته باشید، باعث خواهند شد تصاویر شما خیلی شلوغ به نظر برسند و مخاطب تصور کند که هدف خاصی از ثبت عکس نداشته‌اید. به همین خاطر اولین چیزی که زمان عکاسی باید به آن توجه کنید، روشی است که کادر آن دیده می‌شود.
NIKON D800E + 105mm f/2.8 @ 105mm, ISO 100, 1/13, f/7.1، در این عکس فضای تنفس کافی در بالای تصویر وجود ندارد و در نتیجه به وضوح مشخص است که از این مشکل رنج می‌برد.
همیشه گرفتن عکسی که فضای کافی در کنار تمامی لبه‌های آن وجود داشته باشد ممکن نیست و در صورتی که عناصر خیلی کمی در نزدیکی کادر هستند اشکالی ندارد. لزوما نباید کادر تصویر یک کادر مشکی بدون جزئیات باشد تا توجه مخاطب را به خودش جلب نکند اما هر چقدر تعداد عناصری که در نزدیکی لبه‌های تصویر کمتر باشد، ترکیب‌بندی شما خیلی عمدی‌تر به نظر خواهد رسید.
[relatedpost post=”117681″]
عدم مداخله با سوژه اصلی
بدتر از اینکه لبه‌های تصویر شلوغ باشد، این است که بخش قابل توجهی از سوژه اصلی با عناصری پوشیده شده باشد که از اهمیت خیلی کمتری برخوردار هستند.
برای مثال تصور کنید که قصد دارید بازتاب یک کوه را داخل یک دریاچه‌ی آرام به تصویر بکشید. بسته به نحوه‌ی کادربندی و زاویه دوربین شما ممکن است بخش‌هایی از ساحل دریاچه خیلی به بازتاب کوه نزدیک باشند و یا به صورت کامل آن را بپوشانند. برای مثال نگاهی به عکس زیر بیاندازید. این عکس نمونه‌ی خیلی خوبی از این نوع کادربندی است.
NIKON D800E + 20mm f/1.8 @ 20mm, ISO 220, 1/40, f/9.0، این منظره خیلی زیباست اما ترکیب‌بندی عکس ضعیف است و همین موضوع باعث خواهد شد تاثیر عکس از بین برود. یکی از مشکلات اصلی این است که پیش زمینه تداخل خیلی زیادی با بازتاب کوه‌ها دارد.
این عکس مشکلات متعددی دارد. علاوه بر اینکه بازتاب کوه‌ها به بدترین شکل ممکن ثبت شده است بلکه عناصر دیگر عکس هم (برای مثال ماه در بالای تصویر) به شکل خیلی بدی توسط لبه‌های عکس بریده شده است. نتیجه کار عکسی است که به نظر می‌رسد ترکیب‌بندی آن به شکل تصادفی و اتفاقی انجام شده است.
[relatedpost post=”106617″]
روش حل مشکل به چه صورت است؟ برای این کار باید زاویه دوربین را به شکلی تنظیم کرد که به هر کدام از سوژه‌ها فضای کافی برای تنفس داده شود. هیچ‌چیزی نباید با بازتاب کوه‌ها تداخل داشته باشد و در عین حال ماه نیز نباید نزدیک به لبه‌ی بالایی تصویر باشد. نتیجه‌ی اصلاح شده به شکل زیر خواهد بود:
NIKON D800E + 20mm f/1.8 @ 20mm, ISO 100, 1/25, f/11.0
تفاوت این دو عکس خیلی واضح است. عکس دوم خیلی عمدی‌تر و حساب شده‌تر به نظر می‌رسد و به نظر می‌رسد که دلیلی برای ایجاد آن وجود داشته است.
زمانی که شما کادربندی یک عکس را انجام می‌دهید، باید این کار را با هدف قرار دادن فضای تنفس کافی در اختیار سوژه انجام دهید. در صورتی که بخشی از سوژه توسط کادر تصویر برش خورده شده باشد و یا توسط عناصر دیگر تصویر در آن‌ها تداخل ایجاد شود، تصویر نهایی خیلی شلوغ و به هم ریخته خواهد بود.
سخن نهایی
فضای تنفس (بین لبه‌ها و سوژه‌ها و همچنین سوژه‌های مختلف) یکی از بخش‌های اصلی ترکیب بندی در عکاسی است. فضای تنفس به تنهایی نمی‌تواند تضمین کافی برای یک عکس خوب باشد اما در صورتی که شما فضای کافی را در اختیار سوژه‌های خودتان قرار ندهید، خیلی سخت است که بگویید ترکیب بندی عکس به خوبی انجام شده است.
[relatedpost post=”153160″]
این مفهوم اصلا پیچیده نیست اما یکی از متداول‌ترین دلایلی که عکس‌های خوب، عکس‌های بدی می‌گیرند همین موضوع است. دلیل این موضوع هم این است که در نگاه اول ممکن است صحنه را با بیشترین فضای تنفس ممکن مشاهده نکنید. برطرف کردن این مشکل در زمان عکاسی مستلزم تلاش آگاهانه‌ی خیلی زیادی است. در صورتی که این موضوع را در ذهن نداشته باشید، به سادگی ممکن است با نتایج ضعیفی مواجه شوید.
در زمان ترکیب بندی یک عکس باید تمام تلاش خودتان را انجام دهید تا به نظر برسد که این کار به صورت آگاهانه و حساب شده انجام شده است. تمامی عناصر موجود در عکس باید به شکل تعمدی در آن وجود داشته باشند و هیچ چیز نباید تصادفی باشد. عکسی که در آن سوژه به خوبی از پس زمینه جدا شده است قدم مهمی را به سمت هدف نهایی، یعنی یک عکس با ترکیب‌بندی مناسب برداشته است.
