رادیو تریگر و انواع آن
سال‌ها قبل که من تازه با فلاش‌های اکسترنال آشنا شده بودم، رادیو تریگرهای خیلی کمی در سطح بازار وجود داشت و قابلیت‌های آن‌ها نیز خیلی محدود بود. اما از آن زمان تا به حال رادیو تریگر های زیادی به بازار عرضه شده‌اند.
امروزه علاوه بر رادیو تریگر های معمولی ، ما رادیو تریگرهایی داریم که قابلیت تغییر قدرت فلاش را از راه دور دارند و یا حتی می‌توانند از طریق تکنولوژی TTL قدرت فلاش را به صورت خودکار تنظیم کنند. به کلامی دیگر امروزه با استفاده از رادیو تریگر می‌توانید عکس‌هایی بگیرید که در گذشته ممکن نبود.
در صورتی که رادیو فلاش های فعلی شما از قابلیت رادیو تریگر پشتیبانی می‌کنند، به چیز دیگری نیاز ندارید اما اگر این قابلیت را ندارند و یا می‌خواهید از فلاش‌های غیر رادیویی خودتان در کنار تجهیزات رادیویی استفاده کنید، مطمئنا به یک تریگر هم نیاز دارید. در این صورت چند موضوع مختلف وجود دارد که حتما باید قبل از خرید بررسی کنید.
نوع اتصال
اولین چیزی که در زمان خرید رادیو تریگر باید از آن مطمئن شوید، نحوه اتصال آن به فلاش است. تریگر به دو شکل کابلی و یا از طریق هات شو به فلاش موردنظر شما متصل می‌شود. به یاد داشته باشید که اکثر فلاش‌هایی که از اتصال هات شو پشتیبانی می‌کنند، امکان اتصال رادیو فلاش را به صورت کابلی هم دارند.
تریگرهای کابلی را باید از طریق پورت سینک به فلاش متصل کنید و متداول‌ترین نوع پورت سینک قابل مشاهده در فلاش‌های شو مانت PC Terminal است. این پورت چندین دهه است که مورد استفاده قرار می‌گیرد اما خود من علاقه زیادی به آن ندارم. مهم‌ترین دلیلم این است که کابل‌های PC خیلی مقاوم نیستند و به راحتی آسیب می‌بینند. دومین مشکل هم این است که کابل‌های PC به راحتی از سوکت جدا می‌شوند و نمی‌توانید خیلی فلاش را جابجا کنید.
تعداد انگشت شماری از فلاش‌های موجود در بازار هم از پورت سینک مینی‌فون 3.5 میلی‌متری پشتیبانی می‌کنند. در صورتی که فلاش شما هم از این پورت پشتیبانی می‌کند کار شما خیلی راحت شده است زیرا تقریبا تمام رادیو تریگرهای موجود در بازار از این پورت پشتیبانی می‌کنند و شما هم به راحتی می‌توانید یک کابل 3.5mm Male to 3.5mm Male را در بازار پیدا کنید.
یک روش خیلی ساده‌تر برای اتصال رادیو تریگر به فلاش‌های شو مانت استفاده از پایه مانت خود فلاش است. خیلی از رادیو تریگرهای جدید از یک هات شو داخلی استفاده می‌کنند و با استفاده از این هات شو می‌توانید به سادگی آن را به فلاش‌های شو مانت خودتان متصل کنید. به نظر من این روش، بهترین راهکار برای اتصال رادیو تریگر است زیرا با کمک آن نیازی به کابل‌های مختلفی که می‌توانند به سادگی گم شوند، آسیب ببینند و یا طول آن‌ها کافی نباشد نخواهید داشت.
Transmitter/Receiver یا Transceiver
علاوه بر نوع اتصال رادیو تریگر، شما باید بدانید که یک سیستم تریگر به فرستنده و گیرنده جداگانه نیاز دارد یا یک وسیله می‌تواند به صورت همزمان دریافت و ارسال را انجام دهد. یکی از نقاط ضعف سیستم‌های فرستنده/گیرنده این است که در صورتی که یکی از فرستنده‌ها دچار مشکل شود، تمام گیرنده‌ها نیز از کار می‌افتند اما در سیستم‌های Transceiver در صورتی که یکی از دستگاه‌ها از کار بیافتد فقط امکان استفاده از یکی از فلاش‌های خودتان را نخواهید داشت نه تمام آن‌ها را!
محدوده موثر
یکی از مزایای تکنولوژی رادیو تریگر این است که برای فعال‌سازی فلاش‌های اکسترنال نیازی نیست که تمام فلاش‌ها در خط دید باشند. حتی در صورتی هم که این امکان وجود داشته باشد که فلاش را در خط دید نگه دارید، باز هم می‌توانید در محدوده وسیع‌تری از فلاش‌های خودتان استفاده کنید.
برای مثال سیستم تریگر اپتیکال Canon Speedlite می‌توانست در فضاهای آزاد تا 10 متر و در فضاهای داخلی تا 15 متر را پوشش دهد. همچنین در فضاهای داخلی که امکان بازتاب نور فلاش مستر وجود داشت هم نیازی به قرار گرفتن در خط دید وجود نداشت.
حالا همین را با محدوده قابل پوشش رادیو تریگرهایی که می‌توانند فضایی بین 91 متر تا 480 متر را پوشش دهند بررسی کنید. مشخص است که هیچ عکاسی نیاز ندارد فلاش‌های خودش را از فاصله 90 متری فعال کند اما این موضوع به شما این اطمینان را می‌دهد که امکان استفاده از فلاش‌های خودتان را در نقاطی دارید که تریگرهای اپتیکال به هیچ وجه پشتیبانی نمی‌کنند.
طول عمر برند و سازگاری با نسخه‌های قبلی
یکی دیگر از موضوعاتی که باید در زمان خرید رادیو تریگر مدنظر قرار دهید این است که برند تا چند سال دیگر در این بازار می‌ماند و همچنین باید بررسی کنید که آیا مدل‌های جدیدتر با مدل‌های قدیمی سازگار هستند یا خیر؟ برای مثال PocketWizard از 15 سال پیش در حال تولید رادیو تریگر است و با این وجود مدل‌های جدید هنوز هم با تمام مدل‌های قدیمی سازگار هستند.
مبتدی یا پیشرفته؟
رادیو تریگرهای موجود در بازار دو نوع مبتدی و پیشرفته دارند. تریگرهای مبتدی فقط می‌توانند یک دستور را ارسال یا دریافت کنند و آن هم دستور فعال‌سازی است. به دلیل اینکه طراحی و ساخت این تریگرها خیلی آسان است کمپانی‌های مختلفی به تولید آن‌ها مشغول هستند و به همین خاطر قیمت این تریگرها هم خیلی کم است. البته ممکن است برخی اوقات نتوانند فلاش‌ها را در زمان درست روشن کنند که با توجه به قیمت کمی که دارند عادی است.
در طرف دیگر این قضیه فلاش‌های پیشرفته‌ای هستند که قابلیت‌های زیادی دارند و برای استفاده در محیط‌های حرفه‌ای یا حداقل نیمه حرفه‌ای مناسب هستند. برخی از توانایی‌های این فلاش‌ها عبارت است از:
- تنظیم اتوماتیک قدرت فلاش با استفاده از ارتباط TTL
- تنظیم قدرت فلاش از راه دور
- سینک سرعت بالا
- میان افزار قابل آپدیت
- پشتیبانی از چند کانال برای جلوگیری از تداخل
البته تمام فلاش‌های پیشرفته این قابلیت‌ها را ندارند اما حداقل چند مورد از این قابلیت‌ها را پوشش می‌دهند. در نظر داشته باشید که این فلاش‌ها قیمت بیشتری هم نسبت به فلاش‌های معمولی دارند اما این تفاوت قیمت باعث راحتی بیشتر شما می‌شود.
چه نوع رادیو تریگری برای شما مناسب است؟
در صورتی که اولین بار است می‌خواهید از فلاش‌های اکسترنال استفاده کنید، بهتر است یک تریگر مبتدی تهیه کنید. دلیل آن هم این است که قابلیت‌های اضافی تریگرهای پیشرفته پروسه کار با فلاش‌های اکسترنال را سخت‌تر می‌کند و به همین خاطر ممکن است یادگیری برای شما سخت‌تر شود. پس از اینکه توانستید اصول اولیه نورپردازی را یاد بگیرید می‌توانید از تریگرهای پیشرفته‌تر هم استفاده کنید.
با این وجود تمام تریگرهای پیشرفته هم می‌توانند کارهای یک تریگر مبتدی را انجام دهند و به همین خاطر در صورتی که اطمینان دارید که می‌خواهید از فلاش‌های اکسترنال استفاده کنید، بهتر است یک تریگر پیشرفته تهیه کنید و تا زمانی که کار کردن با فلاش اکسترنال را به صورت کامل یاد می‌گیرید از آن به عنوان یک تریگر مبتدی استفاده کنید.
