آیا می‌توان از دوربین موبایل به جای دوربین عکاسی استفاده کرد؟

حالا که صحبت از مشارکت و همکاری بین شرکت‌ها شد، من اخیراً در حال بررسی تلفن همراه نوکیا 9 بودم که متوجه شدم نوکیا با شرکت زایس (Zeiss) آلمانی مشارکت کرده است و دوربین موبایل آن توسط این شرکت حمایت می‌شود. فقط کافی است نگاهی به این هیولا بیندازید:

NOKIA 9

خدای من، این دوربین 5 دوربین مجزا از هم دارد. بله درست شنیدید 5 دوربین مجزا از هم! این دوربین توانایی ثبت تصاویر با جزئیات بالا، عکاسی با فرمت خام یا RAW، حالت تک‌رنگ یا مونوکروم (که این گوشی همراه فقط 3 دوربین مخصوص حالت مونوکروم دارد)، توانایی خارق‌العاده عکاسی در نور کم و همچنین دارای محدوده بی‌نظیر دینامیکی است (تفاوت مقدار روشنایی بین تاریک‌ترین نقاط و روشن‌ترین نواحی عکس که دارای جزئیات قابل‌تشخیص هستند). به خاطر دارم زمانی که معرفی این محصول را نگاه می‌کردم، یک سؤال بسیار جالبی نظر مرا به خود جلب کرد و آن‌هم این بود که: یک عکاس دیگر باید به چه چیزی نیاز داشته باشد تا بتواند توسط آن بهترین عکس‌های باکیفیت را بگیرد؟

همان‌جا بود که به رؤیای چندین سال پیش خودم در مورد دوربین موبایل بازگشتم، رؤیاهای بسیار ناچیز و محدود که در آن لحظه آن تلفن همراه و دوربین باورنکردنی‌اش همانند سیلی‌ای روی صورتم، مرا از آن رؤیای قدیمی بیدار کرد.

مطلب مرتبط: آیا دوربین‌های موبایل رقیب دوربین‌های عکاسی هستند؟

نتایج تجارب شخصی من در مورد بهترین دوربین تلفن همراه

احتمالاً من تنها کسی نیستم که می‌خواهم تلفن همراهی داشته باشم که به‌تنهایی قادر به پاسخ‌گویی به تماس‌ها، دسترسی به اینترنت و همچنین توانایی گرفتن عکس‌های باکیفیت و خوب را هم‌زمان باهم در کنار هم داشته باشد و بتوانم همگی این‌ها را باهم (در قالب یک دستگاه کوچک) داخل جیبم داشته باشم. به جرات می‌توانم بگویم که من جزءِ اولین‌هایی بودم که از دوربین موبایل استفاده کردم. اولین تلفن همراه دوربین‌دارم سونی اریکسون ساتیو (Sony Ericsson Satio) بود. سپس از تلفن همراه مزخرف سامسونگ گلکسی زوم (Samsung Galaxy Zoom) استفاده کردم و پس‌ازآن نیز از پاناسونیک (Panasonic CM1) و درنهایت از تلفن همراه مشهور ال‌جی (LG G5) که مجهز به ماژول مخصوص دوربین بود استفاده کردم.

در اینجا شما چند عکس را مشاهده خواهید کرد که با دوربین موبایل دوربین‌دار گرفته‌شده‌اند که به ترتیب شامل بلک‌بری پریو (Blackberry Priv)، سامسونگ گلکسی Zoom، ال‌جی G5 و پاناسونیک CM1 است.

بلک‌بری پریو (Blackberry Priv)

سامسونگ گلکسی Zoom

ال‌جی G5

بلک‌بری پریو (Blackberry Priv)

پاناسونیک CM1

خبرهای خوب و خبرهای بدی دراین‌باره وجود دارند. برای مثال خبر خوب این است که بدون هیچ شکی تلفن‌های همراه دوربین‌دار روزبه‌روز شگفت‌انگیزتر می‌شوند و روبه‌پیشرفت هستند. مثلاً دوربین پاناسونیک CM1 مجهز به یک حسگر 1 اینچی ‌شده است که آن را تبدیل به یک وسیله کوچک قابل‌حمل تبدیل کرده است. و قطعاً هیچ تردیدی وجود ندارد که شما می‌توانید کارهای خارق‌العاده‌ای توسط این تلفن‌های همراهی که اخیراً روانه بازار شده‌اند بکنید.

یا مثلاً تلفن‌های همراه دوربین‌دار اخیراً 2 مزایای منحصربه‌فرد برای عکاسان سوژه‌های خیابانی داشته‌اند: مزیت اول این است که شما می‌توانید تظاهر کنید که در حال کار کردن با تلفن همراهتان هستید و به‌طور مخفیانه عکس‌های بی‌نظیری بگیرید، چراکه تلفن همراه بسیار کمتر شک‌برانگیزتر از یک دوربین بزرگ عکاسی است. مزیت دوم هم این است که دوربین‌های اخیر تلفن‌های همراه توانایی عکاسی با سرعت شاتر بالا یا به‌عبارت‌دیگر قابلیت گرفتن عکس در فریم‌ بر ثانیه بالایی دارند. بدین معنا که شما قادر خواهید بود عکس‌های فریز شده زیبایی با آن‌ها بگیرید و می‌توانید با مشکل تار بودن عکس‌هایتان خداحافظی کنید.

برای مثال دوربین تلفن همراه ال‌جی G5 من توانایی عکاسی 30 فریم بر ثانیه را داشت. فقط کافی بود سرعت شاتر دوربین را تنظیم کنید و بهترین عکس‌ها را با آن بگیرید.

اما درحالی‌که دوربین موبایل ها تصاویر بسیار عالی را خلق می‌کنند، مشکلات دیگری را نیز به همراه دارند که ما در اینجا به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

بیشتر بخوانید: همه‌چیز درباره عکاسی با موبایل

مشکلات دوربین‌های تلفن‌های همراه

خب حالا بپردازیم به برخی مشکلات تلفن‌های همراه دوربین‌دار. ایرادات ازاینجا شروع می‌شوند که بااینکه در برخی از این وسیله‌ها دکمه مخصوص عکاسی تعبیه‌شده است ولی شکل فیزیکی آن‌ها مانند دوربین‌های عکاسی حرفه‌ای نیست و هیچ پیشرفتی در نحوه در دست گرفتنشان برای عکاسی حاصل نشده است. هم اکنون تلفن‌های همراه چندین سال است که قابلیت گرفتن عکس‌های باکیفیت دارند اما واقعیت این است که حتی یک گوشی دوربین‌دار در دنیا وجود ندارد که بتوانم در زندگی‌ام به‌قدر یک دوربین معمولی عکاسی به آن اعتماد کنم. چراکه باید دقت کرد که هر تلفن همراه دوربین‌دار در ابتدا یک تلفن همراه هست تا یک دوربین مجزا. زیرا آن‌ها شکل یک تلفن همراه را دارند تا یک دوربین عکاسی که بتوان آن را به‌راحتی در دست گرفت و منظور من از گفتن این مطالب این است که تلفن‌های همراه با تمام پیشرفت‌هایی که به‌مرورزمان داشته‌اند بازهم این ایراد بزرگ را دارند و طوری طراحی نشده‌اند که بتوان آن‌ها را به ‌راحتی و هدفمند در دست گرفت و عکاسی کرد. اگر تصویر زیر را مشاهده کنید متوجه منظورم خواهید شد. چرا که اگر بخواهید تلفن همراهتان را این‌ گونه در دست بگیرید، بدون شک برای عکاسی به مشکل بر خواهید خورد و قادر به گرفتن عکس نخواهید بود (چراکه هیچ انگشت آزادی نخواهید داشت که زحمت لمس کردن دکمه عکاسی را برایتان بکشد).

این مسئله برای عکاسان زیاد ایده‌آل نیست. به ‌خصوص برای عکاسان سوژه‌های خیابانی که ناچار هستند (برای مشخص نشدن هدفشان) تنها با یک دست از تلفن همراهشان استفاده کنند. بعد از ظهور نوکیا پیور ویو 9 (Nokia 9 PureView) به خودم یادآوری کردم که مهم نیست فنّاوری این تلفن همراه چقدر شگفت‌انگیز و تجملی به نظر برسد، این دستگاه هم مانند ده‌ها گوشی دیگری که قبلاً داشته‌ام، هیچ فرقی با آن‌ها ندارد (ازلحاظ شکل ظاهری هیچ جای مخصوصی برای دست گرفتن و عکاسی بدون دردسر ندارد) و در آنجا بود که تمام ذوق من برای استفاده از آن گوشی کور شد.

شاید یکی از تلفن همراه‌هایی که بسیار تلاش کرده تا این مشکل را حل کند پاناسونیک CM1 بوده است. چراکه بیشتر شبیه به دوربین‌ کامپکت است و روی آن نیز یک دکمه مخصوص عکاسی دارد و همچنین شکل ظاهری آن برای در دست گرفتن و راحت‌تر کار کردن آسان‌تر از دستگاه‌های دیگر است. اما با همه این تفاسیر من مجبور بودم زمان زیادی برای یادگرفتن قلق در دست گرفتن آن بکنم و آخرسر هم به این نتیجه رسیدم که تمام تلاش‌هایم بی‌فایده بوده و این هم مانند سایر تلفن‌های همراه بیشتر شبیه به یک گوشی است تا وسیله‌ای مختصِ عکاسی. درنتیجه چنین می‌توان گفت که تولیدکنندگان تلفن‌های همراه تابه‌حال، بیشتر تمرکزشان را روی کیفیت عکس‌ها گذاشته‌اند تا شکل فیزیکی آن‌ها برای بهبود روند عکاسی.

اگر شما در شرایط خاصی به دلیل شکل نامناسب و یا طراحی نادرست تلفن همراهتان قادر به گرفتن عکس دلخواهتان نباشید دیگر مهم نخواهد بود که دوربین موبایل تان قادر به گرفتن چه عکس‌های باکیفیت باشد یا نه.

به خاطر دارم وقتی‌که گوشی ال‌جی G5 داشتم به خودم گفتم مهم نیست که این هم مانند سایر تلفن‌های همراه خوش‌دست نیست و نمی‌شود مانند یک دوربین حرفه‌ای از آن انتظار داشت و در عوض سرعت 30 فریم بر ثانیه دارد و می‌تواند با آن عکس‌های بی‌نظیری گرفت. اما واقعیت این است که مهم نیست دوربین گوشی شما چقدر سرعت شاتر بالایی داشته باشد، وقتی‌که شما نتوانید آن را درست در دست بگیرید و کادربندی دلخواهتان را نداشته باشید در عمل هیچ‌کدام از فنّاوری‌های آن به دردتان نخواهد خورد.

هیچ‌چیزی نمی‌تواند ناامیدکننده‌تر از این باشد که شما صحنه‌ای را ببینید و بخواهید آن را توسط دوربین موبایل تان ثبت کنید اما آن زاویه‌ای که در نظر داشتید هرگز به تصویر کشیده نشود چراکه گوشی‌تان آن‌طوری که باید در دستانتان قرار نگرفته و همه‌چیز خراب‌شده است.

علاوه بر آن باید به این نکته هم اشاره کنم که تغییر تنظیمات دوربین در تلفن‌های همراه به این سادگی نیست و شما باید در صفحه گوشی‌تان گزینه‌های مختلفی را لمس کنید تا حالت دلخواهتان برای عکاسی آماده شود و تا بخواهید تمام این کارها را انجام بدهید به‌ احتمال‌زیاد سوژه عکاسی‌تان را ازدست‌داده‌اید.

شاید این قضیه برای کسانی که قصد دارند از طبیعت عکاسی کنند و یا چه ‌بسا برای سایر ژانرهای گوناگون عکاسی صدق نکند، اما دست‌کم این امر برای عکاسان سوژه‌های خیابانی به‌خوبی صدق می‌کند. چراکه من به‌شخصه در طی این 10 سال به‌طورکلی در مورد این قضیه ناامید شده‌ام. چراکه تلفن‌های همراه برای عکاسی خوش‌دست و مناسب نیستند و تغییر تنظیمات آن‌ها نیز به این سادگی نیست و بسیار زمان‌بر است. حتی گوشی پاناسونیک CM1 بااین‌همه تلاش برای شبیه دوربین عکاسی بودنش و باوجود دکمه مخصوص عکاسی نیز از این قاعده مستثنا نیست. برای مثال شما اگر بخواهید تنظیمات دوربین موبایل تان را از سرعت شاتر به تنظیم ایزو تغییر بدهید باید زمان زیادی را صرف تنظیم آن بکنید که این قضیه برای عکاسی سوژه‌های خیابانی که نیاز به‌سرعت عمل بالایی دارند اصلاً مناسب و ایدئال نیست.

به نظرم این ادعا که تلفن‌های همراه دوربین‌دار اولین دستگاه طول تاریخ هستند که می‌توانند فرایند عکاسی را تمام‌کمال از ثبت تصویر تا انتشار آن همگی در یک گوشی کوچک درون جیبتان انجام بدهند کمی طعنه‌آمیز است.

چراکه اگر بخواهم با شما روراست باشم باید بگویم که اگر من در یک جیبم تلفن همراهم را به همراه داشته باشم بدون شک در جیب دیگرم گوشی دوربین جیبی‌ام را نیز به همراه خواهم داشت. حتی اگر این دوربین جیبی 8 ساله و قدیمی باشد و سرعت شاتر آن ضعیف‌تر باشد و توانایی ثبت فریم کمتری در ثانیه را نسبت به دوربین موبایل داشته باشد بازهم من آن را انتخاب خواهم کرد.

و مجدداً همه‌چیز مربوط به همان قضیه شکل نامناسب و خوش‌دست نبودن تلفن‌های همراه می‌شود. بدون شک تنها چیزی که در آن‌ها رعایت نشده همین مورد است و به‌احتمال‌زیاد هرگز هم پیشرفتی در آن حاصل نخواهد شد. چراکه دوربین عکاسی و تلفن همراه دو مقوله کاملاً جدا از یکدیگر هستند و باید به آن‌ها به‌طور مجزا توجه شود. شاید بهترین تلفن همراه نوعی باشد که مانند یک دوربین عکاسی یک صفحه‌نمایش لمسی در قسمت جلوی آن داشته باشد، اما در این صورت تکلیف سایر دکمه‌ها چه می‌شود؟ بدون شک شما به‌عنوان یک کاربر تلفن همراه مایل نخواهید بود با چنین تغییر بزرگی روبه‌رو شوید و کار کردن با تلفنتان برایتان سخت شود. اما از طرف دیگر نیز به‌عنوان یک کاربر دوربین انتظار خواهید داشت همان‌طور که گفته شد دکمه‌های تلفن همراهتان همگی در پشت گوشی‌تان باشد ولی در این صورت ممکن است زمانی که گوشی را در دست گرفته‌اید به‌طور اتفاقی دکمه‌هایی را به‌اشتباه بفشارید. اجازه بدهید منظورم را برایتان واضح‌تر بیان کنم.

دوربین عکاسی جیبی‌تان را بیاورید و آن را در مقابل دستانتان قرار بدهید. آیا متوجه چیزی نشدید؟ درست متوجه شدید. پشت دوربین عکاسی‌تان به‌گونه‌ای طراحی‌شده است که تمام انگشتانتان به‌درستی روی دوربین قرار بگیرد و آزادی عمل بیشتری برای حرکت دادن انگشتانتان به‌خصوص انگشت اشاره برای گرفتن عکس داشته باشید. به تصویر زیر نگاه کنید:

تصور کنید قسمت مشکلی رنگ دوربین عکاسی که مخصوص محل قرارگیری درست و مناسب دست برای گرفتن عکس است وجود نداشته باشد، اتفاقی که می‌افتد این است که ما با همان مشکل همیشگی‌مان روبه‌رو خواهیم بود. یعنی خوش‌دست نبودن تلفن همراه برای عکاسی کردن. از طرفی دیگر شما به این قسمت برای عکاسی کردن نیاز خواهید داشت اما مسئله اینجاست که این یک تلفن همراه است و نباید انتظار بیشتری از آن داشت.

شاید دلیل اصلی این قضیه یک‌چیز باشد: بزرگ بودن اندازه دوربین عکاسی. دوربین‌های عکاسی نسبت به تلفن‌های همراه اندازه‌ای بزرگ دارند که این باعث می‌شود شما بتوانید آن‌ها را راحت در دستتان بگیرید. تلفن‌های همراه در ابتدا اندازه بزرگی داشتند اما به‌مرورزمان کوچک‌تر و کوچک‌تر شدند. به همین دلیل خوش‌دست بودنشان را نسبت به دوبین‌های عکاسی حرفه‌ای از دست دادند و به خاطر همین هم کار کردن با آن‌ها کار آسانی نیست. چراکه محل قرارگیری انگشتانتان به دلیل کوچک بودن تلفن همراهتان در جای درست خود قرار نخواهند گرفت.

مطلب مرتبط: حالت پرتره در موبایل چگونه کار می‌کند؟

آیا راه‌حلی برای این کار وجود دارد؟

خبر خوب این است که یک راه‌حل برای این معمای آزاردهنده وجود داد و آن‌هم ماژول تلفن همراه است. توسط این ماژول مخصوص تلفن همراه شما می‌توانید آن را تبدیل به یک دوربین عکاسی کنید که جای دست مناسبی دارد و همچنین دکمه‌های مخصوص عکاسی نیز در آن تعبیه‌شده است. چیزی که شرکت پیکتار (Pictar) این امکان را برای کاربران تلفن‌های همراه فراهم کرده است:

به تصویر بالا نگاه کنید و دقت کنید که این شخص چگونه به کمک این ماژول تلفن همراهش را در دستش گرفته است. به انگشت شست وی توجه کنید که چقدر آزاد و قابل حرکت است و نیازی به نگهداری تلفن همراه را ندارد. می‌توان چنین گفت که توسط این ماژول کاربردی، تقریباً بسیاری از مشکلاتی که در بالا ذکر شد می‌توانند رفع شوند.

نتیجه‌گیری

من بسیار علاقه‌مند استفاده از دوربین موبایل ها هستم چراکه روزبه‌روز بهتر و بهتری می‌شوند. اما اگر شما طرز استفاده از آن‌ها را بلد نباشید و برای عکاسی کردن به آن‌ها اعتماد نکنید دیگر فرقی نخواهد کرد که دوربین موبایل تان چقدر پیشرفته است و چه قابلیت‌هایی دارد. مشکلی که من در طی این 10 سال استفاده از تلفن‌های همراه داشتم نحوه قرار گرفتن آن در دستانم و خوش‌دست نبودن آن‌ها بود. باید امیدوار باشیم برندهایی مانند نوکیا و سامسونگ بالاخره روزی این مشکل را به‌طور کامل حل ‌کنند و فکری برای عکاسانی ‌کنند که مایل هستند از دوربین موبایل شان به‌خوبی استفاده کنند و دوربین‌های عکاسی کامپکت خودشان را در خانه بگذارند و همه‌جا از تلفن همراهشان استفاده کنند. اما تا آن روز من ترجیح می‌دهم از دوربین قابل‌اعتماد ریکو جی‌آر‌دی (Ricoh GRD IV) خودم استفاده کنم و همیشه آن را دم دست بگذارم.

منبع: پتاپیکسل