تکنولوژی یک عرصه بی‌وقفه است و تا زمانی که یک کمپانی برنامه‌ای همگام با نیازهای و توقعات مشتری نداشته باشد، نمی‌توان از آن انتظار پیشرفت داشت. در این مقاله بیشتر روی تکنولوژی و مشخصات جانبی تمرکز کرده‌ام. مانند معمول هم به ترتیب حروف الفبا مقاله خودم را ادامه می‌دهم.
کانن
بزرگ‌ترین مشکل کانن این است که EOS M و EOS R خیلی سازگار به نظر نمی‌رسد و کانن تعداد زیادی لنز EF و EF-S دارد که باید به بخش دوربین ها ی بدون‌آینه وارد شوند.
از طرفی قبلا هم گفته شده که EOS M به نظر می‌رسد که به پایان کارش رسیده است. شما نمی‌توانید از لنزهای سری M حتی با آداپتور بر روی بدنه‌های R، EF و یا EF-S استفاده کنید. به همین دلیل هیچ مسیر مهاجرتی برای کسانی که سری M را می‌خرند وجود نخواهد داشت.
به نظر می‌رسد که کانن درحال بازگشت به عقب است(انتقال کاربران EF/EF-s به بدون آینه)؛ اخیرا به ما خبری رسیده است که نشان می‌دهد کانن درحال کار روی وسیله‌ای با نام مبدل اسپیدبوستر است که با استفاده از آن می‌توانید لنزهای EF را روی پایه EF-M نصب کنید.
در حقیقت اسپیدبوستر یک نوع تله‌کانورتر برعکس است که به جای اضافه کردن طول کانونی و کاهش دیافراگم موثر، بوستر، طول کانونی را کاهش و دیافراگم موثر را افزایش می‌دهد. هدف این‌چنین مبدلی برای EOS M احتمالا این است که امکان نصب لنزهای فول‌فریم EF نیز بر روی EOS M فراهم باشد. این طرح باعث می‌شود یک لنز 50mm f/1.4 EF مانند یک لنز 40mm f/1.2 M عمل کند.
مشکلی که من با EOS M دارم این است که اگر چنین دوربینی بخرم و در آینده بخواهم آن را به EOS R عوض کنم، دیگر امکان استفاده از بخش زیادی از تجهیزاتی که خریده‌ام وجود نخواهد داشت. به نظر من راه‌حلی که کانن ارائه داده است نیز نتوانسته به خوبی این مشکل را برطرف کند. لنزهای سری M به صورت کلی قابل‌انتقال نیستند.
اگر من از لنزهای EF-S یا EF با استفاده از آداپتور اسپیدبوستر برای سری M استفاده کنم، می‌توانم با استفاده از یک آداپتور دیگر، از آن روی سری R نیز استفاده کنم. با این‌حال باز هم به نظر من این روش درستی نیست. حتی اگر تعداد افرادی که از سری M به R منتقل می‌شوند، کم باشد، کانن با این تصمیم خودش برخلاف بازار رقابت حرکت می‌کند. به عنوان مثال با خرید دوربین‌های APS-C سونی می‌توانید در آینده آن را به هرمدل دیگر از محصولات سونی ارتقاء دهید. برنامه‌های مدیریتی و بازاریابی کانن اصولا هوشمندانه‌تر از این هستند و نباید محصولی تولید کنند که رقبا با یک جمله بتوانند بازار را در دست بگیرند.
پس راه‌حل واقعی چیست؟ کانن می‌گوید در صورتی که مشتری‌ها علاقه‌مند باشند، به تولید لنزهای M ادامه می‌دهند. این جمله نشان می‌دهد که M به پایان راه خودش رسیده است. شما نمی‌توانید از آن به سمت دوربین دیگری بروید. واقع‌گرایانه بخواهیم نگاه کنیم، ما به یک دوربین APS-C R نیاز داریم و به نظر من درنهایت می‌توانیم به یکی از این لنزها روی دوربین‌های رده بالایی مانند 7D یا 80D برسیم.
در همین حین به نظر می‌رسد که سری R هیچ طرفداری ندارد. قیمت و مشخصات آن چیزی بین A7/Z6 و A7R/Z7 است و برخی قابلیت‌ها مانند Sensor IS را هم ندارد. این سری واقعا نیاز به همراه‌هایی مانند 1/2R و 2R دارد. 1/2R یک دوربین فول‌فریم بدون آینه مخصوص کاربران تازه‌کار است و 2R نیز رقیب A7R و Z7 می‌باشد.
حدس من این است که دوربین‌های جدید سری R در راه هستند و حتما سال 2019 معرفی می‌شوند. حداقل یکی از آنها در نیمه اول سال 2019 به بازار می‌آید. سوال من این است که این دوربین‌ها چه رابط کاربری خواهند داشت. قبلا هم گفته‌ام که بیشتر شبیه به یک تجربه‌کاربری است تا یک بیان تصفیه‌شده از اینکه این قابلیت چگونه در دوربین‌های کانن کار می‌کند. سری R یک میکس عجیب از دکمه‌ها و کنترل‌ها است که شبیه به هیچ‌چیزی نیست که قبلا دیده باشیم و به نظر من نیز شبیه به چیزی نیستند که بتوانیم در آینده از آن استفاده کنیم. اگر 1/2R و 2R با همان ظاهر و تجربه کاری R عرضه شوند، به نظر من از طرف کاربرها استفبال زیادی صورت نگیرد.
چیزی که واضح است این است که در سال 2019 کانن تعداد زیادی لنز R به بازار عرضه می‌کند. برخلاف بقیه رقبا، کانن علاقه‌ای به گفتن اسم این لنزها ندارد. حتی با اینکه کانن قبلا در مقابل این موضوع تسلیم شده بود، به نظر می‌رسد بازهم تصمیم گرفته است خریداران احتمالی خودش را در تاریکی نگه دارد. این موضوع یک برتری نیست و در کنار اشتباهاتی که سری M داشت این اولین بار است که می‌بینم مدیریت محصول و بازاریابی کانن اینگونه از مسیر خارج شده است.
فوجی‌فیلم
جایی در فوجی‌فیلم، یک نقشه راه نوشته شد، اجرا شد، درحال اجرا است و به اجرای خودش ادامه می‌دهد.
نقشه این بود که APS-C را به تولید انبوه برساند ولی با گسترش فرمت متوسط، در بازار فول‌فریم هم رقابت کند. متاسفانه الان APS-C یک سقف قیمت واضح دارد و همین باعث شده است که فوجی‌فیلم قیمت سری محصولات X-T را پائین‌تر بیاورد تا محصولاتش رقابت‌پذیرتر باشند.
هنوزهم فوجی‌فیلم تنها تولیدکننده‌ای است که می‌توانیم بگوئیم یک سری کامل از محصولات APS-C دارد. این محصولات عبارت‌اند از: X-A5،X-T100،X-T20، X-E3، X-T3 و X-H1. به این محصولات تمام مدل‌های قدیمی را هم اضافه کنید. حقه‌ای که فوجی‌فیلم استفاده می‌کند، این است که این سری را با منطق بهتری عرضه کند و مدل‌های قدیمی را حذف کند. با وجود ارتقاع‌های X-T3 حالا X-H1 خیلی عجیب و غریب به نظر می‌رسد. آیا X-E3 واقعا می‌تواند نیازی که دیگر مدل‌ها نتوانسته‌اند رفع کنند را رفع کند؟ آیا اگر با قیمت‌های امروز یک X-T2 بخرید، در طول زمان نیز به فوجی‌فیلم وفادار می‌مانید؟
با توجه به مسیر ثابتی که فوجی‌فیلم در پیش گرفته است، می‌توان به راحتی گفت که X-E4 و X-T30 مدل بعدی دوربین‌های فوجی‌فیلم هستند. هنوز خیلی زود است که منتظر X-Pro3 یا X-H2 باشیم و به نظر من این دو دوربین باید دوباره روی این موضوع فکر کنند که واقعا در این سری محصولات می‌خواهند به چه چیزی دست بیابند. من درک می‌کنم که هدف از عرضه X-T100، X-T20 و X-T3 چیست ولی هدف از عرضه X-Pro2، X-H1 و X-T3 را درک نمی‌کنم و فکر نکنم فوجی‌فیلم هم واقعا بداند.
در حوزه فرمت متوسط فوجی‌فیلم یک مسیر نسبتا واضح دارد و فقط Hasselblad از این قائده مستثنی است. سمی‌کونداکتور سونی، همین‌حالا نقشه‌راه این سایز سنسور را به ما نشان داده است و فوجی‌فیلم هشدارهای زیادی در مورد دوربین‌های 100 و 150 مگابایتی که در آینده عرضه می‌کند داده است. البته فکر نکنم در سال 2019 بتوانیم این دوربین‌ها را ببینیم.
با وجود بازاریابی ضعیف سیستم جدید Nikon Z خیلی سیستم خوبی است.
نیکون تلاش زیادی برای تمرکز و کنترل پیام حین عرضه نداشت و همین موضوع باعث شد در کوتاه مدت ضرر کنند. در بلند مدت مشکلات کمتری وجود داشت. دلیل این امر این است که لنزها و دوربینهایی که آنها عرضه می‌کنند، واقعا خوب هستند.
الان زمان این است که بایستیم و تغییرات و اضافات را ببینیم. میزان مناسبی از تغییرات نرم‌افزاری، تا حدود زیادی می‌تواند پیام اولیه‌ای که دوربین ارائه می‌دهد را اصلاح کند. به خصوص اگر این تغییرات باعث رفع مشکلات ادامه‌دار فوکوس خودکار شود. البته این نقطه قوت نیکون نیست. به جز دوربین D5، نیکون آپدیت نرم‌افزاری عمده خاصی ارائه نکرده است. حالا به نظر می‌رسد که این موضوع عوض شده است و امیدوارم 2019 به ما نشان دهد که واقعا اینطور است.
این موضوع به دلیل این است که Z6 و Z7 به منظور کاهش هزینه‌های تحقیق و توسعه، برای سال‌ها به یکدیگر وابسته بودند. این دو دوربین باید تا سال 2021 به درآمدزایی برای شرکت ادامه دهند و بهترین راه برای این کار است که این پیام را منتقل کنند که “هر روز بهتر از دیروز هستند”. ساخت چنین پیامی، هزینه زیادی ندارد ولی برای این کار باید این آپدیت بیشتر از رفع باگ باشد.
نیکون همین حالا یک نقشه راه از لنزهای خودش در سال 2019 ارائه کرده است که به نظر من هیچ مشکلی ندارد.لنز 14-30mm f/4 یک لنز مهم است و 85mm f/1.8 نیز همینطور. من فکر نکنم خودم f/2.8 زوم را بخواهم ولی دانستن اینکه این لنزها از کیفیت خوبی برخوردار هستند، خیلی دلگرم کننده است.
متاسفانه لنز بعدی که عرضه می‌شود، 58mm f/0.95 NOCT با فوکوس دستی است که بیشتر یک محصول با تکبر بالا برای افزایش غرور است تا چیزی که برای مشتری‌ها مناسب باشد. صادقانه بگویم، نیکون باید به من بگوید چرا به این لنز تا این حد اهمیت می‌دهد.
چیزی که در خط تولید لنزهای سری Z نیکون جا افتاده است و خیلی عجیب است، هرگونه لنز تله‌فوتو زوم بالاتر از F/2.8 است. پیامی که نیکون با این کار می‌دهد این است که شما برای استفاده از لنز تله‌فوتو باید از یک لنز بزرگ DSLR با آداپتور FTZ استفاده کنید. خوشبختانه لنزهای 300mm f/4 و 500mm f/5.6 PF به صورت کامل برای این کار مناسب هستند ولی نیکون تاکنون اشاره‌ای به این موضوع نکرده است.
سال 2019 انتظارات متفاوتی از نیکون دارد. در این سال انتظار داریم DX-M و یا چیزی که با نام Z-DX شناخته می‌شود از طرف نیکون معرفی شود. اکنون من می‌دانم که نیکون وقت زیادی را برای طراحی‌های دوربین ها ی بدون‌آینه سنسور کراپ تلف کرده است: آنها دقیقا زمانی روی صحنه رفتند که باید تصمیم به تعویق انداختن یا لغو این کار می‌گرفت.
بنابراین اگر در فاز طراحی دوباره سنسور کراپ بدون آینه هستیم، این چه چیزی است و چه زمانی عرضه می‌شود؟ خیلی جذاب است که 8 جای خالی برای پایه Z در سال 2021 داریم. آیا ممکن است یکی از آنها Z-DX باشد یا نقشه‌راه فعلی، فقط برای لنزهای فول‌فریم است و یک نقشه‌راه جدید برای لنزهای کراپ عرضه می‌کند؟
المپوس
E1MX ظاهرا مدل بعدی است که عرضه می‌شود و به نظر می‌رسد که این لنز تقریبا تکرار چیزی است که اولیمپوس با سری سوان‌سونگ خودش برای 4/3 یعنی E-5 انجام داد: همه چیز را مخلوط کن، آن را به عنوان یک محصول حرفه‌ای تبلیغ کن و تا می‌توانی از مردم پول بگیر.
المپوس در یک مکان خیلی سخت قرار دارد. پس از تکیه بر موفقیت‌های زودهنگام M4/3 المپوس خیلی سخت‌گیر شده است. هدف سال‌های پیش این بود که حداکثر 600 هزار دستگاه در سال به فروش برساند که هیچ‌وقت هم به آن نرسید و فکر نکنم حتی به 500 هزار دستگاه در سال هم رسیده باشند.
مشکل امروز اولیمپوس، سنسور است. تمام این کارهای سفارشی روی یک سنسور کوچک با ابعاد کوچک انجام می‌شود در حالی که اکثرا در حال کار روی سنسورهای بزرگ با ابعاد کوچک هستند. خیلی سخت است که به خاطر تفاوت ابعاد سایز سنسور یک برتری بین این دو پیدا کنیم، به همین دلیل المپوس اکنون کاملا درحال بازی با M4/3 تبدیل شده است. با این حال درحال حداکثر کردن هزینه‌های سنسور با کاهش حجم آن هستند.
خودم یکی از مشتریان M4/3 بودم که دوست داشتم یک محصول کوچک‌تر و سبک‌تر داشته باشم ولی اخیرا اولیمپوس در حال از دست دادن من است. سایز بدنه‌های فول‌فریم کاهش چشم‌گیری داشته است و من هم به دنبال لنزهایی هستم که بتوانم با استفاده از آنها یک کیت واقعا کوچک جمع‌آوری کنم. اولیمپوس تلاش می‌کند با استفاده از آرایش انتقال پیکسل، پیکسل‌های بیشتری را تحویل دهد. این کار برای سوژه‌های کاملا ثابت مناسب است ولی نه برای هر سوژه‌ای. آنها اکنون واقعا در حالت دفاعی هستند.
فکر نمی‌کنم این روش به جز یک جایگاه محدود، سود دیگری برای المپوس داشته باشد. سوال این است که این جایگاه به اندازه کافی بزرگ است که قابل تحمل باشد یا خیر؟
2019 سالی است که المپوس باید به ما بگوید آینده برای آنها چگونه به نظر می‌رسد. پاناسونیک با اضافه کردن فول‌فریم این کار را کرده است و به نظر من E-M1x جواب این سوال نیست. المپوس الان در آخر خط و در کنار پنتاکس قرار دارد. هر دو شرکت محصولات جالبی دارند ولی این محصولات خیلی مهم نیستند و فروش زیادی هم ندارند.
پاناسونیک
قبلا هم گفته‌ام که پاناسونیک یک قدم رو به آینده برداشته است و آن‌هم فول‌فریم است.
به شخصه فکر می‌کنم آنها کمی مضطرب شده‌اند و در فوتوکینا 2018 کمی زودتر از موعد این خبر بزرگ را اعلام کرده‌اند. به نظر می‌رسد که آنها هنوز در مرحله طراحی بدنه و نمونه‌های اولیه لنزها هستند. چیزهای زیادی وجود دارد که می‌تواند اشتباه پیش برود و عرضه نهایی دیرتر از تاریخ کنونی انجام بگیرد. آخرین تاریخی که پاناسونیک برای عرضه این سری اعلام کرده است بهار 2019 می‌باشد ولی شرط می‌بندم که تعریف پاناسونیک و من از بهار یکی نیست. با این‌حال خوشحال می‌شوم اگر خلاف نظر من اتفاق بیافتد.
بدنه‌ها (و لنزهای) S1 به نظر من کمی بزرگ هستند. این موضوع باعث شده است که من تاکید بیشتری روی قابلیت‌ها، عملکرد و قیمت‌گذاری داشته باشم. البته قیمت بالاتر از دیگر رقبا خواهد بود که باعث می‌شود دو مورد اولیه از اهمیت بیشتری برخوردار باشند.
پاناسونیک با عرضه S1 باید چیزهای زیادی را اثبات کند. کانن، نیکون و سونی همه در زمانی که دوربین‌های پاناسونیک به بازار عرضه شوند، کاربران زیادی خواهند داشت و ریسک بزرگی وجود دارد که این سه کمپانی بزرگ، تمامی کاربران دوربین‌های فول‌فریم را به سمت خودشان بکشانند. هرگونه احتمال نرساندن محصول در زمان مناسب باعث می‌شود که پاناسونیک در جایگاه چهارم این بازار کوچک قرار بگیرد. با این‌حال جایگاه پاناسونیک خیلی بهتر از اولیمپوس و نیکون خواهد بود که هیچ محصولی در این بازار ندارند.
S1 بر روی قابلیت‌های M4/3 نیز فشار می‌آورد. اگر S1 یک 4K 60P باشد، چرا باید به جای GH5 یا GH5s آن‌را بخرم؟ جایگیری در بازار قراردادی دوربین مهم‌ترین چیز است. پاناسونیک باید به صورت واضح به کاربران خودش بگوید در چه جاهایی می‌توانند این دوربین را بخرند و چرا باید آن را بخرند؟
خیلی پیش‌بینی می‌کنند که پاناسونیک دنیای M4/3 را ترک کرده است ولی اصلا اینطور فکر نمی‌کنم. مانند اکثر شرکت‌های رقیب(کانن با APS-C و فول‌فریم، فوجی‌فیلم با APS-C و فرمت متوسط، نیکون با APS-C و فول‌فریم و سونی با APS-C و فول‌فریم) پاناسونیک نیز با روش دو خطه به کار خودش ادامه می‌دهد.
این روش هیچ مشکلی ندارد. در حقیقت اگر خودم مدیر محصول هرکدام از کمپانی‌های ژاپنی بودم هم همین کار را می‌کردم. کاری که پاناسونیک باید در سال 2019 انجام دهد این است که میزان تولید این دو خط را منطقی کند و این موضوع را روشن کند که هرکسی باید چه محصولی بخرد و چرا. ولی برعکس من این را در فتوکینا ندیدم و پاناسونیک تا به امروز هم سعی نکرده است چنین کاری انجام دهد.
در واقع گسترش محصول پاناسونیک هیچ محصولی نداشته است و موفقیت آنها در سال 2019 تقریبا به صورت کامل بستگی به بازاریابی و نحوه انتقال پیام آنها دارد.
پنتاکس
ناتمام، از سال 2014 سرکلاس نیامده است و پس از آن فقط تمرینات خودش را کپی کرده است که هیچ تاثیری روی نمره‌هایش نگذاشته. برای من سوال است که آیا پنتاکس هنوز یک دانش‌آموز است؟
سونی
سونی کاملا در عرصه دوربین ها ی بدون‌آینه فعال است و مدت زیادی است که اینطور است.
در عرضه فول‌فریم، سونی در حال به‌روزرسانی و بازسازی طبق یک تقویم معمولی است. A7s برای سومین مرحله پیاپی در حال معرفی است و با توجه به المپیک توکیو تعجب نمی‌کنم اگر سونی در حال آماده‌سازی A9 برای عرضه در اواخر سال 2019 باشد. همچنین ممکن است که A7r نیز در اواخر 2019 آپدیت شود که در این صورت مطمئنا از لحاظ پیکسلی ارتقاع می‌یابد.
از لحاظ لنزهایی که برای دوربین‌های فول‌فریم عرضه می‌شود سونی وضعیت خوبی دارد و محدوده خوبی از لنزهای مختلف از واید گرفته تا لنزهای تله‌فوتو کوتاه را شامل می‌شود. تنها نقطه ضعف این لنزها فقط یک لنز پرایم 20mm است. به شخصه من علاقه دارم که لنزهای f/.8 نیز به محدوده لنزهای واید وارد شوند ولی در حقیقت سونی یک پوشش کامل از لنزهای 12-85 میلی‌متر به بالا دارد که من را کاملا راضی نگه می‌دارد. من علاقه دارم چیزهای بیشتری از آنها ببینم و امیدوارم در سال 2019 یک لنز لانگ نیز عرضه کنند. من روی یک لنز زوم 200-500mm و یا سریع 200mm یا 300mm شرط می‌بندم. با توجه به اینکه لنزهای سری F و EF با آداپتور روی دوربین ها ی بدون‌آینه فول‌فریم نیکون و کانن چقدر خوب هستند سونی نیز باید هرچه سریع‌تر فاصله موجود برای لنزهای تله‌فوتو را پر کند.
به نظر می‌رسد سونی با لنزهای APS-C مشکل زیادی دارد. با اصولا باید با NEX-3 و NEX-5 شروع کنیم که به عنوان یک محصول سطح پائین و سطح متوسط شناخته می‌شوند. این دو چندین بار و به صورت مستمر بازسازی شدند و قرار بود پایه گذار NEX-6/7 باشند. به نظر می‌رسید که این محصولات به مدل‌های A5xxx، A6xxx و A7xxx ختم می‌شوند ولی پس از عرضه اولیه 5xxx و 6xxx ما فقط یک نسخه بازیابی شده از 6xxx گرفتیم.
A6500 در سال 2016 و A5100 در سال 2014 عرضه شدند که برای مدل‌های مخصوص مصرف‌کننده زمان بسیار زیادی است.
البته طبق شایعات، سونی برای تقویت خط دوربین ها ی بدون‌آینه خودش قصد دارد A7000 را احتمالا در اوایل 2019 به بازار معرفی کند. در حقیقت قصد دارد یک سنسور کراپ رده‌بالا را به بازار معرفی کند. این کار باعث می‌شود که باز هم کاربران زیادی به دوربین‌های کانن و فوجی‌فیلم علاقه داشته باشند که به نظر من اشتباه است.
هنوز باعث تعجب است که آخرین لنز E(APS-C) که سونی پارسال عرضه کرد، یک لنز کاملا مبتدی بود و اصلا رده بالا نبود. قبل از آن، سونی از یک لنز ترکیبی با سنسور کراپ رونمایی کرد که شباهت زیادی به Canikon EF-S/DX داشت. برای پیدا کردن آخرین لنز E عرضه شده، باید به سال 2013 برگردیم. به همین دلیل به نظر می‌رسد، عرضه A7000 بدون پشتیبانی از لنز APS-C پتانسیل زیادی برای به هدف نرسیدن داشته باشد.
اینکه به‌جز A7000 با لنز APS-C چیزی از سونی بگیرید، جای سوال دارد. من می‌گویم که سونی با فروش بدنه‌های A6000 خوشحال‌تر است و تا زمانی که بتواند به این‌کار ادامه می‌دهد. علاوه بر این سونی دچار بیماری Nikon DX شده است و فقط لنزهای فول‌فریم عرضه می‌کند.
نگاه کلی
2018 سال بسیار بزرگی برای دوربین ها ی بدون‌آینه بود و دوربین‌های بدون آینه زیادی معرفی شدند(10 درصد از کل دروبین‌های ارائه شده) علاوه بر این، انرژی خوبی نیز از طرف فوجی‌فیلم ساطع می‌شد.
لنزهای متعددی فقط برای دوربین ها ی بدون‌آینه عرضه شدند. من توانستم 27 لنز مختلف را بشمارم که فقط برای این دوربین‌ها عرضه شده‌اند. احتمالا 2019 نیز شباهت بسیار زیادی به سال قبل داشته باشد و حالا که نیکون و کانن باید برای رسیدن به سونی عجله کنند، تعداد زیادی لنز نیز به بازار عرضه شود.
مشخصا تمام سازندگان دوربین(به جز پنتاکس) می‌خواهند به صورت چشم‌گیری در عرصه دوربین ها ی بدون‌آینه فعالیت کنند. ما اکنون در حال گذار از دوربین‌های DSLR به بدون آینه هستیم و اینکه این مدت چقدر طول می‌کشد، بستگی به این دارد که سازندگان دوربین با چه سرعتی پیش می‌روند.
کانن نمی‌خواهد خیلی سریع حرکت کند. این شرکت هنوز در عرضه DSLR مانده است و به خاطر ترس از دست دادن مشتری، هنوز هم نمی‌خواهد این عرصه را ترک کند. بخش بازاریابی آنها مدام تکرار می‌کند که به ساخت و بازسازی محصولات DSLR ادامه می‌دهند و به همین دلیل من انتظار دارم همین کار را در سال 2019 نیز ادامه دهند.
قوجی‌فیلم حرکت خودش را شروع کرده است و می‌خواهد مردم به سرعت از DSLR به سمت دوربین ها ی بدون‌آینه حرکت کنند.
نیکون نمی‌خواهد خیلی سریع حرکت کند. به نظر می‌رسد که آنها برای تولید دوربین ها ی بدون‌آینه مخصوص مصرف‌کننده آماده نیستند و مانند کانن آنها مدام در حال تکرار این هستند که DSLRهای بیشتری را به زودی عرضه می‌کنند. با این وجود به نظر من، نیکون سریع‌تر از کانن وارد عرصه دوربین ها ی بدون‌آینه می‌شود ولی این ورود قرار نیست در آینده نزدیک باشد.
المپیوس یکی از اولین حرکت‌کننده‌ها بود، ولی حالا به وضوح توسط کانن و نیکون کنار زده شده‌اند و با توجه به مسیری که در پیش گرفته‌اند، کمپانی‌های دیگر هم از آنها عبور خواهند کرد. این کار دقیقا باعث می‌شود بلایی که در زمان دوربین‌های آنالوگ سر آنها آمد دوباره تکرار شود.
پاناسونیک به نظر می‌رسد که می‌خواهد سریع حرکت کند، ولی آنها فقط در حال بازی در محدوده دوربین‌های فول‌فریم هستند و واضح نیست که حرکت بعدی آنها در M4/3 چیست. 2019 سالی است که ما می‌فهمیم پاناسونیک در بازارهای کاهشی چطور عمل می‌کند.
سونی به نظر می‌رسد شتاب خودش را کاهش داده است. آنها به عرصه فول‌فریم آمدند تا با یک سرعت معمولی ادامه دهند. این بدین معنی است که آنها دو بدنه دارند که باید در سال جدید بازسازی کنند و دو بدنه دیگر در سال بعد و …. در دوره‌های دو ساله ارائه خلاقیت‌های چشمگیر برای آنها سخت خواهد بود. لنزهای آنها به نظر می‌رسد که خیلی با سرعت عرضه می‌شوند که کمک زیادی به آنها می‌کند. اما در مورد APS-C من هیچ ایده‌ای ندارم که سونی چه مسیری را با چه سرعتی می‌خواهد طی کند. برای الان به نظر می‌رسد که مانند کانن و نیکون که با EF-S و DX گیر کرده‌اند، آنها نیز با دوربین‌های A5xxx، A6xxx و A7xxx گیر کرده‌اند.
