استفاده از فلاش اسپیدلایت به شما امکان می‌دهد تا در شرایط محیطی تاریک بتوانید سوژه را به اندازه کافی روشن کنید، نوردهی متعادل‌تری در نور روز بدست آورید، سوژه‌های با حرکت سریع را فریز کنید و به سایر فلاش‌ها فرمان دهید. همچنین از اسپیدلایتها می‌توانید به عنوان ابزاری خلاقانه در ایجاد حس زیبایی‌شناسی در نورپردازی بخوبی استفاده کنید. ویژگی‌های اسپیدلایتها به راحتی از قابلیت‌های فلاش‌های درون دوربین فراتر می‌رود. شاید تنها نکته منفی درباره فلاش‌های اکسترنال این است که باید برای حمل آن جایی در میان تجهیزات خود بیابید.
[relatedpost post=”154378″]
فلاش‌های روی دوربین در مقابل فلاش‌های خارج از دوربین
اصطلاح “فلاش روی دوربین” یا On-Camera به فلاش‌های اکسترنال یا اسپیدلایتی اشاره دارد که می‌توانند بطور مستقیم به دوربین متصل شوند. علیرغم این اصطلاح درواقع لازم نیست این فلاش‌ها را حتماً بصورت فیزیکی روی دوربین نصب کنید. در اغلب موارد این فلاش‌ها خارج از دوربین یا Off-Camera مورد استفاده قرار می‌گیرند. در مقام مقایسه با فلاش‌های درونی دوربین‌ها، فلاش‌های اسپیدلایت را می‌توانید بر روی کفشک بالای دوربین نصب کنید.
عملکرد اسپیدلایتها از همه نظر نسبت به فلاش‌های درون دوربین‌ها بهتر است. صرفنظر از قدرت بیشتر، امکان تغییر جهت تابش نور و بازتاب از زوایای مختلف تنها بخشی از برتری فلاش‌های اسپیدلایت نسبت به فلاش‌های درون دوربین است. قرارگیری فلاش‌های درون دوربین‌ها در نزدیکی لنز امکان بروز پدیده “قرمزی چشم” در شرایط کم نور، افزایش می‌دهد. بدلیل گشادگی مردمک چشم در نور کم و همراستا بودن فلاش درونی دوربین با لنز، نور تابانده شده فلاش از شبکیه چشم افراد (که بدلیل حجم زیاد رگ‌های خونی به رنگ قرمز است) مستقیماً وارد لنز شده و باعث ثبت چشم‌های قرمز در عکس می‌شود. با تغییر زاویه تابش نور توسط فلاش‌های اکسترنال می توانید از ظهور این پدیده بخوبی جلوگیری کنید.
عدد راهنما، کنترل قدرت فلاش و سرعت همزمانی (سینک)
قبل از استفاده از حالت نوردهی اتوماتیک فلاش لازم است با اصطلاحات مربوط به قدرت فلاش و کنترل آن بطور دستی آشنا شویم. اعداد راهنما روش استاندارد محاسبه قدرت فلاش بطور رقمی هستند.
هرچه عدد راهنما بزرگ‌تر باشد قدرت فلاش بیشتر است. عدد راهنما از حاصلضرب عدد دیافراگم در فاصله( فلاش از سوژه) در حساسیت 100 بدست می‌آید. این محاسبه بطور مستقیم به “قانون مربع معکوس” ارجاع می‌دهد. بر طبق این قانون، شدت فیزیکی یک منبع نور بطور معکوس با مربع فاصله از منبع نور نسبت دارد.
به عنوان مثال، با دوبرابر شدن فاصله منبع نور شدت آن ¼ ، با سه برابر شدن فاصله شدت آن 1/9 و با چهاربرابر شدن فاصله شدت آن 1/16 می‌شود. از آنجایی که اعداد دیافراگم بطور کسری با شدت نوردهی ارتباط دارند، بخوبی در فرمول محاسبه عدد راهنما قرار می‌گیرند.
به عنوان یک مثال واقعی فرض کنید فلاشی با عدد راهنما(GN مخفف Guide Number) 100 در اختیار دارید. اگر از سوژه ای در فاصله 25 فوتی عکسبرداری کنید برای ایجاد یک نوردهی مناسب بایستی از دیافراگم F/4 استفاده کنید. به همین ترتیب در فاصله 50 فوتی باید از F/2 و در فاصله 5 فوتی باید از F/22 استفاده کنید.
[relatedpost post=”136512″]
هنگام محاسبه عدد راهنما و دیافراگم مناسب باید به چند نکته توجه کنید: محاسبه شما هنگامی دقیق خواهد بود که از حداکثر قدرت فلاش استفاده کنید، همچنین این محاسبه هنگام زوم فلاش تغییر خواهد کرد. نکته مهم دیگر این است که برای کنترل نوردهی از درون دوربین و هنگام استفاده از فلاش، باید از طریق تغییر دیافراگم انجام شود زیرا عملکرد فلاش شبیه به عملکرد شاتر است و با تغییر سرعت شاتر تغییر زیادی در نوردهی اتفاق نمی‌افتد.
واحد اندازه‌گیری عدد راهنما بر حسب فوت یا متر است. سازندگان فلاش معمولاً عدد راهنما را برای هر دو واحد بیان می‌کنند اما برای تبدیل عدد راهنما از واحد فوت به متر آن را در عدد 0.3 ضرب و برای تبدیل عدد راهنما از متر به فوت آن را بر عدد 0.3 تقسیم کنید. برای محاسبه عدد راهنما با توجه به قدرت فلاش و وضعیت زوم آن می‌توانید از جدول زیر استفاده کنید.
حداکثر سرعت پیشنهادی شاتر برای عکسبرداری با فلاش، سرعت همزمانی یا سرعت سینک فلاش نامیده می‌شود. اگر از سرعت شاتر بیشتر از سرعت همزمانی برای عکسبرداری با فلاش استفاده کنید، شاتر دوربین فرصت کافی برای کنار رفتن از مسیر ثبت نور به حسگر نداشته و نواحی سیاه رنگی در تصویر ایجاد می‌شود.
امکان استفاده از سرعت‌های شاتر بیش از سرعت همزمانی در برخی مدل‌های دوربین و فلاش اسپیدلایت وجود دارد. (همزمانی با سرعت بالا یا High Speed Sync) این قابلیت هنگامی که به عنوان مثال در نور روز و با فلاش عکاسی می‌کنید به شما امکان استفاده از دیافراگم‌های بازتر برای کنترل عمق میدان را فراهم می‌کند.
فقط درنظر داشته باشید در همزمانی با سرعت بالا امکان استفاده از تمام قدرت فلاش یا حتی یک دوم قدرت معمولاً وجود ندارد و باید از قدرت‌های کمتر استفاده کنید.
نورسنجی فلاش بصورت TTL
هنگام استفاده از اسپیدلایت‌های فاقد قابلیت تنظیم اتوماتیک یا هنگامی که تنظیمات فلاش را بصورت دستی انجام می‌دهید می‌توانید کنترل کامل قدرت فلاش و نوردهی دوربین را بدست بگیرید.
اما این روش با توجه به امکان تنظیم اتوماتیک نوردهی فلاش، همیشه سریع‌ترین و عملی‌ترین روش نیست. محاسبه اتوماتیک نورسنجی فلاش معمولاً به روش TTL انجام می‌شود. این روش تعیین نوردهی فلاش بسیار شبیه به روش نورسنجی دوربین است اما متغیرهای بیشتری مانند قدرت فلاش و حتی فاصله تا سوژه (درصورت استفاده از لنزهای مناسب) مورد محاسبه قرار می‌گیرند.
در روش نورسنجی TTL با فشار دادن دکمه شاتر، فلاش فعال شده و تعداد پیش فلاش را به سوژه می‌تاباند. سپس نور بازگشتی از طریق لنز به نورسنج منتقل شده و زمان نوردهی مناسب برای ایجاد عکسی با نوردهی خوب محاسبه و اعمال می‌شود. در برخی سیستم‌های TTL پیشرفته، امکان کنترل هم تنظیمات نوردهی دوربین و هم تنظیمات فلاش بطور همزمان وجود دارد تا بهترین نوردهی سوژه انجام پذیرد.
این نوع تعیین نوردهی مناسب با فلاش همچنین به نوع فلاش و دوربین مورد استفاده بستگی داشته و هر دو بایستی “زبان TTL مشترک و یکسان” داشته باشند.
دوربین‌های مختلف دارای زبان TTL اختصاصی خود هستند مثل سیستم E-TTL II شرکت کانن یا سیستم i-TTL شرکت نیکون، بنابراین سایر سازندگان فلاش‌های اکسترنال نوع سیستم TTL به کار رفته را در مشخصات فلاش اعلام می‌کنند.
همچنین برخی سیستم‌های TTL پیشرفته می‌توانند با برخی لنزهای خاص هماهنگ شده و پارامتری مانند فاصله فلاش تا سوژه را هم در محاسبه نوردهی مناسب اعمال می‌کنند تا با توجه به نقطه فوکوس تنظیم نوردهی فلاش بطور مناسب انجام شود.
برای کنترل دقیق نوردهی فلاش در حالت TTL باید از عملکرد جبران نوردهی فلاش استفاده کنید. این عملکرد همانند جبران نوردهی دوربین، می‌تواند میزان نور ساطع شده از فلاش در حالت TTL را تا حدی مشخص افزایش یا کاهش دهد.
سخن نهایی
در اینجا با بخشی از اطلاعات مربوط به اسپیدلایتها آشنا شدید. در بخش بعدی با انواع لوازم جانبی و اصلاح کننده‌های نور برای این نوع فلاش‌ها نیز آشنا خواهید شد. با ما همراه باشید و نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
