گرفتن عکس‌های بهتر از آسمان با انباشت تصویر

اما برای دوری از این مشکلات در عکاسی از آسمان شب باید چکار کرد؟ یک راه حل آسان که اغلب اوقات نادیده گرفته می‌شود اما به شدت می‌تواند به شما کمک کند، تکنیک انباشت فوکوس است.

اساسا مشکل اصلی در زمان عکاسی از آسمان شب و ستاره‌ها این است که شما در صورت استفاده از ایزو خیلی بالا، مقدار زیادی از کیفیت تصویر را از دست خواهید داد و با افت کیفیت بسیار بالایی روبرو خواهید بود. وگرنه شما می‌توانید با دیافراگم f/5.6 و سرعت شاتر 10 ثانیه در حالی که ایزو را روی 51200 قرار داده‌اید، هر عکسی که می‌خواهید از کهکشان راه شیری بگیرید. اما با انباشت تصویر می‌توانید مشکل کیفیت را هم برطرف کنید.

اما منظور از انباشت تصویر چیست؟ برای انجام این کار دو روش مختلف وجود دارد که یکی از آن‌ها ساده‌تر است و شما انعطاف پذیری بیشتری دارید اما هر کدام از این دو کاربرد خاص خود را دارند.

روش اول: استفاده از Astro Tracker (ردیاب ستاره)

من ابتدا روش سخت‌تر را توضیح می‌دهم زیرا شرح آن ساده‌تر است.

امروزه شما می‌توانید Astro Tracker های زیادی را با قیمت‌های مناسب در سطح بازار پیدا کنید. این وسیله یک قطعه‌ی چرخان است که به سه پایه متصل می‌شود. در صورتی که یک ردیاب ستاره‌ای را رو به ستاره قطبی قرار دهید می‌تواند حرکات ستاره‌های داخل آسمان را دنبال کند. سپس فقط باید هد سه پایه خودتان را به آن متصل کنید و کادر تصویر را به هر شکلی که دوست دارید ببندید.

اما ممکن است از خودتان بپرسید که این چه ربطی به انباشت تصویر و ترکیب کردن عکس‌ها دارد؟ پاسخ شما این است که با ردیاب ستاره‌ای می‌توانید از ستاره‌ها عکس‌هایی با وضوح بالا بگیرید اما پس زمینه‌ی این عکس‌ها وضوح پائینی خواهد داشت:

ردیابی ستاره‌ها rotational blur پس زمینه را افزایش خواهد داد و تصویر نهایی باز هم تار خواهد بود. راه حل این مشکل این است که ردیاب ستاره‌ای را خاموش کنید و یک عکس دیگر بگیرید که پس‌زمینه‌ی تصویر در اولویت باشد:

سپس این دو عکس را به سادگی در فتوشاپ یا دیگر نرم‌افزارهای ویرایش عکس با هم ادغام کنید

با استفاده از این روش می‌توانید جزئیات را با ضریب بسیار بالایی ثبت کنید. برای مثال نگاهی به تصویر زیر بیاندازید:

این عکس فوق‎‌العاده است و کیفیت آن خیلی بیشتر از چیزی است که می‌توانستم با یک عکس تکی به دست بیاورم:

ردیاب ستاره‌ای این امکان را به شما می‌دهد که بتوانید از سرعت‌شاترهای خیلی بالا استفاده کنید و فقط در صورتی ستاره‌ها تار خواهند شد که از سرعت شاترهای بالای 10 دقیقه و یا لنزهای خیلی لانگ استفاده کنید. همچنین در صورتی که نتوانید ستاره قطبی را به درستی مشخص کنید و یا در شرایط بادی یک سه‌پایه‌ی سبک داشته باشید هم ممکن است تصاویر شما تار شوند.

[relatedpost post=”85600″]

با این وجود امکان استفاده از ردیاب ستاره‌ای همیشه وجود ندارد. در عکس‌های بالا فقط به این دلیل توانسته‌ایم با کمک آن عکس‌های خوبی بگیریم که آسمان و پیش زمینه به خوبی از هم جدا شده‌اند ولی در صورتی که در پیش زمینه چیزی مثل یک درخت داشته باشید با مشکلات بسیار زیادی روبرو خواهید شد. در عکسی که با استفاده از ردیاب می‌گیرید ستاره‌ها به صورت کاملا واضح ثبت خواهند شد اما درخت موجود در تصویر تار خواهد شد و در صورتی که بخواهید عکس واضح درخت را روی آن قرار دهید با یک هاله‌ی تار در اطراف درخت مواجه خواهید شد.

خوشبختانه می‌توان بدون استفاده از ردیاب ستاره هم عملکرد آن را شبیه‌سازی کرد و بتوان پیش زمینه‌ی تصویر را هم بدون هیچگونه مشکلی ثبت کرد.

روش دوم: عکاسی از آسمان شب بدون تجهیزات

روش دوم برای عکاسی از آسمان شب خیلی ساده‌تر از متد قبلی است. همچنین استفاده از این متد خیلی هم لذت‌بخش است زیرا شما قادر خواهید بود از تنظیمات مدنظر خودتان استفاده کنید و هیچ نیازی به ردیاب ستاره‌ای یا تجهیزات دیگر وجود ندارد.

برای مثال در صورتی که بخواهید برای افزایش عمق میدان از دیافراگم f/5.6 استفاده کنید، می‌توانید این کار را انجام دهید و در صورتی که نیاز باشد برای از بین بردن دنباله‌ی ستاره‌ها از سرعت شاتر 10 ثانیه استفاده کنید، هیچ محدودیتی برای این کار ندارید. همچنین می‌توانید از مقادیر ایزو بسیار بالایی مثل 51200 هم استفاده کنید (البته من توصیه می‌کنم از ایزو پائین استفاده کنید و روشنایی تصویر را در زمان ادیت افزایش دهید).

سپس باید فقط چند عکس با تنظیمات یکسان بگیرید و پس از اینکه به خانه برگشتید تصاویر گرفته شده را با هم ترکیب کنید تا یک عکس با حداقل نویز ممکن داشته باشید.

در زمان عکاسی

این متد به چه تعداد عکس نیاز دارد؟ این موضوع به کیفیتی که شما نیاز دارید، ایزویی که از آن استفاده می‌کنید و زمان شما بستگی دارد اما من توصیه می‌کنم حداقل 4 دقیقه و یا بیشتر برای عکاسی وقت بگذارید. هرچقدر تعداد عکس‌ها بیشتر باشد شما راحت‌تر هستید. در واقع شما با این متد عملکرد سرعت شاتر بالا را شبیه‌سازی می‌کنید و به همین خاطر ده دقیقه عکاسی خیلی بهتر از 4 دقیقه است و خود 4 دقیقه هم بهتر از دو دقیقه می‌باشد. این موضوع به دیافراگم دوربین هم بستگی دارد و هرچقدر دیافراگم کوچک‌تر باشد، باید عکس‌های بیشتری بگیرید تا نور از دست رفته را جبران کنید.

بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی از آسمان شب با تکنیک انباشت فوکوس کدام تنظیمات است؟ مهم‌ترین چیزی که باید در نظر داشته باشید این است که به هیچ عنوان نباید رد ستاره‌ها در تصاویر شما وجود داشته باشد. برای مثال ممکن است نیاز باشد از سرعت شاتر 5 تا 10 ثانیه استفاده کنید. در صورتی که در شرایط عادی از سرعت شاتر 15 تا 30 ثانیه استفاده می‌کنید. نه تنها این تکنیک بلکه هیچ تکنیک دیگری نمی‌تواند رد ستاره‌ها را پاک کند و به همین خاطر باید در زمان عکاسی مراقب این موضوع باشید.

[relatedpost post=”114481″]

علاوه بر این به هیچ عنوان نباید فقط به خاطر اینکه انعطاف‌پذیری بالایی دارید تنظیمات را نادیده بگیرید؛ شما هنوز هم باید تک تک فتون‌های آسمان را به تصویر بکشید. از لحاظ دیافراگم شما باید دیافراگمی را انتخاب کنید که فقط عمق میدان کافی را در اختیار شما قرار دهد و نه بیشتر. معمولا می‌توانید با یک دیافراگم معمولی مثل f/4 یا f/8 هم عکس‌های خیلی خوبی بگیرید.

در مورد ایزو نیز می‌دانم که قبلا گفتم ایزو 51200 هم می‌تواند عملکرد خوبی داشته باشد اما توصیه می‌کنم از مقادیر پایین‌تری استفاده کنید. به زبان ساده، اگر از ایزو خیلی بالا استفاده کنید ممکن است برخی جزئیات ستاره‌ها (به خصوص رنگ آن‌ها) را از دست بدهید. به همین دلیل بهتر است از ایزوهای پایینی مثل 3200 یا 6400 برای عکاسی از آسمان شب استفاده کنید. در این مواقع ممکن است عکس خیلی تاریک باشد اما می‌توان بعدا در زمان ادیت عکس آن را روشن‌تر کرد.

برخی از عکاس‌ها این متد عکاسی از آسمان شب را با فریم‌های تاریک ترکیب می‌کنند تا نویز الگودار موجود در عکس از بین برود. اما این کار خیلی ضروری نیست. اما توصیه می‌کنم مراقب باشید که قابلیت Long Exposure Noise Reduction دوربین غیرفعال باشد زیرا تاخیر بین دو عکس ممکن است ترکیب کردن عکس‌های آسمان را تا حدودی سخت کند.

در زمان ادیت عکس

در مرحله بعدی شما باید تصاویر گرفته شده را با استفاده از نرم‌افزار ویرایش عکس مخصوص این کار با هم ترکیب کنید. البته خیلی مهم نیست که از چه نرم‌افزاری استفاده می‌کنید و می‌توانید از هر نرم‌افزاری برای این کار استفاده نمایید. نرم‌افزار Sequator یکی از گزینه‌های رایگان محبوب برای ویندوز است. Starry Landscape Stacker نیز گزینه خیلی خوبی برای مک است اما متاسفانه نتوانستم نسخه‌ی رایگان آن را پیدا کنید. همچنین می‌توانید از فتوشاپ نیز برای عکاسی از آسمان شب و انباشت تصاویر استفاده کنید اما نرم‌افزارهای اختصاصی عملکرد بهتری در شرایط سخت دارند.

تصاویر را وارد نرم‌افزار کنید و پروسه‌ی تعیین ستاره‌ها را آغاز کنید (در این مورد تمام نقاط قرمز موجود در تصویر ستاره هستند و خیلی از آن‌ها به صورت اتوماتیک مشخص شده‌اند).

تمام قسمت‌هایی که دوربین به صورت اشتباه انتخاب می‌کند را اصلاح کنید. برای مثال برخی از قسمت‌های درخت موجود در تصویر به صورت اشتباهی انتخاب شده است. در صورتی که در پیش زمینه‌ی تصویر جزئیاتی مثل درخت وجود داشته باشد، این کار می‌تواند خیلی زمانگیر باشد اما می‌توانید این کار را انجام دهید:

پس از اینکه اشتباهات را اصلاح کردید، کار شما تمام شده است.

شما می‌توانید با انباشت تصاویر مختلف نویز را تا حدود زیادی کاهش دهید و ستاره‌هایی با وضوح خیلی بالا داشته باشید. در زمان عکاسی از آسمان شب عکس‌های شما از لحاظ کیفیت هیچگونه محدودیتی ندارند و مانند زمانی که از ردیاب ستاره‌ای استفاده می‌کنید با این متد هم می‌توانید عکس‌هایی با وضوح بالا داشته باشید:

همانطور که مشاهده می‌کنید حتی قسمت‌های خیلی سخت مثل برگ‌های درخت کاج هم از وضوح خیلی زیادی برخوردار هستند اما برای به دست آوردن بهترین نتیجه‌ی ممکن باید خودتان هم کمی عکس را دستکاری کنید. من در بدترین حالت ممکن 30 دقیقه طول کشید تا بتوانم عکس را به صورت دستی اصلاح کنم.

[relatedpost post=”128699″]

تفاوت این روش با روش تک عکس چیست؟ در ادامه می‌توانید تفاوت تک عکس را با عکس ترکیبی که با استفاده از 14 تصویر مختلف ایجاد کرده‌ام را مشاهده کنید:

روش تک عکس

ترکیب چند عکس با تکنیک انباشت فوکوس

به دلیل اینکه من از 14 عکس مختلف استفاده کرده بودم و سرعت شاتر هر عکس هم 10 ثانیه بوده است عکس نهایی با سرعت 140 ثانیه گرفته شده است. شما می‌توانید از سرعت شاتر خیلی طولانی‌تری هم استفاده کنید تا مقدار نویز را حتی از این هم بیشتر کاهش دهید. در واقع محدودیت این متد فقط به شما بستگی دارد.

البته باید گفت که این متد همیشه عملی نیست و در صورتی که یکی از اجزاء عکس شما مثل ابرهای آسمان در حال حرکت باشد، ممکن است باعث بلور مصنوعی و یا حتی نویز بیشتر شود. در مواقعی هم مثل عکس بالا که درخت‌های زیادی داخل پیش‌زمینه‌ی عکس وجود دارد، نرم‌افزار ممکن است به صورت خودکار درخت‌ها را هم ماسک کند و باید وقت زیادی را برای اصلاح دستی صرف کنید.

با این وجود کیفیت عکسی که این متد در اختیار شما قرار می‌دهد غیرقابل انکار است. علاوه بر این، امکان استفاده از این متد در مواقعی مثل عکاسی در جنگل که استفاده از ردیاب ستاره‌ای عملا ممکن نیست، این روش انعطاف‌پذیری زیادی در اختیار شما قرار می‌دهد.

جمع‌بندی

در طول چندین سال گذشته، هدف من این بوده است که بتوانم با گرفتن یک عکس تکی تا جای ممکن پیش‌زمینه و آسمان واضحی را ثبت کنم. من علاقه‌ای به استفاده از ردیاب ستاره‌ای نداشتم و ایده‌ی ترکیب عکس‌ها در نرم‌افزارهای ویرایش عکس اختصاصی پتانسیل بالایی برای خطا دارد. همچنین امکان استفاده از تصاویری که با این روش می‌گیرید در خیلی از رقابت‌‌ها و مسابقات عکاسی وجود ندارد.

اما در صورتی که هیچ محدودیتی برای ترکیب تصاویر ندارید، هر دو متدی که در این مقاله برای عکاسی از آسمان شب معرفی شدند، می‌توانند کمک زیادی به شما کنند. شما با این دو متد می‌توانید حتی با دیافراگم‌هایی مثل f/16 هم عکاسی کنید و با متد دوم نیز می‌توانید وسایل کمتری حمل کنید و در عین حال نتایج بهتری به دست بیاورید.

امیدوارم که این مقاله برای شما مفید واقع شده باشد و بتوانید از تکنیک‌های ذکر شده استفاده کنید. در صورتی که در مورد این مقاله سوال یا نظر خاصی دارید، می‌توان با استفاده از قسمت نظرات همین پست آن را با ما به اشتراک بگذارید.