تفاوت فلاش TTL و فلاش دستی

استفاده از منابع نور مصنوعی مانند فلاش‌ها از روش‌های متداول ایجاد نور مناسب در صحنه است و معمولاً اکثر عکاس‌ها به نحوی آن را تجربه کرده‌اند.

سوالی که اغلب کاربرن فلاش‌های نورپردازی با آن مواجه می‌شوند مفهوم اصطلاح TTL یا غیر TTL بودن فلاش‌هاست. در این مقاله شما را با این مفهوم آشنا خواهیم کرد.

فلاش TTL چیست؟

اصطلاح TTL مخفف Through The Lens است. قابلیت TTL برای یک فلاش بدان معنی است که دوربین نور وارد شده از طریق لنز را اندازه‌گیری کرده سپس با توجه به اطلاعات تنظیم نوردهی، میزان قدرت فلاش را بطور اتوماتیک تعیین می کند.

یکی از اطلاعات مهم در عملکرد TTL، فاصله سوژه تا فلاش است. برای تعیین فاصله، قبل از اینکه فلاش نوردهی اصلی خود را انجام دهد، یک پیش فلاش کوتاه ساطع نموده و میزان برگشت آن را ملاک قدرت لازم برای فلاش اصلی قرار می‌دهد. این پیش فلاش از نظر زمانی بسیار کوتاه بوده (در حدود چند میکرو ثانیه) و قابل تشخیص نمی‌باشد.

در مقایسه می‌توان عملکرد فلاش TTL را معادل عملکرد حالت اتوماتیک در دوربین درنظر گرفت.

در حالت فلاش TTL هم نمی‌توانید تغییر زیادی در نور فلاش ایجاد کنید زیرا با تغییر تنظیمات نوردهی در دوربین، ارتباط بین فلاش و دوربین باعث ایجاد تغییر نور فلاش و بالطبع ثابت ماندن نوردهی کل صحنه می‌شود. تنها راه برای تغییر نور فلاش در حالت TTL استفاده از عملکرد جبران نوردهی فلاش یا Flash Compensation است.

با این عملکرد می‌توانید قدرت فلاش در حالت TTL را به میزان محدود جبران نموده و تغییر دهید. شاید به همین دلیل باشد که بسیاری از عکاسان حرفه‌ای و با تجربه از فلاش در حالت TTL استفاده نکرده و حالت تنظیم دستی فلاش را ترجیح می‌دهند. همانگونه که برای عکاسی کنترل شده و دقیق از تنظیمات دستی نوردهی دوربین استفاده می‌کنید برای کنترل دقیق نوردهی فلاش استفاده از حالت دستی تنظیم نور فلاش توصیه می‌شود.

مهم ترین کاربرد حالت TTL در نورپردازی با فلاش هنگامی است که فاصله سوژه تا دوربین دائماً تغییر کرده و قابل پیش بینی نباشد. به عنوان مثال در عکاسی از مراسم استفاده از حالت فلاش TTL توصیه می‌شود.

هنگامی که نور فلاش بطور مستقیم به سوژه نمی‌تابد مانند هنگامی که سر فلاش را به طرفین چرخانده باشید یا هنگامی که از ابزارهای تصحیح نور مثل سافت باکس‌ها استفاده می‌کنید، عملکرد TTL دچار اختلال شده و نمی‌تواند نوردهی صحیح را اعمال کند.

همچنین از آنجایی که با قابلیت TTL میزان دقیق نور فلاش برای هر عکس نامشخص است، ایجاد الگوهی نورپردازی مشابه در چندین عکس اگر غیر ممکن نباشد لااقل بسیار مشکل خواهد بود.

[relatedpost post=”124526″]

کدامیک بهتر است : حالت TTL یا تنظیم دستی؟

هیچ کدام از این دو حالت برتری مطلق نسبت به دیگری ندارد. اگر در ابتدای راه هستید و به تازگی نورپردازی با فلاش را تجربه می‌کنید توصیه می شود از حالت TTL استفاده کنید بخصوص هنگامی که سوژه شما متحرک بوده و فاصله آن تا دوربین تغییر می‌کند.

به مرور که با قابلیت‌های دوربین خود در تنظیمات مستقل نوردهی آشنا شدید نوبت به استفاده از تنظیم دستی فلاش برای ایجاد نورپردازی خلاقانه است.

ازنظر هزینه، فلاش‌های با قابلیت TTL گران قیمت تر از فلاش‌های بدون این قابلیت است اما این قیمت بیشتر فقط به دلیل داشتن قابلیت TTL نیست بلکه این فلاش‌ها عموماً دارای قابلیت‌هایی مانند همزمانی با سرعت بالا، فلاش پیاپی استروبوسکوپیک، همزمانی با پرده دوم و سایر امکانات جانبی نیز هستند بنابراین خرید فلاش‌های با قابلیت TTL به صرفه‌تر می باشد. همچنین برای فرمان دادن رادیویی به فلاش‌ها استفاده از رادیو تریگرهایی با قابلیت TTL توصیه می‌شود.

[relatedpost post=”31813″]

سخن نهایی

نحوه استفاده از فلاش برای نورپردازی یکی از آموزش‌های ضروری برای هر عکاس مبتدی و آماتور می‌باشد. اینکه از دو حالت TTL یا تنظیم دستی کدامیک را برای فلاش استفاده کنیم کاملاً به شرایط عکاسی و سناریوی صحنه بستگی دارد اما آنچه مسلم است حالت TTL مانند حالت اتوماتیک عکسبرداری باعث افزایش سرعت شما در عکاسی با فلاش می‌گردد در حالی که استفاده از تنظیم دستی، امکان ایجاد نورپردازی‌های خلاقانه را فراهم می‌کند.