راهنمای مقیاس در عکاسی منظره

تا به حال پیش آمده که از یک چیز باشکوه و بزرگ عکاسی کنید ولی در تصویر شما اینگونه نباشد؟ چیزها بزرگ‌تر یا کوچک‌تر از چیزی که باید باشند هستند؟ این یک مشکل مقیاس در عکاسی منظره است و در این مقاله ما به شما نشان می‌دهیم دقیقا چه چیزی را باید برای حفظ عدالت در تصاویر منظره باید رعایت کنید.

مقیاس در عکاسی منظره همان چیزی است که این درک را ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که صحنه واقعا چقدر بزرگ است. چند تکنیک و نکته ساده برای اضافه کردن مقیاس به تصاویرتان وجود دارد که آن‌ها را بیشتر شبیه به واقعیت می‌کند.

تجهیزات برای مقیاس عکاسی بهتر

هیچ چیز عمده یا خارق‌العاده‌ای نیاز نیست، شما تنها به چند مورد جدا از دوربین و لنز استاندارد خود نیاز دارید. یک لنز تله فوتو برای اضافه کردن حس مقیاس به تصاویر منظره عالی است و یک لنز زاویه عریض برای دستکاری آن بی نقص است. ما بعداً در این مقاله به شما نشان می‌دهیم چگونه از آن‌ها استفاده کنید.

مورد خوب یک لنز tilt-shift است، اما به دلیل هزینه بیش از حد آن نیاز نیست و کاربری کمی دارد.

اضافه کردن یک نقطه عطف

زمانی که ما به یک سری صخره، یک موج عظیم یا یک درخت غول پیکر نگاه می‌کنیم ما اصلا نمی‌دانیم که چقدر بزرگ است. مگر این که یک چیزی در تصویر وجود داشته باشد که ما اندازه آن را می‌دانیم. چنین موردی، نقطه عطف نام دارد. ما از آن استفاده می‌کنیم تا با دیگر چیزهایی که اندازه آن‌ها را نمیدانیم مقایسه کنیم و اندازه یا مقیاس واقعی آن را بفهمیم.

یک نقطه عطف باید چیزی باشد که همه با آن آشنا باشند، مانند یک فانوس دریایی، یک کلبه، یک درخت یا … هرچیزی که مقایسه اندازه آن با دیگر چیزها آسان باشد.

نگاهی به تصویر زیر بیاندازید. کوه‌ها به نظر واقعا با شکوه می‌آیند اما دقیق‌تر نگاه کنید و کشتی کروز را پیدا کنید. الان منظور ما را فهمیدید؟ این نقطه عطف، تصویر را 10 برابر قوی‌تر می‌کند.

به هرحال، به این خاطر است که عکاسی هوایی انقدر محبوب است. آنها اشیاء را  طوری نشان می‌دهند که زمانی که بیننده اندازه محیط اطراف را درک می‌کند و آن را با آنچه قبلاً می‌دانست مقایسه می‌کند، باعث تعجبش می‌شود.

[relatedpost post=”162689″]

برای احساس عظمت، مردم را در تصاویرتان قرار دهید

هر عکاس منظره‌ای سعی می‌کند که از قرار دادن مردم در تصاویرش اجتناب کند، ولی گاهی اوقات خیلی بهتر است که برعکس عمل کنیم و به نتایج چشمگیر برسیم.

یکی از بهترین و ساده‌ترین راه‌ها برای اضافه کردن حس مقیاس در عکاسی منظره این است که یک فرد را در قاب و در مقابل یک چیز عظیم قرار دهید. به این ترتیب مقایسه بر اندازه واقعی یا تاخیلی تاکید می‌کند.

وقتی می‌گوییم اندازه تخیلی، منظور ما این است که دیگر اشیاء لزوماً به اندازه‌ای بزرگ نیستند که تصویر به ما نشان می‌دهد زیرا ما با استفاده از فاصله کانونی نسبت را دستکاری کرده‌ایم. در بخش زیر به شما این را توضیح می‌دهیم

یک سوژه انسانی حس مقیاس بی نقصی را ایجاد می‌کند، اما تنها این نیست، همچنین باعث می‌شود تصویر قابل اعتماد باشد. بینندگان سریعاً خود را در آن مکان تصور می‌کنند. بنابراین، همچنین یک اثر روانی هم دارد.

چیز دیگر در مورد اضافه کردن انسان به عکس‌ها این است که از این راه یک داستان تعریف کنید. داستان یک ماجراجویی، زیبایی طبیعت، یک سری تجربه فوق‌العاده. سعی کنید تصویر را بدون سوژه انسانی تصور کنید تا ببینید که تا چه حد ممکن است بد باشد.

چگونه از لنزها برای دستیابی به مقیاس در عکاسی منظره استفاده کنیم

بسیار خب، الان شما یک ایده کلی از مقیاس در عکاسی منظره دارید. ولی یک مقدار توضیح در مورد اینکه چگونه و در چه زمانی از آن استفاده کنید لازم است. ما می‌خواهیم چند مثال بر اساس لنزهای تله فوتو و زاویه عریض به شما ارائه بدهیم تا بهتر متوجه شوید.

ما مطمئنیم که شما با گسترش مثال‌های ما و اختراع کاربردهای شخصی خود می‌توانید بقیه را بفهمید.

لنز تله فوتو برای مقیاس در عکاسی منظره

همانطور که احتمالاً می‌دانید، لنز تله فوتو با حذف عمق از تصاویر، باعث فشرده سازی پررسپکتیو می‌شود. این اثر می‌تواند برای مقیاس فوق‌العاده کاربردی باشد. ابرهای سنگین دور دست را تصور کنید. اگر از یک لنز زاویه عریض استفاده کنیم، آن‌ها به عنوان یک چیز دور نمایش داده‌ می‌شوند و به عنوان پس زمینه قرار می‌گیرند.

برعکس، یک بزرگنمایی ساده آن‌ها را بزرگ‌تر از چیزی که هستند نشان می‌دهد. و اگر ما یک سوژه انسانی را در برابر این صحنه قرار دهیم، سریعاً یک حس خطر و مقدار زیادی دراما به تصویر اضافه می‌کند. تنها چیزی این است که سوژه باید به قدر کافی دور باشد تا زمانی که ما زوم کردیم همچنان در برابر پس زمینه کوچک بماند.

خلاصه، ایده بزرگ کردن یک پس زمینه و قرار دادن چیزی که به نظر در مقابل آن خیلی کوچک به نظر می‌رسد است. مثال‌های ما یک فانوس دریایی در مقابل یک موج عظیم، یک انسان در برابر راه شیری، یک درخت تنها در مقابل ابرهای بزرگ، یک شخص تنها در یک بیابان گسترده و … است.

ترکیب بندی تصاویر با استفاده از لنز تله فوتو

ترکیب بندی یک تصویر منظره با استفاده از لنز تله فوتو می‌تواند کمی مشکل باشد، اما چند ترفند و نکته برای این کار وجود دارد.

اول و مهم‌ترین چیز، شما باید نسبت سوژه به زمین را در اینجا اعمال کنید، یعنی، سوژه را جدا کنید. چشمان ما به راحتی یک سوژه محرک را از پس زمینه تشخص می‌دهد، ولی این موضوع فقط در واقعیت صدق می‌کند و در عکس معنی ندارد.

بنابراین، اگر با پس زمینه ترکیب شود، همه چیز از دست می‌رود، هیچ راهی برای ایجاد یک عکس عالی وجود ندارد. فکر کنید و سعی کنید یک پس زمینه متضاد برای سوژه انتخاب کنید.

دوم، در تجربه من، شما لزوماً نیازی به پیروی از قانون یک سوم یا هر قانون مشابه دیگری ندارید. ما دنبال دراما و تضاد هستیم و ترکیب غیر انسانی تنش را افزایش می‌دهد.

به این صورت، شما می‌توانید یک انسان، یک درخت یا هرچیزی که فکر می‌کنید خوب است را به لبه‌های کادر تصویر نزدیک کنید و همچنان عالی به نظر برسد.

برعکس کردن مقیاس با استفاده از لنز زاویه عریض

مقیاس با هر دو روش کار می‌کند. اگر می‌توانید یک چیز را بزرگ‌تر از اندازه واقعی نمایش دهید، می‌توانید آن را کوچک‌تر از اندازه واقعی نیز به نمایش بگذارید. متداول‌ترین مثال یک تصویر فوری از یک انسان است که در پس زمینه جذابیت خاصی وجود دارد.

برای مثال، یک شخص در جایی قرار دارد که پس زمینه آن هرم جیزه قرار دارد. فرد بزرگ به نظر می‌رسد و هرم کوچک به نظر می‌رسد.

ما می‌توانیم در ایجاد این اثر با استفاده از یک لنز زاویه عریض که پیش زمینه را بزرگ‌تر می‌کند و پس زمینه را کوچک‌تر می‌کند حتی بیشتر اغراق کنیم. شما می‌توانید با نزدیک‌تر شدن به سوژه پیش زمینه نسبت‌ها را دستکاری کنید. لنز زاویه عریض همچنین باعث امتداد در میانه تصویر می‌شود و پس زمینه را دور‌تر می‌کند.

برخی از نمونه‌های خوب هنری شامل ایجاد حس قوی‌تر از فضا به دلیل چشم انداز اغراق آمیز با پیش زمینه قوی هستند. چنین رویکردی بُعد دیگری را به احساس مقیاس در عکاسی منظره می‌بخشد.

لنزهای تیلت شیفت

یک روش غیر معمول و در عین حال کارآمد، استفاده از لنز تیلت شیفت است.

این امکان را به عکاس می‌دهد تا عمق میدان را کنترل کند و آن را برای محدوده کانونی معمولی شبیه سازی صحنه مینیاتور بسیار محدود کند. این لنز عمق زیادی به عکس اضافه می‌کند.

با این حال، ما به افکت‌های دیگری علاقه‌مند هستیم. این افکت که در مورد آن حرف می‌زنیم مخالف آن‌هایی است که قبلا در مورد آن‌ها بحث کرده‌ایم. این افکت باعث می‌شود کل صحنه به نظر کوچک‌تر برسد.

پارامترهای شیب و تغییر خاص، باعث می‌شوند بیشتر صحنه تار شود و باقی بخش‌ها در فوکوس باقی می‌مانند و احساس یک اثر مینیاتوری را ایجاد می‌کنند.

نمایش فاصله به عنوان یک مقیاس

یک تعیین کننده دیگر مقیاس فاصله و فضا است و ممکن است نشان دادن آن‌ها در یک تصویر 2 بعدی چالش برانگیز باشد. ما به چیزی نیاز داریم که نشان بدهیم چه چیزی نزدیک‌تر است و چه چیزی دور‌تر است.

چند راه برای نشان دادن فاصله وجود دارد:

• از خطوط راهنما که به داخل تصویر می‌روند استفاده کنید، و آن را ترک نکنید. این رویکرد باعث می‌شود که چشم بیننده به سمت عکس جلب شود و به نظر برسد که دارای جلد خاصی است.

• زمانی که یک پیش زمینه قوی دارید از لنز زاویه عریض استفاده کنید. پرسپکتیو اغراق آمیز حس مقیاس را به عکس‌های شما اضافه می‌کند.
• از لایه‌ها به عنوان ترکیب‌بندی استفاده کنید. لایه ها معمولاً یک چشم انداز تنشی دارند که از آنها استفاده می‌شود، از این رو فاصله را نشان می‌دهد.

• از اشیائی که در حال دور شدن از شما هستند عکاسی کنید. ذهن ما می‌داند که اندازه آن‌ها ثابت و این کاهش ابعاد باعث ایجاد توهم فاصله می‌شود.

فضای خالی

نگاهی به دور  اطراف خود بیاندازید. بزرگ‌ترین، جادارترین چیزی که می‌توانید ببینید آسمان است. اگر ما به معنای واقعی کلمه هرچیزی را در مقابل آسمان بی‌نهایت و عظیم قرار دهیم آن را کوچک جلوه دهیم، ما فورا به مقیاس جهان دلالت می‌کنیم

فضای خالی، بکارنرفته‌ترین بخش در یک عکس است، مگر اینکه یا آسمان خالی یا مه و هر چیز دیگری با بافت کم و بدون بافت وجود داشته باشد. زمینه آن تنهایی و جایگاه در جهان است.

فضای خالیی باید قسمت بزرگتر عکس را در بر بگیرد به همراه یک سوژه اصلی کوچک.

مقیاس در عکس‌های پانوراما

آخرین و مهم‌ترین نکته این مقاله، تکنیک پانوراما است. ایده کلی پشت عکاسی پانوراما در مورد مقیاس در یک صحنه است، در مورد مناظر گسترده‌ای که در قاب قرار نمی‌گیرند. اما همه پانوراماها باهم برابر نیستند.

باطل کردن همه تلاشها فقط تلاش برای کمی فشار بیشتر کار بسیار ساده‌ای است. این در مورد فشار نیست بلکه در مورد انتقال محیط اطراف است. بهترین روش در اینجا ساختن حداقل چندین عکس عمودی و دوختن آنها به صورت افقی در کنار هم است. حتی بهتر است دو ردیف عکس عمودی ایجاد کنید و چیزی بزرگ ایجاد کنید.

جمع بندی

احساس مقیاس در عکاسی منظره یک تکنیک قوی برای اعمال روی عکس‌هایتان است. این مر فوراً درام و تنش را می‌افزاید و غالباً باعث ایجاد اثر تعجب می‌شود. می توانید با افزودن یک سوژه انسانی به تصویر و تولید یک تصویر قابل اعتماد، آن را حتی بیشتر گسترش دهید.

همه این ترفندها آسان است پس از یادآوری از خود بپرسید که آیا اندازه و مقیاس صحنه را نشان می‌دهید یا خیر.

لطفا اگر پیشنهاد انتقاد یا نظری دارید در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.