نشان دادن مقیاس در عکاسی
بسته به هدفی که دارید، ممکن است دوست داشته باشید مقیاس را در تصاویر خودتان نشان دهید یا اصلا نشان ندهید. برخی اوقات ایجاد این توهم که ابعاد سوژه بزرگتر یا کوچک‌تر از حالت عادی است خیلی لذت بخش می‌باشد. این کار پرسپکتیو اجباری نامیده می‌شود.
اکثر مواقع شما دوست دارید اجسام دقیقا به شکلی که هستند دیده شوند. برای این کار باید سه نکته‌ی مهم را به یاد داشته باشید:
- نقطه‌ی دید
- نوع لنز انتخابی
- رابطه‌ی عناصر در ترکیب‌بندی
هر کدام از این سه عنصر در ارتباط با دو عنصر دیگر هستند و یا باعث نشان دادن مقیاس درست در عکاسی خواهند شد و یا آن را دچار انحراف می‌کنند. برای مثال در صورتی که یک لنز استاندارد را به دوربین خودتان متصل کنید، رابطه بین عناصر مختلف صحنه را نشان دهید (با گنجاندن یک عنصر مرجع قابل شناسایی) و نقطه‌ی دید را هم در نظر بگیرید، احتمال اینکه یک حس مقیاس دقیق را در تصاویر خودتان نمایش دهید خیلی بیشتر خواهد بود.
یا می‌توانید از لنز واید یا تله استفاده کنید و از یک زاویه خلاقانه برای ثبت تصاویر خودتان استفاده کنید. انجام این کار باعث اعوجاج پرسپکتیو خواهد شد.
در ادامه نگاهی به هر کدام از این سه مورد که در کنار هم می‌توانند روی درک ما از مقیاس در عکس‌های دو بعدی تاثیر داشته باشند خواهید داشت. با ما همراه باشید.
تاثیر نقطه‌ی دید روی حس مقیاس در عکاسی
نقطه‌ی دید یکی از مواردی است که روی نحوه‌ی نمایش حس مقیاس در عکاسی تاثیر دارد و باید به آن توجه داشته باشیم. ذهن ما چیزی که می‌بینیم را مورد سنجش قرار خواهد داد و آن را با چیزی که در گذشته دیده‌ایم مقایسه خواهد کرد. ما اینگونه می‌توانیم به صورت غریزی ابعاد چیزهایی که می‌بینیم را حدس بزنیم.
در صورتی که در فاصله دوری عکاسی می‌کنید، یک ساختمان یا درخت بلند، خیلی بزرگ دیده نخواهد شد. اما در صورتی که زیر همان ساختمان یا درخت بایستید و دوربین خودتان را رو به بالا بگیرید، ابعاد سوژه در عکس شما متفاوت‌تر خواهد بود. همچنین کوه‌ها ممکن است از فاصله‌ی دور خیلی کوچک به نظر برسند. اما برخی اوقات وقتی نزدیک یک کوه ایستاده باشید، نمی‌توانید از آن عکاسی کنید. صرف نظر از اینکه ابعاد کوه چقدر است، کوه‌پایه‌ها آن را خواهند پوشاند و اجازه عکاسی را به شما نمی‌دهند.
در عین حال اگر داخل یک هواپیما یا هلیکوپتر باشید و از زاویه بالا از همان کوه عکاسی کنید، تشخیص ابعاد همان کوه در عکس شما خیلی سخت خواهد بود. ممکن است تصمیم گیری بین اینکه از فاصله نزدیک عکاسی کنید و یا در فاصله دورتری بایستید ممکن است کار خیلی سختی باشد. در فاصله نزدیک می‌توانید عکس دراماتیک‌تری خلق کنید اما ممکن است قادر نباشید اطلاعات بصری دقیقی در مورد مقیاس عناصر موجود در عکس ارائه دهید.
در صورتی که از فاصله دورتری عکاسی کنید، احتمال اینکه بتوانید حس مقیاس را بهتر نمایش دهید بیشتر است اما ممکن است عکس‌های شما خیلی دراماتیک نباشند.
در چنین مواقعی راه‌حل ساده این است که برای نمایش دادن صحنه بیش از یک عکس بگیرید. سپس می‌توانید این عکس‌ها را کنار هم قرار دهید تا نشان دهید صحنه چگونه دیده می‌شود و شما چگونه آن را دیده‌اید. شما باید در مورد نقطه‌ای که عکاسی می‌کنید خیلی دقیق و حساب‌شده عمل کنید. این موضوع یکی از مهم‌ترین نکاتی است که باید به یاد داشته باشید. نقطه دید شما نه تنها برای نشان دادن حس مقیاس در عکاسی، بلکه در تمامی عکس‌هایی که می‌گیرید، تاثیر بسیار زیادی روی عکس نهایی خواهد داشت.
تاثیر پرسپکتیو روی حس مقیاس
یک پرسپکتیو خیلی پائین و یا خیلی بالا، اغلب اوقات روی درک ما از حس مقیاس تاثیرگذار خواهد بود. در صورتی که روی زمین دراز بکشید و از زاویه خیلی پائین از اجسام کوچک عکاسی کنید، ممکن است خیلی بزرگتر از چیزی که هستند به نظر برسند.
در صورتی هم که بالای سر جسمی قرار بگیرید و مستقیما پائین را نگاه کنید، باعث خواهید شد که سوژه خیلی کوچک‌تر از چیزی که هست به نظر برسد. اغلب مردم به صورت ایستاده عکاسی می‌کنند. این کار باعث ایجاد یک پرسپکتیو نرمال خواهد شد. ما اکثر اوقات دنیا را دقیقا به همین شکل مشاهده خواهیم کرد.
بهترین لنزها برای نشان دادن حس مقیاس دقیق در عکاسی
صرف نظر از اینکه استفاده از لنز زوم را ترجیح می‌دهید یا لنز پرایم، فاصله کانونی انتخابی شما، تاثیر خیلی زیادی روی حس مقیاس در تصاویری که می‌گیرید خواهد داشت. زیاده روی در انتخاب فاصله کانونی و انتخاب فواصل کانونی سوپر واید یا سوپر تله باعث تغییر حس مقیاس در عکس‌های شما خواهد شد. این نوع لنزها پرسپکتیو متفاوت‌تری نسبت به چیزی که ما می‌بینیم را نمایش خواهند داد.
لنزهای استاندارد
یک لنز استاندارد که خیلی واید و یا لانگ نیست اغلب اوقات باعث نمایش دقیق حس مقیاس در تصاویری که ثبت می‌کنید خواهد شد. از لحاظ فنی لنز استاندارد به لنزی گفته می‌شود که فاصله کانونی آن تقریبا به اندازه‌ی ابعاد قطری سنسور یا فیلم عکاسی است.
در دوربین‌های فول فریم این مقدار برابر با 43 میلیمتر است. لنزهای 35 میلیمتر و 50 میلیمتر پرایم معمولا نزدیک‌ترین گزینه به این مقدار هستند. در سنسورهایی که کراپ فاکتور آن‌ها 1.5 است، فاصله کانونی استاندارد 30 میلیمتر خواهد بود.
اغلب اوقات لنزهای 50 میلیمتری برای دوربین‌های فول فریم به عنوان لنز استاندارد شناخته می‌شوند اما این لنز محدوده کوچک‌تری را نسبت به چیزی که با چشم‌های خودمان می‌بینیم ثبت می‌کند. استفاده از لنز زوم و انتخاب فاصله کانونی 43 میلیمتر باعث خواهد شد خیلی دقیق‌تر فاصله کانونی نرمال را انتخاب کنید.
از این اطلاعات برای نشان دادن حس مقیاس دقیق در تصاویر خودتان استفاده کنید.
لنزهای تله فوتو
لنزهایی که فاصله کانونی طولانی‌تری دارند، فاصله را در عکس‌های ما بیشتر فشرده خواهند کرد. این موضوع باعث خواهد شد درک ما از فاصله‌ی عناصر مختلف با هم دچار اشکال شود و روی درک ما از ابعاد اشیاء داخل عکس دچار اختلال شود.
اینکه به اندازه کافی از اجسام بزرگ مثل ساختمان‌های بلند، پل‌های طولانی و یا کوه‌های مرتفع دور شوید می‌تواند کار چالش برانگیزی باشد. استفاده از لنزهایی که فاصله کانونی طولانی دارند برای ثبت چنین عکس‌هایی اکثر مواقع عملی نیست.
استفاده از لنزهای لانگ باعث درک نادرست بیننده از ابعاد این سوژه‌ها خواهد شد. این لنزها معمولا سوژه را ایزوله می‌کنند و پس زمینه و محیط اطراف را خیلی کمتر نمایش خواهد داد. این موضوع باعث خواهد شد عناصر داخل عکس بزرگتر از چیزی که هستند دیده شوند و یا ابعاد آن‌ها مبهم باقی بماند.
لنزهای واید
زمانی که می‌خواهید با استفاده از لنزهای واید یک حس مقیاس دقیق را در تصاویر خود نشان دهید، باید خیلی مراقب باشید. استفاده از لنزهای واید یا خیلی واید برای خیلی از عکاس‌هایی که می‌خواهند حس مقیاس را در تصاویر خودشان نشان دهند یک انتخاب طبیعی است. اما استفاده از لنزهای واید و قرار دادن یک عنصر در پیش زمینه ممکن است باعث به هم ریختن حس مقیاس در مخاطب شود.
در زمان استفاده از لنزهای واید هر چیزی که نزدیک به شما باشد، بزرگتر از حالت عادی دیده خواهد شد. هرچقدر هم که لنز وایدتر باشد، حس مقیاس بیشتر بهم ریخته خواهد شد. در عین حال عناصری هم که دورتر هستند با استفاده از لنز واید کوچک‌تر به نظر می‌رسند.
استفاده از عناصر انسانی برای نشان دادن حس مقیاس در عکاسی
استفاده از عناصر انسانی یکی از قابل اعتمادترین روش‌ها برای نمایش دادن حس مقیاس در عکس‌هایی است که می‌گیرید. دلیل این امر هم این است که ما به صورت غریزی می‌دانیم که ابعاد حدودی یک انسان به چه شکلی است و می‌توانیم به سادگی آن را با عناصر دیگر مقایسه کنیم.
شما می‌توانید از هر چیزی که تشخیص آن راحت است برای نشان دادن حس مقیاس در تصاویر خودتان استفاده کنید. موضوعاتی مثل درخت‌ها یا حیوانات ممکن است ابعاد مختلفی داشته باشند و تشخیص اندازه‌ی آن‌ها نیز ممکن است خیلی ساده نباشد اما اندازه‌ی یک انسان بالغ به راحتی قابل تشخیص است.
یک منبع تشخیص اندازه‌ی واضح در تصویر باعث خواهد شد که اطلاعات موردنیاز در اختیار مغز مخاطب قرار بگیرد. این موضوع در زمان نگاه کردن به یک عکس دو بعدی که ما هیچ درکی راجع به عمق آن نداریم از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
سخن نهایی
حس مقیاس در عکاسی یک عنصر خیلی مهم است. از این عنصر برای اینکه تصاویر شما دقیق‌تر باشد استفاده کنید و یا از آن برای نشان دادن خلاقیت خودتان با پرسپکتیو اجباری استفاده کنید. نکات موجود در این مقاله به شما کمک می‌کنند مقیاس را به صورت دقیق در تصاویر خودتان نمایش دهید و یا به شدت آن را دچار انحراف کنید. در صورتی که سوالی در مورد این موضوع دارید، از طریق قسمت نظرات همین مطلب آن را با ما در میان بگذارید. کارشناسان نورنگار در اسرع وقت به تمامی سوالات شما پاسخ خواهند داد.
