هر سه‌ی دوربین های sony RX100 VII ، Canon G5 X II و Canon G7 X III سایز سنسوری برابر ۱ اینچ دارند. این سایز سنسور، جایی بین دوربین‌های دیجیتال عادی و موبایل‌ها با سنسورهای ریزشان و دوربین‌های بدون آینه و DSLRها با سنسورهای بزرگ‌ترشان قرار می‌گیرند. اندازه‌ی بزرگ‌تر سنسور این دوربین‌ها، کنترل بهتری روی عمق میدان به وجود می‌آورد و همچنین معمولاً (نه همیشه) تصاویری با نویز کمتر ثبت می‌کند. سه دوربینی که برای این مطلب انتخاب کرده‌ایم، دوربین RX100 VII از سری سایبرشات سونی و دو دوربین G5 X II و دوربین G7 X III از سری پاورشات کانن هستند.
Sony Cyber-shot DSC-RX100 VII
RX100 VII یکی از توانمندترین دوربین‌های بازار است که در جیب جا می‌شود. بخش زیادی از توانمندی این دوربین مدیون سیستم اتو فوکوس تحسین‌برانگیز آن است. لنز RX100 VII دامنه‌ی فاصله‌ی کانونی معادل ۲۴-۲۰۰ میلی‌متر دارد، صفحه‌‌ی نمایش چرخان و ورودی میکروفن این دوربین کاملاً برای ضبط ویدیو و ولاگ مناسب است و چشمی بیرون جهنده‌ی آن برای عکاسی در محیط‌های بیرونی، به کمک عکاس می‌آید.
با این که با توجه به دیافراگم بسته‌ی لنز این دوربین، عملکرد آن در نور کم ممکم است راضی‌کننده نباشد اما کیفیت تصویر آن عموماً عالی است و عکس‌های با رنگ‌های فوق‌العاده، جزییات فراوان و دامنه‌ی پویایی وسیع ثبت می‌کند.
نکته‌ی متمایزکننده‌ی RX100 VII سیستم فوکوس خودکار آن است که پیشرفته‌ترین سیستم از این نوع است که بر روی دوربین‌های کامپکت پیدا می‌شود. فقط کافی است این دوربین را به سمت چیزی نشانه بروید، فرقی نمی‌کند که آن چیز، بدن، چهره و یا چشم باشد، RX100 VII بدون وقفه می‌تواند آن را درون صحنه دنبال کند و این کار را هنگام عکاسی ۲۰ فریم بر ثانیه‌ای انجام می‌دهد.
کنترل دوربین‌های سونی شاید تنها نقطه ضعف این دوربین‌ها باشد. طراحی رابط کاربری RX100 VII نسبتاً پیچیده است، دکمه‌های آن زیادی کوچک‌اند و بدنه‌ی آن کمی لغزنده است. قیمت RX100 VII برای یک دوربین کامپکت نسبتاً زیاد است، اما اگر دوربینی می‌‌خواهید که به معنای واقعی کلمه در لحظه همراه عکاسی شما باشد، از خرید RX100 VII پشیمان نمی‌شوید.
[relatedpost post=”106055″]
Canon PowerShot G5 X Mark II
دوربین G5 X II کانن لنزی کوتاه‌تر و سریع‌تر نسبت به RX100 VII دارد و به همین دلیل می‌توانیم انتظار پس‌زمینه‌هایی تارتر و کیفیتی بهتر در شرایط نوری نامناسب از این دوربین داشته باشیم. لنز این دوربین دامنه کانونی معادل یک لنز ۲۴-۱۲۰ دارد که باعث می‌شود G5 X Mark II دوربین مناسبی برای موقعیت‌های متعدد باشد.
کیفیت عکاسی G5 X Mark II بسیار مناسب است و فایل‌های Raw باکیفیت و Jpegهایی با رنگ‌هایی که از کانن انتظار می‌رود ثبت می‌کند. کیفیت فیلمبرداری نسبتاً مناسب است اما عدم وجود ورودی میکروفون، دوربین‌های RX100 VII و G7 X III را به انتخاب بهتری برای ولاگرها تبدیل می‌کند.
طراحی این دوربین نسبتاً خوب است، دکمه‌های آن به خوبی جایگذاری شده‌اند و کنترل دوربین بسیار راحت است، LCD پشتی این دوربین لمسی است و از منظره‌یاب الکترونیک آن نیز می‌توانید در مواقع لزوم استفاده نمایید. رابط کاربری دوربین نیز نسبت به سونی روان‌تر و ساده‌تر است. البته سیستم فوکوس خودکار این دوربین در حد و اندازه‌های دوربین RX100 VII نیست و عمر باتری آن نیز نسبتاً کم است، البته این دوربین از طریق پورت USB نیز شارژ می‌شود.
Canon PowerShot G7 X Mark III
دوربین G7 X III کانن نسبت به دوربین G5X II تفاوت‌های اندکی دارد و به نظر می‌رسد که بیشتر مخصوص یوتیوبرها و ولاگرها طراحی شده باشد. بر روی این دوربین از چشمی الکترونیکی خبری نیست اما نسبت به G5 x II امکاناتی مانند ورودی میکروفن و استریم مستقیم به یوتیوب، این دوربین را به انتخاب مناسبی برای کسانی که می‌خواهند وارد عرصه‌ی ساخت ویدیو شوند تبدیل می‌سازد.
تفاوت‌هایی از نظر دامنه فاصله کانونی و دامنه‌ی دیافراگم لنز این دوربین‌ها وجود دارد، اما از آنجایی که این سه دوربین نماینده‌ی خوبی از دوربین‌های زوم کامپکت بازار هستند، شاید بد نباشد نگاهی به کیفیت عکس این دوربین‌ها داشته باشیم.
در نگاه اول قسمت میانی عکس دوربین سونی از بین عکس‌هایی که با وایدترین فاصله‌ی کانونی (۲۴ میلی‌متر) و بازترین دهانه‌ی دیافراگم این سه دوربین گرفته شده، وضوح بسیار بیشتری دارد. با بستن دیافراگم دوربین‌های کانن تا f2.8 که با بازترین دیافراگم لنز سونی برابر شود، کیفیت عکس کانن‌ها به‌خصوص مدل G7 بهبود می‌یابد. البته در گوشه‌های عکس، برتری همچنان با دوربین RX100 VII سونی است.
با حرکت به میانه‌های دامنه‌ی فاصله‌ی کانونی، هر سه دوربین عملکردی خوب و تقریباً مشابه یکدیگر دارند. با بستن دیافراگم دوربین‌های کانن و برابر قرار دادن آن با دیافراگم F4 سونی، به نظر می‌رسد که دوربین‌های پاورشات کانن کمی کنتراست بیشتری نسبت به سونی دارند. گوشه‌های تصویر در این فاصله‌ی کانونی بسیار خوب به نظر می‌رسند و بستن دیافراگم کانن‌ها برای برابر قرار دادن آنها با بازترین دیافراگم سونی، شارپنس عکس‌های آنها را قدری بهبود می‌دهد.
در گام بعدی، در بیشترین فاصله‌ی کانونی لنز دوربین G7 X III که معادل ۱۰۰ میلی‌متر است، دوربین سونی حاشیه‌های رنگی کمتری (fringing) در تصویر به وجود می‌آورد اما در کل هر سه دوربین عملکرد مشابهی در قسمت‌های میانی تصویر دارند. در گوشه‌ها اما دوربین G5 X II نبست به دو دوربین دیگر عملکرد ضعیف‌تری دارد و متأسفانه عکس‌های این دوربین در فاصله‌ی کانونی ۱۲۰ میلیمیتری آن نسبت به دوربین سونی کمی مه‌آلود به نظر می‌رسد.
با توجه به چیزی که از این عکس‌ها می‌توان گفت، دوربین سونی شارپنس بهتری در سرتاسر دامنه‌ی کانونی لنز یا سرتاسر عکس دارد اما نکته‌ی مهمی که وجود دارد، این است که این شارپنس به قیمت بسته‌تر بودن دیافراگم این لنز به دست آمده است.
اگر احساس می‌کنید که بیشتر قرار است در شرایط کم‌نورتری عکاسی کنید، دوربین‌های کانن با اینکه عکس‌هایی سافت‌تر می‌گیرند، اما لنزهای سریع‌تر آنها، مقدار ایزو را پایین‌تر نگه می‌دارد و در نتیجه تصویر کم‌نویزتری خواهید داشت. در پایان البته تصمیم‌گیری درباره‌‌ی این که کدام حالت مناسب شماست، با خودتان است.
