کدام‌یک از دوربین‌های بدون آینه فول‌فریم سونی برای شما مناسب است؟

دوربین‌های بدون آینه فول‌فریم سونی از همان ابتدا نام a7 یا آلفا 7 رو بر خود داشتند. این دوربین‌های سه‌گانه پس از مدتی، به نسخه دوم یا در واقع Mark II به‌روز شدند و نهایتاً همین چند ماه پیش نیز مدل جدیدتری از این دوربین‌ها با نام a9 معرفی شد که بالاترین امکانات و رتبه را در بین دوربین‌های فول‌فریم بدون آینه این شرکت دارد.

اگرچه اغلب این دوربین‌ها تحت نام a7 معرفی شده‌اند (به جز دوربین خاص و پیشرفته a9) اما هر یک از آن‌ها قابلیت‌ها و امکانات منحصر به فردی دارند که کاربرد خاصی را برای آن‌ها امکان‌پذیر می‌کند.

برای تمرکز بر امکانات متفاوت این دوربین‌ها ابتدا باید درباره موقعیت هر یک از این دوربین‌ها در بازار و تفاوت‌های آن‌ها با یکدیگر توضیح می‌دهم. بالاترین موقعیت مربوط به دوربین Sony a9 است که با هدف عکاسی پرسرعت و ورزشی ساخته شده است.

این دوربین را می‌توان رقیب جدی دوربین‌های Nikon D5 و Canon 1D X Mark II در نظر گرفت که هر دوی آن‌ها، دوربین‌های پرچم‌دار کانن و نیکون برای عکاسی پرسرعت به شمار می‌روند. طبیعتاً این مدل گران‌ترین دوربین سری آلفا سونی است و امکانات آن ممکن است بسیار فراتر از چیزی باشد که شما به آن نیاز دارید.

یک پله پایین‌تر از این دوربین دو دوربین a7R II و a7S II قرار دارند که اگرچه بسیاری از امکانات آن‌ها مشابه است، اما عملکرد آن‌ها در برخی شرایط بسیار متفاوت و طبیعتاً غیر قابل جایگزینی است. عبارت R را می‌توانید اشاره‌ای به عبارت Resolution در نظر بگیرید.

دوربین Sony a7R II برای عکاسانی ساخته شده است که نیاز زیادی به رزولوشن زیاد و Dynamic Range بالا در تصاویر دارند. در حالی که a7S II با رزولوشن پایین، یکی از بهترین و قوی‌ترین دوربین‌های جهان برای عکاسی و فیلم‌برداری در نور کم است.

نویز این دوربین بسیار پایین و کیفیت ویدئو‌های 4K آن در محیط‌های کم‌نور بسیار عالی است. اگر بخواهم این دوربین‌ها را با مدل‌های هم تراز خودشان در برند‌های دیگر مقایسه کنم، تقریباً معادل سری دوربین‌های EOS 5D در کانن یا دوربین‌های سری D800 در نیکون قرار می‌گیرند.

نهایتاً مناسب‌ترین قیمت در بین این دوربین‌ها به مدل اصلی a7 II می‌رسد. بدنه این دوربین با قیمتی حدود 1500 دلار، یکی از پرطرفدار‌ترین و ارزان‌ترین دوربین‌های فول‌فریم دنیاست و تقریباً معادل دوربین‌های Canon 6D Mark II و Nikon D750 یا Nikon D610 قرار می‌گیرد. این دوربین که امکان فیلم‌برداری 4K را ندارد، با امکانات فوق‌العاده خود یک دوربین قدرتمند برای کاربران نیمه حرفه‌ای و علاقه‌مند به عکاسی محسوب می‌شود.

در جدول زیر می‌توانید با یک مقایسه اجمالی، امکانات این چهار دوربین را در برابر هم ببینید.

جدای از تفاوت‌های مشخصات، نخستین چیزی که برای مقایسه این دوربین‌ها اهمیت دارد کیفیت عکس‌های آن‌هاست. ما برای این مقایسه، بحث کیفیت عکس را به سه بخش مهم تقسیم می‌کنیم. نخستین بخش، تفاوت این دوربین‌ها در جزئیات و رزولوشن تصویر است.

بخش دوم تفاوت در عملکرد و حساسیت آن‌ها در ISO بالا و نور کم است و نهایتاً بخش سوم به Dynamic Range آن‌ها در عکس‌هایی با کنتراست روشنایی و تیرگی بالا مربوط می‌شود.

مقایسه رزولوشن دوربین‌های Sony a7 و a9

به نظر می‌رسد نتیجه آزمون رزولوشن و دقت جزئیات بین این دوربین‌ها از همان اول کار معلوم باشد. طبیعتاً سه حسگر 12، 24 و 42 مگاپیکسلی از نظر دقت تصویر با هم تفاوت زیادی دارند و ما برای بررسی این تفاوت، از یکی از شارپ‌ترین لنز‌های سونی به نام  FE 90mm f/2.8 Macro G OSS برای عکاسی از تعدادی مداد رنگی استفاده می‌کنیم.

در تمامی عکس‌ها، حساسیت روی ISO 100 قرار گرفته است تا تفاوت پردازش نویز دوربین‌ها در حساسیت‌های بالاتر، تاثیری روی جزئیات تصویر نگذارد. در تمامی تست‌ها، دیافراگم روی f/8 قرار دارد که معمولاً شارپ‌ترین دیافراگم این لنز است. تمامی فایل‌های خام بدون تغییر در نرم‌افزار گرافیکی، بدون تأثیر قابلیت Lens Corrections و بدون تأثیر فیلتر‌های Noise Redustion یا کاهش نویز پردازش شده‌اند.

a7 II

a7R II

a7S II

a9

جای تعجب ندارد که نمایش جزئیات در تصاویر دوربین Sony a7R II با حسگر 42 مگاپیکسلی آن بسیار بیشتر از حسگر‌های دیگر بود. در رتبه دوم عکس‌های دو دوربین a9 و a7 II قرار دارد که اگرچه بسیار به هم شبیه هستند، اما پردازشگر جدیدتر در دوربین a9 باعث شده تا جزئیات تصویر آن “کمی” بهتر از a7 II باشد.

نهایتاً تصویر a7S II قرار دارد که اگرچه جزئیات تصویر آن به‌وضوح کمتر از بقیه است، اما یک نکته مهم درباره آن وجود دارد: با افزایش حساسیت دوربین، نویز خیلی سریع‌تر در تصاویر دوربین‌های دیگر دیده می‌شود تا a7S II. این دوربین در حساسیت‌های بالا به طرز شگفت‌آوری، کیفیت خود را حفظ می‌کند. این نتیجه‌گیری و برتری را می‌توانید در آزمون بعدی بهتر مشاهده کنید.

-کارآیی در نور کم

آزمون بعدی ما دربار تغییر کیفیت این دوربین‌ها در محیط‌های کم نور است. برای این آزمون، ما یک نور LED ثابت را روی زمینه‌ای تابانده و به تدریج برای هر تصویر، نور را کم کردیم. زمینه تصویر سیاه‌رنگ است تا کمترین بازتاب نور را داشته باشیم.

لنزی که برای این آزمون استفاده کردیم  FE 70-200mm f/4 G OSS در فاصله کانونی 70mm و دیافراگم f/5.6 است که شاتر دوربین را روی مقدار ثابت قرار داده و برای جبران کاهش نور، از افزایش ISO استفاده کردیم. مانند آزمون قبلی مطمئن شدیم که تصاویر کاملاً بدون هرگونه پردازش نرم‌افزاری ذخیره شوند.

از آنجا که همه این دوربین‌ها دارای قدرت بالایی در پردازش نویز هستند، برای اینکه زودتر به نتیجه مطلوب برسیم، آزمون تصاویر را از حساسیت ISO 1600 آغاز کردیم تا روند شکل‌گیری نویزها را تسریع کنیم.

a7 II

a7R II

a7S II

a9

شاید جالب‌ترین نتیجه‌ای که از بررسی تصاویر گرفتیم درباره کارآیی فوق‌العاده a9 در نور کم بود. این دوربین به خوبی توانست کیفیت عکس‌های خود را در نور کم در برابر a7S II حفظ کند. البته کاملاً واضح بود که برنده این آزمون a7S II خواهد بود. این دوربین با 12 مگاپیکسل روی یک حسگر، هم اندازه حسگر دوربین‌های دیگر این مسابقه، بزرگ‌ترین اندازه پیکسل و بیشترین مقدار جذب نور را در این میان داراست.

باز هم a7R II و a9 بسیار نزدیک به هم هستند و a7R II توانست تا حساسیت ISO 204800 هم موقعیت خود را حفظ کند و از آنجا به بعد، پردازشگر a9 باعث برتری این دوربین شد. اما حسگر 24 مگاپیکسلی a7 II همان‌طور که می‌شد حدس زد عقب‌تر از بقیه قرار گرفت و تقریباً از حساسیت ISO 25600 می‌شد وجود نویز‌ها در تصاویر را به خوبی مشاهده کرد.

-دامنه پویا یا Dynamic Range در تصاویر پرکنتراست

یکی از مهم‌ترین قابلیت‌های یک دوربین برای عکاسان حرفه‌ای، امکان کار روی فایل‌های خام و تصحیح رنگ‌ها و نورهای عکس است. هرچقدر Dynamic Range حسگر یک دوربین بالاتر باشد، امکان کار روی بخش‌های از دست رفته تصویر در Highlightها و Shadowها بیشتر می‌شود.

خصوصاً وقتی در کادرهای پرکنتراست، بخش های خیلی تاریک در برابر بخش های خیلی روشن قرار می‌گیرد، حسگر دوربین باید بتواند جزئیات تصویر را در هر دو بخش به خوبی حفظ کرده و به شما امکان دهد تا آن‌ها را توسط فایل‌های خام بازیابی کنید. به همین دلیل تصمیم گرفتیم در فضای خارجی از این پل عکس بگیریم و ببینیم کدام‌یک از دوربین‌ها امکان بازیابی بیشتر جزئیات را به ما می‌دهد.

به نظر می‌رسد که دوربین a7R II علی‌رغم چگالی بالای پیکسل‌ها در حسگر خودش، بیشترین Dynamic Range را در تصاویر خام خود دارد. پس از آن دو دوربین a9 و a7S II دارای رتبه میانی هستند و نهایتاً a7 II در رتبه آخر قرار می‌گیرد. اینطور به نظر می‌رسد که این دوربین بخشی از جزئیات را در بخش‌های highlight تصویر از دست داده است.

آنچه که در اینجا می‌توان نتیجه‌گیری کرد این است که a7R II با توجه به رزولوشن بالای خودش در صدر انتخاب‌های ما قرار می‌گیرد. اما بحث تاریکی و نور کم چیزیست که a7S II می‌تواند از عهده آن برآید. a9 از ابتدا هم با تاکید بر قابلیت‌های دیگری وارد بازار شده است که اصولاً در این تست‌های ما جایی نداشت. سرعت عمل بالا قابلیتی است که اصولاً a9 در آن حرف اول را می‌زند و نهایتاً موضوع تعادل قیمت در برابر امکانات هم گزینه مهمی است که a7 II به خوبی آن را در اختیار دارد.

-کارآیی

در بخش دوم مقایسه سری دوربین‌های سونی a7 و a9 به سراغ Performance یا کارآیی این دوربین‌ها می‌رویم. کارآیی می‌تواند شامل قابلیت‌های دوربین در شرایط مختلف و همچنین سرعت‌ عمل بالا در عکس‌برداری و فوکوس باشد. قسمت اول از مقایسه کارآیی به فوکوس خودکار و سرعت این دوربین‌ها ارتباط دارد.

-مقایسه سرعت و فوکوس خودکار

شاید بزرگ‌ترین تفاوت در عملکرد این دوربین‌ها به فوکوس خودکار آن‌ها ارتباط دارد. قابلیت‌های فوکوس خودکار در بین این دوربین‌ها، از 693 نقطه فوکوس خودکار با تکنولوژی تشخیص فاز در a9 گرفته تا نقاط فوکوس تماماً از نوع تشخیص فاز در a7S II متفاوت است. این یکی از سخت‌ترین آزمون‌ها درباره این دوربین‌ها بود.

زیرا مقایسه عملکرد فوکوس در دوربین‌هایی که از نظر تکنولوژی تماماً با هم متفاوت هستند بسیار مشکل است. لنزی که برای این مقایسه استفاده شده Sonnar T* FE 55mm f/1.8 ZA با دهانه دیافراگم باز f/1.8 و عکاسی از یک صفحه مخصوص تنظیم رنگ به نام ColorChecker Passport Photo بوده است. در هر مورد، دوربین روی فوکوس خودکار پیوسته یا AF-C با محدوده فوکوس Wide یا باز استفاده شده است.

خوشبختانه هیچ چیز غیر معمولی در این تست پیش نیامد و هر دوربین در این آزمون، دقیقاً همان‌جایی قرار گرفت که باید باشد. دوربین a9 با 693 نقطه فوکوس که همگی از نوع تشخیص فاز هستند سریع‌ترین دوربین در این آزمایش‌ها بود. در اینجا می‌توانید درباره این سیستم فوکوس پیشرفته بیشتر بخوانید. این سیستم فوکوس پیشرفته با عکس‌برداری پرسرعت 20 فریم بر ثانیه (با رزولوشن کامل) در دوربین a9 ترکیب شده‌اند تا این دوربین را به سریع‌ترین دوربین فول‌فریم برای عکاسی پرسرعت و ورزشی تبدیل کنند.

فوکوس با a7R II اگرچه از نظر سرعت و دقت دست کمی از a9 نداشت، اما درباره سوژه‌های متحرک، سرعت فوکوس کمتر و دقت آن پایین‌تر از a9 بود. دوربین بعدی در این آزمون a7 II با نقاط فوکوس تشخیص فازی است که اگرچه به پای مدل‌های پیشرفته خودش نمی‌رسد، اما در نور خوب بسیار پرسرعت و فوق‌العاده ظاهر می‌شود.

و نهایتاً سرعت فوکوس a7S II که اصولاً براساس تشخیص فاز می‌باشد، از همه کندتر عمل می‌کند. این دوربین هم اگرچه در نور کافی محیط خیلی سریع عمل می‌کند، اما در نور کم کمی گیج زدن فوکوس دوربین‌های کامپکت را در آن می‌بینیم. البته با سرعت 5 فریم بر ثانیه، سرعت فوکوس خودکار آن کاملاً قابل قبول و قابل مقایسه با دوربین‌های هم رده خودش است.

دوربین a7S II اصولاً دوربینی برپایه فیلم‌برداری در نور کم است و طبیعتاً مانند دوربین‌های عکاسی نیازی به سرعت فوکوس خودکار ندارد. البته فوکوس خودکار در این دوربین قابل قبول است، اما به هیچ‌وجه به پای دیگر دوربین‌های سری آلفا نمی‌رسد. به همین دلیل در این دوربین اساسا آنچه که بسیار مورد توجه است، امکان فوکوس‌کشی دستی دقیق‌تر و در حین فیلم‌برداری است. بنابراین در مقایسه‌ای مانند این که دوربین‌ها را در برابر یکدیگر قرار می‌دهیم، تفاوت سرعت فوکوس بسیار زیاد و مشخص است. ضمناً نکته نهایی اینکه سرعت عکس‌برداری پی‌درپی دوربین‌های a7 به 5 فریم بر ثانیه محدود می‌شوند.

-تفاوت در بدنه

اگرچه تمام این دوربین‌های فول‌فریم با بدنه های کوچکی که دارند نسبت به دوربین‌های فول‌فریم DSLR کمی عجیب و غریب به نظر می‌رسند، اما خود آن‌ها نیز با هم تفاوت‌هایی بسیار جزئی دارند. ابتدا به تفاوت مهم a7 II نسبت به a7 اشاره می‌کنم. مهم‌ترین تفاوت نسخه دوم a7 نسخه به نسخه اول، افزوده شدن لرزشگیر 5 محوره به حسگر آن است. عبارت 5-axis SteadyShot INSIDE نشان‌دهنده لرزشگیر قدرتمند اختصاصی سونی است که می‌تواند حتی هنگام استفاده از لنز‌های بدون لرزشگیر هم، چه در هنگام عکاسی و چه فیلم‌برداری، تا 5 استاپ لرزشگیری داشته باشد.

همچنین برخی از مزیت‌های دوربین‌های a7R و a7S اصلی نیز در این دوربین دیده می‌شود که از آن جمله می‌توان به ساختار بدنه آلیاژ منیزیم و مانت‌های تمام فلزی روی بدنه اشاره کرد. همچنین سونی مدعی است که عایق‌بندی بدنه بسیار بهتر شده و همچنین رزولوشن صفحه نمایش نیز افزایش رزولوشن و کیفیت داشته است.

بدنه a7R II و A7S II بسیار شبیه به هم هستند و برای همین هم ما هر دو در این مقایسه یکسان در نظر می‌گیریم و تفاوت‌های آن‌ها نسبت به A7 II جزئی است. منظر‌ه‌یاب دوربین دارای پوشش بهتری است و بزرگنمایی آن از x0.71 برابر به x0.78 برابر رسیده است. همچنین دکمه‌ چرخان روی بدنه نیز یک مکانیسم قفل جدید دارد که از چرخش اتفاقی آن جلوگیری می‌کند. یک سری تنظیمات سفارشی جدید هم برای برخی دکمه‌ها اضافه شده است.

اما بدنه a9 اصولاً در رده دیگری قرار می‌گیرد و به همین دلیل تفاوت‌های بیشتری نسبت به مدل‌های a7 دارد. این دوربین بزرگ‌تر، ضخیم‌تر و قوی‌تر ساخته شده و کاملاً نشان می‌دهد که دوربین پرچم‌دار سونی است. یک دکمه چرخان جدید به بدنه افزوده شده که برای انتخاب وضعیت‌های Drive و حالت‌های فوکوس استفاده می‌شود و برخی از دکمه‌ها برای دسترسی بهتر، جابجا شده‌اند.

برخلاف دوربین‌های سری a7، دوربین a9 دارای دو اسلات کارت حافظه است (و اسلات نخست آن می‌تواند از استاندارد UHS-II هم پشتیبانی کند). همچنین یک دکمه جوستیک در پشت دوربین اضافه شده که می‌تواند برای انتخاب و جابجایی نقاط فوکوس استفاده شود و نمایشگر پشت دوربین نیز لمسی است.

در جلوی دوربین، مانت لنز دارای مقاومت و پایداری بهتری است که امکان استفاده از لنز‌های سنگین را به خوبی فراهم می‌کند. همچنین سونی یک باطری جدید روی این دوربین قرار داده که حجم آن تقریباً دو برابر سری a7 است.

-تفاوت‌های تصویربرداری

شاید هنوز هم خیلی از عکاسان حرفه‌ای به فیلم‌برداری با این دوربین‌ها معتقد باشند، اما در هر حال، بسیاری از کاربران این دوربین‌ها را برای فیلم‌برداری با آن‌ها تهیه می‌کنند. به همین علت در اینجا به تفاوت‌های فیلم‌برداری با سری دوربین‌های a7 و a9 می‌پردازیم.

برای مقایسه دقیق، تمامی ویدئو‌ها با بهترین تنظیماتی که روی هر دوربین موجود بود، روی یک رکوردر اکسترنال ذخیره شده‌اند تا تمامی آن‌ها شرایط کاملاً یکسان داشته باشند. منظور از بهترین تنظیمات، برای a7 II رزولوشن Full HD، برای a7R II رزولوشن Super35 UHD 4K، برای a7S II رزولوشن full-frame UHD 4K و برای a9 هم full-frame UHD 4K می‌باشد. در وب‌سایت B&H مقاله مفصل دیگری برای مقایسه تنظیمات گاما و مود مخصوص فیلم‌برداری بینa7R II, a7S II  و  FS7 نیز منتشر شده است که خواندن آن را توصیه می‌کنم.

a7 II

a7R II

a7S II

a9

-جزئیات تصویر در فیلم‌برداری

هر کدام از این دوربین‌ها دارای حسگر و تنظیمات متفاوتی برای فیلم‌برداری هستند و به همین دلیل جزئیات تصویر، یکی از عوامل موثر در انتخاب آن‌ها برای فیلم‌برداری است. تفاوت نتیجه این دوربین‌ها در هنگام فیلم‌برداری بسیار جالب است، زیرا هر کدام از آن‌ها دارای روش متفاوتی برای پردازش دیتای ویدئویی است.

جای تعجب نیست که a7 II با رزولوشن Full HD دارای کمترین جزئیات در بهترین حالت فیلم‌برداری خودش است. حسگر a7S II به دلیل تقارن 1 به 1 هر پیکسل از حسگر با هر پیکسل از تصویر، دارای محدوده داینامیکی فوق‌العاده‌ای است، اما باز هم از نظر جزئیات نمی‌تواند در نور کافی با درون‌یابی پیکسل‌ها، به پای جزئیات دقیق a7R II و a9 برسد. ویدئوی این دو دوربین می‌تواند با کمی شارپ کردن در نرم‌افزار ویرایشگر، جزئیات فوق‌العاده‌ای را به نمایش بگذارد که کیفیت آن واقعاً خیره کننده است.

-تفاوت‌ها در پدیده رولینگ شاتر

پاشنه آشیل فیلم‌برداری با دوربین‌های DSLR و همچنین بدون آینه‌ها، پدیده رولینگ‌ شاتر است که نوعی کشیدگی عجیب و غریب تصویر در صحنه‌های پر تحرک را شامل می‌شود. برای بررسی دقیق این پدیده، هر چهار دوربین را روبروی یک موتور در حال حرکت قرار داده و سرعت شاتر یکسانی را برای آن‌ها انتخاب کردیم.

در آزمون زیر می‌بینیم که کمترین تأثیر پدیده رولینگ شاتر در دوربین a9 دیده می‌شود و به دنبال آن دوربین a7S II و a7R II قرار دارند. نکته مهم اینکه با وجود قرار گرفتن a7 II در آخرین رتبه، پدیده رولینگ شاتر در رزولوشن Full HD این دوربین کمتر از رزولوشن 4K تمامی دوربین‌های دیگر بود.

a7 II

a7R II

a7S II

a9

-فیلم‌برداری در نور کم

اگرچه نتایج فیلم‌برداری با این دوربین‌ها در نور کم احتمالاً باید شبیه نتیجه آن‌ها برای عکاسی در نور کم باشد، اما پردازش و ذخیره‌سازی ویدئو‌ها دارای الگوریتم کاملاً جداگانه‌ای از عکس‌برداری است. واضح است که در اینجا برنده اصلی a7S II است. زیرا اصولاً این دوربین برای فیلم‌برداری در نور کم ساخته شده و نتایج فیلم‌برداری با آن از هر دوربین dslr یا بدون آینه دیگری در این شرایط بهتر است. اما آنچه که ما احساس کردیم اینست که a9 دارای پردازش نویز و کنترل نویز‌های رنگی بهتری نسبت به a7R II است. خصوصاً اینکه a9 می‌تواند تا حساسیت ISO 204800 هم بالا برود، در حالی که a7R II تنها تا ISO 102400 را دارد.

نتیجه‌گیری

همان‌طور که دیدید در هر بخش، برنده و بازنده‌های مشخصی داشتیم. اما انتخاب هر کدام از این دوربین‌ها دقیقاً به همان شرایط عکس‌برداری و آزمونی که انتخاب کردیم ربط دارد. بستگی دارد که کدام دوربین را برای چه شرایطی انتخاب می‌کنید.

در واقعاً سونی هیچ‌یک از این دوربین‌ها را رقیب دیگری نکرده است و تفاوت آن‌ها دقیقاً تفاوت در برخی از عملکرد‌های خاص است که هر کدام از دوربین‌های سری a7 و a9 را منحصر بفرد می‌کند. همه آن‌ها دوربین‌های فوق‌العاده‌ای هستند که نسبت به قیمتی که دارند در بسیاری موارد از همتا‌های کاننی و نیکونی خود هم بالاتر قرار می‌گیرند.

اگر تصمیم به خرید یکی از دوربین‌های سری a7 یا a9 گرفتید، می‌توانید از اطلاعات این مقاله برای انتخاب دقیق‌تر استفاده کنید. اگر هم تجربه استفاده از هر کدام از ای دوربین‌ها را دارید، می‌توانید نظر و عقیده خودتان را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.