مجله فصلنامه عکاسي 2
مجله فصلنامه عکاسي 2 با همکاری افرادی چون دکتر محمد خدادای مترجم‌زاده، محمدرضا طهماسب‌پور، مهرداد عسکری طاری، دکتر سامان توکلی، رومین محتشم، زانیار بلوری، دکتر مهدی مقیم‌نژاد، سیامک دل‌زنده، سیامک فیلی‌زاده، پژمان نظرزاد، مجید کورنگ بهشتی، هادی مومنی، امید امیدواری، امید شلمانی، تینا وینک هاوس، هومان مهرآذین، آی‌تای شکیبافر، پریسا رقمی، دومینیک روسه، مریم وحدتی، سیده غزاله غضنفری، محمد شمس، شهرزاد اکرمی، حامد انوشه، محمدرضا معصومی، و عکاسانی چون رسول کمالی، فرزانه رادمهر، ژوبین عبدیانی، امین شفیعی، سامان آفریدند، قاسم فتحی، میعاد آخی، میلاد صفابخش، سعید رضوانیان و شکوفه بیاتی به همراه مصاحبه اختصاصی با صمد قربانزاده، تام چمبرز و اروین اولف به شکل گسترده‌ای به بحث و بررسی پیرامون «فوتومونتاژ معاصر» می‌پردازد.
علاوه بر گردآوری مطالب و مقالات دیگر، همچنبن فصلنامه عکاسی در این شماره حاوی یک DVD آموزشی است که ساسان توکلی فارسانی مراحل ساخت مجموعه یک شاهد عینی (آزاده اخلاقی) را بررسی کرده و و بهمن رئوفی برخی ترفند‌های مورد نیاز در فوتومونتاژ و مبحث کامپوزیت در نرم‌افزار فوتوشاپ را به مخاطبان و علاقمندان آموزش داده‌است.
از زبان سردبیر
سیوا شهباز، سردبیر فصلنامه عکاسی در ابتدای مجله فصلنامه عکاسي 2 می‌نویسد: «عکاسی مثل هر هنر دیگری رسالتی به جز بیان آنچه که دیده می‌شود، دارد.
هنر وسیله بیان احساس است والزاماٌ این احساس همیشه در قالب‌های رئال نمی‌گنجد. وقتی هنرمند قالب‌های تراشیده شده و ثابت رئال را فضای مناسبی برای بیان آنچه در ذهن دارد، مفاهیمی که می‌خواهد به انسانهای دیگر منتقل کند کافی و شایسته نمی‌بیند، خود را از قید دنیای رئال رها کرده و به تعبیر‌ها و فضاهای باز‌تر و آزادانه تری برای بیان خود چنگ می‌زند. اینجاست که سبک‌ها و اندیشه‌های اجرا و بیان متبلور می‌شود.
سبک‌ها از رئال به سورئال هجرت کرده و در همه هنر‌ها جای خود را باز می‌کند و درهنرعکاسی -با توجه به اینکه عکاس در واقعیت‌ها بسیار بیش ازیک نقاش محدود است.
این مسیر را با فوتومونتاژ پیدا کرده، ترکیبی کاملا مفهومی و انتزاعی و سوبژه از عناصری کاملا واقعی عینی و ابژه و دقیقاً این نکته است که خاص بودن این مفهوم را دوچندان می‌کند.
شاید نقاش بتواند یک درخت را به هر شکلی که در تصویر ذهینتش نقش بسته بکشد، حتی به صورت یک پرنده با بال به جای شاخه و پر به جای برگ ولی یک عکاس باید ازعناصر واقعی درخت این پرنده را خلق کند و این می‌تواند قدرت خلاقیت و اجرای عکاسی را به ستیز بکشاند.
عکاس با شناخت نشانه‌ها، استعاره‌ها و زبان عکاسانه خود در چینش نوین تصویری را خلق می‌کند که به واقع بیان احساس و فکر خالق اثر است تا آنچه در واقعیت اتفاق افتاده. بیننده با دیدن آن اثر بجای درک بخشی از واقعیت موجود در پیرامون خود به نشر بزنگاه‌های ذهنی هنرمند می‌رسد و آنچه در سیر روحی و معنایی او رخ داده.
سبک فوتومونتاژ چیست؟
سبک فوتومونتاژ عکاسی در جهان و ایران به سرعت جایگاه خود را باز کرده و هنرمندان بسیاری را به خود جلب کرده است که این شماره از فصلنامه عکاسی به پرونده فوتومونتاژ معاصر می‌پردازد.
این روش از هنر که سال‌هاست جایگاهی بهینه در ایران دارد، وام‌دار پیشگامان و نامدارانی چون زنده‌یادان بهمن جلالی و صادق تیرافکن و دیگرانی هم‌چون احمد عالی، آرمان استپانیان و یا خسرو حسن‌زاده و فریدون آو در زمینه نقاشی است؛ هنرمندانی که روزنه‌ای جدید را جهت اجرای چنین روشی گشوده و نقش مؤثری در نسل تازهِ عکاسان و هنرمندان ایرانی داشته‌اند و علاوه بر ردپایی از فوتومونتاژ و فوتوکلاژ در آثارشان، صاحب تجارب و نوآوری‌هایی نوجویانه بوده‌اند که بسیار قابل‌تأمل است.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.