مهم‌ترین تفاوت های دوربین dslr با بدون آینه mirrorless

زمان خرید دوربین جدید، یکی از اولین سوالات این است که دوربین‌های DSLR و بدون آینه؟. هر دو نوع دوربین مزایا و معایب خود را دارند، بنابراین انتخاب اینکه کدام یک برای شما مناسب است ممکن است سخت باشد.

در این ویدیو به مهم‌ترین تفاوت‌ها اشاره کردیم:

دوربین‌های DSLR و بدون آینه یک ویژگی خوب را به اشتراک می‌گذارند: شما می‌توانید لنز را جدا کرده و عوض کنید، که این دوربین‌ها را به یک مورد همه کاره نسبت به دیگر دوربین‌ها تبدیل می‌کند، اما همچنین آن‌ها را به یک مورد اقتصادی تبدیل می‌کنند. شما نه تنها یک دوربین می‌خرید، بلکه یک اکوسیستم کامل از لنزها را نیز در اختیار خواهید داشت.

دوربین‌های بدون آینه حتی اگر از بسیاری از DSLRها در مناطق خاص بهتر نباشند تا حدی که در همان سطح قرار دارند پیشرفت کرده‌اند. اما، مزایای زیادی در DSLRها یافت می‌شود.

بنابراین، کدام نوع دوربین برای شما بهتر است؟ این راهنما را بخوانید تا متوجه شوید.

 تعریف DSLR و بدون آینه

در اکثر مواقع، DSLRها از همان طراحی 35میلیمتری دوربین‌های آنالوگ قدیمی استفاده می‌کنند، با یک حسگر تصویر که جایی که قبلاً فیلم قرار داشت را اشغال کرده است. یک آینه درون بدنه دربین نور دریافتی از لنز را به منشور ( یا آینه‌های دیگر) و درون منظره یاب می‌فرستد تا شما بتوانید تصویر را بازبینی کنید. زمانی که کلید شاتر را فشار می‌دهید، آینه بالا می‌رود، شاتر باز می‌شود و نور به حسگر تصویر برخورد می‌کند، تا تصویر نهایی را ثبت کند.

در یک دوربین بدون آینه، نور از لنز عبور کرده و مستقیماً به حسگر تصویر برخورد می‌کند، که یک پیش نمایه از عکس را ثبت می‌کند و روی صفحه‌ نمایش نشان می‌دهد. درست مانند همان کاری که دوربین‌های تلفن‌های همراه انجام می‌دهند. برخی از مدل‌ها از یک صفحه نمایش دوم با استفاده از منظره یاب الکترونیکی(EVF) استفاده می‌کنند که می‌توانید در نور شدید آفتاب برای دید بهتر چشمی از آن استفاده کنید.

 وزن و اندازه

بدنه دوربین‌های DSLR از این رو که باید یک آینه و مکانیزم اپتیکال منظره یاب را در خود جای بدهند، به طرز چشمگیری بزرگ‌تر هستند. برای مثال بدنه Nikon D3500 از نسخه پیشین خود کوچک‌تر است، اما همچنان قبل از اینکه لنز را روی آن قرار دهید بدنه حجیم 3 اینچی دارد. با یک لنز کیت 18-55، وزن دوربین به چیزی حدود 680 گرم می‌رسد.

بدنه یک دوربین‌ بدون آینه با روند ساخت ساده‌تر، می‌تواند از یک دوربین dslr کوچک‌تر باشد. Sony A6100 بدنه ای با ضخامت فقط 4 سانتیمتر و وزنی حدود 580 گرم به همراه لنز کیت 16-50mm خود دارد. این باعث می‌شود که این دوربین به حدی کوچک باشد که در جیب کت یا یک کیف دستی کوچک جا شود.

برنده در این بخش: دوربین‌های بدون آینه

شما می‌توانید یک دوربین بدون آینه را به راحتی حمل کرده و تجهیزات بیشتری را روی آن نصب کنید، مانند لنزهای اضافه، در یک کیف دوربین.

سرعت فوکوس خودکار

DSLRها در اینجا یک مزیت دارند، به این دلیل که از یک تکنولوژی به نام تشخیص فاز استفاده می‌کنند که به سرعت همگرایی دو پرتوی نور را اندازه می‌گیرد. دوربین‌های بدون آینه از یک تکنولوژی به نام تشخیص کنتراست استفاده می‌کنند، که از حسگر تصویر برای تشخیص بالاترین کنتراست بهره برده و با فوکوس منطبق می گردد. تشخیص کنتراست نسبت به تشخیص فاز سرعت کمتری دارد، مخصوصا در شرایط نوری ضعیف.

این تمایزات امروزه اساساً وجود ندارند. تقریبا همه دوربین‌های بدون آینه(و همچنین بهترین دوربین‌های تلفن‌های همراه) اکنون دارای حسگر های تشخیص فاز و کنتراست در حسگر اصلی تصویر هستند. برای مثال Sony A6100، دارای 425نقطه فوکوس خودکار تشخیص فاز روی حسگر تصویر خود دارد، به همراه 425 نقطه تشخیص کنتراست. Nikon D3500 دارای 11 سنسور بزرگ تشخیص فاز در حسگر جداگانه فوکوس خودکار خود دارد و از تمام حسگر تصویر برای تشخیص کنتراست استفاده می‌کند. DSLRهای جدید کانن( و دوربین پرچم‌دار NikonD780) حسگر های تشخیص فاز را به همراه حسگرهای تشخیص کنتراست دقیقاً بر روی پردازنده اصلی تصویر قرار داده‌اند و این امر به آن‌ها اجازه می‌دهد عملکردی مشابه یک دوربین بدون آینه همراه با پیش نمایش زنده در صفحه مانیتور و فوکوس خودکار سریع را دارند.

DSLRها می‌توانند با برداشتن آینه و نشان دادن پیش نمایش زنده از تصویر( معمولاً به اسم Live View شناخته می‌شود) از دوربین‌های بدون آینه تقلید کنند. بیشتر دوربین‌های DSLR ارزان قیمت( مانند Nikon D3500) در این حالت از سرعت فوکوس پایینی برخوردارند، اگرچه، به این دلیل است که آن‌ها حسگرهای تشخیص فاز ترکیبی روی پردازنده را ندارند و برای فوکوس باید از تشخیص کنتراست کندتر استفاده کنند.

برنده در این بخش: مساوی

هر دو نوع از سیستم‌ها، فوکوس خودکار سریعی را با استفاده از تکنولوژی‌های مشابه ارائه می‌دهند. اگر با دوربین‌ DSLR فیلم برداری می‌کنید، مطمئن شوید که مدلی را خریداری کنید که دارای حسگر تشخیص فاز بر روی حسگر اصلی باشد.

 پیش نمایش تصاویر

با یک دوربین DSLR، منظره یاب اپتیکال درون لنز، همان چیزی را که دوربین ثبت می کند را به شما نشان خواهد داد. با یک دوربین بدون آینه، شما یک پیش نمایش دیجیتال از تصویر در مانیتور می‌بینید. برخی از دوربین‌های بدون آینه یک منظره یاب الکترونیکی ( EVF ) ارائه می‌دهند، یک صفحه نمایش کوچک با رزولوشن بالا که در چشمی قرار دارد و منظره یاب الکترونیکی دوربین‌های DSLR را شبیه سازی می‌کند.

زمانی که نور خوب است، پیش نمایش تصاویر در مانیتور یا منظره یاب الکترونیکی دوربین‌های بدون آینه خیلی به تصویر نهایی نزدیک است. اما در شرایطی که دوربین مشکل پیدا می‌کند( مانند شرایط کم نور یا سوژه‌هایی که خیلی سریع حرکت می‌کنند) پیش نمایش دچار مشکل شده، تصاویر کدر، دانه دار و نامنظم نمایش داده می‌شوند. این مشکل به این دلیل پیش می‌آید که دوربین‌های بدون آینه باید سرعت ثبت تصویر را برای ثبت بیشتر نور پایین بیاورند و همچنین پیش نمایش تصویر را به شما نشان دهند. در مقایسه، یک دوربین DSLR، نور را مستقیماً به چشمان شما منعکس می‌کند.

با این حال، یکی از مزایای منظره یاب‌های الکترونیکی دوربین‌های بدون آینه این است که آن‌ها می‌توانند پیش نمایشی از تصویر نهایی را قبل از اینکه آن را ثبت کنید به شما نشان دهند. برای مثال، اگر شما سرعت شاتر یا دیافراگم را تغییر دهید، چیزی که شما در منظره یاب الکترونیکی می‌بینید بر همان اساس تغییر می‌کند. در همین حین، از آنجایی که منظره یاب‌های اپتیکال بدون ایجاد تغییر در تصویر نور را منعکس می‌کنند، در مورد پیش بینی نتایج نهایی خود بیشتر به نورسنجی دوربین و تجربه خود متکی هستید.

بنابراین، اگر شما اکثر اوقات در نور مناسب عکاسی می‌کنید، هر دو نوع سیستم برای شما عملکرد خوبی دارند. اگر شما اغلب در نور کم یا دیگر شرایط چالش برانگیز دیگر عکاسی می‌کنید، یک DSLR برای عکاسی آسان‌تر است.

برنده این بخش: مساوی

برای اکثر شرایط، هر دو نوع دوربین پیش نمایش‌های خوبی به شما ارائه می‌دهند.

تثبیت کننده تصویر

دست‌های لرزان باعث ایجاد تصاویر تار می‌شوند و هرچه سرعت شاتر کندتر یا زوم بیشتری داشته باشید، این تاثیر بیشتر می‌شود. هر دو دوربین DSLR و دوربین‌های بدون آینه سیستم‌های تثبیت کننده تصویر را ارائه می‌دهند: حسگرها حرکت دوربین را می سنجند و دوربین قسمتی از لنز یا حسگر تصویر را اندکی در جهت مخالف لرزش تغییر می‌دهد.

DSLR ها و اکثر دوربین‌های بدون آینه به روش جابجایی لنز محدود می‌شوند، که به آن‌ها امکان می‌دهد لرزش را در امتداد دو محور عمودی (مستقیم بالا یا پایین) و افقی (یک طرف به طرف دیگر) خنثی کنند. بعضی از دوربین‌های بدون آینه هم عناصر لنز و هم حسگر را در امتداد دو محور به صورت الگویی هماهنگ برای ثبات بیشتر حرکت می‌دهند.

تفاوت بین این دو رویکرد بسیار ناچیز است. مزیت اصلی تثبیت کننده حسگر این است که با همه لنزها کار می‌کند، حتی لنزهای قدیمی و ارزان قیمت که بر روی خودشان تثبیت کننده ندارند. در هر صورت، بیشتر دوربین‌های مدرن می‌توانند اندکی لرزش دوربین را کاهش داده تا تصویری واضح ثبت کنند، اما نمی‌توانند لرزش‌های بزرگ‌تر را جبران کنند.

با این حال، چند استثنا وجود دارد. دوربین‌های بدون آینه سطح بالا مانند Olympus OM-D EM-5 Mark III ، Sony a6500 و Sony a6600 لرزشگیر پنج محوره در بدنه را ارائه می‌دهند، این ویژگی هنوز در DSLRها یافت نمی‌شود. آن‌ها نه تنها حسگر را برای جبران حرکت در محورهای عمودی و افقی را حرکت می‌دهند بلکه همچنین در سه محور دیگر مانند Pitch (کج شدن به بالا و پایین)، Yawn (چرخش به سمت دیگر) و Roll (چرخش محوری). حرکت می‌دهند.

تثبیت پنج محوره درون بدنه نسبت به روش‌های دیگر برتر است و هنگام عکاسی از موقعیت متحرک، مانند اتومبیل، هلی کوپتر یا قایق بسیار مفید است. همچنین فیلم‌های ثابت‌تری هنگام فیلمبرداری بر روی دست تولید می‌کند.

برنده در این بخش: دوربین‌های بدون آینه

تثبیت کننده پنج محوره کفه ترازو را به نفع دوربین‌های بدون آینه پایین می‌آورد، در بیشتر مدل‌های گران قیمت این ویژگی پیدا می‌شود. ولی در دوربین‌های سطح پایین، هردو دوربین‌های DSLR و بدون آینه در تثبیت لنز عملکرد مشابهی دارند.

کیفیت تصویر

هر دو نوع دوربین توانایی ثبت تصاویر با کیفیتی دارند، با  رزولوشن‌های مشابه و مقدار دانه دانه بودن که به عنوان نویز شناخته می‌شود. دوربین‌های بدون آینه به طور سنتی حسگرهای تصویر کوچک‌تری داشتند، که به معنی کیفیت پایین‌تر تصاویر بود( به این دلیل که نمی‌توانستند نور کافی را ثبت کنند)، اما این موضوع دیگر مطرح نیست. سازندگان دوربین می توانند تراشه‌های حساس‌تری بسازند تا در کاهش نویز در حسگرهای کوچک موثر باشد. از این رو، تعدادی از سازندگان دوربین‌های بدون آینه اکنون از حسگرهای تصویر بزرگ‌تری استفاده می‌کنند. برای مثال، سونی و کانن، دوربین‌های بدون آینه خود را با همان حسگرهای هم اندازه APS-C که در دوربین‌های DSLR یافت می‌شود، می‌سازند.

همچنین تعدادی از دوربین‌های بدون آینه فول فریم وجود دارند که از همان سنسور(35میلی متری) که در DSLRهای رده بالا یافت می‌شود استفاده می‌کنند. سری سونی A7 پیشگام این امر بود، اما اکنون کانن و نیکون هم مدل‌های بدون آینه فول فریم خود را دارند.

برنده این بخش: مساوی

با پردازنده‌ها و حسگر های تصویر مشابه، هر دو نوع دوربین توانایی ثبت تصاویر عالی را دارند.

کیفیت ویدئو

فوکوس خودکار نقطه تمایز عکاسی و فیلم برداری است. به طور معمول، دوربین‌های بدون آینه از این مزیت برخوردار هستند، زیرا احتمال بیشتری وجود دارد حسگرهای فوکوس تشخیص فاز روی تراشه داشته باشند. اکثر DSLRها هنوز نمی‌توانند از تشخیص فاز با آینه بالا هنگام ضبط فیلم استفاده کنند، بنابراین مجبورند از روش فوکوس کندترو با دقت کمتر تشخیص کنتراست استفاده کنند.

وقتی دوربین شروع به انتخاب فوکوس مناسب می‌کند، این حالت بیشتر اوقات به جلوه تاری در میانه ویدئو منجر می‌شود. با این حال، Canon از چند سال پیش با افزودن تشخیص فاز به حسگر، تغییر مهمی را آغاز کرد، این کار با Canon 80D و Canon EOS 800D آغاز شد. نیکون به تازگی معرفی تشخیص فاز در حسگر را در دوربین‌های رده بالای خود آغاز کرده است.

هر دو نوع دوربین توانایی ضبط ویدئوهای 4K، یا Ultra HD را دارند، ویدئویی با رزولوشن چهار برابر بیشتر از HD. برای مثال، سونی، اکنون در مدل‌های پایه خود نیز 4K را قرار داده است، مانند Sony A6100. و کانن نیز مدل مبتدی خود یعنی EOS 850D را با توانایی ثبت ویدئوی 4K مجهز کرده است.

برنده در این بخش: بدون آینه

با فوکوس خودکار برتر در بیشتر مدل‌ها، دوربین‌های بدون آینه بهترین نتایج ممکن را برای فیلم‌برداران رقم می‌زنند.

سرعت عکاسی

هر دو تکنولوژی دوربین‌ها می‌توانند با سرعت شاتر خیلی سریع و ثبت تصاویر پشت سر هم به سرعت عکاسی کنند. به استثنای DSLRهای پیشرفته، دوربین‌های بدون آینه دارای برتری هستند: عدم وجود آینه باعث می‌شود عکس گرفتن پشت سرهم راحت‌تر شود.

اگرچه آنها آینه ندارند، اما بیشتر دوربین‌های بدون آینه هنوز از یک شاتر مکانیکی استفاده می‌کنند که برای نشان دادن تصویر بلند می‌شود، زیرا نتایج بهتری دارد. آنها همچنین امکان استفاده از شاتر الکترونیکی را دارند (فقط با تنظیم مدت زمان خواندن نور حسگر )، به این معنی که آنها می‌توانند با سرعتبیشتر و صدای کمتری عکس بگیرند.

برنده در این بخش: بدون آینه

مکانیک ساده‌تر دوربین‌های بدون آینه به آن‌ها این امکان را می‌دهد که تصاویر بیشتری در هر ثانیه ثبت کنند.

عمر باتری

به طور کلی، دوربین‌های DSLR عمر باتری بیشتری را ارائه می‌دهند، به این دلیل که می‌توانند بدون نیاز به اینکه تصویر زنده را روی صفحه نمایش یا منظره یاب الکترونیکی نشان دهند، زیرا هردو مقدار زیادی انرژی مصرف می‌کنند.

طبق این گفته، عمر باتری دوربین‌های بدون آینه بهبود یافته‌اند. برای مثال، Sony A6000، که سال 2014 وارد بازار شده است، با یک بار شارژ توانایی ثبت 360 عکس را دارد( زمانی که از پیش نمایش در مانیتور استفاده شود). مدل بعدی آن، A6100 ، با یک بار شارژ توانایی ثبت 420 عکس را با همان باتری دارد.

اما د.ربین های بدون آینه همچنان نمی‌توانند به DSLRها برسند. مدل رده پایین Nikon D3500 برای مثال، با یک بار شارژ توانایی ثبت 1550 عکس را دارد. اگر قصد خرید یک دوربین بدون آینه را دارید، شاید مجبور باشید یک باتری اضافی نیز بخرید.

برنده در این بخش: DSLR

DSLRها ویژگی ثبت تصاویر بدون استفاده از صفحه نمایش  LCD یا منظره یاب الکترونیکی را ارائه می‌دهند، که می‌تواند عمر باتری را به طرز چشمگیری افزایش دهد.

لنزها و لوازم جانبی

انتخاب یک DSLR به شما دسترسی به انبوهی از لنزها از سازندگان مختلف را می‌دهد، از لنزهای ارزان قیمت گرفته تا لنزهای متوسط و تا لنزهای حرفه‌ای و گران قیمت. مدل‌های بدون آینه محدودیت بیشتری داشته و دسترسی کمی به لنزها از سازندگان مختلف را ارائه می‌دهند، اگرچه دامنه انتخاب در حال گسترش است. از آنجایی که دوربین های DSLR سابقه بیشتری دارند، انتخاب بهتری از سایر لوازم جانبی مانند اسپیدلایت ها( فلاش های اکسترنال) نیز دارند

این تفاوت به ویژه در میان سازندگان دوربین‌های قدیمی تر کاملاً مشهود است. کانن صدها لنز برای دوربین‌های DSLR خود در دسترس دارد (همانند نیکون). با این حال، در حال حاضر، کانن فقط هشت لنز سری M برای مجموعه دوربین‌های بدون آینه ارائه کرده است و نیکون 13 لنز برای سری Z مدل‌های بدون آینه جدید خود در نظر گرفته است. سازندگان لنزهای ثالث مانند سیگما و تامرون همچنین سال‌هاست که برای DSLRها و SLRها لنز می‌سازند. البته به خاطر داشته باشید که برخی از این مدل‌های لنز SLR کاملاً قدیمی هستند و ممکن است برای یک DSLR مدرن ایده آل نباشد. به عنوان مثال برخی ممکن است از فوکوس خودکار پشتیبانی نکنند.

ارائه لنز بدون آینه برای شرکت‌هایی که روی این فناوری تمرکز دارند بهتر است. به عنوان مثال، سونی اکنون حدود 50 لنز E-mount برای مدل‌های بدون آینه خود دارد. پاناسونیک و Olympus که دارای فرمت حسگر Micro Four Thirds هستند، هر کدام حدود 40 لنز تولید می‌کنند که می‌تواند در دوربین‌های هر کدام از سازندگان استفاده شود. سازندگان لنزهای ثالث نیز انتخاب خوبی برای لنزهای Sony و Olympus / Panasonic دارند.

علاوه بر این، شما به طور کلی می توانید از مبدل ها برای استفاده از لنزهای DSLR ساخت همان شرکت بر روی دوربین های بدون آینه آن ها استفاده کنید (مانند کانن و سونی) اما این اغلب به قیمت تغییر فاصله کانونی و ویژگی‌های بزرگنمایی و بعضا غیرفعال کردن یا کند کردن عملکردهایی مانند فوکوس خودکار است.

برنده در این بخش: DSLR

DSLRها هنوز دسترسی به طیف گسترده‌تری از لنزها را فراهم می‌کنند، اما فاصله بین این دو نوع به سرعت در حال کم شدن است زیرا لنزهای بدون آینه بیشتری در دسترس قرار می گیرند.

دوام

اگر مرتباً از مسیر‌های پرخطری عبور می‌کنید، ارزش این را دارد که نگاهی به مدلی که محافظت بیشتری دارد بیاندازید. مدل‌های پایه هر دو نوع دوربین، مانند Nikon D3500، اغلب با بدنه‌های پلاستیکی عرضه می‌شوند که برای استفاده‌های معمول به اندازه کافی محکم هستند، اما برای استفاده در موقعیت های سخت ممکن است مناسب نباشند.

مدل های بعدی از نظر دوام، بدنه آلیاژی است که بهتر می‌تواند در برابر برجستگی و خراش مقاومت کند. به عنوان مثال سونی a6100 دارای بدنه آلیاژ منیزیم است. Canon EOS 90D دارای بدنه آلیاژ آلومینیوم است.

آب بندی کامل باعث جلوگیری از ورود گرد و غبار و حتی باران می‌شود. این را می‌توانید در دوربین‌های بدون آینه مانند Sony a6600 یا Olympus OM-D E-M5 Mark III پیدا کنید. DSLRها تمایل دارند که آب بندی کامل  را برای مدل‌های بسیار پیشرفته خود مانند Nikon D780 رزرو کنند. اما برخی موارد استثنایی وجود دارد، مانند Nikon D7500.

برنده در این بخش: مساوی

هر دو نوع دوربین مدل‌هایی را ارائه می‌دهند که در برابر شرایط مختلف آب و هوایی مختلف مقاوم‌ سازی شده‌اند، اگرچه دوربین‌های بدون آینه تمایل به دوام بیشتر حتی با قیمت‌های پایین‌تر دارند.

مقاله مرتبط: فرق بین دوربین عکاسی و فیلمبرداری؛ کدوم برای من مناسبه؟

جمع بندی

دوربین های بدون آینه این مزیت را دارند که معمولاً سبک‌تر، جمع و جورتر، سریع تر و برای فیلم‌برداری بهتر هستند. اما این به قیمت دسترسی کمتر به لنزها و لوازم جانبی است. برای DSLRها، مزایا شامل قدرت انتخاب بیشتر لنزها، منظره یاب‌های اپتیکال بهتر و عمر باتری بسیار بهتر است.

برای مبتدیان، دوربین های بدون آینه به دلیل اندازه کم و کنترل‌های ساده‌تر، اغلب انتخاب بهتری هستند. احتمال وجود عملکرد لمسی در دوربین های بدون آینه از مشابه DSLR آن ها بیشتر بوده و کارکردی مشابه کار با گوشی های هوشمند فراهم می کنند.

در حالی که دوربین های بدون آینه بطور کلی امتیاز بیشتری کسب می کنند، تجربه کاربر یک عامل مهم در انتخاب دوربین است. DSLRها سنگینی و استحکام زیادی دارند که به نظر برخی از عکاسان اطمینان بخش است. و توانایی نگاه مستقیم از طریق لنز می‌تواند عامل تعیین کننده‌ای برای برخی از عکاسان باشد (خصوصاً در مقایسه با برخی از دوربین های بدون آینه سطح پایین که منظره یاب الکترونیکی ندارند). قبل از خرید، باید هر نوع دوربین را امتحان کنید. دوربینی که احساس بهتری دارد انتخاب مناسب شماست. اما هر کدام را که بخرید، می توانید عکس‌های عالی بگیرید.