بهترین تنظیمات دوربین چیست؟

اگر از کسی بپرسید بهترین تنظیمات دوربین برای من چه تنظیماتی است، به شما می‌خندد! زیرا این سوال دقیقا مانند این است که از یک نفر بپرسید بهترین سرعت برای رانندگی چه سرعتی است. دقیقاً به همان دلیلی که ممکن است در هر زمان، از یک سرعت یا دنده خاص استفاده کنید، در هنگام عکاسی نیز بسته به نیازی که دارید ممکن است برخی تنظیمات برایتان مناسب‌تر باشند. به عنوان مثال برای عکاسی با نوردهی طولانی از تنظیماتی استفاده می‌کنید که نتیجه آن در نور کافی روز ممکن است به یک عکس بی‌استفاده منتهی شود.

به همین دلیل است که در بسیاری از دوربین‌های کامپکت مانند Canon SX620 HS با اینکه دوربین‌های فوق‌العاده‌ای برای کاربری خانگی محسوب می‌شوند، امکان تغییر تنظیمات نوردهی دستی وجود ندارد و خود دوربین با توجه به تصویری که پردازش می‌کند، بهترین تنظیمات دوربین را برای هر صحنه خاص انتخاب و اجرا می‌کند.

شما برای انتخاب تنظیمات و تخمین شرایط محیط نیاز است که با اصول پایه عکاسی آشنا شوید. به همین دلیل هم عکاسانی که می‌خواهند فراتر از تنظیمات خودکار دوربینشان عکاسی کنند، معمولاً از دوربین‌های پیشرفته‌تر مانند دوربین‌های DSLR یا بدون آینه پیشرفته استفاده می‌کنند که علاوه بر قابلیت‌های خودکار، امکان تنظیمات دستی را نیز دارد.

در این دوربین‌ها می‌توانید با توجه به شرایط موجود، بهترین تنظیمات دوربین را انتخاب کنید. اگر دوربینتان قابلیت تنظیمات دستی را دارد، در این مقاله به شما کمک می‌کنم تا بهترین تنظیمات دوربین خودتان را برای شرایط معمول عکس‌برداری فرا بگیرید.

معرفی دوره : آموزش عکاسی جامع در آکادمی نورنگار

بهترین تنظیمات دوربین

برای تنظیم دستی دوربین نیاز است که یک دوربین DSLR (مبتدی یا پیشرفته) مانند Nikon D3400 یا Canon 800D یا هر دوربین دیگری که این گزینه‌ها را داشته باشد در اختیار داشته باشید. ممکن است نام این تنظیمات در دوربین‌های مختلف کمی متفاوت باشد، اما عملکرد آن‌ها یکسان است:

• کیفیت تصویر: انتخاب حالت RAW
• نحوه فشرده‌سازی فایل خام: در صورت امکان روی حالت غیر فشرده قرار گیرد
• تراز سفیدی: حالت خودکار
• تنظیمات از پیش آماده رنگ و نور دوربین (Picture Control / Picture Style / Creative Style / Film Simulation): گزینه Standard
• فضای رنگی یا Color Space :sRGB
• قابلیت کاهش نویز در نوردهی طولانی یا Long Exposure Noise Reduction: روشن باشد
• گزینه کاهش نویز برای حساسیت‌های بالا یا High ISO Noise Reduction: خاموش باشد
• گزینه‌های ویرایش رنگ و نور مانند Active D-Lighting / DRO, HDR, Lens Corrections: خاموش باشد بهتر است

همان‌طور که توضیح دادم این تنظیمات، مهم‌ترین تنظیمات دوربین برای کاربردهای عمومی است. اول از همه می‌بایست فرمت عکس‌برداری را انتخاب کنید که گزینه RAW یا فایل خام است. حتی اگر نمی‌توانید با فرمت خام کار کنید، باز هم آن را فعال کنید تا به‌هرحال فایل خام را نیز در کنار JPEG داشته باشید.

پیشنهاد می‌کنم به سرعت استفاده از آن را یاد بگیرید، یا اگر نرم‌افزار فتوشاپتان فایل خام را پشتیبانی نمی‌کند، پلاگین جدید آن را از وب‌سایت نورنگار دانلود کنید. پیشتر درباره اینکه چرا و چگونه از فشرده‌سازی فایل خام استفاده کنیم، در وب‌سایت نورنگار توضیح داده‌ام. نباید دوربین روی حالت‌های فشرده‌سازی با امکان از دست رفتن اطلاعات قرار بگیرد.

ضمناً اگرچه قابلیت‌هایی مانند Picture Controls در دوربین‌های نیکون یا Picture Styles در دوربین‌های کانن، روی فایل خام تأثیری ندارند، اما می‌توانند شکل نمایش تصویر روی نمایشگر را تغییر دهند و به همین دلیل ممکن است چشم شما را فریب دهند. این تنظیمات، رنگ، نور، شارپنس و … عکس JPEG دوربین را تغییر می‌دهند، اما تأثیری روی فایل خام ندارند. همچنین فضای رنگی و White Balance دوربین هم هیچ تأثیری روی فایل خام ندارند و می‌توانید بعداً آن‌ها را تغییر دهید.

برای همین هم آن‌ها را به ترتیب روی ساده‌ترین حالت یعنی sRGB و خودکار قرار می‌دهیم.

مطالعه بیشتر: مقایسه فضاهای رنگی sRGB، ادوبی RGB و پروفوتو RGB

در مورد تنظیمات کاهش نویز “long exposure noise reduction” بهتر است روی on قرار بگیرد. از آنجا که این گزینه روی فایل خام هم مؤثر است، بهتر است روشن باشد تا نویز ایجاد شده در نوردهی‌های طولانی را کاهش دهد. البته طبیعتاً وقتی نوردهی‌های کوتاه (سرعت شاتر کمتر از چند ثانیه) انجام می‌دهید انتخاب این گزینه چندان اهمیتی ندارد، اما در نوردهی‌های طولانی زمان ذخیره‌سازی فایل تصاویر افزایش می‌یابد.

باقی تنظیمات ویرایشی داخل دوربین مانند بهبود dynamic range، بهینه‌سازی تصویر و تنظیمات کاهش نویز عادی دوربین هم فقط روی فایل JPEG کار می‌کنند و نیازی به فعال کردن آن‌ها ندارید.

این‌ها تنظیماتی هستند که به طور عمومی بهتر است انتخاب شوند. یعنی در اغلب کاربرد‌های دوربین، باید آن‌ها را فعال کنید. تنظیمات دیگر مربوط به شکل عکس‌برداری شما می‌شود.

1- بهترین تنظیمات دوربین : حالات عکس‌برداری (Camera Shooting Mode)

اگرچه بسیاری از عکاسان حرفه‌ای به شما می‌گویند که بهترین حالت استفاده از یک دوربین DSLR مانند Canon 77D استفاده از تنظیمات دستی یا Manual است، اما شخصاً به ندرت دوربینم را روی حالت M یا Manual قرار می‌دهم. این روز‌ها دوربین‌ها به قدری پیشرفت کرده‌اند که می‌توانند به صورت “نیمه خودکار” و “نیمه دستی” هم به خوبی عمل کنند.

یعنی به جای اینکه تمامی تنظیمات را به صورت خودکار تغییر دهند، می‌توانند بهترین تنظیمات “جانبی” را در کنار تنظیماتی که خود شما به صورت دستی انتخاب می‌کنید، برایتان انتخاب کنند. در واقع کافیست شما سرعت شاتر یا اندازه دیافراگم مورد نظر خودتان را انتخاب کنید، و دوربین بر همان اساس، با توجه به شرایط محیط و دوربین، بهترین تنظیمات را برایتان انتخاب می‌کند.

به عنوان مثال شخصاً علاقه زیادی به گزینه اولویت دیافراگم یا Aperture Priority دارم. این گزینه در دوربین‌های کانن با Av و در دوربین‌های دیگر با A نشان داده می‌شود. کافیست یک لنز دهانه باز مانند Nikon AF-S 50mm f/1.8G یا Canon EF 50mm f/1.8 II داشته باشید تا بتوانید از دیافراگم‌های بزرگ‌ هم به راحتی استفاده کنید.

در اینصورت دیافراگم تصویر را براساس نیازتان به عمق میدان و نوردهی و مقدار بوکه تصویر انتخاب می‌کنید. به این ترتیب هم‌زمان کنترل عمق میدان، کنترل مقدار تیرگی و روشنی تصویر در اختیار خودتان است. دوربین هم در هر شات، سعی می‌کند سرعت مورد نیاز برای تنظیمات شما را انتخاب کند.

البته در هر صورت، دوربین سعی می‌کند همه عکس‌ها با رنگ و نور طبیعی و اصطلاحاً نرمال ثبت شوند، اما شما می‌توانید با دکمه Exposure Compensation این مقادیر را تغییر دهید. یعنی مثلاً می‌توانید دوربین را روی EV +2 قرار دهید تا دوربین تمامی عکس‌ها را روی مقدار نوردهی 2 استاپ روشن‌تر از نرمال ثبت کند، یا مثلاً دوربین را روی EV -1 قرار دهید تا نور تصویر، به اندازه 1 استاپ تیره‌تر از مقداری که خود دوربین تخمین می‌زند بشود.

اما یک گزینه دیگر هم به نام صحنه‌ها یا Scene داریم که شما خودتان به دوربین می‌گویید در چه حالتی قرار دارید. این مود در دوربین‌های مختلف متنوع و بعضاً بسیار زیاد است. مثلاً دوربین Nikon D5500 به جز دو مود عکاسی خودکار، 16 مود عکاسی در صحنه‌های مشخص یا Scene دارد که آن‌ها نیز نوعی عکاسی خودکار محسوب می‌شوند.

یعنی دوربین تنظیمات خودکار از پیش آماده خودش را استفاده می‌کند، با این تفاوت که این تنظیمات برای مثلاً عکاسی پرتره، آتش‌بازی، منظره، یا عکاسی از خوراکی‌ها و … تغییر می‌کنند. من این گزینه‌ها را پیشنهاد نمی‌دهم. دلیل اصلی آن هم این است که نتیجه حاصل از این تنظیمات بین دوربین‌های مختلف بسیار متفاوت است. مثلاً Sceneها روی دوربین نیکون D7500 ممکن است با مدل قبلی خودش یعنی نیکون D7200 کاملاً متفاوت بوده و نتیجه یکسانی نداشته باشد.

به همین دلیل مثلاً عکاسی روی مود پرتره در یک دوربین خوب و در یک دوربین نه چندان مناسب، ثبت می‌شود و اگر عادت به یک گزینه Scene در یک دوربین داشته باشید، ممکن است با تعویض برند یا دوربینتان، عکس‌هایتان هم تغییر کند یا اصلاً آن Scene را در دوربین بعدی پیدا نکنید. نکته بعدی اینکه اغلب دوربین‌های حرفه‌ای اصولاً با این مود‌های خودکار سر و کاری ندارند. به همین دلیل اگر در آینده، بخواهید از دوربین‌های عکاسی حرفه‌ای مانند Canon 5D Mark IV استفاده کنید، کلاً Sceneها را در آن نخواهید دید.

2- بهترین تنظیمات دوربین : فوکوس خودکار یا Autofocus Mode

اینکه از چه نوع سوژه‌ای عکس می‌گیرید و کدام گزینه فوکوس خودکار بهترین گزینه برای آن صحنه است، یکی از مهم‌ترین آموزش‌هایی است که لازم است آن را فرا گیرید. به عنوان مثال اگر از سوژه ثابت عکاسی می‌کنید (مثلاً یک گل یا چهره یک شخص) بهترین گزینه فوکوس، Single Area Focus Mode یا فوکوس تک شات است که آن را Single Area AF یا One Shot AF یا حتی به اختصار AF-S می‌نامند.

این معمول‌ترین نوع فوکوس خودکار است. مگر اینکه سوژه‌ای که می‌خواهید از آن عکاسی کنید، یک سوژه متحرک باشد. در این صورت نوع فوکوس خودکاری که انتخاب می‌کنید روی حالت پیوسته (Continuous / AI Servo Focus) قرار می‌گیرد. در این نوع از فوکوس، دوربین شما با سرعت زیاد، فوکوس روی سوژه را دنبال می‌کند.

البته برای راحتی کار خصوصاً برای نوآموزان، برخی از سازندگان دوربین یک مود فوکوس خودکار ترکیبی هم در دوربین‌ها قرار می‌دهند که در واقع روی حالت فوکوس تک شات قرار دارد، اما به محض اینکه سوژه حرکت کند، خود دوربین به حالت فوکوس پیوسته می‌رود و نقاط فوکوس را روی سوژه جابجا می‌کند. این حالت در دوربین‌های نیکون به عنوان فوکوس خودکار یا AF-A و در دوربین‌های کانن به نام AI Focus AF شناخته می‌شود. پیشنهاد می‌کنم این حالت را به عنوان حالت فوکوس پیش‌فرض دوربینتان انتخاب کنید.

برای استفاده از این حالت فوکوس، مانند حالت Single Shot باید دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید و آن را همان‌طور نگاه دارید. به این ترتیب دوربین می‌داند که شما منتظر لحظه زدن شات هستید و کماکان فوکوس خودکار را فعال نگاه می‌دارد. در این حالت وقتی سوژه حرکت کند، بلافاصله نقطه فوکوس فعلی غیر فعال شده و نقطه فوکوس بعدی که سوژه روی آن قرار گرفته فعال می‌شود.

این کار خیلی سریع‌تر از چیزی که توضیح دادیم اتفاق می‌افتد و عملاً به سختی می‌توانید این جابجایی را احساس کنید. اما نتیجه آن فوکوسی بسیار دقیق و کامل است.

معرفی دوره : آموزش منوی دوربین 

 

3- بهترین تنظیمات دوربین : نورسنجی

دوربین‌های مختلف دارای حسگر‌های نورسنجی متفاوتی هستند که می‌توانند سرتاسر کادر تصویر را بررسی کرده و شدت نور مناسب برای هر عکس را تخمین بزنند. معمولاً هرچقدر پردازشگر دوربین قوی‌تر و تعداد این نقاط بیشتر باشد، نورسنجی (ویدئو آموزشی) دوربین نیز در شرایط دشوار، دقیق‌تر خواهد بود.

منظور از شرایط دشوار، زمانی است که منابع نورانی یا محدوده‌های تاریک زیادی در تصویر قرار دارند و دوربین نمی‌تواند تصمیم درستی برای ایجاد تعادل بین این محدوده‌ها بگیرد. مثلاً دوربین Canon 6D Mark II دارای یک حسگر نورسنج با 7560 پیکسلی است که در سرتاسر محدوده حسگر پراکنده شده‌اند و می‌توانند نورسنجی دقیقی از سرتاسر کادر تصویر انجام دهند.

البته شما می‌توانید با انتخاب وضعیت‌های نورسنجی نقطه‌ای یا مرکزی، از دوربین بخواهید که برای تشخیص میزان نور موجود در کادر تصویر، تنها از یک نقطه یا بخشی از نقاط مرکزی استفاده کند. اما بهترین روش نورسنجی خصوصاً برای ابتدای کار، همان نورسنجی تمام کادر است که دوربین از تمامی حسگر‌های خود در سرتاسر کادر استفاده می‌کند و احتمالاً نتیجه‌ بهتری برایتان خواهد داشت.

محصول مرتبط: فیلم آموزشی مبانی نوردهی در عکاسی

4- بهترین تنظیمات دوربین : دیافراگم

میزان باز شدگی دیافراگم لنز تنها نور ورودی به دوربین را کنترل نمی‌کند، بلکه می‌تواند میزان محوشدگی پیش‌زمینه و پس زمینه تصویر را هم کنترل کند. به همین دلیل هم باید به دیافراگمی که انتخاب می‌کنید دقت کنید. اگر در یک محیط کم‌نور عکاسی می‌کنید استفاده از دیافراگم‌های باز به شما امکان می‌دهد از سرعت‌های شاتر بالاتر برای عکاسی روی دست استفاده کنید.

به همین دلیل است که بسیاری از عکاسان پرتره ترجیح می‌دهند برای عکاسی از شب مراسم عروسی از لنز‌هایی مانند Nikon AF-S NIKKOR 85mm f/1.8G استفاده کنند. به عنوان مثال با این لنز می‌توانید از سرعت 1/100 ثانیه برای عکاسی روی دست استفاده کنید و باز کردن دیافراگم آن تا f/1.8 امکان استفاده از حساسیت‌های پایین را به شما می‌دهد.

اما بسیاری از عکاسان پرتره، حتی در نور کافی روز هم سعی می‌کنند از بازترین دیافراگم لنزشان استفاده کنند. در واقع آن‌ها می‌خواهند با این کار تا جای ممکن پس زمینه سوژه را محو کرده و تمرکز تصویر را بیشتر بر روی سوژه قرار دهند. به این ترتیب عکس‌هایشان زیباتر می‌شود و در صورت نیاز راحت‌تر هم می‌توانند سوژه را از پس زمینه جدا کنند. مثلاً در تصویر بالا می‌بینید که چطور تغییر دیافراگم لنز از f/8 به f/2.8 توانسته است زمینه زیباتری در پس زمینه این اسباب‌بازی ایجاد کند.

اینکه از چه دیافراگمی استفاده می‌کنید، اهمیت بسیار زیادی دارد و اگر چندان با آن آشنایی ندارید، پیشنهاد می‌کنم حتماً این قابلیت را در شرایط مختلف و روی سوژه‌های گوناگون به دفعات آزمایش کنید.

بیشتر بخوانیم: پنج راه برای استفاده بهتر از دیافراگم

5- بهترین تنظیمات دوربین : سرعت شاتر

همانند دیافراگم، انتخاب بهترین سرعت شاتر در هنگام عکاسی نیز بستگی به سوژه‌ای دارد که از آن عکس می‌گیرید. به عنوان مثال اگر می‌خواهید از زیبایی یک آبشار عکاسی کنید، می‌بایست پایین‌ترین سرعت شاتری که می‌توانید را انتخاب کنید. مثلاً می‌توانید از سرعت‌های شاتر در حد چندین ثانیه نیز استفاده کنید تا جریان آب فرصت کافی برای محو شدن پیدا کند.

در حالی که اگر می‌خواهید یک سوژه‌ای را کاملاً فریز کنید (کاملاً ثابت ثبت کنید)، نیاز است تا حد ممکن سرعت شاتر را بالا ببرید تا تصویر در چشم بر هم زدنی ثبت شود و سوژه کاملاً ثابت بیفتد.

البته در اغلب موارد، انتخاب سرعت شاتر باید به گونه‌ای باشد که از محوشدگی تصویر در اثر لرزش روی دست جلوگیری شود. به این ترتیب باید سرعت شاتر را به اندازه “1 بر روی فاصله کانونی لنز‌تان” بالاتر باشد. مثلاً اگر از یک لنز 85 میلی‌متر بدون لرزشگیر استفاده می‌کنید، پایین‌ترین سرعت شاتر نباید از 1/85 ثانیه کند‌تر باشد.

به این شکل می‌توانید مطمئن باشید که بدون لرزشگیر هم عکس‌هایی با شارپنس بالا خواهید گرفت. بسیاری از لنز‌های معروف برای پرتره مانند Canon EF 85mm f/1.2L II USM یا Nikon AF-S NIKKOR 85mm f/1.4G بدون لرزشگیر هستند و مجبور هستید برای جلوگیری از لرزش و محوشدگی از سرعت مجاز گفته شده عبور نکنید.

اما اگر لنزی که استفاده می‌کنید دارای لرزشگیر است، بهترین سرعت شاتر، می‌تواند شامل سرعت‌های پایین‌تر نیز بشود و گاهی اوقات می‌توانید تا 3 یا 4 استاپ پایین‌تر را نیز انتخاب و استفاده کنید. به عنوان مثال لنز Canon EF 85mm f/1.4L IS USM با لرزشگیر 4 استاپی می‌تواند به شما امکان دهد تا هنگام عکاسی روی دست از سرعت‌های تا 4 استاپ پایین‌تر از 1/100 ثانیه (یعنی تا حدود 1/8 ثانیه) نیز به راحتی استفاده کنید.

6- بهترین تنظیمات دوربین : حساسیت ISO

وقتی حرف از حساسیت یا ISO می‌شود همیشه همه عکاسان به شما می‌گویند سعی کنید از پایین‌ترین حساسیت دوربینتان استفاده کنید، زیرا موجب می‌شود تا تصویر ثبت شده دارای پایین‌ترین میزان نویز باشد. بنابراین از همین ابتدا بجای روش‌هایی مانند رفع نویز در نرم‌افزار و غیره، بهترین روش، پیشگیری از ایجاد نویز در تصاویر است.

اما خیلی اوقات استفاده از پایین‌ترین حساسیت دوربین امکان‌پذیر نیست، خصوصاً زمانی که در نور کم عکاسی می‌کنید و باز کردن دیافراگم نمی‌تواند به اندازه کافی، نور کم محیط را جبران کند. در چنین موقعیت‌هایی، مجبورید که حساسیت دوربین را افزایش دهید تا بتوانید از سرعت‌های شاتر بالاتر از “معکوس فاصله کانونی‌ لنزتان” استفاده کنید.

فراموش نکنید در هر حال، عکاسی به معنی ایجاد تعادل بین بهترین دیافراگم، بهترین سرعت شاتر و بهترین حساسیت است که از آن به عنوان مثلث نوردهی نام می‌برند. پیشنهاد می‌کنم حتماً زمانی را برای بررسی و درک صحیح این مثلث مهم در عکاسی اختصاص دهید.

 

7- بهترین تنظیمات دوربین: حساسیت خودکار

بسیاری از دوربین‌های DSLR جدید مانند Nikon D7100 قابلیتی به نام Auto ISO دارند که می‌تواند برای تازه‌کاران بسیار کارآمد باشد. وقتی قابلیت Auto ISO را فعال می‌کنید، خود دوربین به صورت خودکار می‌تواند حساسیت حسگر را طوری بالا ببرد که سرعت شاتر از “سرعت مطمئن” (که درباره آن گفتیم) پایین‌تر نیاید. البته خود شما می‌توانید بسته به لنزی که استفاده می‌کنید، این حداقل سرعت شاتر را در خود منوی Auto ISO به دوربین معرفی کنید. (چگونه قابلیت Auto ISO شما را عکاس بهتری می‌کند؟)

 

این گزینه که در اغلب دوربین‌های جدید کانن، نیکون، فوجی و … وجود دارد به شما امکان می‌دهد تا بدون تغییر مداوم سرعت شاتر و دیافراگم، نوردهی یکسانی بین عکس‌های مختلف با تنظیمات متفاوت داشته باشید.

8- بهترین تنظیمات دوربین: لرزشگیر

نهایتاً و به عنوان آخرین گزینه فراموش نکنید که اگر دوربین یا لنز‌تان دارای لرزشگیر است، برای عکاسی روی دست، حتماً آن را روشن یا فعال کنید. این گزینه در دوربین‌ها و لنز‌های مختلف با نام‌هایی مانند SteadyShot، Vibration Reduction، Vibration Compensation، و … شناخته می‌شود.

البته به خاطر داشته باشید که این گزینه تنها برای عکاسی روی دست کاربرد دارد و برای عکاسی روی سه‌پایه باید حتماً آن را خاموش کنید. ضمناً این گزینه معمولاً غیر فعال است و تنها زمانی به کار می‌افتد که دکمه شاتر یا دکمه فوکوس پشت دوربین را تا نیمه فشار دهید.

در این نوشتار به شما آموختیم که چگونه می‌توان تنظیمات دوربین را به نحوی انجام دهید که کیفیت تصاویر و فیلم‌هایی که ثبت می‌کنید، چندین برابر شود. ما در آکادمی نورنگار با هدف افزایش دانش افراد، بهترین دوره های آموزش عکاسی، آموزش نورپردازی، ادیت و منوی دوربین را توسط برترین اساتید مجرب کشور برگزار می‌کنیم. برای آن که هر شخصی بتواند از هر نقطه ای از کشور به این آموزش‌های کاربردی دسترسی داشته باشند، دوره‌ها به سه حالت حضوری، آنلاین و دانلودی برگزار خواهد شد. از سوی دیگر آکادمی نورنگار تنها مرکزی است که پس از پایان موفقیت آمیز دوره به شما گواهینامه‌ای از سوی سازمان فنی و حرفه ای کشور به شما اعطا می‌کند تا در کشور عزیزمان و سایر کشورها بتوانید به عنوان مدرکی معتبر و با ارش آن را ارائه فرمایید. اگر تازه‌کار هستید و درباره بهترین تنظیمات دوربین مطرح شده در این مقاله سوالی دارید، می‌توانید از بخش نظرات با ما در ارتباط باشید.