در این مقایسه می‌خواهم لنز‌های کانن، سیگما و تامرون با حافظه 70-200 میلیمتر و بازترین دیافراگم مرسوم در این لنزها یعنی f/2.8 را با هم مقایسه کنم. لنز‌هایی که در این مقایسه قرار می‌گیرند به این ترتیب هستند:
Sigma 70-200mm f/2.8 EX DG APO OS HSM ، Tamron SP 70-200mm f/2.8 Di VC USD G2 که هر دو قیمتی نزدیک به هم دارند و Canon EF 70-200mm f/2.8L IS II که اگرچه گران‌تر از دو مدل دیگر است، اما نزدیک‌ترین امکانات را به آن دو دارد.
بیشتر بخوانید: بررسی لنز Tamron SP 70-200mm F/2.8 Di VC USD G2
بخشی از این مقایسه براساس معیار‌های تئوریک و فنی و بخشی از آن نیز به صورت تجربی می‌باشد. پس این شما و این هم مقایسه لنز‌های پرتره کانن.
چرا یکی از این لنزها را بخریم؟
اصولاً عکاسی پرتره با لنز‌های سری 70-200 میلیمتر شروع می‌شود. همه این لنزها فاصله کانونی تله بلند از 70 میلیمتر تا 200 میلیمتر را پوشش می‌دهند که در واقع تمامی فاصله‌های کانونی که به عنوان فاصله کانونی رسمی پرتره شناخته می‌شوند یعنی 85 میلیمتر و 105 میلیمتر (و به گفته برخی از عکاسان حرفه‌ای فاصله 135 میلیمتر) هم در این محدوده قرار می‌گیرد.
عکاسی پرتره با این فواصل، علاوه بر اینکه تصویر را فشرده یا Compress می‌کند، به اندازه کافی پس‌زمینه عکس را نیز محو می‌کند و به این ترتیب تصویری جذاب با تمرکز زیاد بر سوژه و بوکه‌ای عالی در پس زمینه ایجاد می‌شود. تصاویر این لنزها، به هیچ وجه اعوجاج ندارند و ضمناً آن‌قدر از سوژه فاصله دارید که هم صدای شما را به خوبی بشنود و قاب تصویر را به طور کامل پر کند.
امکان زوم کردن با لنز‌های 70-200 میلیمتر هم یکی از دلایل مهم خرید آن‌هاست. اگرچه عکاسی پرتره با لنز‌های پرایم تله بلند که اختصاصاً برای پرتره ساخته می‌شود، شارپنس و بوکه بی‌نظیری دارند، اما امکان زوم کردن با این لنزها کار را برای شما ساده‌تر می‌کند.
با لنز‌های 70-200 میلیمتر می‌توانید با یک دوربین Full Frame و با فاصله‌ای حدود 7 متر از سوژه، هم عکس‌های تمام قد بگیرید و هم با زوم کردن تا فاصله 200 میلیمتر، عکس‌های بسته کلوزآپ ثبت کنید. بنابراین کافیست نورهای استودیویی را نزدیک سوژه قرار دهید و بدون اینکه جابجا شوید، عکس‌های مختلف با کادر‌های مختلف را به سرعت ثبت کنید.
لنز‌های 70-200 میلیمتر معمولاً دارای لرزشگیر‌های فوق‌العاده‌ای هستند. وجود لرزشگیر روی این لنزها، به شما امکان می‌دهد تا در نور کم هم، بتوانید از سرعت‌های شاتر پایین‌تر از 1/200 ثانیه استفاده کنید.
در این لنزها، سرعت 1/200 ثانیه به عنوان سرعت مرز محسوب می‌شود و در صورتی که بدون لرزشگیر و روی دست، سرعت شاتر را کمتر از 1/200 ثانیه قرار دهید، به احتمال خیلی زیاد، عکس‌هایتان محو می‌شود.
به همین دلیل هم نسخه‌های بدون لرزشگیر این لنزها، معمولاً بین عکاسان پرتره طرفداران زیادی ندارند و اغلب عکاسان حیات‌وحش از آنها استفاده می‌کنند. زیرا این عکاسان اغلب در زیر نور خورشید و از سرعت‌های بالا استفاده می‌کنند و چندان نگران محو‌شدگی عکس‌ها نیستند.
نهایتاً اینکه لنز‌های 70-200 میلیمتر در برند کانن که تا امروز 5 مدل مختلف از آنها وارد بازار شده است، همگی جزو لنز‌های سری L این شرکت هستند. این لنزها معمولاً دارای بهترین عایق‌بندی و طراحی بدنه و همچنین باکیفیت‌ترین عدسی‌ها هستند و برای استفاده طولانی مدت ساخته می‌شوند.
کانن تا امروز هیچ لنزی با این فاصله کانونی را در سری لنز‌های EF-S ، EF-M یا معمولی خودش تولید نکرده است و بنابراین لنز‌های 70-200 میلیمتر به قدری معروف شده‌اند که به عنوان نماد کیفیت در لنز‌های این شرکت شناخته می‌شوند.
به همین دلیل هم برند‌های دیگر با پیروی از کانن، لنز‌های سری 70-200 میلیمتر خودشان را با کیفیتی در سطح و اندازه کانن طراحی کرده‌اند و بنابراین می‌توانید مطمئن باشید که با یک لنز عادی و بی‌کیفیت روبرو نخواهید شد.
این لنزها چه معایبی دارند؟
شاید نخستین دلیل برای پرهیز از خرید این لنزها قیمت بالای آنها باشد. به هر حال وقتی می‌خواهیم یک لنز با کیفیت و امکانات پیشرفته خریداری کنیم، طبیعتاً هزینه بالایی هم باید بابت آنها بپردازیم. قیمت سه لنز تامرون، سیگما و کانن در بازارهای جهانی به ترتیب 1300، 1200 و 1800 دلار است که برای کسانی که از تجهیزاتشان استفاده غیر تجاری دارند، لنز‌های نسبتاً گرانی محسوب می‌شوند.
از سوی دیگر این لنزها بسیار بزرگ و سنگین وزن هستند. وزن این سه لنز به ترتیب 1.5 ، 1.43 و 1.49 کیلوگرم است. طول آنها نیز حدود 20 سانتی‌متر است، آن هم بدون هود یا همان آفتاب‌گیر.
بنابراین تصور اینکه از این لنزها در محیط‌های شهری و عکاسی خیابانی استفاده بکنید را از ذهن بیرون کنید. این لنزها به شدت جلب توجه می‌کنند و ضمناً عکاسی با آنها به شدت خسته کننده است. به همین دلیل هم، هر سه آنها دارای یک پایه مخصوص تک‌پایه هستند تا در هنگام کار آنها را روی تک‌پایه قرار دهید.
عکاسی با آنها برای عکاسان خانم که دستان ظریفی دارند بسیار آزار دهنده است و معمولاً نمی‌توانند به مدت طولانی آن را روی دست حمل کنند. خصوصاً اینکه هرچقدر هنگان عکاسی روی دست بیشتر خسته شوید، تأثیر لرزش دست هم بیشتر نمایان می‌شود.
به دلیل همین بزرگی و مشکلات مربوط به حمل و جابجایی و همچنین به دلیل زاویه بسته این لنزها، معمولاً لنز‌های 70-200 میلیمتر را برای عکاسی منظره هم همراه نمی‌برند. جدای از اینکه بالا بردن چنین لنز‌های سنگینی در هنگام کوهنوردی و پیاده‌روی بسیار سخت است، زاویه دید بسته آنها باعث می‌شود تا نتوانید بزرگی و وسعت مناظری که می‌بینید را به راحتی ثبت کنید.
فراموش نکنید که همیشه امکان پانوراما کردن تصاویر نیست و گاهی اوقات ممکن است حتی نتوانید از صحنه‌هایی که دارای سوژه‌های متحرک هستند (مانند رودخانه یا دریا) عکس پانوراما بگیرید.
نهایتاً اینکه از این لنزها نمی‌توانید برای عکاسی ماکرو استفاده کنید. این یکی از اشتباهاتی است که بسیاری از افراد می‌کنند. امکان زوم کردن زیاد، اصلاً به معنای نزدیک شدن کافی به سوژه نیست.
بنابراین برخلاف چیزی که خیلی از افراد تصور می‌کنند، برای عکاسی از حلقه عروس و داماد، احتمالاً مجبورید بخش بزرگی از اطراف عکس را برش بزنید و کادر را بسته‌تر و کوچک‌تر کنید.
چون نزدیک‌ترین فاصله فوکوس در سه لنز تامرون، سیگما و کانن به ترتیب 95 ، 140 و 120 سانتی‌متر است. این مقدار فاصله فوکوس برای پر کردن کادر با یک سوژه کوچک، اصلاً مناسب نیست. اگرچه بزرگنمایی 0.21 برابر در کانن، نسبت به دو لنز تامرون و سیگما با 0.16 برابر و 0.13 برابر تا حدودی بهتر است، اما در هر حال هیچ‌یک از این لنزها امکان فوکوس نزدیک مانند یک لنز ماکرو با بزرگنمایی 1:1 را ندارند.
معایب و مزیت‌های لنز کانن نسبت به دو لنز دیگر
اصلاً نباید فراموش کنیم که درباره یک لنز سری L کانن حرف می‌زنیم. لنز‌های سری L از بهترین لنز‌های کانن و از بهترین لنز‌های جهان هستند. عایق‌بندی این لنزها عالی است و اپتیک بی‌نظیری دارند. نهایتاً اینکه این لنز، یک لنز درجه اول محسوب می‌شود.
اگرچه منظور ما این نیست که لنز‌های دیگر درجه پایین هستند، اما لنز‌هایی که ساخت شرکت سازنده اصلی هستند، معمولاً در هنگام خرید و فروش، بسیار خوش فروش‌تر هستند و خواهان بیشتری دارند.
کیفیت و شارپنس این لنز در تمام محدوده فواصل کانونی خودش و در بازترین دیافراگم یعنی f/2.8 عالی است و کنتراست رنگ‌های آن همان چیزی است که از کانن انتظار داریم. نباید فراموش کنیم که این لنز گران‌ترین لنز در این گروه است و فاصله قیمت آن با دو لنز دیگر به قدری زیاد است که شاید با این فاصله بتوانید یک دوربین بدون آینه یا یک بدنه DSLR یدکی هم بخرید.
معایب و مزیت‌های لنز تامرون نبست به دو لنز دیگر
لنز جدید 70-200 میلیمتر تامرون یکی از بهترین لنز‌هایی است که این شرکت تا به حال ساخته و کاملاً مشخص است که قصد داشته تا تمام توانایی خودش را برای عرضه بهترین امکانات و قابلیت‌ها در این لنز به کار گیرد، خصوصاً اینکه از زبان طراحی پیشرفته‌ای برخوردار است و ظاهر آن بسیار مدرن‌تر از دو لنز دیگر به نظر می‌رسد.
مهم‌ترین تفاوت آن با دو لنز دیگر در لرزشگیر 5 استاپ آن است. لرزشگیر‌های لنز‌های تامرون که VC نام دارند، پیشتر هم کیفیت خود را اثبات کرده‌اند. در اینجا نیز یک استاپ بیشتر از دو لنز دیگر، حساسیت دارد و طبیعتاً همین یک استاپ در سرعت‌های پایین می‌تواند بسیار تأثیرگذار باشد.
علاوه بر این لنز همانند لنز کانن سری L دارای عایق‌بندی عالی برای عکاسی در آب و هوای نامساعد است. نباید فراموش کنیم که لنز کانن با این عایق‌بندی، قیمت بسیار بالایی دارد و معمولاً در لنز‌هایی با این قیمت، چنین عایق‌بندی را نمی‌بینیم. همان‌طور که در سیگما شاهد آن نیستیم.
استفاده از عدسی‌های پیشرفته و پوشش‌های اختصاصی روی آنها، باعث می‌شود تا این عدسی‌ها در شرایط بارانی و مرطوب، هم کمتر آلوده و لک شوند و هم راحت‌تر بتوان آنها را تمیز کرد.
اگرچه روی این لنز، مقیاس مخصوص نمایش عمق میدان را نمی‌بینیم (که در دو لنز دیگر وجود دارد)، اما در عوض یک سویچ محدود کننده فوکوس روی آن وجود دارد که برای عکاسی در محیط‌های شلوغ (مانند جایگاه خبرنگاران) کاربرد زیادی دارد. زیرا مثلاً می‌توانید فوکوس در فواصل نزدیک را محدود کنید تا صرفاً در فواصل دورتر فوکوس انجام شود.
معایب و مزیت‌های لنز سیگما نبست به دو لنز دیگر
لنز سیگما، حدود 100 دلار ارزان‌تر از دو لنز دیگر در این گروه است. اما امکانات کمتر آن نسبت به دیگر رقبای خودش نسبتاً مهم و نگران کننده است. شاید نخستین و مهم‌ترین اشکال درباره این لنز، عدم عایق‌بندی آن است که طبیعتاً در شرایط عادی و آتلیه‌ای چندان مهم نیست، اما استفاده از آن در شرایط نامساعد جوی، کمی نگران کننده است.
اما مزیت مهم آن برای غیر کاننی‌ها هم این است که برخلاف دو لنز دیگر، این لنز علاوه بر نیکون (که تامرون هم با آن مانت ساخته می‌شود)، برای برند‌های دیگر مانند سونی آلفا، سیگما و پنتاکس هم ساخته می‌شود. این لنز و لنز تامرون، هر دو دارای دیافراگم 9 پره‌ای هستند که باعث می‌شود تا بوکه‌های آنها، کمی دایره‌ای‌تر از دیافراگم 8 پره ای کانن باشد. نهایتاً اینکه با حداقل فاصله فوکوس 1.4 متر، خیلی کمتر از تامرون می‌تواند به سوژه نزدیک شود.
اصولاً این لنز با بدنه قدیمی و بدون عایق‌بندی و طراحی قدیمی‌اش، نسبت به تامرون یا 100 دلار قیمت بالاتر، چندان مزیتی ندارد و به همین دلیل احتمالاً سیگما تصمیم به ارائه مدل جدید‌تری بگیرد.
نتیجه‌گیری
اصولاً هر سه این لنزها برای عکاسان پرتره بسیار کاربردی و ضروری هستند. اما در این میان طبیعتاً لنز کانن، به دلیل داشتن شارپنس و کیفیت فوق‌العاده و نام تجاری کانن روی بدنه خودش، بهترین انتخاب محسوب می‌شود. اما اگر بخش اقتصادی این خرید هم برایتان اهمیت زیادی دارد، بدون شک امکانات و کیفیت تامرون 70-200 میلیمتر کاملاً نسبت به همتای سیگمای خودش برتری دارد و کمی قیمت بالاتر آن را می‌توان نادیده گرفت.
نویسنده: امیر یاری
