عکاسی آنالوگ و دیجیتال؛ تفاوت‌ها و شباهت‌ها

زمانی که پیشرفت‌های تکنولوژی ما را با دوربین‌های دیجیتال آشنا کرد خیلی از عکاس‌ها دوربین‌های آنالوگ خودشان را با دوربین‌های دیجیتالی تعویض کردند. آیا این کار تصمیم درستی بود؟ تفاوت بین عکاسی دیجیتال و آنالوگ چیست؟ چرا باید به جای عکاسی آنالوگ با دوربین‌های دیجیتال عکاسی کنیم؟

در طول دهه‌ی گذشته یا حتی قبل‌تر عکاسی آنالوگ دوباره تعدادی طرفدار پیدا کرده است. هر روزه افراد بیشتری دستگاه‌های عکاسی قدیمی خودشان را دوباره بیرون می‌آورند تا در دنیای مدرن و پیشرفته امروزی از آن استفاده کنند.

اما چرا اینطور است؟ آیا دلیل آن مثل فروش بیشتر صفحه‌های گرامافون نسبت به CD است؟ چرا ما تا این حد نسبت به دنیای آنالوگ شور و هیجان داریم؟

رزولوشن

بیشتر بخوانید : اسکن عکس‌های آنالوگ با تجهیزات دیجیتال

یکی از بزرگترین موضوعات در زمان بررسی تفاوت عکاسی دیجیتال و آنالوگ مقایسه رزولوشن این دو نوع عکاسی است. تفاوت یک رول فیلم با سنسور دیجیتالی چیست؟ عکاس‌های هر دو سبک می‌خواهند بدانند که تصاویر آن‌ها از رزولوشن و وضوح کافی برخوردار است.

سنسورهای دیجیتالی رزولوشن را براساس تعداد پیکسل‌هایی که دارند اندازه‌گیری می‌کنند اما در عکاسی آنالوگ چیزی به اسم پیکسل وجود ندارد و از چیزی به اسم رزولوشن زاویه‌ای (Angular Resolution) استفاده می‌شود.

هر سنسور دیجیتالی رزولوشن متفاوتی در اختیار شما قرار می‌دهد و همین موضوع برای انواع مختلف فیلم عکاسی هم صدق می‌کند. بسته به نوع فیلمی که از آن استفاده می‌کنید، فیلم‌های آنالوگ ممکن است بین 4 تا 16 میلیون پیکسل داشته باشند.

برای مثال فیلم آنالوگ Kodachrome 64 حدود 10 مگاپیکسل رزولوشن تطبیقی دارد. دوربین‌های DSLR مبتدی مثل کانن EOS 800D رزولوشنی برابر با 24.2 مگاپیکسل دارد. فیلم آنالوگ هیچوقت نمی‌تواند به چنین رزولوشنی برسد. اما موضوعی که وجود دارد این است که عکاس‌های آنالوگ در صورت نیاز به تصاویری با رزولوشن بالا از دوربین‌های قطع متوسط (Medium Format) یا قطع بزرگ (Large Format) استفاده می‌کنند.

در این دوربین‌ها اندازه‌ی فیلم مثل دوربین‌های قطع کوچک دیگر 35 میلیمتر نیست و خیلی بزرگتر است. ابعاد فیلم در دوربین‌های قطع متوسط تا 18cm * 6cm (انتخاب‌های دیگر عبارتند از 6cm*4.5cm، 6cm*6cm و 6cm*7cm) و در دوربین‌های لارج فرمت نیز تا 4 * 5 اینچ (10.16cm * 12.7cm) نیز می‌رسد. این دوربین‌ها کیفیت خیلی بیشتری دارند.

دوربین‌های مدیوم فرمت می‌توانند رزولوشنی برابر با 400 مگاپیکسل داشته باشند و این فقط دنیای دیجیتال است که باعث محدودیت آن‌ها شده است. زمانی که این عکس‌ها به صورت دیجیتالی اسکن می‌شوند کیفیت آن‌ها به چیزی حدود 50 تا 80 مگاپیکسل می‌رسد اما رزولوشن دوربین‌های لارج فرمت حتی پس از اسکن نیز به 200 مگاپیکسل می‌رسد.

نتیجه؟ دوربین آنالوگی که از پدرتان به شما رسیده است به هیچ عنوان نمی‌تواند به رزولوشن دوربین‌های دیجیتالی امروزی برسد اما دوربین‌های قطع بزرگ و متوسط به راحتی از این دوربین‌ها عبور خواهند کرد.

نکته‌ای که باید در نظر داشته باشید این است که رزولوشن و مگاپیکسل فقط زمانی اهمیت دارند که شما می‌خواهید تصاویر خودتان را با ابعاد خیلی بزرگ چاپ کنید و برای مشاهده‌ی تصویر داخل دستگاه‌های دیجیتالی امروزی خیلی کاربرد ندارد.

نویز دیجیتال/گرین فیلم

به بافت‌های ریز و ناخواسته‌ای که ممکن است داخل تصاویر خودتان شاهد آن باشید گرین (در عکاسی آنالوگ) یا نویز (در عکاسی دیجیتال) گفته می‌شود. در عکاسی آنالوگ این موضوع به خاطر این رخ می‌دهد که ذرات شیمیایی کوچک نمی‌توانند نور کافی دریافت کنند. اما در دوربین‌های دیجیتال نویز به خاطر اعوجاجات بصری رخ می‌دهد. همچنین ممکن است به خاطر تلاش مدار برای جذب نور بیشتر هم رخ دهد. علاوه بر این موارد ممکن است نویز به دلیل ناتوانی سنسور در کنترل سیگنال‌ها سرگردان موجود در موج‌های هوا هم رخ دهد.

با افزایش ایزو یا استفاده از فیلم‌های آنالوگ پر سرعت تصاویر شما در معرض نویز و گرین قرار می‌گیرند. در اکثر موارد سعی می‌شود از بروز نویز جلوگیری شود اما زمانی که تلاش می‌کنید یک ظاهر قدیمی به عکس‌های خودتان ببخشید و یا به صورت سیاه و سفید عکاسی کنید، نویز باعث افزوده شدن یک احساس خاص به تصاویر شما می‌شود.

دوربین‌های دیجیتالی امروزه خیلی پیشرفت کرده‌اند و دیگر شاهد گرین موجود در فیلم‌ها نیستیم. با این وجود نویز به سنسور دیجیتال بستگی دارد و مدل‌های قدیمی نویز بیشتری دارند.

محدوده داینامیک

محدوده‌ی داینامیک یکی از بزرگترین تفاوت های عکاسی آنالوگ و دیجیتال است. این پروسه‌ی خیلی پیچیده‌ای است زیرا فاکتورهای بسیار زیادی در عکاسی دیجیتال دخیل هستند. این فاکتورها عبارتند از استفاده از سنسورهای رده بالا، سیستم‌های فشرده‌سازی فایل قدرتمند و الگوریتم‌های دیجیتالی. این موارد باعث خواهند شد محدوده‌ی داینامیک و کنتراست در دوربین‌های دیجیتال بالاتر باشد.

در صورتی که دوربین‌های دیجیتال و آنالوگ را با هم مقایسه کنید متوجه خواهید شد که محدوده داینامیک در دوربین‌های آنالوگ برابر با 13 گام و در دوربین‌های دیجیتال جدید حدود 14 گام است. برای مثال دوربین بدون آینه Sony A7R III محدوده داینامیکی برابر با 15 گام دارد.

البته دوربین‌های آنالوگ هم محدوده داینامیک خیلی خوبی دارند اما دوربین‌های دیجیتال به راحتی می‌توانند آن‌ها را شکست دهند.

فردی به نام راجر ان. کلارک در سال 2005 یک سری تست انجام داد و در آن‌ها مشخص شد که دوربین‌های دیجیتالی رده بالا محدوده داینامیک بسیار وسیعی در مقایسه با عکس‌های اسکن شده و چاپی آنالوگ به خصوص Kodak Gold 200 و Fujichrome Velvia دارند.

یکی از مزایای عکاسی دیجیتال نسبت به عکاسی آنالوگ این است که شما در این ژانر عکاسی می‌توانید از عکس‌های پیاپی (HDR، Fusion و انباشت فوکوس) برای خلق تصاویری با محدوده داینامیک خیلی وسیع استفاده کنید.

بیشتر بخوانید : ترکیب تکنولوژی‌های آنالوگ و دیجیتال

سرعت فیلم

فیلم‌های آنالوگ با سرعت‌هایی بین 50 تا 3200 و حتی 6400 در بازار موجود هستند. همچنین می‌توانید با Uprate کردن فیلم سرعت ایزو آن را افزایش دهید و در نتیجه مدت زمان ظاهر کردن فیلم را افزایش دهید. این موضوع باعث افزایش کنتراست تصویر خواهد شد و می‌توانید تصاویری با یک ظاهر خاص داشته باشید. امروزه دوربین‌های دیجیتالی می‌توانند از لحاظ مقدار گرین تولید شده در این محدوده با دوربین‌های دیجیتال رقابت کنند و حساسیت آن‌ها ممکن است به مقادیر خیلی بیشتری هم برسد.

دوربین‌های دیجیتالی موجود در بازار مثل Nikon D5 می‌توانند تصاویری با ایزو 3.2 میلیون مگاپیکسل نیز ثبت کنند اما شما معمولا نیازی به مقادیر بیش از 409600 نخواهید داشت.

دوربین‌های دیجیتال در این زمینه مزیت خیلی بیشتری دارند و شما می‌توانید ایزوی آن‌ها را بسته به نیاز خودتان کاهش یا افزایش دهید اما در دوربین‌های آنالوگ شما مجبور بودید تمام 24 یا 35 قطعه فیلم را مصرف کنید تا بتوانید فیلم را عوض کنید.

در دوربین‌های مدیوم فرمت از صفحات پشتی قابل تعویض استفاده می‌شد اما با این وجود باز هم محدودیت‌های وجود داشت. این صفحات خیلی بزرگ و سنگین هستند و قیمت آن‌ها هم خیلی زیاد نیست. در دوربین‌های قطع بزرگ هم از فیلم ورقه‌ای استفاده می‌شود و به همین خاطر هیچ محدودیتی در استفاده از فیلم و تغییر سریع ایزو وجود ندارد. اما باز هم تعداد فیلم‌هایی که می‌توانید به همراه داشته باشید و اندازه‌ی فیلم با محدودیت همراه است.

هزینه‌ها

بیشتر بخوانید : آیا دوربین های آنالوگ به پیشرفت شما در عکاسی کمک می‌کنند؟

هزینه یکی از بزرگترین فاکتورها در زمان بررسی تفاوت سیستم‌های دوربین آنالوگ و دیجیتال است. شما باید به نوع تصاویری که می‌خواهید بگیرید و تعداد آن‌ها توجه کنید. همچنین اینکه تصاویر گرفته شده برای چه کسی هستند، زمانی که در اختیار دارید و بودجه‌ی شما هم فاکتورهایی است که باید در نظر داشته باشید. این نکات به شما کمک می‌کنند راحت‌تر یک سیستم دوربین را انتخاب کنید.

هزینه‌های شروع عکاسی دیجیتال در ابتدا خیلی زیاد است اما پس از مدتی خیلی کمتر خواهد شد (اگر نخواهیم از عبارت رایگان استفاده کنیم). برای این سبک عکاسی علاوه بر دوربین شما به کارت حافظه، لنز، باتری، دیگر لوازم جانبی اختیاری و مهم‌تر از همه کامپیوتر نیاز دارید.

در دوربین‌های آنالوگ هزینه‌های شما خیلی بیشتر است اما برخلاف عکاسی دیجیتال لزوما در ابتدای کار تمامی این هزینه‌ها به شما تحمیل نمی‌شود. برای مثال می‌توانید با قیمت خیلی کمی یک دوربین عکاسی آنالوگ تهیه کنید. اما هرچقدر بیشتر از این دوربین آنالوگ استفاده کنید، هزینه‌های شما نیز بیشتر خواهد شد. خود فیلم به تنهایی قیمت خیلی زیادی دارد و پس از آن هم باید به هزینه‌های ظاهر کردن و اسکن تصاویر نیز فکر کنید.

شما می‌توانید با ظاهر کردن و اسکن کردن تصاویر توسط خودتان، تا حدودی در هزینه‌هایی که دارید صرفه‌جویی کنید اما حتی در این صورت باید برای مواد شیمیایی و تجهیزات اضافی هم هزینه کنید و به یک اسکنر هم نیاز خواهید داشت.

این کار نسبت به اینکه فیلم را در اختیار یک نفر دیگر بسپارید تا برای شما ظاهر کند ارزان‌تر خواهد بود اما وقت زیادی از شما می‌گیرد.

ممکن است احساس کنید که نیاز است هر چند سال یکبار سیستم دیجیتالی خودتان را حتی در صورتی که لزومی نداشته باشد هم تعویض کنید اما حتی یک دوربین مربوط به ده سال پیش هم می‌تواند عکس‌های چاپی با کیفیتی با ابعاد 8×10 اینچ در اختیار شما قرار دهد.

شما برای چاپ عکس آنالوگ باید خیلی هزینه کنید و پس از آن نیز باید کمی هزینه کنید تا عکس‌های خودتان را به شکل دیجیتال درآورید و بتوانید آن‌ها را در فضای مجازی به اشتراک بگذارید. اما در صورتی که یک دوربین دیجیتال داشته باشید، تنها چیزی که نیاز دارید یک باتری شارژ شده است.