صحنه سازی در عکاسی خیابانی؛ خوب یا بد؟

یکی از موضوعاتی که برای عکاسی خیابانی خیلی مهم است سخت‌کوشی و اراده است. در صورتی که می‌خواهید فقط برای اضافه کردن عکس‌های جدید به کلکسیون خودتان عکاسی کنید و یا فقط برای اینکه یکی به شما گفته است این کار را انجام دهید، شما قادر نخواهید بود عکس‌های ارزشمندی بگیرید. برای عکاسی خیابانی باید سخت کار کنید؛ پیدا کردن صحنه‌های خوب برای عکاسی به هیچ عنوان کار آسانی نیست و برای این کار باید یک اراده‌ی قوی داشته باشید تا پس از نیم ساعت یا یک ساعت گشت زدن خسته نشوید.

همچنین برای عکاسی خیابانی باید خیلی صبور باشید. شما نمی‌توانید به یک نفر بگوئید: «زود باش لباس‌ها را بشور چون می‌خواهم از تو در حال آویزان کردن آن‌ها عکاسی کنم.» شما باید منتظر باشید تا ببینید صحنه چگونه برای شما رقم خواهد خورد. شما باید نحوه‌ی منتظر ماندن را یاد بگیرید. همچنین مواقعی هم وجود دارد که شما باید به مردم (افرادی که نمی‌شناسید) نزدیک شوید و از آن‌ها برای عکاسی اجازه بگیرید.

یکی دیگر از موضوعاتی که باعث شده است عکاسی خیلی سخت و چالش برانگیز باشد موضوع صحنه سازی در عکاسی خیابانی است. خیلی از منتقدان و حتی افراد فعال در زمینه عکاسی هم روی عکس‌های صحنه‌سازی شده و صحنه‌سازی در عکاسی برای رسیدن به افکت موردنظر تمرکز دارند.

البته همه‌ی عکاس‌های خیابانی برای عکاسی صحنه سازی نمی‌کنند اما برخی افراد دوست دارند این موضوع را به همه تعمیم بدهند. خیلی از مردم عقیده دارند که این کار ظلم به عکاس‌هایی است که تمام تلاش خودشان را می‌کنند تا یک عکس معتبر و نزدیک به واقعیت بگیرند اما تعداد زیادی از مردم هم عقیده دارند که صحنه سازی در عکاسی خیابانی هیچ اشکالی ندارد.

صحنه سازی در عکاسی خیابانی چیست؟

[relatedpost post=”144552″]

عکاسی خیابانی صحنه سازی شده به ساده‌ترین بیان ممکن عکسی است که در آن صحنه طبق یک طرح قبلی چیده شده است. دو روش برای توصیف یک عکس صحنه‌سازی شده وجود دارد

1. عکسی که دستکاری و یا ادیت شده است
2. عکسی که طبق یک طرح بصری گرفته شده است و هرکدام از سوژه‌ها در آن یک نقش از پیش تعیین شده دارند. برخی عکاس‌ها حتی از بازیگرهای حرفه‌ای برای اجرای طرح خودشان استفاده می‌کنند

با این وجود روش دیگر برای صحنه‌سازی در عکاسی خیابانی زمانی است که عکاس با سوژه صحبت می‌کند و آن‌ها برای عکس موردنظر «ژست» می‌گیرند. برای مثال شما دو نفر که احتمالا زن و شوهر هستند را مشاهده می‌کنید که دست در دست هم در حال قدم زدن هستند. شما به آن‌ها نزدیک می‌شوید و می‌خواهید به شکل خاصی برای شما ژست بگیرند. حتی برخی افراد دیگر ژست موردنظر خودشان را به آن‌ها نشان می‌دهد و از آن‌ها می‌خواهند که یک حالت چهره‌ی خاص هم داشته باشند. این کار مثل هدایت یک صحنه برای رسیدن به طرح بصری است که از قبل داشته‌اید.

نظر مردم در مورد صحنه سازی در عکاسی خیابانی متفاوت است. برخی افراد عقیده دارند که این کار هیچ اشکالی ندارد و برخی دیگر نیز عقیده دارند که این کار باعث خواهد شد به نظر برسد که صحنه از قبل تعیین شده است. در ادامه هر دو متد را بررسی خواهیم کرد:

صحنه سازی در عکاسی خیابانی اشتباه است

برای عکاس‌های خیابانی که مخالف صحنه‌سازی در عکاسی هستند، مهم‌ترین موضوع شفافیت و صداقت است. خیلی از این افراد مشکلی با عکاس‌هایی که ادعا می‌کنند عکس‌های آن‌ها صحنه‌سازی شده است و یا از قبل تعیین شده است ندارند. اما موضوع زمانی متفاوت خواهد شد که عکاس نمی‌تواند به مخاطب بگوید که عکس‌ موردنظر به صورت صادقانه گرفته نشده است. به نظر خیلی از عکاس‌ها این موضوع اهانت به مخاطب است.

علاوه بر این برخی دیگر هم عقیده دارند که صحنه سازی در عکاسی خیابانی به نوعی نادیده گرفتن پروسه خلاقانه است و بی احترامی به عکاس‌هایی محسوب می‌شود که مدت زیادی صبر می‌کنند تا یک سوژه‌ی مناسب پیدا کنند و یا یک داستان ویژه رخ دهد. این عکاس‌ها مدت‌های زیادی صبر می‌کنند تا خورشید غروب کند و بتوانند از یک دختر که به همراه سگش به سمت خانه حرکت می‌کند عکاسی کنند. آن‌ها صبر می‌کنند تا یک کودک به چشم‌های مادرش نگاه کند و لبخند بزند و یا یک خانم مسن در حالی که دست یک افسر پلیس را گرفته است از خیابان عبور کند.

حتی عکاس‌هایی هم وجود دارند که رفتار مردم را بررسی می‌کنند تا بتوانند عکس‌ها و احساسات خوب آن‌ها را به تصویر بکشند. اما آن‌ها صحنه سازی نمی‌کنند؛ بلکه فقط دوربین خودشان را آماده می‌کنند و منتظر می‌مانند تا سوژه‌ی موردنظر یا یک سوژه‌ی مناسب داخل کادر قرار بگیرد.

برای برخی افراد پروسه خلاقانه زمانی که عکاس هدایت سوژه‌ها و هماهنگی صحنه را آغاز می‌کنند از بین خواهد رفت. اینگونه تصاویر دیگر واقعی و یا اصیل نیستند. اغلب اوقات تصویر معنی و ارتباط احساسی خودش با سوژه را از دست خواهد داد.

برای برخی عکاس‌ها از آنجایی که عکاسی خیابانی زندگی را به شکل صادقانه‌ای به تصویر می‌کشد، صحنه سازی کاملا یک خط قرمز است. زمانی که تصویر صحنه‌سازی شده است دیگر هیچ لحظه‌ی جادویی باقی نخواهد ماند.

صحنه سازی در عکاسی خیابانی کاملا درست است

عکاس‌هایی که مفهوم یا عمل صحنه‌سازی در عکاسی خیابانی را قبول دارند، معتقد هستند که حتی در صورتی که یک صحنه دستکاری شده باشد یا از قبل تعیین شده باشد، عکاس باید صحنه‌های جالب داخل خیابان و یا هرجای دیگری که لوکیشن عکاسی است را شناسایی کند. برای آن‌ها حتی در صورتی که عکس هم از قبل صحنه‌سازی شده باشد، باز هم عکس معتبری است.

برخی موارد هم وجود دارند که حتی در عکاسی خیابانی عکاس به ارتباط با سوژه نیاز دارد. این ارتباط ممکن است برای کسب اجازه باشد و یا برای این باشد که بفهمد چه اتفاقی در حال رخ دادن است. این کار به هیچ عنوان اشکالی ندارد. در واقع با این کار می‌توانید متوجه شوید که سوژه مناسب عکاسی است یا خیر!

علاوه بر این، فقط اینکه یک عکاس صحنه را از قبل تنظیم می‌کند به این معنی نیست که هیچ جادویی در آن رخ نداده است. پیدا کردن یک مفهوم، تجسم صحنه، گشتن دنبال لوکیشن مناسب و پیدا کردن افرادی که می‌توانند ایده شما را اجرا کنند به مهارت و سخت‌کوشی خیلی زیادی نیاز دارد. صحنه‌سازی و عکاسی از صحنه به شکلی که شما آن را تجسم کرده‌اید هم به عنوان هنر شناخته می‌شود و به استعداد، دانش عکاسی و علاقه‌ی خیلی زیادی نیاز دارد.

[relatedpost post=”145241″]

سخن نهایی

با وجود اینکه خیلی از عکاس‌های خیابانی مخالف این موضوع هستند و خیلی از عکاس‌ها سردرگم شده‌اند باز هم عکاس‌هایی وجود دارند که به صحنه سازی در عکاسی خیابانی ادامه می‌دهند. هنوز هم خیلی از افراد وجود دارند که به مخاطب اطلاع نمی‌دهند عکس گرفته شده صحنه سازی شده است. به خاطر اینکه خیلی از افراد هم این کار را نقد می‌کنند واقعا دلیلی برای آن وجود ندارد.

بهترین کاری که عکاس‌ها می‌توانند انجام دهند این است که صحنه سازی در عکاسی خیابانی را بپذیرند (نه اینکه لزوما آن را انجام دهند) و قبول کنند که خیلی از مردم آن را امتحان می‌کنند.