لنز زوم در مقابل لنز پرایم

اما اگر می‌خواهید بهترین عملکرد دوربین را داشته باشید، باید این لنز را تعویض کنید. در اینجاست که با اصطلاحاتی از قبیل لنز زوم و لنز پرایم مواجه خواهید شد. اما این دو چه تفاوت‌‎هایی دارند؟ آیا نسبت به یکدیگر مزیت خاصی دارند و یا باید از هردو آن‌ها استفاده کنید؟

لنز پرایم چیست؟

لنز پرایم یک لنز با فاصله کانونی ثابت است. این لنزها عناصر کمتری دارند، اغلب کوچک‌تر هستند و ساخت آن‌ها نیز آسان‌تر است. با این وجود، به خاطر اینکه این لنزها برای یک فاصله کانونی طراحی شده‌اند، کیفیت بیشتری نسبت به یک لنز زوم هم قیمت دارند.

همچنین این لنزها بیشینه دیافراگم بزرگتری نسبت به لنز های زوم دارند و به همین خاطر برای استفاده در شرایط کم نور و همچنین با عمق میدان کم نیز مناسب هستند.

لنز های پرایم تمام فاصله‌های کانونی که یک عکاس حرفه‌ای ممکن است به آن‌ها نیاز داشته باشد را پوشش می‌دهند. این فواصل کانونی از التراواید (حدودا 10 میلی‌متر) تا نرمال با زاویه دید شبیه به چشم انسان (حدود 35 تا 50 میلیمتر) تا تله‌فوتو با فاصله کانونی 50 میلیمتر متفاوت هستند.

خیلی از کاربران لنز های پرایم و یا حتی زوم یک فاصله کانونی محبوب دارند که بیشتر با آن عکاسی می‌کنند اما اگر می‌خواهید تمامی فواصل کانونی را با لنز پرایم پوشش دهید، باید بیشتر از یک لنز همراه خودتان داشته باشید و در صورت نیاز آن‌ها را با هم تعویض کنید.

لنز زوم چیست؟

یک لنز زوم فواصل کانونی مختلف را پوشش می‌دهد و به خاطر راحتی که ارائه می‌دهند محبوب هستند. طراحی این لنزها نسبت به لنز های پرایم پیچیده‌تر است و برای دستیابی به بزرگنمایی‌های متفاوت به قطعات متحرک زیادی نیاز دارند. (هنگام زوم هرکدام از عناصر لنز باید نسبت به دیگر عناصر نزدیک‌تر یا دورتر شود.)

عموما هرچقدر تعداد این عناصر بیشتر باشد بدین معنی است که لنز شما لنز زوم بهتری است. با این وجود، از آن‌جایی که نمی‌توانید لنز را برای تمام فواصل کانونی بهینه کنید، در برخی از نقاط با ترکیب خاصی از لنز و دیافراگم عملکرد نسبتا خوبی خواهد داشت.

اگر از نهایت زوم این لنزها استفاده کنید، به خصوص در گوشه‌ها ممکن است کمی وضوح تصویر کاهش یابد. همچنین لنز های زوم نسبت به لنز های پرایم کمی بزرگتر هستند و بیشینه دیافراگم آن‌ها نیز کوچک‌تر است. اغلب اوقات دیافراگم نیز ثابت نیست و هرچقدر بیشتر زوم می‌کنید، دیافراگم کوچک‌تر خواهد شد.

یکی دیگر از قابلیت‌هایی که لنز های زوم دارند ولی در لنز های پرایم دیده نمی‌شود، تثبیت تصویر اپتیکال (OIS یا IS) است. این قابلیت به شما این امکان را می‌دهد که بدون ترس از لرزش تصویر، با سرعت شاتر پائین‌تری عکاسی کنید. داشتن این قابلیت برای فواصل کانونی بلند خیلی مهم است.

چه زمانی باید از هرکدام از این لنزها استفاده کنید؟

براساس توضیحات بالا می‌توانیم نتیجه بگیریم که لنز های پرایم از لحاظ کیفیت بهتر هستند و لنز های زوم نیز راحتی بیشتری دراختیار شما قرار می‌دهند.

محبوبیت دوربین‌های سوپرزوم –دوربین‌هایی با یک لنز که فاصله‌های کانونی عریضی مانند 18 میلیمتر تا 20 میلیمتر را پوشش می‌دهند- نشان می‌دهد مردم در عین حال که کیفیت تصویر یک دوربین با لنز ثابت را ترجیح می‌دهند، خیلی از آن‌ها ترجیح می‌دهند لنز خودشان را تعویض نکنند.

[relatedpost post=”106369″]

در شرایطی که شما وقت کافی برای تعویض لنز خودتان را ندارید مانند رویدادهای ورزشی و یا شرایط سختی که نمی‌خواهید سنسور و اجزا داخلی دوربین را درمعرض عوامل خارجی قرار دهید، داشتن یک لنز زوم ضروری است.

در اینجا می‌توانید چند فاکتور خاص دیگر را مشاهده کنید که بهتر است هنگام مقایسه لنز های زوم و پرایم در نظر بگیرید.

عکاسی در نور کم

اغلب لنز های پرایم دیافراگم بزرگتری نسبت به لنز های زوم ندارند اما همانطور که می‌دانید یک لنز زوم با دیافراگم بزرگتر ابعاد بزرگتری هم خواهد داشت و هزینه ساخت آن نیز بیشتر خواهد بود. از همین روی این نوع لنزها گران‌تر نیز هستند.

[relatedpost post=”107024″]

اما در رده لنز های مخصوص مصرف‌کننده، لنز های پرایم بیشینه دیافراگم بزرگتری دارند که استفاده از آن‌ها را در شرایط کم‌نور راحت می‌کند.

برای مثال یکی از کیت‌های متداول برای دوربین‌های DSLR کانن لنز Canon EF-S 18-55mm f/3.5-5.6 است. در فاصله کانونی 50 میلیمتر بیشینه دیافراگم این لنز f/5.6 است. این میزان 3.3 گام کندتر از لنز پرایم مبتدی 50 میلیمتری کانن یعنی EF 50mm f/1.8 است. این میزان برابر با ده برابر نور بیشتر است.

در واقع اگر درحال عکاسی با ایزو 3200 با استفاده از یک لنز زوم هستید، می‌توانید با لنز پرایم همین عکس را با همین سرعت شاتر و ایزو 400 بگیرید. در مقابل به جای عکاسی با سرعت شاتر 1/20 ثانیه با یک لنز زوم، اگر با یک لنز پرایم با سرعت 1/200 ثانیه عکاسی کنید، می‌توانید ریسک لرزش دوربین را هم از بین ببرید.

در نتیجه برای عکاسی در شرایط کم نور لنز های پرایم انتخاب بهتری هستند.

بوکه (تاری پس زمینه)

یکی دیگر از مزایای دیافراگم بزرگتر کنترل بیشتری است که روی عمق میدان دراختیار شما قرار می‌دهد.

یک دیافراگم باز مانند f/2.8 یا بیشتر عمق میدان کمتر و بوکه بهتری در اختیار شما قرار می‌دهد. شما می‌توانید مناطق خارج از فوکوس را با یک لنز زوم هم داشته باشید. به خصوص اگر این لنز از فاصله کانونی بلندتری پشتیبانی کند اما افکت ساخته شده توسط این لنز هیچ شباهتی با چیزی که با یک لنز پرایم می‌توانید به آن دست یابید نخواهید داشت.

انتخاب‌های خلاقانه

یکی دیگر از موضوعاتی که هنگام مقایسه لنز های زوم و پرایم باید در نظر داشته باشید، تاثیر هرکدام از آن‌ها روی خلاقیت شما می‌باشد.

[relatedpost post=”106948″]

برای مثال اغلب اوقات توصیه می‌شود افرادی که می‌خواهند مهارت‌های ترکیب‌بندی خودشان را ارتقاء دهند باید با یک لنز پرایم به عکاسی بپردازند. محدودیت‌هایی که این لنز دارد، شما را مجبور می‌کند درمورد قاب‌بندی تصاویر خودتان بیشتر فکر کنید.

به عکس بالا نگاه کنید، اگر بتوانید فقط با تغییر میزان زوم خودتان تمام برج ایفل را داخل عکس جای دهید، به احتمال زیاد همان عکسی را می‌گیرید که قبلا میلیون‌ها نفر این عکس را گرفته‌اند. اما اگر نتوانید برج ایفل را داخل منظره دید لنز پرایم خودتان جای دهید، شما یا باید با راه رفتن زوم کنید و یا سعی کنید از زاویه کاملا متفاوتی عکاسی کنید.