کتاب آموزشی عکاسی مینیمالیست

کتاب عکاس مینیمالیست

کتاب عکاس مینیمالیست اثر استیو جانسون و ترجمه کریم متقی، پوریا زینال زاده، افسانه آدیگوزل در ۲۲۸ صفحه منتشر شده است. این کتاب در مورد عکاسی مینیمال، شناخت این شاخه از عکاسی، تعاریف مختلف از آن و موارد جذاب دیگر در هشت فصل در اختیار مخاطبین قرار دارد.

به گزارش نوریاتو، در پیشگفتار این کتاب به قلم “کریم متقی” آمده است؛ دوربین خوب و ابزارآلات متعدد تضمین‌ کننده‌ عکس‌های عالی و بی‌نقص نخواهند بود. نور، ترکیب بندی، درک سوژه و مسائلی از این دست از اهمیتی حیاتی برخوردارند. بنابراین با در نظر گرفتن موضوع و نوع فعالیت خود باید ابزار مکفی را انتخاب کرده و از بار غیرضروری بکاهیم.

در مراجعه به تاریخ هنر و عکاسی ملاحظه خواهیم کرد که تأثیرگذارترین عکس ها – مانند “مرگ سرباز جمهوری خواه” رابرت کاپا، “کودک گرسنه‌ی سودانی و لاشخوری در کمین” کوین کارتر، “اعدام ویت‌کنگی غیرنظامی در سایگون” ادی ادمز و … – با ابزاری ساده تهیه شده‌اند و از سوی دیگر از تعدد عوامل و نشانه‌های بصری نیز در این عکس‌ها خبری نیست.

از خلال تجارب تاریخی آموخته ‌ایم که راز تأثیرگذاری روایت‌های ادبی و بصری در پرهیز از تراکم دلالت‌های معنایی مضاعف و بهره‌گیری از حداقل عناصر تخیلی و بصری نهفته است. رباعیات خیام، حکایت‌های سعدی، ناصر خسرو و عبید زاکانی، داستان و فیلم‌های کوتاه و هایکوهای ژاپنی در نتیجه‌ی نقصان فناوری یا عدم اشراف به ابزار شکل نگرفته‌اند، بلکه زاییده‌ی ذهن خلاق و کمینه‌گرای (مینیمالیستی) هنرمند بوده‌اند.

آثار به جامانده بر دیوار غارها و بدنه‌ی ظروف سفالینِ عهدهای پیشین ما را در سادگی این اشکال و همچنین سادگی ابزار خلق و تولیدشان به فکر وا می دارد؛ که بازنمایی تأثیرگذار یک شیء و رویداد چگونه با ایجاد چند خط و نقطه، توسط ابزاری ساده و دم دستی، انجام گرفته است.

عکاس مینیمالیست

طبیعی است که در ژانرهای متنوع عکاسی – معماری، پرتره، طبیعت، خیابانی، مستند و … – به ابزاری متفاوت نیاز خواهیم داشت و توفیق در تمام این زمینه‌ها تنها با یک دوربین slr غیرممکن است. در خود عکس و بازنمایی رویدادها و اشیا نیز تعدد عوامل بصری، قوه‌ تخیل عکاس و نهایتاً مخاطب را پراکنده خواهد ساخت.

عکس‌های ساده و سرراست، با حداقل عوامل بصری، راه را برای خوانش آسان و موفق تصویر و نتیجه‌گیری مخاطب باز می گذارد. پرواضح است که شناخت از موضوع و تشخیص ابزار مورد نیاز و ایجاز در استفاده از نشانه‌ها و استعاره‌ها، مختصرگویی و مختصرنمایی، تخیل عکاس و نهایتاً درک مخاطب را هموار خواهد کرد.

رابرت براونینگ می‌گوید ” Less is more کمتر، بسنده‌تر” و “ساده‌تر، قابل فهم‌تر”. ازین روی “خلق ترکیبی بی‌نقص، صراحت و سادگی بیان در گروی بهره‌گیری از ابزار مکفی و متمرکز ساختن کادر عکس در عناصر اصلی است”.

در بخشی از کتاب عکاس مینیمالیست می خوانیم:

«تعریف مورد علاقه من از از زیبایی شناسی مانند اکثر پیشکسوت های این حوزه این است: تفکر و تامل منتقدانه در باب هنر، فرهنگ و طبیعت. بیایید این موضوع را بیشتر بررسی کنیم.

هنر بدون در نظر گرفتن رسانه دو حالت دارد. هنر کاربردی و هنر زیبا. هنر کاربردی به هنری گفته می شود که هدف اصلی آن به جز دیده شدن آن به دلیل زیبایی اش است. تمامی آثاری که در تبلیغات و بازاریابی استفاده میشوند در این گروه قرار دارند. همچنین عکاسی مبتنی بر اتفاق و یا عکاسی بشر دوستانه نیز از این نوع است. در حالت کلی اگر هنر چیزی به غیر از خودش را ارایه دهد هنر کاربردی است. هنر زیبا یا هنر ناب هنری است که هیچ عملکردی فراتر از خود ندارد. هنر زیبا به هیچ عنوان بهتر و یا با کیفیت تر از هنر کاربردی نیست. با تجربه من این برچسب ها هیچ ارتباطی با کیفیت کار ندارد.

هنر و فرهنگ دایما با یکدیگر در تعامل بوده و مکمل همدیگر هستند. علت تقسیم هنر به دو شاخه کمک به درک زیبایی شناسی است. استدلال من هم این است که تعامل اصلی بین فرهنگ و هنر کاربردی رخ میدهد و هنر زیبا یا ناب فرایندی جنبی است. عکاسی نیز در دارا بودن دو جنبه کاربردی و زیبا، تفاوتی با هنرهای دیگر ندارد. ما بیشتر تمایل داریم که برای جنبه ناب و زیبا بودن از کلمه هنر و یا هنر زیبا در کنار کلمه عکاسی استفاده کنیم و برای جنبه کاربردی، تنها از کلمه عکاسی استفاده کنیم.

به خاطر داشته باشید که عکاسی، در مقایسه با دیگر انواع هنرها تاثیر بیشتری بر روی فرهنگ دارد. در مقابل، تاثیر فرهنگ بر روی عکاسی نیز بیشتر از انواع هنرهای دیگر است. دلیل آن طبیعت و ماهیت سریع و فوری رسانه عکاسی است. این موضوع در دهه های قبل از دوران دیجیتال نیز وجود داشت و این طبیعت فوری رسانه امروزه حتی بیش از بیش نیز ملموس است. زیرا در عکاسی دیجیتال چند ثاتیه پس از فشردن دکمه شاتر اثر نهایی آماده است…»