درگذشته که دوربین ها مجهز به نورسنج داخلی، که یک حسگر برای محاسبه شدت نور است، نبودند برای محاسبه نوردهی یا اکسپوژر بهینه از نورسنجی‌های دستی استفاده می‌کردند. امروزه، هر DSLR یک نورسنج داخلی دارد که به صورت خودکار نور منعکس شده را محاسبه و نوردهی بهینه را نشان می دهد. حالات رایج نورسنجی در دوربین های دیجیتال امروزی به شرح زیر است:
۱- سنجش ماتریسی Matrix metering یا Evaluative Metering
2- سنجش با تمرکز روی میانه Center-weighted
3- سنجش نقطه ای Spot metering یا Partial Metering
تفاوت اسامی انگلیسی به دلیل نام گذاری های متفاوت در دوربین های Canon و Nikon است.
وقتی که در حالت دستی (Manual) عکاسی می‌کنید، می‌توانید کارکرد نورسنجی را در عمل مشاهده کنید. اگر از داخل ویزور نگاه کنید، خط هایی درجه مانند را می‌بینید که سمت چپ و راست یک صفر رسم شده اند. اگر دوربین را به سمت یک نقطه خیلی روشن بگیرید، خط ها به سمت «+» رفته که می گوید برای تنظیمات نوردهی کنونی، نور زیادی وجود دارد.
و اگر دوربینتان را به سمت یک نقطه خیلی تاریک بگیرید خط ها سمت «-» که بیانگر نبود نور کافی است خواهند رفت. پس باید سرعت شاتر را کم یا زیاد کنید تا خط روی «۰» قرار بگیرد که بنا بر راهنمایی نورسنج یبه معنی تنظیمات نوردهی مناسب است.
بیشتر بخوانید: تنظیمات پایه ای دوربین که تازه کارها اشتباه انجام می دهند!!
-نورسنجی ماتریسی
اگر سوژه فضای زیادی از کادر را نمی‌گیرد و یک پس زمینه روشن دارید احتمالا استفاده از حالات ماتریسی یا میانه باعث سیاه شدنش می‌شود.
چرا ویدیو باز نمیشه بعد ممنون از توضیحات خوبتون
پوزش ما رو بپذیرید، لینک ها قدیمی هستند