براکتینگ در عکاسی چیست و چگونه می‌توان از آن استفاده کرد؟

همه چیز با نوردهی شروع می‌شود. نوردهی چیزی است که خیلی از عکاس‌ها با آن مشکل دارند. نور مصنوعی روش خیلی خوبی برای انجام نوردهی به شیوه درست است اما این کار در هر شرایطی امکان‌پذیر نیست. شما ممکن است چندین بار در طول سفر خود با تغییر آب و هوا و در پی آن تغییر نور روبرو شوید. در این شرایط گرفتن چند عکس با تنظیمات نوری مختلف (براکتینگ در عکاسی) این امکان را به شما می‌دهد که یک عکس مناسب بگیرید.

براکتینگ در عکاسی چیست؟

در این تکنیک به زبان ساده با گرفتن 3 تا 7 عکس با تنظیمات نوری مختلف مطمئن می‌شوید که صحنه را با بهترین نوردهی ممکن به ثبت رسانده‌اید. برای مثال در صورتی که 3 عکس می‌گیرید باید عکس‌های شما به ترتیب زیر باشند:

یک عکس با نوردهی کم (Underexposed)

یک عکس با نوردهی زیاد (Overexposed)

یک عکس با تنظیماتی که بهترین نوردهی طبیعی دانسته می‌شود

پس از اتمام جلسه عکاسی می‌توانید تصمیم بگیرید که کدام عکس بهترین نوردهی ممکن را طبق نیازهای شما دارد و همان را انتخاب کنید. همچنین می‌توانید فراتر از این هم پیش بروید و تمامی تصاویر را با استفاده از لایتروم یا فتوشاپ در یک عکس ادغام کنید.

[relatedpost post=”73634″]

نحوه کار براکتینگ نوردهی

در این لحظه احتمالا شما بهترین تنظیمات نوردهی را احتمالا با استفاده از نورسنج داخلی دوربین خودتان تعیین می‌کنید. این کار برای شروع خیلی خوب است اما فقط تا نیمه‌های راه شما را همراهی می‌کند. نورسنج به شکلی طراحی شده است که بهترین نوردهی کلی را برای تصویر تشخیص دهد. این موضوع در صورتی که تمامی بخش‌های تصویر شما تقریبا شبیه هم هستند کاربرد دارد. همانطور که احتمالا می‌دانید این مورد به ندرت پیش می‌آید.

هنگامی که به یک صحنه نگاه می‌کنیم ما محدوده وسیعی از مقادیر مختلف را مشاهده می‌کنیم. چشم‌های ما معمولا به اندازه کافی هوشمند هستند تا نقاط تاریک را در کنار نقاط روشن تشخیص دهند. اما این موضوع برای دوربین کمی سخت‌تر است.

برای دوربین ثبت جزئیات در شرایطی که تفاوت زیادی در نور وجود دارد بدون کمک کار خیلی سختی است. به همین خاطر است که عکاس‌ها از عکاسی در طول ساعات خیلی روشن روز خودداری می‌کنند. با اینکه ممکن است فکر کنید در طول این ساعات نور برای عکاسی مناسب‌تر است، نور مستقیم خورشید باعث خلق سایه‌هایی می‌شود که کار با آن‌ها در زمان ادیت سخت‌تر است و نورسنجی را هم برای دوربین سخت‌تر می‌کنند.

بنابراین در مواقعی که یک عکس با هایلایت، میدتون و سایه می‌گیرید، ممکن است جزئیات زیادی در محدوده نور داشته باشید اما احتمالا متوجه شده‌اید که برای ثبت این جزئیات مجبور شده‌اید بخش زیادی از جزئیات در دیگر محدوده‌های نوری را از دست بدهید. براکتینگ در عکاسی به شما این امکان را می‌دهد که تنظیماتی را پیدا کنید که بهترین محدوده نوری را برای نیازهای خودتان پیدا کنید.

نکته: در صورتی که آسمان شما را محدود می‌کند (برای اینکه بتوانید بخش‌های دیگر تصویر را نوردهی کنید خیلی روشن است) باید یک فیلتر ND تدریجی یا GND تهیه کنید. فیلتر GND از یک محدوده روشن و تیره تشکیل شده است. در صورتی که محدوده تاریک را روی قسمت روشن تصویر (در اینجا آسمان) قرار دهید، محدوده موردنظر تصویر تاریک خواهد شد و به شما این امکان را می‌دهد که نور را در تمام سطح تصویر متعادل کنید.

سوالات متداول در مورد براکتینگ در عکاسی

براکتینگ ایزو چیست؟

براکتینگ ایزو به زمانی گفته می‌شود که دیافراگم و سرعت شاتر شما ثابت می‌ماند. در این حالت براکتینگ با افزایش یا کاهش Gain یا همان ایزو اتفاق می‌افتد. به همین خاطر براکتینگ ایزو را فقط وقتی می‌توانید انجام دهید که دوربین روی حالت دستی قرار گرفته باشد.

آیا در زمان استفاده از فرمت Raw براکتینگ نوردهی ضروری است؟

حتی زمانی هم که از فرمت Raw برای عکاسی استفاده می‌کنید بهتر است از براکتینگ نوردهی استفاده کنید. با وجود اینکه فرمت Raw بیشترین میزان انعطاف‌پذیری را به شما می‌دهد، در صورتی که نوردهی عکس شما بیش از اندازه کم یا زیاد باشد احتمال از دست رفتن جزئیات در عکس‌های Raw هم وجود دارد.

تفاوت بین HDR و براکتینگ

HDR مخفف High Dynamic Range است. هدف عکاسی HDR افزایش محدوده داینامیک نرمال دوربین است که باعث می‌شود تصاویر شما ظاهری فرا واقع‌گرایانه داشته باشند. اما هدف براکتینگ در عکاسی پیدا کردن نوردهی مناسب با استفاده از چندین عکس مختلف است.

[relatedpost post=”82442″]

چگونه نوردهی را تنظیم کنیم؟

به صورت خلاصه بهترین نوردهی زمانی اتفاق می‌افتد که تمامی تنظیمات دوربین بسته به چیزی که از آن عکاسی می‌کنید متعادل هستند و باعث نوردهی مناسب می‌شوند. نوردهی صحیح زمانی اتفاق می‌افتد که هایلایت‌ها و سایه‌ها با یکدیگر متعادل هستند و جزئیات تمامی بخش‌های تصویر حفظ شده است.

[relatedpost post=”104769″]

محدوده داینامیک

همانطور که گفته شد توانایی چشم انسان خیلی بیشتر از دوربین است و می‌تواند صحنه را فقط با یک نگاه رمزگشایی کند. دلیل این امر این است که چشم‌های ما محدوده داینامیک خیلی وسیع‌تری نسبت به سنسور دوربین دارند.

می‌توان محدوده داینامیک را با تصور دنیا به شکل خاکستری (Grayscale) بهتر درک کرد. در این دنیا همه چیز سفیدِ سفید، سیاهِ سیاه یا چیزی بین این دو است. یک محدوده داینامیک کوچک فقط می‌تواند محدوده‌ کوچکی از خاکستری تیره تا خاکستری روشن را پوشش دهد.

در عکس‌هایی که محدوده داینامیک کوچک‌تری دارند ممکن است مناطق سایه‌ای وجود داشته باشید که کمی سیاه هستند و یا مناطق روشن‌تری وجود داشته باشد که به سفید نزدیک هستند. در مقابل محدوده داینامیک وسیع سیاه‌ترین سیاه‌ها و سفیدترین سفید‌ها را پوشش می‌دهد. این موضوع باعث یک عکس با نوردهی یکدست می‌شود و مقادیر خیلی زیادی از جزئیات تصویر را پوشش می‌دهد.

دوربین‌های دیجیتال و آنالوگ فقط می‌توانند مقدار خاصی از جزئیات را در یک محدوده به تصویر بکشند و به همین خاطر است که باید از براکتینگ در عکاسی استفاده کنید.

نکته: در صورتی که نمی‌توانید مقادیر نور را پشت رنگ‌ها ببینید یک تکنیک قدیمی وجود دارد که ممکن است به شما کمک کند. چشمان خودتان را به حالت نیمه باز در بیاورید. در این صورت روشن‌ترین مقادیر و تاریک‌ترین مقادیر بلافاصله مشخص خواهند شد و می‌توانید قبل از اینکه عکس بگیرید نقاطی که باعث بروز مشکل می‌شوند را پیدا کنید.

چرا با فرمت Raw عکاسی نکنیم؟

در صورتی که مجبور هستید در شرایط کمتر از ایده‌آل عکاسی کنید، عکاسی با فرمت Raw به شما کمک می‌کند جزئیات را تا جای ممکن به تصویر بکشید و بتوانید برخی از قسمت‌های از دست رفته را در زمان ادیت عکس بازیابی کنید. البته این راه حل در تمامی مواقع کاربرد ندارد. با اینکه استفاده از یک فرمت تصویر جادویی مثل Raw و نگاه نکردن به تنظیمات نوردهی باعث ساده‌تر شدن کارها می‌شود، یک عکس Raw ساده نمی‌تواند به اندازه‌ی چندین عکس مختلف به ما داده/اطلاعات بدهد.

برای مثال در صورتی که قسمت‌های تیره تصویر را در زمان ادیت خیلی روشن کنید با مقداری نویز مواجه خواهید شد. با اینکه این نویز ممکن است در زمان عکاسی هم به وجود بیاید، رفع آن در زمان عکاسی خیلی ساده‌تر از زمان ادیت است.

دلیل دیگر هم این است که هیچ قانونی وجود ندارد که شما باید بین عکاسی Raw و براکتینگ یکی را انتخاب کنید. در واقع این دو مکمل همدیگر هستند. در صورتی که چند عکس اضافی دارید که حاوی اطلاعات بیشتری هستند دستتان در زمان ادیت بازتر است. در این صورت شما حداقل یک بخش تصویر را با نوردهی مناسب به تصویر کشیده‌اید.

HDR در مقابل براکتینگ در عکاسی

همانطور که می‌دانید براکتینگ روش فوق‌العاده‌ای برای افزایش شانس خودتان در گرفتن عکس فوق‌العاده است. اما برای افزایش نوردهی و در نتیجه افزایش میزان جزئیات موجود در هایلایت‌ها احتمالا بهتر است از عکاسی HDR استفاده کنید.

اجازه دهید با بررسی دو عکس مختلف این نگاهس به این موضوع داشته باشیم:

همانطور که در پیرمرد عکس بالا مشاهده می‌کنید استفاده از HDR روی چهره باعث بروز شخصیت می‌شود. اما با استفاده از فتوشاپ هم می‌توان به این افکت دست یافت این موضوع را می‌توان در چهره‌ی پسر سمت راست در تصویر بالا مشاهد کرد. در این شرایط استفاده از ماسک‌های لایه می‌تواند افکت HDR را نرم یا تقویت کند.

HDR تکنیک موردعلاقه‌ی اکثر عکاس‌های منظره‌ای است که اهمیت گرفتن عکس درست را در زمان عکاسی می‌دانند. شبیه‌سازی نور طبیعی به دلیل شرایط آب و هوایی و… سخت است و به همین خاطر داشتن چندین نسخه از یک عکس با تنظیمات مختلف ضروری است.

با مشاهده تصاویر بالا شما راحت‌تر می‌توانید متوجه شوید که ترکیب چند عکس در یک عکس باعث دستیابی شما به مقادیر مختلف در هر دو طرف طیف می‌شود. عکس‌های HDR معمولا به اندازه‌ای فراواقع‌گرایانه است که بیشتر سورئال به نظر می‌رسد. اما نیازی به نگرانی نیست، شما می‌توانید به شکل نامحسوس‌تری از این تکنیک استفاده کنید تا تنها چیزی که مخاطب مشاهده می‌کند تکنیک شما نباشد و بتواند خود عکس را هم ببیند.

امروزه اکثر دوربین‌ها و گوشی‌های موبایل از تنظیمات HDR پشتیبانی می‌کنند و شما می‌توانید از این حالت استفاده کنید تا بلافاصله نتیجه را مشاهده کنید. برای اجرای این تکنیک به صورت دستی باید از همان پروسه‌ای استفاده کنید که برای براکتینگ در عکاسی استفاده می‌کنید. اما چندین تفاوت و عنصر مختلف وجود دارد که باید از آن مطلع باشید:

1) مراقب تنظیماتی که برای تغییر نوردهی انتخاب می‌کنید باشید:

• • به شدت مراقب ایزو باشید. هرچقدر ایزو بیشتر باشد نویز تصویر هم بیشتر خواهد شد. بنابراین در صورتی که از ایزو‌های مختلف برای عکاسی استفاده می‌کنید، ترکیب تصاویر با هم فقط باعث افزایش نویز خواهد شد
  • تغییر دیافراگم باعث تغییر عمق میدان خواهد شد. این موضوع ممکن است باعث تعارض در تصویر نهایی خواهد شد.
  • تغییر سرعت شاتر معمولا بهترین روش برای گرفتن چند تصویر مشابه با مقادیر نوردهی مختلف است. اما به یاد داشته باشید که حرکت در سرعت شاترهای مختلف به روش‌های مختلفی پردازش می‌شود. مطمئن شوید که از سه پایه و ریموت شاتر برای نوردهی طولانی مدت استفاده می‌کنید زیرا حتی فشار دادن شاتر نیز ممکن است باعث لرزش دوربین و خراب شدن تصاویر شما شود.

2) حتی‌الامکان از یک لنز واید (لنزی که توانایی عکاسی با فاصله کانونی 28 میلیمتر یا وایدتر را داشته باشد) برای عکاسی منظره و عکاسی شهری استفاده کنید.

میانبر شما به عکاسی HDR: تلفن هوشمند

در صورتی که از هر گوشی موبایلی جدیدتر از سامسونگ گلکسی S4 یا آیفون 4S استفاده می‌کنید به احتمال زیاد موبایل شما از قابلیت HDR پشتیبانی می‌کند. برای استفاده از این قابلیت کافیست دوربین خود را روی حالت HDR یا Rich Tone قرار دهید.

در صورتی که از گوشی آیفون استفاده می‌کنید به بخش تنظیمات دوربین مراجعه کنید:

1) در صورتی که می‌خواهید خود گوشی تصمیم بگیرد چه زمانی از حالت HDR استفاده کند، Auto HDR را انتخاب کنید. در غیر این صورت گزینه HDR را انتخاب کنید

2) در این قسمت مطمئن شوید که از گوشی خود می‌خواهید یک نسخه از عکس استاندارد را هم نگه دارد. در این صورت می‌توانید عکس HDR را با عکس معمولی مقایسه کنید و یکی از آن‌ها را نگه دارید.

3) سپس روی آیکون دوربین کلیک کنید و گزینه HDR را در بخش بالا سمت چپ کادر انتخاب کنید

عکاسی کنید

نکته: دوربین را تا جای ممکن ثابت نگه دارید زیرا در زمان استفاده از این حالت دوربین شما چند عکس مختلف می‌گیرد و باید در طول مدت عکاسی ثابت باشد. شما می‌توانید یک آداپتور موبایل برای سه پایه خودتان بگیرید و یا از محیط اطراف برای این کار استفاده کنید.

برای نتایج بهتر هم می‌توانید از نرم‌افزارهای اختصاصی برای این کار استفاده کنید. در صورتی که گوشی شما آیفون است می‌توانید از نرم‌افزار Pro HDR X و در صورتی که کاربر اندروید هستید می‌توانید از HDR Camera+ استفاده کنید.

[relatedpost post=”104769″]

آموزش براکتینگ عکاسی در حالت خودکار یا دستی

شما می‌توانید هم از تنظیمات دستی و هم از حالت خودکار برای براکتینگ استفاده کنید. البته قبل از شروع بهتر است چند نکته کلی را در نظر داشته باشید:

ما کار خود را با توضیح f-stop شروع می‌کنیم زیرا معمولا مردم از این عبارت برای اندازه‌گیری فاصله بین تنظیمات نوردهی مختلف استفاده می‌کنند. به یاد داشته باشید که از این عبارت به صورت عمومی برای هر نوع اندازه‌گیری نوردهی استفاده می‌شود.

Stop یا گام یک اندازه نسبی است و نشان دهنده این است که اندازه‌گیری براساس مقایسه انجام می‌شود. برای براکتینگ در عکاسی این مقدار نسبی چیزی بین دو سطح روشنایی است. بنابراین وقتی گفته می‌شود که نور را -1 گام کم می‌کنیم، مقدار فعلی نور را نصف خواهیم کرد و وقتی گفته می‌شود که نور را +1 گام باید افزایش داد، مقدار نوری که به سنسور دوربین می‌رسد دو برابر خواهد شد.

اجازه دهید نگاهی داشته باشیم به روش عملکرد این تئوری در دنیای واقعی:

در صورتی که از یک صحنه با کنتراست متوسط نوردهی عکاسی می‌کنید و نوردهی نرمال روی 1/500 ثانیه تنظیم شده است، گام -1، 0 و +1 شما به ترتیب 1/1000 ثانیه، 1/500 ثانیه و 1/250 ثانیه خواهد بود. همانطور که متوجه شدید، در اینجا متغیر ما سرعت شاتر است.

همچنین برای یک صحنه با کنتراست زیاد باید از گام‌های -2، 0 و +2 استفاده کنید. در این حالت اگر نوردهی معمول شما 1/500 ثانیه باشد، این گام‌ها برابر با 1/2000 ثانیه، 1/500 ثانیه و 1/125 ثانیه خواهند بود.

براکتینگ با نوردهی اتوماتیک

در صورتی که از دوربین dslr استفاده می‌کنید، می‌توانید از تنظیمات خودکار برای عکاسی براکتینگ استفاده کنید.

برای این کار یکی از حالت‌های زیر را انتخاب کنید:

اولویت دیافراگم: در این حالت دیافراگم ثابت می‌ماند و سرعت شاتر به صورت خودکار تغییر خواهد کرد.

اولویت شاتر: در این حالت سرعت شاتر ثابت می‌ماند و دیافراگم به صورت خودکار تغییر می‌کند.

سپس باید یک کلید که روی آن عبارت AEB یا BKT درج شده است و در پشت دوربین قرار گرفته است را پیدا کنید. ممکن است دوربین شما چنین کلیدی نداشته باشد و مجبور شوید از طریق تنظیمات این حالت را فعال کنید.

نکته: در صورتی که نمی‌خواهید یکی از حالت‌های اولویت را انتخاب کنید می‌توانید همان ابتدا این کلید را فشار دهید تا تنظیمات نوردهی به صورت خودکار انتخاب شوند.

سپس یک مقیاس را مشاهده می‌کنید که می‌توانید از آن برای مشخص کردن گام‌ها استفاده کنید. در اینجا شما می‌توانید گام‌‌های ثابت یا کسری را انتخاب کنید.

در نهایت باید کلید شاتر را فشار دهید (معمولا سه بار) تا عکس‌های براکت‌بندی شده را ثبت کنید.

دوباره تاکید می‌شود که از سه پایه و ریموت شاتر استفاده کنید تا مطمئن شوید که هر بار صحنه را دقیقا از همان زاویه قبلی ثبت می‌کنید و دوربین هم نمی‌لرزد

براکتینگ با نوردهی دستی

حالت خودکار در شرایط مناسب کمک زیادی به شما می‌کند اما برخی از عکاس‌ها به کنترل بیشتری روی تصاویر خودشان احتیاج دارند. اگر شما هم جزء این دسته از عکاس‌ها هستید، می‌توانید از براکتینگ به صورت دستی استفاده کنید. شما می‌توانید به دو روش این کار را انجام دهید:

1) از یک سرعت شاتر ثابت استفاده کنید و دیافراگم را تغییر دهید

2) دیافراگم را ثابت نگه دارید و به جای آن سرعت شاتر را تغییر دهید.

به یاد داشته باشید که در این حالت هم تغییر سرعت شاتر باعث خواهد شد نحوه ثبت حرکت نیز تغییر کنید و تغییر دیافراگم هم روی عمق میدان تاثیر خواهد گذاشت. هر کدام از این دو را برای تغییر انتخاب کنید، ممکن است باز هم نیاز باشد مورد دیگر را نیز تغییر دهید. برای عکس‌های خیلی مهم هم بهتر است بیش از یک مجموعه براکت بگیرید و از متدهای مختلف استفاده کنید.

همچنین به یاد داشتن این فرمول‌ها نیز می‌تواند به شما کمک کند:

برای اینکه متوجه شوید نوردهی مناسب از نظر دوربین شما چه نوری است، طبق راهنمای زیر عمل کنید:

نورسنج را در منظره‌یاب دوربین خودتان پیدا کنید. (معمولا یک خط مقطع است که در وسط آن یک خط عمودی کوچک یا عدد 0 قرار دارد.)

بسته به مدل دوربینی که از آن استفاده می‌کنید ممکن است یکی از این دو مورد را مشاهده کنید:

-علامت مربع که در زمان نوردهی مناسب روی صفر مشاهده می‌کنید

-یک خط نقطه چین که در مواقعی که عکس بیش از حد یا کمتر از مقدار مناسب نوردهی شده است بلندتر می‌شود.

برای اینکه به صورت دقیق متوجه شوید که دوربین شما از کدام مدل استفاده می‌کند سرعت شاتر یا دیافراگم خودتان را تغییر دهید. به این ترتیب متوجه خواهید شد که دوربین شما نوردهی را چطور نشان می‌دهد.

نکته: در صورتی که احساس می‌کنید دوربین شما نورسنجی صحنه را به شکل اشتباهی انجام می‌دهد می‌توانید تنظیمات نوردهی را تغییر دهید تا به نوردهی ایده‌آل طبق نظر خودتان برسید. این کار باعث می‌شود پس از هر عکس هم صفحه نمایش دوربین را چک نکنید زیرا اکنون دوربین نور را بسته به نیازهای شما می‌سنجد..

مشکلات متداول

مشکل: تصاویر تکی شما به نظر از وضوح کافی برخوردار هستند اما وقتی که آن‌ها را به منظور خلق HDR با هم ترکیب می‌کنید همه چیز به هم می‌ریزد

راه حل: وقتی که تصاویر را با هم ترکیب می‌کنید، خیلی مهم است که همه چیز با هم تطابق داشته باشد. تا جای ممکن سعی کنید در زمان عکاسی HDR دستی به دوربین دست نزنید. در زمان عکاسی لانگ اکسپوژر حتی کوچکترین حرکت دوربین هم می‌تواند همه چیز را به هم بریزد. برای عکس‌های فضای باز آب و هوا را هم چک کنید، زیرا باد می‌تواند درخت‌ها را در منظره شما، مو را در عکس‌ها پرتره و حتی سه پایه‌ای که دوربین روی آن نصب شده است را تکان دهد.

[relatedpost post=”119701″]

مشکل: یک دوربین گران‌قیمت خریده‌ام اما حالت براکتینگ خودکار در آن وجود ندارد.

راه حل: تصور نکنید که تمامی دوربین‌های موجود در بازار از این حالت پشتیبانی می‌کنند و قبل از خرید حتما از فروشنده در این باره سوال کنید. در صورتی هم که دوربین خودتان را خریده‌اید می‌توانید از این تکنیک در حالت دستی استفاده کنید.

مشکل: نورسنج دوربین خراب است اما بقیه موارد به خوبی عمل می‌کنند.

راه حل: یک نورسنج اکسترنال تهیه کنید. مدل‌های ابتدایی را می‌توانید با قیمت نسبتا مناسبی در سطح بازار پیدا کنید.

نکته: درست است که شما می‌توانید این تکنیک را هرچقدر که می‌خواهید امتحان کنید اما چیزی که نباید از آن عکاسی کنید سوژه‌های در حال حرکت مثل یک دونده یا قطار در حال حرکت است.

انواع دیگر براکتینگ در عکاسی

جالب است بدانید که بیش از یک تکنیک برای براکتینگ در عکاسی وجود دارد. می‌توانید از این تکنیک در موارد متعددی به جز نوردهی استفاده کنید. براکتینگ برای عکاسی با فلاش و همچنین فوکوس نیز کاربرد زیادی دارد.

براکتینگ فلاش (FEB)

در مواقعی که از یک فلاش اکسترنال استفاده می‌کنید که از تکنولوژی TTL پشتیبانی نمی‌کند (و یا یک مدل جدید دارید و هنوز کار با آن را بلد نیستید)، براکتینگ به شما کمک می‌کند به بهترین نوردهی فلاش برای عکس خودتان برسید. شما می‌توانید از این تکنیک در مواقعی که با نور اتاق راحت نیستید و یا مواقعی که مطمئن نیستید نوری که به سوژه می‌تابد مناسب است استفاده کنید. FEB یا براکتینگ فلاش به شما این امکان را می‌دهد که براکتینگ را در گام‌های +/-3 انجام دهید.

روش انجام این کار به شرح زیر است:

1) کلید FEB را در پشت فلاش خودتان فشار دهید

2) مقیاس را تعیین کنید

3) عکس موردنظر خودتان را بگیرید

4) عکسی که بهترین نوردهی دارد را انتخاب کنید.

براکتینگ فوکوس

در تصاویری که عمق میدان کم یا متوسطی دارند، شما معمولا یک نقطه فوکوس دارید که مهم‌تر از تمامی نقاط دیگر هستند. برای مثال در عکاسی پرتره چشم سوژه باید مرکز فوکوس باشد. مگر اینکه شما دلیل خاصی برای انتخاب نقاط دیگر داشته باشید. اما در مواقعی که از منظره‌یاب استفاده می‌کنید پیدا کردن نقطه فوکوس دقیق کار خیلی سختی است. به همین خاطر است ممکن است نیاز باشد چند نقطه فوکوس مختلف را براکت کنید.

این نوع براکتینگ بیشتر در عکاسی ماکرو یا با استفاده از لنزهایی که دیافراگم وایدی دارند و کاملا باز هستند کاربرد دارد. عمق میدان کم ناشی از این شرایط فوکوس روی نقطه مناسب را به امری خیلی سخت تبدیل می‌کند.

براکتینگ فوکوس ممکن است کمی نسبت به دیگر تکنیک‌های عکاسی سخت‌تر باشد زیرا ممکن است نیاز باشد جابجا شوید و یا لنز خودتان را به صورت دستی تنظیم کنید. بهتر است هر دو روش را انتخاب کنید و سپس تصمیم بگیرید کدام یک برای شما بهتر است.

استفاده از جابجایی

-فوکوس دوربین را روی حالت دستی قرار دهید

-فوکوسی که فکر می‌کنید درست است را انتخاب کنید و عکس بگیرید

-کمی رو به عقب خم شوید و یک عکس دیگر بگیرید

-کمی رو به جلو خم شوید و دوباره عکس بگیرید

استفاده از فوکوس لنز

-نقطه فوکوسی که فکر می‌کنید درست است را پیدا کنید و عکس بگیرید

-حلقه فوکوس را کمی به سمت راست بچرخانید و دوباره عکس بگیرید

-حلقه فوکوس را کمی به چپ بچرخانید و دوباره عکس بگیرید

-عمق میدان خیلی کم به فوکوس کاملا دقیق نیاز دارد. هنوز هم برخی عکاس‌های با تجربه ترجیح می‌دهند از براکتینگ فوکوس در عکاسی استفاده کنند تا مطمئن شوید جزئیات مهم تصویر کاملا واضح هستند.

دنیایی از امکانات با براکتینگ در عکاسی

امروزه براکتینگ با چیزی که قبلا بود فرق دارد. اکنون که ما عکاسی دیجیتال را داریم منابع خیلی کمتری هدر می‌رود. با وجود پیشرفت‌های تکنولوژی شما امروزه می‌توانید بدون هیچ نوع ریسکی از براکتینگ نوردهی استفاده کنید. این کار را می‌توانید با گرفتن سه تا هفت عکس پی در پی انجام دهید.

ایده اصلی براکتینگ این است که در صورتی که یک عکس کامل نگرفته‌اید شما را نجات دهد بنابراین بهتر است همیشه از تکنیک‌های غیرمخرب برای ادیت عکس استفاده کنید. در صورتی که تصمیم دارید تصاویر را برای ساخت عکس HDR با هم ترکیب کنید، فایل‌های اصلی را به صورت جداگانه ذخیره کنید. در صورتی هم که از روش‌های سنتی برای براکتینگ در عکاسی استفاده می‌کنید، عکس‌های اصلی را تا زمانی که مطمئن نشده‌اید که به آن‌ها نیاز ندارید پاک نکنید.

اکنون شما یاد گرفته‌اید که چگونه از نوردهی ضعیف و از دست رفته جلوگیری کنید و دیگر نیازی نیست که خیلی نگران نورسنجی و… باشید و می‌توانید تصاویر خودتان را با استفاده از بهترین تنظیمات ممکن نوردهی کنید.