بهترین تنظیمات دوربین برای افراد مبتدی

بسیاری از عکاسان مبتدی در ابتدای آموزش عکاسی  برایشان سوال است که کدام تنظیمات دوربین برای افراد مبتدی مناسب‌تر است؟ در حالی که هیچ قانون از پیش تعیین شده‎‌ای برای تنظیمات دوربین وجود ندارد که در هر محیط عکاسی خوب کار کند، ما متوجه شدیم که یک سری تنظیمات وجود دارند که اغلب روی تمام دوربین‌هایی که استفاده می‌کنیم قرار می‌دهیم. این تنظیمات در مورد همه مارک‌های دوربین موجود در بازار یکسان است. این تنظیمات «پایه» است که ما در همان ابتدای خرید دوربین از آن‌ها استفاده می‌کنیم.

زمانی که این تنظیمات را انجام دادیم به ندرت پیش‌ می‌آید که دوباره آن‌ها را تغییر دهیم. علاوه بر این، یک سری حالت‌های خاص دوربین وجود دارد که روند عکاسی را آسان‌تر و سریع‌تر می‌کنند، مخصوصا برای کسی که به تازگی عکاسی را شروع کرده است. در این مقاله که توسط نسیم منصوروف از وبسایت photographylife نوشته شده است ما نگاهی خواهیم داشت به تنظیمات دوربین برای مبتدی‌ها، با ما همراه باشید.

نصب دوربین

اول، بیایید سری بزنیم به برخی از تنظیمات دوربین که باید روی همه دوربین‌های دیجیتال استفاده شوند. از آنجا که آ‌نها تقریبا در بین تمام برندها و مدل‌های دوربین مختلف وجود دارند، شما باید قادر باشید تمام تنظیمات مشخص شده در زیر را پیدا کنید.

• کیفیت تصویر: RAW
• ضبط RAW: Lossless Compressed(در صورت وجود)
• وایت بالانس: خودکار
• کنترل تصویر / سبک تصویر / سبک خلاقانه / شبیه سازی فیلم: استاندارد
• فضای رنگی: sRGB
• کاهش نویز نورپردازی طولانی: روشن
• کاهش نویز ایزوی بالا: خاموش
• Active D-Lighting / DRO, HDR, Lens Corrections (Vignette Control, Chromatic Aberration Control, Distortion Control, etc): خاموش

در بالا مهم‌ترین تنظیمات دوربین را دیدید. اول از همه، شما همیشه باید با انتخاب فرمت فایل مناسب شروع کنید، که مناسب ترین فرمت RAW است. اگر تنظیماتی برای نوع فشرده سازی RAW وجود داشت، همیشه آن را روی Lossless Compressed قرار دهید، به دلیل اینکه مقدار فضای مصرفی فایل‌های RAW را کاهش می‌دهد. در حالی که مواردی مانند Picture Control برای تصاویر RAW اهمیتی ندارند(آن‌ها فقط بر نحوه نمایش تصویر در LCD دوربین شما تاثیر می‌گذارند)، بهتر است از پروفایل‌های استاندارد بدون تغییر تنظیمات دیگر مانند وضوح، کنتراست، اشباع رنگ و غیره استفاده کنید. زیرا این تنظیمات فقط زمانی اهمیت دارند که با فرمت JPEG عکاسی می‌کنید.

در مورد فضای رنگی و وایت بالانس هم همینطور است، لازم نیست هنگام عکاسی با فرمت RAW نگرانی بابت آن‌ها داشته باشید، زیرا بعدا می‌توانید آن‌ها را تغییر دهید. مگر اینکه شما بدانید که چه کاری انجام می‌دهید. من «کاهش نویز نوردهی طولانی» را روشن می‌کنم، زیرا در زمان عکاسی با نوردهی طولانی بر روی تصاویر RAW تاثیر می‌گذارد، به این صورت که مقداری از نویزی که در تصاویرتان مشاهده می‌کنید را کاهش می‌دهد(اگرچه، همچنین زمان موردنیاز برای ثبت عکس را دو برابر زمان عادی افزایش می‌دهد). سایر موارد مانند: اصلاح لنز، بهینه سازی داینامیک رنج و گزینه‌های کاهش نویز نیز باید خاموش شوند، زیرا تاثیری در بهبود تصاویر RAW شما ندارند.

حال که تنظیمات بالا را در دوربین‌تان انجام دادید، زمان این است که به چیز‌هایی که در زمان عکاسی اهمیت دارند توجه کنید.

بهترین حالت عکاسی دوربین

در حالی که اکثر عکاسان معتقد هستند که بهتر است همیشه در حالت Manual عکاسی کنید تا کنترل کامل بر روی دوربین داشته باشید. ما به شدت این موضوع را تکذیب می‌کنیم/ با توجه به اینکه دوربین‌های مدرن در درست دیدن صحنه و نوردهی سوژه عملکرد خوبی دارند کمتر دلیلی وجود دارد که از حالت دستی دوربین استفاده کنید. پس چرا به جای آن از یکی از حالت‌های نیمه اتوماتیک دوربین استفاده نکنید؟

برای مثال، من به شخصه 90 درصد مواقع از حالت Aperture Priority یا اولویت دیافراگم استفاده می‌کنم. دلیل این موضوع این است که عملکرد خوبی دارد و من نه تنها کنترل کامل روی دیافراگم دارم، بلکه روی مقدار روشنایی تصاویرم نیز کنترل کامل دارم. اگر دوربین تصویری روشن تر از چیزی که من می‌خواستم ثبت کند، می‌توانم به سادگی از کلید جبران نوردهی برای تنظیم نور استفاده کنم.

من به دلایلی استفاده از حالت‌های صحنه مثل ماکرو، ورزشی، آتش بازی و… را توصیه نمی‌کنم. دلیل اصلی من برای این کار این است که چنین حالت‌هایی نه تنها بین تولید کنندگان مختلف دوربین، بلکه مدل‌های مختلف نیز بسیار متفاوت هستند. بنابراین اگر شما یاد بگیرید که همیشه به یک حالت خاص روی یک دوربین تکیه کنید و تصمیم داشته باشید که در آینده دوربینتان را ارتقا دهید، ممکن است همان حالت را نتوانید روی دوربین جدید پیدا کنید. همچنین لازم به ذکر است که بیشتر مدل‌های دوربین سطح بالا و حرفه‌ای از حالت‌های صحنه پشتیبانی نمی‌کنند.

تنظیمات دوربین برای افراد مبتدی: حالت فوکوس

شما باید همیشه مطمئن باشید که بسته به سوژه‌ای که از آن در حال عکاسی هستید از بهترین حالت فوکوس خودکار استفاده کنید. برای مثال، اگر از یک سوژه ثابت عکاسی می‌کنید، ممکن است بخواهید از حالت فوکوس تک نقطه‌ای استفاده کنید(همچنین با عناوینی مثل “single area af”، “One Shot AF” یا به سادگی”AF-S” شناخته می‌شوند)، در حالی که اگر سوژه‌ای که از آن عکاسی می‌کنید به طور مداوم در حال حرکت است، باید از حالت فوکوس مداوم یا AI Servo استفاده کنید، زیرا می‌خواهید که دوربینتان به طور مداوم سوژه را ردیابی کند.

برای راحت‌تر کردن تنظیمات دوربین برای افراد مبتدی در بخش فوکوس، تولید کنندگان دوربین بعضی اوقات یک حالت هیبریدی قرار می‌دهند که به صورت اتوماتیک بین فوکوس تک نقطه‌ای و فوکوس مداوم بسته به اینکه سوژه شما در حال حرکت است یا ثابت عوض می‌شود. این حالت هیبریدی، که به عنوان «AF-A» در دوربین‌های نیکون و «AI Focus AF» در دوربین‌های کانن وجود دارد. برای افرادی که در بین انتخاب حالت AF-S و AF-C مشکل دارند، می‌تواند یک حالت فوکوس خودکار عالی باشد.

برخی از دوربین‌ها حالتی به نام Auto AF دارند، که کل صحنه را بررسی می‌کند و سعی می‌کند روی نزدیک‌ترین سوژه یا سوژه‌ای که فکر می‌کند مهم تر است فوکوس کند. ما استفاده از این حالت را برای افراد مبتدی پیشنهاد نمی‌کنیم  زیرا بهتر است با جا به جایی نقطه فوکوس خود به محلی بروید که دوربین باید روی آن تمرکز کند، با انتخاب حالت Single-Point Af Area می‌توانید به این حالت برسید. زمانی که شما یک نقطه واحد برای حرکت در منظره یاب خود دارید، می‌توانید آن نقطه فوکوس را درون کادر خود بر روی سوژه یا منطقه مورد نظر خود منتقل کنید، یا سوژه خود را به نقطه فوکوس منتقل کنید.

بهترین حالت نورسنجی

در حالی که دوربین شما ممکن است دارای چندین حالت نورسنجی مختلف باشد مانند Spot، Center-weighted و Matrix، برای بیشتر شرایط بهتر است به صورت پیشفرض نورسنجی را روی حالت Matrix قرار دهید. زیرا این امر باعث می‌شود تمام صحنه مورد بررسی قرار گیرد و به طور معمول کار بهتری در نوردهی سوژه شما انجام دهد.

بهترین دیافراگم

دیافراگم لنز نه تنها روی جداکردن سوژه شما از پس زمینه و پیش زمینه تاثیر می‌گذارد، بلکه روی مقدار نوری که از لنز شما عبور می‌کند نیز تاثیر دارد، بنابراین شما باید در همه شرایط مراقب دیافراگمی که انتخاب می‌کنید باشید.

به علاوه، دیافراگم می‌تواند روی مواردی مانند وضوح و عمق میدان نیز تاثیر بگذارد، بنابراین انتخاب بهترین دیافراگم برای سوژه و محیط عکاسی خیلی مهم است. اگر در محیط کم نور عکاسی می‌کنید و نمی‌خواهید زمانی که دوربین را در دست دارید، عکس‌هایتان دچار لرزش شوند، بهتر است با وایدترین دیافراگم ممکن که لنزتان پشتیبانی می‌کند عکاسی کنید، بنابراین لنزتان می‌تواند به اندازه کافی نور را در  محیط‌های تاریک ثبت کند. برای مثال، اگر با یک لنز 35mm f.1.8 عکاسی می‌کنید، ممکن است بخواهید دیافراگم را روی f/1.8 قرار دهید. اما اگر شما در یک محیط خیلی زیبا قرار دارید و می‌خواهید یک عکس واضح از تمام منظره ثبت کنید، قرار دادن دیافراگم روی چیزی مانند f/5.6 مطلوب است.

دیافراگم اغب با نحوه جدا شدن سوژه شما از پس زمینه همراه است، اما این تنها یکی از چند کارکرد آن است. در مثال بالا، شما می‌توانید ببینید که چه فرقی میان استفاده از یک دیافراگم بزرگ مانند f/2.8 و یک دیافراگم کوچک مانند f/8.0 وجود دارد.

درک تاثیر دیافراگم در عکاسی موضوع بسیار مهمی است.

بهترین سرعت شاتر

درست مانند دیافراگم، انتخاب بهترین سرعت شاتر بستگی به چیزی دارد که می‌خواهید از آن عکاسی کنید. برای مثال، اگر هدفتان ثبت یک عکس رویایی از یک آبشار است، شما باید از سرعت شاتر پایین استفاده کنید تا باعث شود آب به صورت تار دیده شود.

همچنین اگر می‌خواهید یک سوژه را در صحنه فریز کنید، باید از سرعت شاتر خیلی سریع استفاده کنید تا در کسری از ثانیه سوژه را ثبت کند.

برای بیشتر مواقع، با این حال، باید از سرعت شاتر هرچه بالاتر برای از بین بردن لرزش دوربین استفاده کنید.

بهترین تنظیمات ایزو

وقتی بحث ایزوی دوربین می‌شود، بهتر است همیشه از پایین ترین ایزوی ممکن استفاده کنید، به دلیل اینکه ایزوی پایین به معنای مقدار نویز پایین است. اگرچه تکنیک‌های کم کردن نویز تصاویر ممکن است بعدا به کمک بیاید، ولی بهتر است از ابتدا آن ‌را خنثی کنید.

با این حال، استفاده از کمترین سرعت شاتر همیشه کاربردی نیست، مخصوصا اگر در محیط‌های کم نور عکاسی می‌کنید. در چنین موقعیت‌هایی، برای اینکه سرعت شاتر شما به اندازه کافی سریع باشد که از لرزش‌های احتمالی دوربین جلوگیری کند، باید ایزوی دوربین را افزایش دهید.

در نظر داشته باشید، عکاسی همیشه تعادل بین عناصری مانند دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو است، این موارد همچنین با نام مثلث نوردهی نیز شناخته می‌شوند. ما توصیه می‌کنیم مقداری زمان روی نحوه کار این سه عنصر و ارتباط آن‌ها با یکدیگر صرف کنید.

ایزوی خودکار

اگر یک دوربین مدرن دیجیتال دارید، معمولا قابلیت ایزوی خودکار را دارد، که می‌تواند یک ابزار کارآمد برای عکاسان مبتدی باشد. زمانی که ایزوی خودکار را فعال کردید، دوربین شما به صورت خودکار ایزوی دوربین را بسته به روشنایی محیط و سوژه تنظیم می‌کند،

بعضی از دوربین‌های نیکون، کانن و بقیه تولیدکنندگان دارای منوی پیشرفته ایزو هستند که می‌توانند قانون متقابل را در نظر بگیرند و تنظیمات خودکار را برای حداقل سرعت شاتر فراهم کنند، که فاصله کانونی لنز مورد استفاده را در نظر می‌گیرد. چنین قابلیتی می‌تواند برای افراد مبتدی بسیار مفید باشد، به دلیل اینکه آن‌ها از شر تعویض مداوم تنظیمات دوربین خلاص می‌شوند.

لرزشگیر تصویر

و در آخر، استفاده از لرزشگیر تصویر که توسط دوربین یا لنز شما ارائه می‌شود را فراموش نکنید. زمان استفاده از دوربین روی دست آن‌ را روشن کرده و زمان استفاده از دوربین روی سه پایه آن را خاموش کنید. همچنین، همیشه ایده خوبی است که قبل از عکس گرفتن، چند ثانیه کلید شاتر را تا نیمه فشار دهید و بگذارید دوربین یا لنز شما تثبیت شود. این کار باعث از بین رفتن احتمال تار شدن تصاویر شما می‌شود.

در این مقاله ما با بهترین تنظیمات دوربین برای افراد مبتدی آشنا شدیم. در صورتی که سوال، انتقاد یا پیشنهادی دارید از طریق قسمت نظرات همین مطلب با ما در ارتباط باشید.