داینامیک رنج، چه تأثیری در ثبت تصاویر زیبا از طبیعت دارد؟

امروزه، داینامیک رنج‌ها از 10 تا 15 واحد متغیر هستند. DXOMark لیستی از رتبه‌بندی حسگرهای دوربین درست کرده است که می‌توانید آن را اینجا پیدا کنید (دنبال شماره‌ای که به «منظره» لینک دارد، بگردید). برای این که به شما دیدی بدهم، بدانید که چشم انسان‌ها داینامیک رنج 24 واحدی دارد؛ و برای همین است که بین چیزی که با چشم می‌بینید و عکسی که با دوربین می‌گیرید، تفاوت وجود دارد. اما در این مقاله ما به دنبال خرید دوربین جدید نیستیم بلکه قرار است یاد بگیریم چگونه با دوربین خودمان تصاویر با داینامیک رنج بهتر بگیریم.

امیدواریم با این مطلب بتوانیم شما را تشویق کنیم که زمان بیشتری را به عکاسی منظره اختصاص دهید. برویم سراغ اصل مطلب. داینامیک رنج یک اصصلاح با معانی مختلف است. اما در حالت کلی داینامیک رنج در عکاسی به معنی تعداد واحد‌های نوری‌ای است که حسگر دوربین توانایی فهم آن را دارد.یا به عبارت دیگر دوربین بتواند هم جزئیات نقاط روشن و هم جزئیات نقاط تیره تصویر را ثبت کند.

پس دیگر با دیدن مگاپیکسل‌های دوربین هیجان‌زده نشوید؛ داینامیک رنج چیزی است که باید در دوربین‌ها دنبال آن بگردید.

صفحه ای را در نظر بگیرید که در یک طرف آن سفیدی مطلق و در طرف دیگر آن سیاهی مطلق است و در بین این ها تعداد بی شماری رنگ خاکستری از روشن تا تیره قرار گرفته (مانند تصویر) هرچه گستره مقادیر خاکستری بدون در نظر گرفتن محدوده سیاه و سفید دو لبه، محدود تر باشد داینامیک رنج کمتر است؛ و از طرف دیگر هرچه  داینامیک رنج بیشتر باشد فاصله بین سیاهی مطلق تا سفیدی مطلق بیشتر میشود.

اهمیت داینامیک رنج درجایی مشخص میشود که قصد عکس برداری با کنتراست بالا را داریم؛ جایی که تصویر برداری هم زمان جزئیات در نواحی و روشن و تیره دشوار میشود.

شرکت‌های تولیدکننده‌ی دوربین معمولا این موارد را به‌طرز واضح و شفاف به ما توضیح نمی‌دهند؛ برای همین است که هنگام خرید یک دوربین شما باید تحقیقات عمیقی تری در این زمینه انجام دهید تا به انتخاب درست تری دست پیدا کنید.

اما بدانید دوربین هایی که ابعاد پیکسل بزرگ تری دارند، داینامیک رنج بیشتری دارند؛ ابعاد سنسور بزرگ تر یا رزولوشن کمتر میتواند نشان دهنده ابعاد بزرگ تر هر پیکسل باشد.

عکس از باب بِیتس

شما حتما صحنه‌هایی را خواهید یافت که داینامیک رنج بالایی دارند؛ بدین معنی که در بخش‌هایی از قاب، سایه‌های تیره و در نواحی دیگری، نقاط بسیار روشنی وجود دارند.

حالا می‌توانیم راجع‌به نحوه‌ی عکس گرفتن از مناظری که داینامیک رنج‌های پیچیده دارند، صحبت کنیم:

1) ثبات

امکان ندارد بتوانید بدون سه‌پایه عکاسی منظره انجام دهید؛ پس حتما از ثابت و بی‌حرکت ماندن دوربین خود اطمینان حاصل کنید. داینامیک رنج شما فقط زمانی مهم است که عکس‌های تاری نداشته باشید. بنابراین، به سه‌پایه‌های خود به چشم سرمایه‌گذاری نگاه کنید.

استفاده از سه پایه عکاسی در عکاسی منظره

2) مهارت در نورسنجی

غیرممکن است بتوانید تمام کارها را به دوربین خود واگذار کنید و انتظار داشته باشید که به‌خوبی از منظره عکس بگیرد. برای عکاسی از مناظر، بیشتر از هر نوع صحنه‌‌ی دیگری، باید در حالت دستی (Manual) و با ایزوی محلی (ایزوی پایه دوربین شما، که در بعضی دوربین‌ها 100 و در برخی دیگر 200 است) عکاسی کنید. (منظور  از دستی، فوکوس دستی است)

عکس از مایکل کَمِت

3) استفاده از هیستوگرام

هیستوگرام ابزاری است که عکاسان در گذشته، خواب استفاده از آن را نمی‌دیدند! هیستوگرام در واقع، یک نمایش دیداری از نحوه‌ی دیده شدن نور توسط دوربین‌های ما است. توانایی خواندن هیستوگرام کاملا ضروری است. تا زمانی که بتوانید تمام 255 نقطه‌ی نمودار را در محور x نگه دارید، همه چیز خوب پیش می‌رود.

[relatedpost post=”94478″]

قابلیت HDR

HDR تکنیکی است که عکاسان زیادی برای گرفتن تمام داینامیک رنج قابل دیدن از آن استفاده می‌کنند. آن‌ها این کار را با گرفتن چند عکس انجام می‌دهند. قاعده‌ی کلی در HDR (که مخفف داینامیک رنج بالا است) این است که با ترکیب عکس‌های اوراکسپوز و آندراکسپوز، عکس‌هایی با نورسنجی «بی‌نقص» تولید کنیم. با HDR می‌توان همه چیز را طبیعی جلوه داد.

4) استفاده از براکتینگ اتوماتیک

برخی از دوربین‌ها گزینه‌ای دارند که به شما امکان درست کردن سریع یک عکس براکت‌شده را می‌دهد. دوربین از شما می‌پرسد که می‌خواهید 3 یا 5 (و حتی 7) عکس بگیرید یا نه. این بهترین روش برای عکس گرفتن از تمام داینامیک رنج یک صحنه نیست اما نقطه‌ی شروع خوبی است.

5) قاب بندی هوشمندانه

داینامیک رنج به همان چیزی که در قاب است بستگی دارد؛ نه چیزهایی که خارج از قاب مانده‌اند. هوشمندانه قاب‌بندی کنید و اگر نمی‌توانید سایه‌های تیره و خورشید روشن را به‌صورت دلپذیری در یک قاب جا دهید، از انجام این کار صرف نظر کنید. عکاسان منظره به صبور بودن معروف هستند. پس منتظر آن لحظه‌ی طلایی در روز بمانید؛ این چیزی است که بیشتر از هر حقه‌ی دیگری که در دنیای آنلاین وجود دارد به شما کمک می‌کند.

[relatedpost post=”105059″]

عکس از ویکتور فِریتاس

6) فرانوردهی هوشمندانه

حالا که حرف از هیستوگرام شد، اجازه دهید به این نکته نیز اشاره کنم که بهتر است عکس‌هایی بگیرید که کمی اوراکسپوز هستند. افرادی که با آنالوگ کار کرده اند ، ممکن است با این حرف من موافق نباشند؛ آن‌ها یاد گرفته‌اند که عکس‌های خود را کمی آندراکسپوز بگیرند. حق با هر دو گروه است. فیلم‌های نگاتیو از درون سایه‌ها نور را بهتر بیرون می‌کشند؛ در حالی که حسگرهای دیجیتال در بیرون کشیدن نور از نواحی پرنور بهتر عمل می‌کنند.

7) فیلترهای ND

و در آخر، از آن‌جایی که صحبت از مدیریت نور در صحنه از تاریک‌ترین تا روشن‌ترین نقاط است، به داشتن فیلترهای ND فکر کنید. این ابزار به شما اجازه می‌دهد با روش‌های فوق‌العاده‌ای نور را در صحنه پخش کنید. و نتایج استفاده از آن، همان عکس‌های بی‌نظیری از مناظر است که شما در گالری‌ها، مجلات و کتاب‌ها می‌بینید.

عکس از لوکا براوو

[relatedpost post=”72898″]

نتیجه

فراموش نکنید که به دنبال صحنه‌ی زیبا بگردید و منتظر آن لحظه‌ی طلایی در روز بمانید. نور فقط چند لحظه در یک حالت باقی می‌ماند!

دوربین‌ها نمی‌توانند با داینامیک رنج 24 واحدی چشم انسان رقابت کنند، اما می‌توانند رفتار نور را مدیریت کنند؛ و به همین دلیل، آن‌ها یک مزیت بزرگ دارند و واقعیت را به‌نحوی که مغز نمی‌تواند، به ما نشان می‌دهند.

هر بار که برای عکاسی از یک منظره‌ی زیبا از خانه بیرون می‌روید، یادتان باشد که هیستوگرام را چک کنید و برای عکس‌های خود برنامه‌ریزی کنید. یک سه‌پایه‌ی خوب خریداری کنید و یک سیستم فیلتر باکیفیت نیز تهیه کنید. فراموش نکنید که عکس‌های خود را با ما در اینستاگرام به اشتراک بگذارید.