کاهش لرزش‌های دوربین روی سه پایه

آیا استفاده از تریگر شاتر موثر است؟

با توجه به اینکه من چندین سال است به برگزاری کارگاه‌های مختلف آموزشی مشغول هستم متوجه در مورد نحوه‌ی استفاده از ریموت شاتر شده‌ام. خیلی از عکاس‌ها کار خودشان را با سه پایه‌ها، هد سه پایه و صفحات آزادسازی سست و بی دوام آغاز می‌کنند و به دنبال روشی برای کاهش لرزش دوربین روی سه پایه می‌گردند. این وسایل می‌توانند به شدت باعث از بین رفتن ثبات تجهیزات آن‌ها و در نهایت تعداد زیادی عکس تار و بی کیفیت در شرایط کم نور منجر شود. به همین خاطر خیلی از افراد فکر می‌کنند که با خرید یک ریموت شاتر می‌توانند تمامی این مشکلات را از بین ببرند و به عکس‌های واضح‌تری برسند. اما واقعیت این است که ریموت شاتر در چنین شرایطی فقط اوضاع را سخت‌تر می‌کند. اول از همه اینکه این وسایل هیچ تاثیری روی مشکلات ناشی از لرزش ندارند. دوم اینکه تنظیم و آماده‌سازی آن‌ها در زمان عکاسی وقت خیلی زیادی از شما می‌گیرد. سوم اینکه اگر از یک کابلی استفاده کنید، یک وسیله دیگر از دوربین شما آویزان خواهد شد و مشکلات خیلی بیشتری برای شما ایجاد می‌کند. موضوع چهارم این است که این پین‌های کوچک روی دوربین با مرور زمان خم می‌شوند و شکسته می‌شوند و هزینه‌های زیادی روی دست شما می‌گذارند. موضوع آخر هم اینکه این گونه تریگرها در سفر ممکن است گم شوند و یا بشکنند. به خاطر این دلایل و دلایل دیگری که صحبت کردن از آن‌ها در این مقاله ممکن نیست، من ترجیح می‌دهم خیلی کمتر از ریموت تریگر شاتر استفاده کنم و فقط وقتی به شدت به آن نیاز داشته باشم از آن استفاده کنم.

خبر خوب اینکه اگر از جدیدترین دوربین‌های DSLR و بدون آینه برای عکاسی استفاده می‌کنید، احتمالا به تریگر شاتر اختصاصی نیازی نخواهید داشت. با وجود اینکه من قبلا همیشه یک ریموت تریگر همراه خودم داشتم اما اخیرا فقط در صورتی که احساس کنم لازم است عکس‌هایی با مدت زمان نوردهی بیش از 30 ثانیه بگیرم این وسیله را با خودم حمل خواهم کرد. حتی این مشکل هم در خیلی از دوربین‌های امروزی با گنجاندن حالت شاتر باز (به انگلیسی Bulb) در حال از بین رفتن است و می‌توانید بدون ریموت تریگر برای مدت زمان بیش از 30 ثانیه نیز تصویر خودتان را نوردهی کنید. بنابراین اکنون سوال اینجاست که بهترین روش‌های کاهش لرزش دوربین روی سه پایه بدون استفاده از تریگر شاتر چیست؟ در ادامه نگاهی به این موضوع خواهیم داشت اما ابتدا اجازه دهید نگاهی به مشکلات ثابت کردن دوربین و از بین بردن این مشکلات با استفاده از یک سه پایه مستحکم نگاهی داشته باشیم. در صورتی که در حال حاضر یک سه پایه قوی دارید، می‌توانید به سراغ بخش بعدی بروید.

استفاده از سه پایه مستحکم

قبل از اینکه تصمیم بگیرید از ریموت تریگر برای کاهش لرزش دوربین خودتان استفاده کنید باید سه پایه و دوربین خودتان را بررسی کنید. من همیشه شاهد این موضوع هستم که عکاس‌های زیادی با این مشکل مواجه هستند. این افراد برای شروع یک سه پایه ارزان قیمت انتخاب می‌کنند و چند سه پایه دیگر هم تهیه می‌کنند تا در نهایت متوجه شوند که از ابتدا باید یک سه پایه مستحکم و با دوام تهیه می‌کردند.

یک سناریو معمول برای خرید سه پایه به شکل زیر است. اول از همه عکاس متوجه می‌شود که سه پایه چیست و به یکباره احساس می‌کند که به یک سه پایه نیاز دارد. پس از آن ارزان‌ترین سه پایه آلومینیومی را سفارش می‌دهد و اولین عکس Long Exposure خودش را ثبت می‌کند. پس از گرفتن چند عکس متوجه می‌شود عکس‌هایی که گرفته است خیلی خوب هستند اما کمی تار به نظر می‌رسند. بعد از کمی تحقیق متوجه می‌شود که منبع این مشکل دقیقا وسیله‌ای است که خریداری کرده است و به همین خاطر به دنبال جایگزین برای آن می‌گردد.

در بازار سه پایه تنوع قیمت خیلی زیادی وجود دارد و خرید یک سه پایه که قیمت آن از خود دوربین هم ممکن است بیشتر باشد منطقی به نظر نمی‌رسد. بنابراین این فرد یک سه پایه که قیمت آن کمی نسبت به سه پایه فعلی او بیشتر است تهیه می‌کند. سپس تعدادی عکس با استفاده از آن می‌گیرد و متوجه می‌شود که کیفیت آن به نسبت بهتر است و می‌تواند عکس‌های واضح‎‌تری با آن بگیرد. اما دوباره پس از چند ماه متوجه می‌شود که این سه پایه هم به اندازه‌ای که باید و به خصوص در زمان استفاده از تجهیزات سنگین‌تر خیلی مستحکم نیست و باز هم شاهد لرزش دوربین خواهد بود. او متوجه می‌شود که هد سه پایه نمی‌تواند کادربندی تصویر را حفظ کند، پایه‌های آن به نظر می‌رسد که در حال از هم پاشیدن هستند و خود سه پایه هم برای سفر خیلی سنگین است.

در این نقطه فرد باز هم احساس می‌کند که به یک سه پایه جدید نیاز دارد اما این بار قرار نیست دوباره همان اشتباهات قبلی را تکرار کند. این بار او یک سه پایه فیبر کربن مستحکم تهیه می‌کند و مبلغ کافی را هم برای خرید یک بال هد کنار می‌گذارد. به این ترتیب این فرد مبلغ زیادی که در ابتدا تصور می‌کرد هیچوقت قرار نیست برای سه پایه خرج کند را پرداخت می‌کند. این پروسه به گوشتان آشنا نمی‌رسد؟ برای من خیلی آشنا است زیرا دقیقا پروسه‌ای است که خود من برای خرید سه پایه با آن روبرو بودم. هزینه‌ای که برای این سه پایه‌ها و زمانی که در لوکیشن برای اصلاح عکس‌های تار صرف شده است را حساب کنید تا متوجه شوید که چرا باید از ابتدا یک سه پایه کاملا مستحکم تهیه کنید.

شما هم اشتباه من را تکرار نکنید و از همان ابتدا یک سه پایه مستحکم و با دوام تهیه کنید. در صورتی که قصد خرید سه پایه را هم دارید، می‌توانید مقاله‌ی راهنمای خرید سه پایه ما را مطالعه کنید. در صورتی که واقعا قصد دارید عکاسی را ادامه دهید، ابزارهایی تهیه کنید که بتوانید به آن‌ها تکیه کنید.

دلایل دیگر لرزش دوربین

پس از اینکه یک سه پایه مستحکم برای دوربین خودتان تهیه کردید، قدم بعدی این است که دیگر منابع احتمالی لرزش دوربین خودتان را بررسی کنید. دلیل لرزش‌های دوربین شما ممکن است یکی از موارد زیر باشد:

• بند دوربین
• دست‌های خودتان
• لرزشگیر تصویر
• ضربه آینه در دوربین‌های DSLR
• شک شاتر
• فاصله کانونی طولانی
• محیط اطراف

با وجود اینکه برطرف کردن برخی از این دلایل خیلی ساده است (باز کردن بند آویزان شده‌ی دوربین، خاموش کردن لرزشگیر تصویر در زمان استفاده از سه پایه و…) از بین بردن دلایل دیگر، به خصوص زمانی که با فواصل کانونی طولانی عکاسی می‌کنید کار خیلی سختی است. در ادامه با متدهای کاملا عملی برای از کاهش لرزش دوربین روی سه پایه آشنا خواهیم شد.

بند دوربین

با اینکه بند دوربین زمانی که دوربین را روی دست گرفته‌اید می‌تواند کمک خیلی زیادی به شما کند اما در زمان استفاده از سه پایه و به خصوص در شرایطی که باد می‌وزد همین بند دوربین به یک مشکل جدی برای شما تبدیل خواهد شد. زمانی که وزش باد خیلی شدید باشد، بند دوربین شما ممکن است به دوربین یا پایه‌های سه پایه برخورد کند و باعث از بین رفتن ثبات دوربین و در نتیجه ایجاد تصاویر تار شود. به همین خاطر بهتر است یا از بندهای دوربینی استفاده کنید که بتوانید آن‌ را به راحتی جدا کنید، از بندهای مچی استفاده کنید که باد تاثیر زیادی روی آن ندارد و یا کلا از بند دوربین استفاده نکنید. برخی از بندهای دوشی مانت مخصوص سه پایه دارند و اجازه می‌دهند شما به راحتی دوربین را روی سه پایه نصب و بند دوربین را از آن جدا کنید. این وسیله می‌تواند کمک خیلی زیادی به شما کند.

دست‌های شما

دست‌ها و انگشت‌های شما ممکن است نقش خیلی مهمی در از بین بردن ثبات دوربین و ایجاد لرزش داشته باشند و به همین خاطر بهتر است که به هیچ عنوان از دست‌های خودتان برای آزادسازی شاتر دوربین استفاده نکنید. در صورتی که با فشار دادن کلید شاتر دوربین عکاسی می‌کنید و تنظیمات دوربین به شکلی است که بلافاصله پس از فشار دادن شاتر عکس می‌گیرد، سخت در اشتباه هستید. نگه داشتن دوربین با دست‌های خودتان در زمان ثبت عکس توسط دوربینی که روی سه پایه نصب شده است هم کار اشتباهی است. دست‌ها و انگشت‌های خودتان را قبل و در طول پروسه عکاسی از دوربین به دور نگه دارید.

فقط یک حالت وجود دارد که استفاده از دست برای فشار دادن کلید شاتر آزاد است و آن هم زمانی است که از تایمر استفاده می‌کنید. در ادامه بیشتر در مورد این موضوع صحبت خواهیم کرد.

لرزشگیر تصویر

با اینکه برخی دوربین‌ها روش‌هایی برای شناسایی سه پایه دارند اما بهتر است همیشه قبل از قرار دادن دوربین روی سه پایه هرگونه لرزشگیر تصویر داخل لنز یا دوربین را غیرفعال کنید. زمانی که محل ایستادن شما و دوربین ثابت باشد، لرزشگیر تصویر ممکن است آسیب خیلی زیادی به تصاویر شما برساند. بنابراین در صورتی که روی لنز خودتان کلید لرزشگیر تصویر دارید، مطمئن شوید در زمان عکاسی روی سه پایه این کلید را روی حالت Off قرار دهید. این کلید معمولا روی بدنه‌ی لنز قرار دارد.

در صورتی هم که یک دوربین با لرزشگیر داخلی IBIS دارید مطمئن شوید که از طریق منوی دوربین این لرزشگیر را هم خاموش کرده باشید. لرزشگیر تصویر ممکن است بسته به برند دوربین اسامی مختلفی داشته باشد. در لنزهای نیکون این تکنولوژی تحت عنوان Vibration Reduction شناخته می‌شود اما در برندهای دیگر ممکن است تحت عناوینی مثل Vibration Compensation، Optical Image Stabilization یا SteadyShot نیز شناخته شود.

برخی شرایط خیلی نادر نیز وجود دارند که شما بهتر است لرزشگیر تصویر را روشن نگه دارید. برای مثال لرزشگیر تصویر برخی از لنزهای سوپر تله فوتو نیکون به شکلی طراحی شده است که در زمان استفاده از سه پایه نیز بتوانید از آن استفاده کنید. برخی مواقع دیگر نیز استفاده از لرزشگیر تصویر روی سطوح ناپایدار مثل داخل قایق و… می‌تواند به شما کمک کند. برای اطلاع از اینکه چه مواقعی لرزشگیر تصویر باید روشن یا خاموش باشد به دفترچه راهنمای لنز یا دوربین خودتان مراجعه کنید.

ضربه آینه

در صورتی که از دوربین‌های DSLR استفاده می‌کنید، ضربه آینه ممکن است یکی دیگر از دلایل لرزش دوربین در شرایط کم نور ممکن است ضربه آینه باشد. خوشبختانه خیلی از دوربین‌های DSLR مدرن روش‌هایی برای کاهش لرزش دوربین روی سه پایه به دلیل ضربه آینه دارند. یکی از این روش‌ها استفاده از حالت Mirror Up است. در این حالت با یک بار فشار دادن کلید شاتر آینه بالای می‌رود و با فشار دادن این کلید برای بار دوم، نوردهی آغاز خواهد شد. با وجود اینکه استفاده از این حالت می‌تواند لرزش‌های ناشی از ضربه دوربین را کاهش دهد اما برای استفاده از آن به ریموت شاتر نیاز خواهید داشت. متاسفانه اکثر حالت‌های Mirror Up با تایمر سازگاری ندارند و به همین خاطر این حالت فقط با استفاده از ریموت شاتر قابل انجام است.

یکی دیگر از حالت‌هایی که من به شخصه 90 درصد مواقع استفاده از آن را ترجیح می‌دهم حالت تاخیر نوردهی است. در صورتی که حالت تاخیر نوردهی روشن باشد، دوربین آینه را بالا خواهد بود، مدت زمان مشخصی را منتظر خواهد ماند و پس از این مدت زمان عکس می‌گیرد. این کار می‌تواند در کاهش و حتی حذف هرگونه لرزش دوربین ناشی از ضربه آینه موثر باشد. این حالت در تمامی دوربین‌ها وجود ندارد اما در صورتی که در دوربین شما وجود داشته باشد، می‌توانید از آن در کنار Self-Timer استفاده کنید. این حالت در مواقعی که با خودتان ریموت تریگر به همراه ندارید و یا وقت کافی برای تنظیم آن را ندارید می‌تواند کمک خیلی زیادی به شما کند.

[relatedpost post=”107920″]

شک شاتر

یکی دیگر از دلایل لرزش دوربین خود مکانیسم شاتر و یا همان شک شاتر است. با اینکه در اکثر دوربین‌های DSLR روش‌هایی برای از بین بردن ضربه‌ی آینه وجود دارد اما دوربین‌های خیلی کمی هستند که می‌توانند شک شاتر را به صورت کامل از بین ببرند. شک شاتر یک مشکل کاملا سخت است و نه تنها در دوربین‌های DSLR بلکه در دوربین‌های بدون آینه هم ممکن است دردسرساز باشد. دلیل شک شاتر این است که شاتر دقیقا قبل از شروع نوردهی حرکت می‌کند و به همین خاطر بیشتر از مکانیسم آینه باعث ایجاد تصاویر تار می‌شود.

شک شاتر به خصوص در برخی سرعت شاترهای خاص، ممکن است برای تصاویر شما خیلی مضر باشد و آسیب خیلی زیادی به آن‌ها وارد کند.

بهترین روش برای مقابله با شک شاتر استفاده از قابلیتی است که تحت عنوان EFCS یا شاتر پرده جلوی الکترونیکی شناخته می‌شود. متاسفانه در اکثر دوربین‌های مبتدی و میان رده چنین قابلیتی وجود ندارد که مایه تاسف است. بنابراین در صورتی که در دفترچه راهنما و منوی دوربین خودتان نتوانستید چنین قابلیتی را پیدا کنید، مقابله با این مشکل نیز تقریبا غیرممکن است و یا باید از حالت Mirror up که در بخش بالا توضیح داده شد استفاده کنید و یا از ترکیب Exposure Delay و Self-Timer استفاده نمائید که در ادامه راجع به آن‌ها صحبت خواهیم کرد.

در صورتی که در دوربین شما قابلیت EFCS وجود داشته باشد، با ترکیبی از قابلیت‌های مختلف می‌توانید هرگونه شک ناشی از قطعات دوربین را از بین ببرید. اساسا زمانی که EFCS درگیر باشد، دوربین مکانیسم شاتر را در ابتدای نوردهی درگیر نخواهد کرد زیرا شاتر از قبل باز است و فقط زمانی شاتر درگیر می‌شود که نوردهی تصویر پایان یابد. این بدین معنی است که برای استفاده از EFCS دوربین باید در یک حالت خاص قرار داشته باشد. در دوربین‌های DSLR حالت EFCS چه در حالت Mirror Up (با فشار دادن کلید شاتر برای بار اول شاتر و آینه با هم بالا می‌روند و بار دوم نوردهی آغاز می‌شود) چه در حالت Live View قابل استفاده خواهد بود. در صورتی هم که با دوربین بدون آینه عکاسی می‌کنید فقط باید مطمئن شوید که EFCS روشن است و دیگر هیچ مشکلی نخواهید داشت. زمانی که کلید شاتر را فشار می‌دهید نباید هیچ صدایی بشنوید و فقط پس از ثبت عکس باید صدای بسته شدن شاتر را بشنوید.

در ادامه با روش استفاده صحیح از EFCS در برخی دوربین‌ها آشنا خواهیم شد:

نیکون D500/D810/D5 (با EFCS)

در صورتی که با یکی از دوربین‌های D500، D810 یا D5 عکاسی می‌کنید، شما دو گزینه برای درگیر کردن EFCS در اختیار دارید. گزینه اول استفاده از ریموت تریگر به همراه حالت Mirror Up است. در صورتی که این کار را انجام دهید دوربین اولین باری که کلید شاتر را فشار می‌دهید، آینه و سپس مکانیسم شاتر را بلند خواهد کرد و پس از اینکه کلید شاتر را برای مرتبه دوم فشار دادید نوردهی را آغاز خواهد کرد. در صورتی که وقت کافی بین این دو بار فشار دادن کلید شاتر قرار دهید، می‌توانید به صورت کامل شک شاتر را از بین ببرید. فراموش نکنید که قبل از شروع باید EFCS را فعال کنید. برای این کار به مسیر زیر مراجعه کنید:

Custom Setting Menu > a5 Electronic front-curtain shutter > On

یک متد دیگر استفاده از Live view می‌باشد. از آنجایی که همیشه باید با استفاده از Live View و زوم کردن روی سوژه مطمئن شوید که وضوح کافی را دارد، می‌توانید عمل عکاسی را هم با استفاده از همین Live View انجام دهید. تنها حقه در اینجا این است که باید از حالت Mirror Up استفاده کنید تا این متد نیز جواب بدهد و متوجه هستیم که کمی احمقانه به نظر می‌رسد. در صورتی که شما حالت Mirror Up را فعال نکنید، دوربین مکانیسم شاتر را قبل از ثبت عکس درگیر خواهد کرد و عملا EFCS بلااستفاده خواهد بود.

از آنجایی که حالت Mirror Up فرض را بر این می‌گیرد که از تریگر شاتر استفاده می‌کند اما اگر دوست نداشتید از تریگر شاتر استفاده کنید و یا هیچگونه تریگری در اختیار نداشتید باید چکار کنید؟ در این حالت فقط کافی است از حالت تاخیر نوردهی به همراه حالت Mirror Up استفاده نمائید. نحوه انجام تنظیمات به شرح زیر است:

1. اول EFCS را فعال کنید
2. حالت آزادسازی شاتر را روی Mirror Up تنظیم کنید
3. به مسیر Custom Settings Menu > Shooting/Display > d4 Exposure Delay Mode > 3s مراجعه کنید.

از حالا به بعد در صورتی که از دوربین خودتان به صورت معمولی استفاده کنید، بار اولی که کلید شاتر را فشار دهید، آینه و مکانیسم شاتر بالا خواهند رفت و بار دومی که شاتر را فشار دهید، دوربین 3 ثانیه قبل از شروع نوردهی منتظر خواهد ماند تا هرگونه لرزش دوربین از بین برود. فقط مطمئن شوید که دوربین کاملا ثابت است زیرا در صورتی که دوربین شما بیش از 3 ثانیه بلرزد این کار عملا هیچ تاثیری نخواهد داشت.

در صورتی هم که تصمیم دارید از حالت Live View برای عکاسی استفاده کنید اگر با فشار دادن شاتر برای اولین بار برای مدتی شاهد چیزی نبودید، خیلی تعجب نکنید. این دقیقا اتفاقی است که باید رخ دهد زیرا از قبل هم آینه و هم مکانیسم شاتر برداشته شده است اما با فشار دادن کلید شاتر برای بار دوم، دوربین 3 ثانیه منتظر باقی خواهد ماند و پس از آن به صورت کاملا بی صدا نوردهی آغاز خواهد شد. سپس بعد از اینکه نوردهی پایان بیابد مکانیسم شاتر پائین می‌آید تا نوردهی تمام شود و دوباره برداشته خواهد شد تا حالت Live View دوباره قابل استفاده باشد. در این حالت هم اگر از قبل حالت Mirror Up را فعال نکنید، EFCS در حالت Live View کار نمی‌کند.

متاسفانه حالت Mirror Up در کنار Self-Timer کار نمی‌کند و تنها گزینه‌ای که برای عکاسی بدون ریموت تریگر در اختیار شما قرار دارد، استفاده از حالت تاخیر نوردهی است.

همیشه به یاد داشته باشید: حالت تاخیر نوردهی برای آینه کاربرد دارد اما EFCS برای مکانیسم شاتر است. تنها استثناء موجود زمانی است که در حالت Live View عکاسی می‌کنید. در این حالت، تاخیر نوردهی عملا به یک Self-Timer تبدیل خواهد شد اما فقط به مدت زمان 3 ثانیه محدود است.

این متد برای فعال‌سازی و استفاده از EFCS خیلی سخت و پیچیده به نظر می‌رسد درست است؟ متاسفانه نیکون جدیدترین دوربین‌های DSLR خود را به این شکل طراحی کرده است و ما باید منتظر بمانیم تا در آینده این مشکل در مدل‌های بعدی حل شود. با این وجود شک شاتر همیشه برای شما دردسرساز نخواهد شد. برخی اوقات و به خصوص زمان استفاده از فاصله کانونی‌های واید، فقط ترکیب حالت تاخیر نوردهی با Self-Timer برای از بین بردن شک دوربین کافی است.

کانن Rebel، 40D/50D/60D/70D/80D، 6D، 7D Mark I/II، 5D Mark II/III/IV (با حالت EFCS)

در صورتی که از دوربین‌های DSLR مدرن کانن برای عکاسی استفاده می‌کنید، احتمالا یک گزینه برای شما زیر آیکون دوربین در بخش Lv func. قرار دارد که با عنوان Silent LV Shoot مشخص شده است. این قابلیت همان EFCS است. آن را فعال کنید و آنگونه که در بخش زیر توضیح شده است، در Mode 1 قرار بگیرید.

1. Menu > Lv func. > Live View shoot > Enable
2. Menu > Lv Func. > Silent LV Shoot > Mode 1
3. در حالت Live View عکاسی کنید

به یاد داشته باشید برای اینکه بتوانید از EFCS در دوربین‌های DSLR مدرن کانن استفاده کنید باید در حالت Live View عکاسی کنید. خبر خوب برای عکاس‌های علاقه‌مند به دوربین‌های کانن اینکه می‌توانید از ترکیب Self-Timer به همراه EFCS نیز استفاده کنید که برای حذف کامل لرزش‌های دوربین کاربرد دارد. برای دستیابی به این عملکرد به شرح زیر اقدام کنید:

1. با استفاده از دستورالعمل‌های بالا قابلیت‌های EFCS و Silent LV را فعال کنید
2. کلید Q را فشار دهید تا منوی دسترسی سریع (Quick Menu) برای شما باز شود
3. به بخش Drive Mode مراجعه کنید و گزینه‌ی Self-timer: 2sec/remote را فعال کنید.

پس از انجام این کار با فشار دادن کلید شاتر در حالت Live View، دوربین 2 ثانیه منتظر باقی خواهد ماند و سپس در حالی که آینه و شاتر از قبل برداشته شده‌اند، نوردهی را آغاز خواهد کرد. پس از اینکه نوردهی اتمام یابد هم شاتر پائین می‌آید تا به نوردهی خاتمه دهد و دوباره برداشته خواهد شد تا دوربین دوباره در حالت Live View قرار بگیرد.

جالب است بدانید که کانن مدتی است از قابلیت EFCS در دوربین‌های DSLR خودش استفاده می‌کند اما نیکون این قابلیت را فقط در چند مورد از دوربین‌های DSLR خودش گنجانده است.

سونی A6xxx، A7/A7 II، A7R II، A7S/A7S II

در صورتی که از آخرین نسل دوربین‌های بدون آینه سونی برای عکاسی استفاده می‌کنید، جالب است بدانید که تمامی این دوربین‌ها از EFCS پشتیبانی می‌کنند. تنها کاری که شما باید انجام دهید این است که مطمئن شوید EFCS در منوی دوربین فعال شده است. برای این کار به مسیر زیر مراجعه کنید:

1. Menu > Setup Icon > e-Front Curtain Shut. > On

از اینجا به بعد شما دیگر نیازی به ریموت تریگر نخواهید داشت و فقط کافیست دوربین را روی حالت Self Timer Drive Mode قرار دهید و شروع به عکاسی کنید. پس از این، صرف نظر از اینکه از منظره‌یاب استفاده می‌کنید و یا صفحه نمایش، EFCS را در اختیار خواهید داشت.

[relatedpost post=”115744″]

دوربین‌های بدون آینه دیگر هم ممکن است EFCS داشته باشند. توصیه می‌کنم برای اطلاع از این موضوع دفترچه راهنمای دوربین خودتان را بررسی کنید تا متوجه شوید چنین قابلیتی در آن وجود دارد یا خیر!

فاصله کانونی طولانی

در صورتی که تابحال با فواصل کانونی خیلی طولانی، به خصوص زمانی که به صورت همزمان از لنزهای تله فوتو و تله کانورتر استفاده می‌کنید، ممکن است متوجه شوید که دوربین به شدت می‌لرزد و تا مدتی بعد از اینکه آن را لمس کنید این اتفاق ادامه خواهد داشت. این مشکل بیشتر زمانی که از سه پایه‌های غیرمستحکم برای عکاسی استفاده می‌کنید دیده می‌شود. دلیل اینکه فواصل کانونی طولانی‌تر چالش برانگیزتر هستند این است که لرزش‌های دوربین در فواصل کانونی طولانی نسبت به فواصل کانونی کوتاه بیشتر مشخص هستند زیرا شما روی بخش خیلی کوچکی از صحنه زوم می‌کنید. این موضوع در عکس زیر به بهترین شکل ممکن نمایش داده شده است.

در اینجا مشاهده می‌کنید که احتمال لرزش دوربین با افزایش فاصله کانونی لنز افزایش خواهد یافت. خطوط نقطه‌چین قرمز که نشان دهنده‌ی محدوده‌ی لرزش دوربین روی دست هستند، در فاصله کانونی 80 میلیمتر گستردگی کمتری نسبت به فاصله کانونی 400 میلیمتر دارند. دلیل این امر این است که لرزش دوربین با افزایش فاصله کانونی بیشتر خواهد شد.

همانطور که مشاهده می‌کنید، در فواصل کانونی کوتاه‌تر، دوربین هیچگونه مشکلی با لرزش‌های کوچک ندارد اما زمانی که از فواصل کانونی خیلی طولانی استفاده می‌کنید، (200 میلیمتر و بیشتر) لرزش‌های دوربین خیلی بیشتر احساس خواهند شد. در صورتی که می‌خواهید عملکرد سه پایه خودتان را اندازه‌گیری کنید کافیست یک لنز با فاصله کانونی طولانی روی دوربین خودتان نصب کنید و با قرار دادن دوربین روی حالت Live View و زوم 100% از فواصل کانونی بیشتر از 200 میلیمتر استفاده کنید. سپس بررسی کنید که با لمس دوربین مقدار لرزش تا چه اندازه خواهد بود. حتی با بهترین سه پایه و بال‌هدهای موجود در بازار هم من به سختی توانستم لنز 800mm f5.6 خودم را که با تله کانورتر 2x روی دوربین نصب شده بود پایدار کنم. من مجبور شدم از حالت Mirror Up استفاده کنم و بیش از 5 ثانیه هم صبر کنم تا تصاویری بگیرم که کمتر از قبل تار هستند. پس از یک عکس تکی هم مجبور شدم کادربندی تصویر خودم را دوباره انجام دهم زیرا ماه تقریبا به صورت کامل از کادر تصویر خارج شده بود. عکس پائین نتیجه نهایی کار است

NIKON D800E + 800mm f/5.6 @ 1600mm, ISO 800, 1/800, f/13.0

با وجود اینکه این عکس به اندازه‌ی کافی واضح است اما دوست داشتم دوربین D810 خودم را که از EFCS پشتیبانی می‌کند به همراه داشتم زیرا EFCS تصاویر خیلی واضح‌تری را در اختیار شما قرار می‌دهد. با این وجود پس از کاهش ابعاد عکس (Down-Sample) و افزایش وضوح آن در فتوشاپ کیفیت تصویر به صورت کلی قابل قبول بود اما می‌دانم که می‌شد با غیرفعال کردن شاتر قبل از شروع نوردهی به عکس واضح‌تری برسم. در این شرایط EFCS قابلیت بسیار با ارزشی است. بنابراین این نکته را در زمان استفاده از فواصل کانونی طولانی در نظر داشته باشید.

محیط اطراف

پس از اینکه تمامی مشکلات مربوط به لرزش ناشی از سه پایه، دوربین و لنز را برطرف کردید، زمان آن می‌رسد که مطمئن شوید محیط اطراف باعث لرزش دوربین نمی‌شود. برای مثال در صورتی که در شرایطی که باد می‌وزد عکاسی کنید، این احتمال وجود دارد که دوربین به دلیل ضربات شدید باد دچار لرزش شود. در صورتی که پایه‌های سه پایه هم داخل آب قرار گرفته باشد، موج آب که به آن برخورد می‌کند، ممکن است باعث لرزش دوربین شود.

[relatedpost post=”153148″]

در صورتی که روی سطوح خیلی ناپایدار مثل تپه‌های شنی نیز عکاسی کنید، ممکن است سه پایه شما به آرامی داخل آن فرو رود و باعث تار شدن تصویر در طول نوردهی بلند مدت شود. ممکن است فاکتورهای دیگری هم مثل برخورد فیزیکی اشیاء دیگر به دوربین هم روی این موضوع تاثیرگذار باشد. همیشه محیط را بررسی کنید و دوربین و سه پایه را از عناصر دیگر دور نگه دارید تا مطئن شوید که تجهیزات شما در یک محیط پایدار و ثابت قرار گرفته است.

خلاصه

همانطور که مشاهده کردید، با وجود اینکه کاهش لرزش دوربین روی سه پایه ممکن است یک امر ساده به نظر برسد اما با توجه به قابلیت‌ها و پیشرفت‌های زیادی که در بازار دوربین شاهد آن هستیم، این امر اصلا ساده نیست. خبر خوب اینکه شما گزینه‌های زیادی برای تثبیت دوربین خودتان و دستیابی به تصاویر واضح در اختیار دارید. اما خبر بد اینکه برخی اوقات ممکن است نکات خیلی ساده را فراموش کنید و نتوانید در زمان مناسب به تغییرات محیطی واکنش نشان دهید. همیشه قابلیت‌های دوربین خودتان را بشناسید و اطلاعات مهم را یادداشت کنید تا بتوانید به سرعت از راه حل مناسب در زمان عکاسی استفاده کنید. پس از اینکه چندین بار این متدها را امتحان کنید، به بخشی از حافظه عضلات شما تبدیل خواهند شد و همیشه با عکس‌هایی واضح به منزل بر می‌گردید.

حالت تاخیر نوردهی + Self-Timer: راهی برای نجات

همانطور که کمی قبل‌تر هم به این موضوع اشاره کردم، من تقریبا 90% مواقع روی حالت تاخیر نوردهی در کنار Self-Timer برای عکاسی منظره حساب می‌کنم. این حالت عملکرد خیلی خوبی برای حذف ضربه دوربین دارد و زمانی که با جدیدترین دوربین‌های DSLR نیکون عکاسی کنید، خیلی شاهد شک شاتر نخواهید بود زیرا مکانیسم شاتر از کیفیت بیشتری نسبت به مدل‌های قدیمی‌تر برخوردار است. در صورتی که دوربین شما از EFCS بهره‌مند نیست، استفاده از حالت تاخیر نوردهی در کنار Self-Timer در اکثر مواقع عملکرد خیلی خوبی خواهد داشت و باعث از بین بردن لرزش دوربین خواهد شد.

با این وجود برخی مواقع استفاده از EFCS به شدت ضروری است. برای مثال در صورتی که از لنزهای سوپر تله روی سه پایه استفاده می‌کنید و برای عکاسی در شرایط کم نور به بیشترین وضوح ممکن نیاز دارید، EFCS به شما کمک می‌کند که هرگونه لرزش ناشی از دوربین (چه لرزش‌های ناشی از ضربه آینه و چه لرزش‌های مکانیسم شاتر) را از بین ببرید. امیدواریم نیکون این قابلیت خیلی مفید را به تمامی DSLRهای دیگر خود هم اضافه کند و بتواند محدودیت‌های فعلی در زمان عکاسی با Live View را نیز از بین ببرد.

امیدواریم این مقاله در مورد کاهش لرزش دوربین روی سه پایه برای شما مفید واقع شده باشد. در صورتی که سوال خاصی درباره‌ی کاهش لرزش دوربین روی سه پایه دارید، از طریق قسمت نظرات همین مطلب با ما در میان بگذارید، کارشناسان نورنگار در اسرع وقت پاسخگوی سوالات شما خواهند بود.