کنترل دوربین با حالت‌های عکاسی نیمه اتوماتیک

حالت نیمه اتوماتیک عکاسی چیست؟

سه مورد از مهم‌ترین تنظیمات دوربین عبارتند از سرعت شاتر، دیافراگم و ایزو. تمامی حالت‌های دوربین حول این سه مورد طراحی شده‌اند. در حالت خودکار شما نمی‌توانید هیچکدام از این موارد را تغییر دهید اما در حالت دستی باید هر سه آن‌ها را تغییر دهید. هر چیزی در بین این دو حالت تحت عنوان حالت عکاسی نیمه اتوماتیک شناخته می‌شود.

حالت های نیمه اتوماتیک عکاسی چیزهایی هستند که کنترل برخی از این موارد را به شما می‌دهدو موارد دیگر را دوربین تنظیم خواهد کرد. در اکثر دوربین‌ها سه حالت نیمه اتوماتیک عکاسی عبارتند از اولویت شاتر، اولویت دیافراگم و برنامه. به عقیده برخی‌ها نیز ایزو خودکار موجود در حالت دستی یکی دیگر از حالت‌های نیمه اتوماتیک است.

حالت کاملا خودکار که در آن دوربین کنترل مواردی مثل دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو را بدون گرفتن ورودی از طرف شما برعهده می‌گیرد جزو این موارد نیست. همچنین حالت‌های صحنه یا Scene Modes که روی دکمه انتخاب حالات PASM اکثر دوربین‌ها وجود دارد هم جزء این موارد نیست زیرا هیچ کنترلی به شما نمی‌دهند.

اولویت شاتر در مقابل اولویت دیافراگم در مقابل حالت برنامه

محبوب‌ترین حالت نیمه اتوماتیک عکاسی اولویت دیافراگم است. در این حالت شما دیافراگم را طبق چیزی که خودتان نیاز دارید تنظیم می‌کنید و دوربین بسته به اطلاعات نورسنج، سرعت شاتری که نوردهی مناسب را به شما می‌دهد را تنظیم می‌کند. در اکثر دوربین‌ها، در صورت نیاز شما می‌توانید محدوده‌ی سرعت شاترهایی که دوربین می‌تواند تنظیم کند را هم انتخاب کنید. این قابلیت برای مثال در صورتی که بخواهید از سرعت شاترهای سریع برای فریز کردن حرکت استفاده کنید به شما کمک خواهد کرد. البته باید ایزو خودکار را برای استفاده از این قابلیت فعال کنید.

حالت اولویت شاتر هم دقیقا این کار را انجام می‌دهد اما جای شاتر و دیافراگم عوض خواهد شد. شما در این حالت باید سرعت شاتر موردنیاز خودتان را انتخاب کنید و اجازه دهید دوربین دیافراگم را بسته به نیاز شما انتخاب کند. در این حالت هم دوربین دیافراگم را بسته به اطلاعات دریافتی از نورسنج تنظیم می‌کند. حالت اولویت شاتر به اندازه‌ی اولویت دیافراگم محبوب نیست زیرا در اکثر مواقع شما بیشتر به دیافراگمی که استفاده می‌کنید اهمیت می‌دهید و در صورتی که با تغییر نور دیافراگم برای مثال از f/8 به f/4 برسد، شما به مشکل می‌خورید.

آخرین حالت عکاسی نیمه اتوماتیک هم حالت برنامه یا Program است که نسبت به حالت‌های دیگر خیلی کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. روی کاغذ این حالت خیلی مفید است. به صورت اتوماتیک هم سرعت شاتر و هم دیافراگم را برای شما انتخاب می‌کند اما در صورتی که پیشنهاد اولیه را دوست نداشتید می‌توانید از تنظیمات مختلف دیگر استفاده کنید (تفاوت حالت برنامه با حالت خودکار). این موضوع هیچ مشکلی ندارد به جز اینکه با تغییر نور هم سرعت شاتر و هم دیافراگم تغییر خواهند کرد. بنابراین در صورتی که به یک دیافراگم یا سرعت شاتر خاص نیاز دارید باید به صورت مداوم مراقب هر دوی آن‌ها باشید. بنابراین ما استفاده از حالت برنامه را برای عکاس‌های حرفه‌ای پیشنهاد نمی‌کنیم مگر اینکه هدف خاصی از انتخاب آن داشته باشید.

همچنین لازم به ذکر است که هر سه این حالت‌ها (از جمله حالت دستی) به شما این امکان را می‌دهد که بین ایزو خودکار یا ایزو دستی یکی را انتخاب کنید. علاوه بر این شما می‌توانید در صورتی که با تنظیمات نورسنج دوربین موافق نبودید از جبران نوردهی هم استفاده کنید تا یک تصویر روشن‌تر یا تاریک‌تر از چیزی که دوربین به شما پیشنهاد می‌دهد داشته باشید.

[relatedpost post=”153474″]

چه زمانی از حالت‌های نیمه خودکار استفاده کنیم؟

موقعیت اصلی که باید از حالت نیمه اتوماتیک استفاده کنید (به خصوص اولویت دیافراگم یا ایزو خودکار در حالت دستی) زمانی است که فکر می‌کنید نورسنج دوربین بیش از اینکه به شما ضرر بزند، کمک می‌کند. حالت های عکاسی نیمه اتوماتیک زمانی به شما کمک می‌کند که برای هر عکس از نورسنج دوربین استفاده می‌کنید و اطلاعات آن نیز به نظر دقیق می‌رسد.

در صورتی که از حالت دستی برای عکاسی استفاده می‌کنید و همیشه از نورسنج استفاده می‌کنید تا مطمئن شوید که تنظیمات متعادل هستند، می‌توانید همین کار را با حالت‌های نیمه اتوماتیک اما با سرعت بیشتری انجام دهید.

یکی از دلایلی که باید از حالت اولویت دیافراگم برای عکاسی منظره استفاده کنید همین موضوع است. با غروب آفتاب و تغییر سریع نور خورشید، نورسنج به سرعت با شرایط نوری متغیر سازگار خواهد شد. در این حالت دیافراگم شما ثابت خواهد ماند و با اینکه می‌توانید هر چند ثانیه یک بار سرعت شاتر را به شکل دستی تغییر دهید، بهتر است دوربین را به شکلی تنظیم کنید که به صورت خودکار این کار را انجام دهد و شما روی موارد دیگر تمرکز کنید.

ممکن است در صورتی که نورسنج نتواند تغییرات را تشخیص دهد نیاز باشد از جبران نوردهی استفاده کنید اما تغییر جبران نوردهی خیلی سریع‌تر از اینکه به صورت مداوم مراقب سرعت شاتر باشید انجام خواهد شد.

یا برای عکاسی حیات وحش خیلی از عکاس‌ها از حالت دستی با ایزو خودکار استفاده می‌کنند. بنابراین تا زمانی که هوا به اندازه کافی تاریک است و امکان رسیدن به کمترین ایزو دوربین وجود ندارد، می‌توانید به نورسنج دوربین اطمینان کنید و ایزو را به صورت دستی تغییر ندهید.

[relatedpost post=”96576″]

چه زمانی باید از حالت دستی برای عکاسی استفاده کرد؟

حالت دستی یکی از بخش‌های ضروری تمامی دوربین‌های پیشرفته است و چیزی است که باید استفاده درست از آن را به صورت کامل یاد بگیرید تا بتوانید بیشترین بهره را از تجهیزات خودتان ببرید. در اکثر شرایط، حالت دستی بهتر از حالت های نیمه اتوماتیک عکاسی عمل می‌کند. بنابراین سوال این است که چه زمانی باید از حالت دستی برای عکاسی استفاده کنید؟

جواب این سوال برای برخی عکاس‌ها همیشه است. خیلی از عکاس‌های حرفه‌ای به دنبال کنترل کامل روی دوربین خودشان هستند و نمی‌توانند به صورت کامل به حالت‌های اتوماتیک یا نیمه اتوماتیک اعتماد کنند. برای مثال اگر نورسنج دوربین با یک تغییر سریع در میزان نور صحنه فریب خورد چه؟ این چیزی نیست که هیچ کس آن را دوست داشته باشد و این دسته از عکاس‌ها هم کاملا حق دارند که اینگونه فکر کنند.

از طرفی دیگر حتی در صورتی که هیچ مشکلی با حالت‌های نیمه اتوماتیک نداشته باشید، باز هم موارد زیادی وجود دارد که حالت دستی عملکرد بهتری برای شما خواهد داشت. مهم‌ترین حالت زمانی است که شما به پایداری و ثبات در عکس‌های خودتان نیاز دارید.

برای مثال در صورتی که از یک عروس تحت نور ثابت عکاسی می‌کنید و می‌خواهید صورت او صرف نظر از تون‌های پس زمینه همیشه یک میزان روشنایی ثابت را داشته باشد، حالت دستی بهترین عملکرد را برای شما خواهد داشت. زمانی که به تنظیمات نوردهی مناسب رسیدید دیگر نیاز نیست با حرکت سوژه و تغییر پس‌زمینه نگران تغییر تنظیمات خودتان باشید.

در عکاسی منظره هم ممکن است نیاز باشد به عکاسی پانوراما بپردازید. در این شرایط باید تمامی عکس‌های شما میزان روشنایی ثابتی داشته باشند تا بتوانید در زمان ادیت عکس به آسانی آن‌ها را با یکدیگر ادغام کنید. در چنین شرایطی باز هم حالت دستی به کمک شما می‌آید در حالی که با استفاده از حالت‌های نیمه اتوماتیک ممکن است نیاز باشد از جبران نوردهی استفاده کنید تا تمامی عکس‌های شما نوردهی یکسانی داشته باشند.

علاوه بر این موارد، در صورتی هم که از فلاش برای عکاسی استفاده می‌کنید بهتر است به صورت پیشفرض حالت دستی را انتخاب کنید زیرا تمامی متغیرها (سرعت شاتر، دیافراگم و ایزو) اغلب اوقات باید روی یک مقدار مشخص باشند تا بتوانید نور محیطی را با استفاده از فلاش متعادل کنید و به ظاهری که دنبال آن هستید برسید.

این حالت برای عکاس‌های پرتره و سبک‌های دیگری که به فلاش نیاز دارند ضروری است. به شخصه در عکاسی ماکرو و زمانی که از فلاش استفاده می‌کنم، همیشه دوربین را روی حالت دستی قرار می‌دهم.

آخرین مورد هم اینکه در حالت‌های نیمه اتوماتیک شما می‌توانید نوردهی را با استفاده از کلید AE-L قفل کنید. من معمولا این کار را برای عکاسی پانوراما در عکاسی منظره انجام می‌دهم. به جای استفاده از حالت دستی برای عکاسی، کلید AE-L نوردهی را روی چیزی که در حال حاضر قرار دارد قفل خواهد کرد و با گرفتن عکس‌های متعدد همین تنظیمات را حفظ خواهد کرد.

تنها مشکلی که این حالت دارد این است که خاموش کردن آن به صورت اتفاقی خیلی آسان است. برای مثال در صورتی که دوربین را خاموش و دوباره روشن کنید، تنظیمات شما حفظ نخواهند شد. به همین خاطر خیلی‌ها ترجیح می‌دهد در صورت نیاز به ثبات (به خصوص برای مدت زمان طولانی) از حالت دستی برای عکاسی استفاده کنند.

[relatedpost post=”107516″]

از چه حالتی باید استفاده کنید؟

بهترین حالت دوربین به نیازهای خاص شما بستگی دارد. برخی عکاس‌ها هستند که همیشه و برای عکاسی از تمامی سوژه‌ها از حالت دستی استفاده می‌کنند اما برخی دیگر استفاده از حالت عکاسی نیمه اتوماتیک اولویت دیافراگم را ترجیح می‌دهند و به جای استفاده از حالت دستی، از کلید AE-L برای حفظ ثبات در تصاویر خودشان استفاده می‌کنند. مانند تمامی موارد دیگر مربوط به عکاسی، در این مورد هم شما خودتان باید تصمیم بگیرید.

اما در صورتی که تابحال از حالت‌های نیمه اتوماتیک استفاده نکرده‌اید، بهتر است حداقل یک بار آن‌ها را امتحان کنید. اکثر این حالت‌ها به شما این امکان را می‌دهند که مثل حالت کاملا دستی به نوردهی دقیقی که نیاز دارید برسید. برای مثال در صورتی که به سرعت شاتر 1/4 ثانیه، دیافراگم f/8 و ایزو 100 نیاز داشته باشید می‌توانید در حالت اولویت دیافراگم به سادگی این تنظیمات را اعمال کنید. (البته اگر برای دستیابی به این تنظیمات به بیش از 5 گام جبران نوردهی نیاز داشته باشید، استفاده از این تنظیمات ایده‌ی خیلی خوبی نیست.)

همه‌ی افراد علایق خاص خودشان را دارند اما در صورتی که به صورت کامل با دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو آشنا باشید باید بتوانید آن‌ها را به صورت دقیق، به آسانی و با سرعت بالا تنظیم کنید. کدام‌ یک از حالت‌های PASM به شما این امکان را می‌دهد که با کمترین دردسر ممکن به تنظیمات موردنظر خودتان برسید؟ همان حالت برای شما مناسب است. من به عنوان کسی که روی عکاسی منظره تمرکز دارد 75% مواقع از حالت اولویت دیافراگم و 25% نیز از حالت دستی استفاده می‌کنم اما شما ممکن است نیاز باشد از حالت‌های دیگر استفاده کنید. اما در پایان لازم به ذکر است که حالت های عکاسی نیمه اتوماتیک برای عکاسی حرفه‌ای کاملا مناسب هستند و در صورتی که می‌خواهید تکنیک خودتان را بهینه کنید بهتر است به این حالت‌ها توجه کافی داشته باشید.